Anja Seijn schreef op donderdag 28 januari 2010, 9:11:
>
> Weet je wat ik nu niet snap? Ik heb 2 Andalusiërs, geboren en
> getogen in Spanje, sinds medio 2007 in Nederland. Deze dieren
> hebben de eerste 2 jaar van hun verblijf hier in Nederland
> voornamelijk in een stal gestaan ... je zou zeggen, de hoeven
> gaan zich aanpassen. Niets is minder waar, keihard! Vanaf mei
> 2009 staan ze 24/7 buiten in een Nederlandse wei. Passen de
> hoeven zich aan? Niet waar! Nog altijd keihard. Hoe kan dit dan?
Er speelt ook een deel genetische aanleg mee. Iberische paarden hebben van nature een grotere hoornhardheid. In het ter ziele gegane tijdschrift Baroque heeft ooit een artikel gestaan over de gemiddelde hoeveelheid vocht in iberische versus warmbloedhoeven, los van omgeving. Die vochtigheidsgraad is bij Iberische hoeven standaard stukken lager, daardoor is de hoef harder.
>
> Al mijn paarden staan bloot en, zoals Eddy terecht zegt, ik ben
> zo'n paardeneigenaar die ze niet traint om allerlei terrein.
> Dus komen ze bij mij voornamelijk op weidegrond en de zand
> (rijbak/piste). Oké, ze worden uitgestapt op het harde, maar
> that's all.
> Einde deze zomer hebben wij een verhard pad tussen de weiden
> aangelegd. Paarden moeten hier overheen als ik ze van weide
> wissel. Ik zet een weide open, haal de draad van de standweide
h> weg en paardenvolk gaat volautomatisch zelf naar de nieuwe
> weide ... Alle paarden, geen één uitgezonderd gaat in volle
> galop en met klaar geweld over de verharde ondergrond ... grof
> gebroken puin

Ze zijn het niet gewend, ze lopen niet

> traditionele bekapper de puntjes op de "i" zetten. Nooit geen
> ellende, nooit geen hoefzweren, nooit niets niks niet.
> Is dit een uitzondering? 7 paarden, verschillende rassen,
> verschillende achtergronden? Hoe zit dat dan?
Met zijn allen een stukje over een stenig pad raggen is eigenlijk niet te vergelijken met de situatie dat een paard mét ruitergewicht kilometerslang met een liefst losgelaten rug over het asfalt draaft.
Ook scheelt het wel degelijk of het paard een ijzerverleden heeft en er innerlijke structuren moeten herstellen. Een paard dat altijd blootsvoets heeft gestaan verschiet niet van een wintertje ijs of een stukje verhard pad terwijl een 'herstellend' paard daar veel meer tijd voor nodig heeft.
Ik heb een spanjaard met zeer harde hoeven, die toch gevoelig loopt op het harde. Hij racet in de wei en paddock over bevroren kluiten, maar draaft op straat naar mijn zin nog te 'vastgehouden'. Zo ga ik er iig niet op zitten, dan maar het bos in. Harde hoeven en gevoelig lopen spreken elkaar blijkbaar niet tegen.