Karen Koomans schreef op vrijdag 2 april 2010, 2:16:
> Wat ik wel heb, is veel ervaring met agressie bij honden. O.a. van het
> soort dat jij noemt, volkomen verklote honden (meestal herders), die voor
> het vermaak van het baasje “politie-werk” moesten doen. Als je grove
> fouten maakt in zo’n type trainingsproces (op commando een “boef”
> aanvallen), en dat soort grove fouten gebeurt in het “hobby”-circuit véél
> vaker wel dan niet, dan heb je een zwaar verknipte hond. Die overigens,
> vind ik, perfect te begrijpen is in zijn verknipte gedrag.
Begrijpen doe ik het wel, maar weten wat ik eraan had moeten doen niet.
[knip]
> Het IS mogelijk om een zeer agressieve hond succesvol en betrouwbaar te
Ik heb het gevoel je niet goed genoeg uitgelegd te hebben welk patroon van agressie er was; blijkbaar had de hond een associatie geleerd dat mensen die naar zijn smaak pakwerker-achtig gedrag vertonen prooi zijn. Wie zal zeggen wat er precies triggerde? Voor de rest was deze hond prima, volkomen gesocialiseerd en lief, géén algemeen agressieve "rellen"hond... en een voorgeschiedenis kom je toch nooit accuraat te weten. Pas achteraf werd me telefonisch verteld dat de hond eerder...
> hertrainen op basis van uitsluitend R+ en negeren. Betrouwbaar, dat wil
> zeggen in zijn gedrag naar één of enkele mensen toe, de mensen die op die
> manier met de hond hebben gewerkt.
Als ik jou toen gekend had zou ik de lui met die hond naar jou gestuurd hebben dan, met een "veel succes" briefje erbij
> Ik heb dat dus gedaan, het hertrainen van een ex-hobby-politiehond, zeer
> agressief,
Hertrainen van een typische "rellenhond" is iets heel anders. Dat gedragspatroon is immers voorspelbaar en kan dus vervangen worden door een spel, bijvoorbeeld frisbyen = vragen van ander gedrag en dat belonen.
> je dat dan moet zien te negeren! Concreet betekende dat het aantrekken van
> zware beschermende kleding (een zogenaamd pakwerkers-pak).
Nee, kevlar burgerbescherming. Iedere associatie naar "het pak" moet juist weg. Pas wanneer dat goed op weg is zou ik (een) pakwerker(s) op afstand laten acteren en belonen als de hond de fixatie weet te weerstaan.
[knip]
> Als je dat goed doet, als trainer, is al snel het aantal keren P minimaal en het aantal keren R+ met de dag (wat zeg ik, per enkele minuten!) frequenter.
>
> Niet alleen versnelde dit het leerproces enorm (in mijn ervaring); een hond die ik op die manier hertraind had was later ook betrouwbaar – op z’n minst veel méér betrouwbaar – bij vreemden. Ja, natuurlijk onder druk, de wetenschap dat P zou volgen als hij het wáágde om agressie te tonen.
Spijt me, ik geloof hier uit ervaring voor geen procent in.
> Maar wat als je wél zo’n exemplaar hebt? Hond of paard maakt niet uit. Als de kansen op verder leven / herplaatsing groter worden door de combinatie van P+ en R+, wat dan?
Ik heb gezegd: spuit hem maar naar de hondenhemel. Ik begin er ieder geval niet aan. Honden genoeg.
Nogmaals, ik snap het probleem denk ik vrij nauwkeurig. Het staat bekend als Skinner-paradox omdat het een open eind aan het model van Skinner is, wat de critici indertijd gretig gebruikten als argument dat het allemaal maar onzin was.
Wat er werkelijk gebeurt, maar dit heb ik er zelf over bedacht, is dat een associatie verworven door p habitueel geworden is en gericht op een door de belering onverwachte en ongewenste variabele. Zoiets kan langzaam inslijten maar ook heel snel gaan. Omdat p succesvol ontweken wordt is dit zelfbelonend en dus onderhoudend. Skinner zelf wist over dit soort effecten uiteraard ook al en mede daarom vond hij dat het p-segment liever niet gebruikt moest worden.
Maar wie me kan vertellen wat een betrouwbaar werkende therapie voor zulke problemen is, kan daar denk ik ook in een vooraanstaand vakblad mee terecht want zover ik weet bestaat die niet. Voor de hand liggend lijkt het vragen van ander, nieuw gedrag dat vervangend is en dát belonen zodat een nieuw gedragspatroon ontstaat. Maar eerlijk gezegd zie ik het niet voor me in praktijk.
Een in patroon vergelijkbare gedragsvorming is het manégepaard wiens ruiter(s) leren dat, onder instructie van een bereslechte commandant/lesmens, bij M gegaloppeerd moet worden "anders geef 'em maar van Jetje!". Wanneer paard geleerd heeft (zie je wel dat p werkt...
) locatie aldus aan gedrag te koppelen is dat er net zo lastig uit te krijgen maar in ieder geval in deze wel voorspelbaar zodat er een aanknopingspunt voor het vragen van ander gedrag is om te kunnen belonen.
De bijverschijnselen van straf, wanneer de straf niet heel grondig overdacht en begrensd, leiden tot een ongeleid en vaak slecht of niet meer onder controle te krijgen projectiel. Dáárom was Skinner er zo tegen.
Warboel
