Karin schreef op woensdag, 29 december 2004, 21:09:
> Hallo hallo
>
Moi karin,
voordat dit nu onder de jeneverbessen sneeuwt, toch maar even reageren

> De relatie die je met je paard hebt is tweezijdig. Paard en mens
> hebben inbreng. We hebben het hier vaak over angst bij het
> paard.
Die tweezijdigheid zie JIJ, zeg je.
Nogal veel mensen echter, voor wie een paard een soort levende fiets is, zelfs al beweren ze heel zweverige zaken over die fiets, zien een Cartesiaans-éénzijdige relatie met "de mens" als object en "het beest" als vaststaand subject. Daar denkt haast niemand bij na, is inderdaad een bewustzijn-verbredings-proces, maar heeft denk ik wel veel invloed op hoe je erin staat.
>
> Ik heb als ruiter zijnde last van angst. Niet op paarden die ik
> veel rij, waar ik een band mee heb. Vooral met Fengur durf ik

> bepaald paard simpelweg niet (was bij 1 merrie heel duidelijk),
> soms ligt het puur aan mezelf en maakt het bijna niets uit op
> welk paard ik stap(zoals met het paard deze week, die vertrouwde
> ik de vorige keer in een keer).
Op mij komen je zelfreflectie en bevindingen volkomen correct over.
Daarbij denk ik dan dat je onzekerheid en angsten, en de wisselwerkingen daar tussen, volkomen normaal zijn en een verschil eerder ligt in dat jij je die misschien meer bewust bent dan een "daredevil" met verstand op nul.
>
> Ik weet dat dit een site is voor natuurlijk paarden houden. Maar
> hoe ga ik natuurlijk met mijn angsten om. Ik verwacht geen kant
Nmm door er niet tegen te vechten. Die onzekerheden/angsten heb je met goede reden, die bij je past.
Mij krijg je ook niet vrijwillig op zomaar een "vreemd" paard, en ik meen dat
Parelli (om maar een bekende ruiternaam te noemen) wat dit betreft ook "in ons kamp" zit, en eerst "100% zeker".wil weten of hij "100% veilig" op een nieuw ontmoet paard kan plaats nemen. En dus zonder voldoende kennismaking niet aan begint.
> en klaar oplossing hoor en als ik zie hoever ik al gekomen ben
> (ik was vroeger altijd en op elk paard bang) dan weet ik dat het
Dat wist ik nog niet van jou. Vertel me dan es hoe je er toe komt als bange-paarden-poeperd uitgerekend een paardenopleiding te gaan doen? Waß sich liebt neckt sich?

> een proces is. Maar ik hoop gewoon dat door er over te praten
> met mensen die veel begrip en respect voor de wederzijdse
> relatie hebben dat ik weer een stapje verder kom.
>
> Groetjes Karin (die morgen een strandrit gaat maken op een vrij
> onbekend paard, maar in een fijn groepje, dus ik heb toch veel
> zin!)
Er is natuurlijk een groot praktisch verschil tussen op je eigen dooie akkertje met je eigen paarden op je eigen manier bezig zijn, en een professie in het alhier gangbare paardengebeuren ambiëren (want daar doe je toch normaliter opleiding voor).
Ik denk dat er in het "alhier gangbare" weinig ruimte en begrip is voor tweezijdigheid in mens/paard relaties. Hoe beviel jou dat bijvoorbeeld in je stages?
Groeten, Egon