Eddy , toe nou... Het doet gewoon zeer zoals je schrijft.
Kan er niets aan doen , maar het raakt me wel.

Niemand komt hier verder mee!
En het is van iedereen serieus oprecht gemeend , daar ben ik van overtuigd.

Maar voorbenen optillen lukt dus wel , kan Jennet dat zelf ook?
Ik heb eventueel wel hoefschoenen te leen , maar moet dan wel de maat weten.
Ze moeten toch enigszins passen...

Gr Esther

Karen Koomans schreef op woensdag 24 februari 2010, 2:50:


Hoi Karin, het heet geloof ik officieel stresskoliek maar ik was gisteren zelf te gestresst om op het juiste woord te komen

Tsja, het kan door vanalles komen voor wat ik begrepen heb. Teveel gegeten, iets verkeerds gegeten, overgang van vrieskou naar regen en wind,...... zeg het maar dan wist ik het ook.
Misschien zijn er nog anderen op het forum die het al vaker bij de hand hebben gehad.

Vroeger hebben we een paard aan koliek verloren doordat de stalhouder het paard de hele dag op een nieuwe vette voorjaarsweide had laten grazen. En een drachtige pony heeft het na een operatie gelukkig wel overleefd maar haar halfbroer is waarschijnlijk weer aan zandkoliek tenonder gegaan. Die ruin was verwaarloosd door de eigenaar mijn opa en ik hebben nog vanalles geprobeerd om hem te redden maar het mocht niet baten.... Ik neem wat dat betreft ff geen enkel risico, liever de DA voor niets dan alle ellende na afwachten.
Ik ga zo weer naar Niek toe. Kom net terug van mijn werk. Heb niets meer gehoord van de stalhoudster dus ik ga ervanuit dat geen bericht goed bericht is en dat het met een sisser is afgeloopen. Gelukkig belt ze goed optijd wanneer er iets bijzonders met de paarden is.

Is jou paard er al weer helemaal bovenop?

Heb beide merries afgelopen jaar naar de keuring gebracht , en als ze ergens streng zijn , dan is het daar wel.
Alleen influenza enting was voldoende , tetanus is niet besmettelijk en gewoon op eigen risico.
Zelfs als ik mijn paarden naar een dekstation zou brengen , alleen influenza...
Vandaar mijn vraag.

Gr Esther

Heel veel sterkte.
Het zal een zware beslissing zijn geweest voor jou, maar wel een goede voor je paard.
Je hebt je best gedaan....

goh wat naar. Onvermijdelijk maar toch erg zwaar en pijnlijk. Heel erg veel sterkte

Ik vind dat je nu juist heel serieus met haar aan de slag bént!

Geen enkel paard is dom! De mensen die een paard als dom beschrijven, zijn dom!
Mooi stel die Lily en kleine Kim van jou ! Veel dingen herken ik, vooral het bovenop het nieuws en "meehelpen". Ik vind, ook al is het af en toe een beetje lastig omdat je ogen en oren tekort komt, zo vreselijk leuk en ik vind het een compliment van de paarden! Leuk verhaal, Monique!

Heel veel sterkte gewenst.

Monique

De enige dommen zijn de mensen met dit soort vooroordelen.

Koudbloeden zijn niets minder gevoelig dan welk ander paard dan ook. Ook zij voelen die vlieg op hun vacht en ook zij zien en reageren op de minimaalste beweging.
De een reageert heftiger dan de ander. En dan lijkt het gevoeliger, maar dat is de grootst mogelijke onzin.

Leuk dat jij plezier hebt met je beide koudbloedjes!

Wendy, elk paard(je) dat ooit bij jou mocht wonen is een bofkont; ik heb heel veel respect voor wat je allemaal hebt gedaan en ook voor hoe je het hebt afgesloten.
Ik hoop dat je nog alle gelegenheid hebt om uit te huilen, en voor daarna: sterkte.
Karen

Je hebt Daisy haar leven mooi afgesloten en gekeken wat het beste is voor haar, bewonderenswaardig!
Veel sterkte!

Heerlijk verhaal om te lezen!

Ik heb nooit een koudbloed gehad, maar op de Zorgboerderij waar ik regelmatig kom hebben ze er meerdere. Hun kalme wijsheid spreekt mij ook erg aan.

In de hondenwereld bestaan dezelfde (voor)oordelen. Dogachtige honden worden daar vaak voor dom versleten. Op precies dezelfde manier is dat ten onrechte (nmm), ze zijn helemaal niet dom maar leren anders, ze reageren anders op prikkels.
Natuurlijk kies je wel een ras (paard of hond, dat gaat allebei op) dat past bij de activiteiten die je van plan bent te gaan doen. Met een Sint Bernard ga je beter geen behendigheid ("springsport") doen. Maar dom?! Echt niet....

grt,
karen

Wendy, heel veel sterkte toegewenst.

Ik wil je ook bedanken dat je dit met ons hebt gedeeld.
Een half jaar voor ik kennis maakte met PN heb ik ook een cushing-pony in laten slapen.
We hebben heel lang lopen tobben, want het koppie bleef toch zo positief...
Oh, als ik dit toch eerder wist, heb ik vele malen gedacht toen ik de hele site doorspitte...
Ik wist het natuurlijk wel maar nu, na jou verhaal, dringt pas echt tot me door dat ook PN haar niet gered zou hebben.
Natuurlijk zou ik nu dingen anders doen(vooral hielen lager, toon hielden we wel superkort en ze stond op speciaal dieet van Anneke Hallebeek omdat ze ook geen hooi kon eten)
Kortom, ik heb weer even een traantje gelaten maar dat luchtte toch ook wel weer op...

Fijn, dat je zulke goede vriendinnen hebt trouwens.

e m kraak schreef op dinsdag 23 februari 2010, 16:04:


Ik ben niks vergeten, de geest is helderder dan ooit .
Ik heb niks tegen profi bekappers. Zolang er geen ijzers onder geslagen worden en een beest zo goed mogelijk bekapt wordt is het aan alle kanten beter dan een middeleeuwse ijzerverkoper.
Maar eigenlijk zeg ik dat er een laag tussen moet zitten.
Ik pleit al jaren, al mijn collega's weten dat, voor een aantal door PN opgeleide personen,(wat nou, rijkserkend?) die, ik denk en fantaseer maar even hardop, om hun door PN afgegeven diploma te verkrijgen eerst een tijd meegelopen hebben met iemand als Simon Lingbeek, redelijk wat fysio en medische rugzak dingen geleerd hebben van Cindy, perfect hebben leren speedclickeren van ondergetekende, die mensen met rugproblemen of meerdere paarden goed en veilig machinaal bekappen kunnen aanleren én een andere titel hebben dan Natuurlijk bekapper, omdat er inderdaad maar één echte Natuurlijk Bekapper is en dat is degene die zelf volgens de NB methode de voetjes van het eigen paard verzorgt.
Deze mensen zouden in deeltijd of misschien wel als volle baan tegen een redelijke vergoeding het werk kunnen doen waar een profi bekapper voor NBers niet aan toe komt omdat hij wekelijks tig paarden moet bekappen om enigszins zijn brood te verdienen.

ondergetekende

Monique, jij schrijft altijd van die leuke, positieve verhalen over jouw stel. Ik vind het altijd heerlijk om te lezen.

Dat wilde ik gewoon effe zeggen...