Michiel schreef op vrijdag 22 januari 2010, 9:49:
> Karen Koomans schreef op donderdag 21 januari 2010, 23:29:
>
>> Natuurlijk komt er meer kijken bij het effectief trainen van

> echt interessant vind ik, onthaasten en de tijd nemen, is een
> belangrijker iets nmm.
>
> Groet, Michiel
Een paard dat gemotiveerd is om iets aan te leren, alléén maar omdat het de trainer vertrouwt en eventueel als vriend beschouwt? Misschien kan het, als het gevraagde iets is wat het paard uit zichzelf gemakkelijk doet en zeker niet met tegenzin? Ik heb grote twijfels...
Nee, volgens mij zijn vriendschap/vertrouwen op zich, géén positieve beloningen (zie onder voor uitleg).
Ik geloof er niet in dat een paard van alles wil en zal leren, wanneer vertrouwen/vriendschap de motivator zou zijn. Ik zie vriendschap en vertrouwen meer als een
voorwaarde voor een effectieve en prettige samenwerking met een paard, niet als een motivator.
Een paard is geen mens, in die zin dat een mens de mogelijke consequenties op langere termijn kan inzien en een mens moreel besef heeft, en een paard volgens mij niet of nauwelijks. Daarom zal een mens wel eens iets willen doen voor een vriend, ook als dat iets is waar die mens eigenlijk helemaal geen zin in heeft. Omdat die mens een moraal heeft, waarin hij vindt "dat je dat nu eenmaal doet voor een vriend"... En/of omdat die mens het voortbestaan van de vriendschap op de langere termijn niet in gevaar wil brengen.
Ik vind "sneller" leren ook niet (altijd) zo belangrijk, als verschijnsel op zich. Maar de vraag is, waaróm leert het paard sneller op basis van positieve beloning, in vergelijking met andere motivators? Mijn antwoord: omdat het paard gemotiveerder is, ofwel hij vindt het leuker. En dát vind ik dan wel weer belangrijk.
Mijn punt is: ik ben ervan overtuigd dat de meeste mensen naast positieve beloning heel frequent negatieve beloning en soms positieve straf toepassen in hun dagelijkse omgang met en training van hun paard.
Maar in de meeste gevallen NIET omdat die mensen daar bewust voor kiezen, maar omdat ze het ofwel zelf niet in de gaten hebben en/of uit machteloosheid (niet weten hoe je het anders voor elkaar krijgt). Het gebeurt mij ook wel eens!
Mensen WILLEN graag geloven dat hun paard iets doet met als motivatie "ik doe dit omdat mijn mens mijn vriend is". Als je iets graag wilt zien, dan zíe je het vaak ook (je kijkt subjectief, interpreteert subjectief; zodat dat wat je graag wilt zien bevestigt wordt). Maar als je zonder emoties en zonder vooronderstellingen ontleedt wat er daadwerkelijk gebeurt (ontleden van acties en reacties), dan kom je nmm tot andere conclusies; met andere woorden er blijken dan ándere motivators te zijn waarom het paard doet je vraagt.
Zoals ik eerder al schreef: als je er bewust voor kiest om andere motivators te gebruiken naast positieve beloning, dan respecteer ik dat (althans zolang je een dier niet mishandelt).
Wel hoop ik dat meer mensen zich
bewust worden welke motivators ze gebruiken in de omgang/training van hun paard. Want pas als je je bewust bent, kun je keuzes maken (om het zo te blijven doen of om dingen - deels - anders te doen). Zo'n keuze heeft mede te maken met iemands moreel, wat je "goed" (of "goed genoeg") vindt om te doen en wat niet. Zo'n keuze wil ik niemand opdringen, ik ben de paus niet en wil dat ook niet zijn

!
Die bewustwording opdringen - wat operante conditionering ("training") is, welke motivators er zijn en wat onderzoeken op dat gebied hebben aangetoond - jaaaaa dát wil ik wel opdringen

't Is m'n stokpaardje, zogezegd...
vrolijke groeten,
karen