Karen Koomans schreef op vrijdag 19 februari 2010, 21:00:


Ik geloof allang niet meer zo aan het "wijde" van de natuur.
Voor ieder beest, incl. mensen, bestaat de "wereld" uit slechts zijn perceptie er van, en daarvan weer slechts het deel dat hij denkt nodig te hebben of waar identificatie mee is c.q. het kleinst gemene veelvoud van wat prettig gevonden wordt en efficiënt is.

Als paarden een dagelijkse marathon lopen, is dat niet voor niets. Kunnen is niet hetzelfde als willen of nodig hebben. Ze moeten soms wel, gezien de biotoop. In andere biotoop leggen ze hun eigen weitje aan en leven vooral daar, zelfs als ze 100en ha meer ter beschikking hebben. Ik geloof daarom niet dat relatief beperkte ruimte leidt tot gebrek aan levensgeluk zolang "crowding" niet optreedt.

Frans Veldman schreef op zaterdag 20 februari 2010, 16:58:


Precies. De laatste plek waar je staan wil is achter een onwillige merrie = levensgevaarlijk!


@ Eddy, I rest my case


En allemaal dus hoogst individueel, ook bij de OVP koniks en waar dan ook zover mijn waarnemingen strekken. En een dus tevens veel ingewikkelder sociaal patroon dan dat uit de boekjes.
Hetgeen uiteraard niet wil zeggen dat dit overal hetzelfde is! Ik kan me voorstellen dat in veel voedselarmere streken waar paarden vanwege mensenbelangen dan ook nog naar het voor mensen onbruikbare restgebied zijn verdreven, hun gedrag aan die omstandigheden is aangepast.


Ik vraag me zelfs dat af. Zou het, tenminste voor een deel, niet zo zijn dat wat merries laten zien gemakkelijker genegeerd kan worden?


Leuk dat dit nu voor de verandering eens niet uit mijn pen komt! Of moet je eerst ervaringsdeskundig zijn om dit allemaal zelfs maar te kunnen voorstellen en accepteren?

Ilona Kooistra schreef op zaterdag 20 februari 2010, 21:29:


Vanuit mijn ervaringen met bekappen vind ik zowel gebruik van praam als sedatie een ellende. Beide leiden NIET tot medewerking en al zeer zeker niet tot het vrijwillig optillen van benen! Alleen goede opvoeding/opleiding doet dat.
Nmm is iedere bekapper stapelgek die patienten accepteert van klanten die niet de opvoedings moeite genomen hebben. Ik zou 10-dubbel rekenen (ik heb het nooit als beroep gedaan dus kon gewoon weglopen zonder gevaar voor het beleg op mijn boterham - zoek het maar uit).

Áls het mijn beroep was in de huidige omstandigheden zou ik waar nodig en ter bescherming van lijf en leden een mobiele bekapstand gebruiken. Dan krijg je natuurlijk weer het probleem dat dezelfde dieren wegens structureel gebrek aan opvoedingsinvestering die bekapstal weer niet in te sláán zijn maar dat hoeft ook niet - daar is een takel voor

Frans Veldman schreef op zaterdag 20 februari 2010, 21:42:


Heheeeee.....
Nee inderdaad niet, je komt op max. een km of 10 in NL, of Engelse (Blake) omstandigheden (en dan heb ik het over een uitzonderlijk actieve dag).
Het ligt er ook aan hoe en wat je mee telt; niet iedere onderzoeker is daar naar mijn smaak even duidelijk in. Als je, zonder stappenteller, alleen de verplaatsing van je proefpaarden neemt kom je op minder uit dan ze werkelijk gelopen hebben, mét stappenteller ben je nog steeds nergens zonder continue waarneming (vanwege verschillende gangen). Dit is minder simpel dan het lijkt.

Als ze kunnen, maken paarden zélf hun eigen "standwei" met significante gevolgen voor de plaatselijke vegetatie; dat heb ik nu in diverse terreinen zien gebeuren. Pas wanneer die standwei op is gaan ze zich anders verspreiden.
Ik kan met de OVP dispersie patronen komen opdraven maar een veel mooier voorbeeld is, vind ik, de langdurige (was het eerste konikproject én de eerste import van die koniks!) begrazing van het Midwolderbos (gedurende mijn waarnemingsjaren ong. 40 á 45 dieren in 600 ha). De paarden daar kon je meestal in de noordhoek van de "Westwei" vinden, terwijl ze wel degelijk óók van het gehele terrein gebruik maakten.

Die 50km van australische/amerikaanse onderzoekers komt uit halfwoestijngebieden, voor mensen onbruikbaar restgebied waar de "wilde" paarden naar verdreven zijn. Niet vergelijkbaar en net zo min "natuurlijk". Wel goed uiteraard dat die waarnemingen er ook zijn, zo geeft dat een indruk van het extreme aanpassingsvermogen van zelfvoorzienende paarden.

Anja Seijn schreef op zondag 21 februari 2010, 9:43:



Ze heeft inderdaad heel veel moeite met omdraaien. Rug denk ik ook al aan ja.
Het ene brengt het andere weer met zich mee denk ik. Als je benen zeer doen belast je ook weer je rug, nek en allerlei ander spieren en botten. Kon het gisteren niet genoeg filmen zonder enorm te dwingen (en te vloeken)dus
Ga misschien zo nog even proberen of ik wat kan laten zien.

Hans Arendse schreef op zondag 21 februari 2010, 8:35:


Hoi Hans,
Heb ik al 's naar zitten kijken maar dat moet binnen en wind en zon vrij enzo. toch?
Moet ik even aan de boer verderop vragen of ze daar in de loods mag.

Leuk! Mischien een suffe vraag maar kan zoiets ook op een Hyves pagina?

Ik absoluut niet.
het eerste jaar dacht ik "het is de eerste keer"
het tweede jaar dacht ik "dit is de tweede keer dat ik mer erger"
de derde keer dacht ik "ik heb spijt van de eerste twee keren".

Veel tradioneel geleuter en geknoei.
te veel paardenleed en mensenvermaak.

niet dus.

jennet schreef op zondag 21 februari 2010, 10:25:


Ik persoonlijk zou niets meer proberen, maar er iemand bijhalen die weet wat hij doet. Door dwingend en vloekend achter je paard aan te lopen, bewijs je jezelf en het dier geen plezier. DA laten komen!

Hi ,

Misschien is het inderdaad het overwegen waard om haar totaal te sederen voor een hoefbekapping , alhoewel het moeilijke lopen daar niet van komt denk ik...
Maar dan kun je ook zonder problemen bloed laten afnemen. Ik denk dat dat nog belangrijker is dan dat bekappen.
Ik kan het niet zo goed zien op het filmpje [ sorry maar kon het niet uitkijken] maar die ''bulten op haar kont , naast haar staart , dat zijn spieren? of zijn dat nou de beruchte vetbulten van IR paarden?
Geef der maar een dikke knuffel[wordt ze niet beter van , weet ik , maar vind haar zo sneu...en jou ook hoor , want je doet je best , daar ben ik van overtuigd! en om dan je eigen paardje zo te zien , kan me die slapeloze nachten goed voorstellen...]

Gr Esther

Nils Vellinga schreef op zaterdag 20 februari 2010, 20:48:


Je krijgt het gede-activeerde gif ingespoten en maakt antistoffen ertegen. Na enige tijd kan de hoeveelheid antistoffen verminderen en kan een herhaling van het vaccin nodig zijn.
Serum is een stof die overblijft van bloed als je een groot gedeelte van het bloed door centrifuge eruit haalt. In het serum kun je antistoffen aantreffen. Serum en antistoffen zijn dus niet hetzelfde. Het serum met antistoffen tegen tetanus wordt ingespoten als er een risico is dat iemand tetanus heeft. Vroeger uit paardenbloed gemaakt, nu ook synthetisch.

Is het niet antropomorfistisch, om te denken dat merrie's (het woord is al gevallen ) het lekker vinden om te neuken? Het is een mechanisme, om het voortbestaan van de soort.
Is het niet nog dier onvriendelijker, een hengst te plaatsen bij een merrie, die de betreffende hengst niet wil ontvangen? (alleen voor ons ego, omdat de hengst zulke mooie/goeie veulens produseerd?) Dan is KI misschien wel vriendelijker en is ze gelijk van de hengstigheid af, heeft ze ook geen behoeft meer aan sex. Of hebben merrie nog steeds behoeften tot kort voor de bevalling? Dacht dat dit ook iets antropomorfistisch was.

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

Hoi Allemaal,

Mijn pony staat inmiddels 3 maanden op een andere plek, het gaat zo goed met hem! Hij heeft een Tinkervriend, waarmee hij de hele dag speelt. Hij krijgt nu meerdere malen per dag hooi, en hij staat niet meer op ijzers! Zijn vetkwabben zijn weg, en hij voelt zich naar mijn idee stukken beter, er zijn wel dagen waarop hij zich wat minder voelt. Maar dit is al veel beter dan 3 maanden terug!
Verder doen we veel grondwerk oefeningen, en gaan we soms naar buiten wandelen.

Groetjes Marleen

Ik ben het meeste van de mensen hierboven eens dat het laten zien van beelden hoe het niet moet het minste effect heeft.

Jonge meisjes (althans ik toen ik tussen de 8 en 14 (32) jaar oud was) leven in een wereld van fantasie. Zodra de omgeving niets boeiend meer te melden heeft (op school of 's avonds in bed) gaan de gedachten naar een wereld waar in dromen uit komen.

Waarom geven we geen vorm aan deze dromen door mooie foto's en filmpjes van hoe het ook kan. Ik moet hierbij denken aan dat filmpje van dat meisje dat optomingloos door de heuvels gallopeerd, dat een tijdje terug hier op het forum ter spraken kwam.
Tijdens een ponykamp kan je leren samen te werken met je paard in plaats van het te overmeesteren. Laat ze zelf in hun eigen tempo de conclussie trekken, dat blijft vaak langer hangen.
Een dergelijke positieve ervaring zullen ze nooit vergeten...

Hi Anja,

Ik weet het niet hoor , maar heb hier een paard staan die dat helemaal geweldig zou hebben gevonden!
Heb hier zomers altijd een stel kleine Belgjes rondlopen , en toen Maike nog wat beter in zijn vel zat , zaten ze er met drie man op , hij straalde gewoon!
Lekker gepoetst worden , en staart wassen , hij blijft er doodstil bij staan , gewoon los he , want ik heb die meisjes wel ingepeperd dat als hij weg wil , hij wel weg moet kunnen lopen.
Meisjes sliepen ook in de stal , op een lading hooi , en genoten van de knetterconcerten van Maike , die altijd erg winderig is.
Maike zou het beste therapiepaard van de wereld zijn geweest...Maar ze hebben afgelopen zomer al niet meer op hem mogen rijden van mij [ kleine meisjes worden groter] omdat het mi nu wat te zwaar wordt voor Maike.
Mijn 2 dames zou ik dit nooit aandoen , die zijn van een ander kaliber...

Gr Esther