Gisteren in Didam bij de TREC geweest; tjeempie, wat is dat een verademing bij de andere wedstrijdsporten!
Echt een heerlijk sfeertje, je bent helemaal nieuw en wordt toch gelijk behandeld alsof je er al jaren rondloopt (bv: iedereen legde ons graag uit hoe het moest e.d., m'n dochtertje met haar rode snoet werd binnen 5 minuten door iemand met de anti-zonnebrand ingesmeerd, "want anders ben je straks helemaal verbrand" (ja ik weet, ben een slechte moeder

).
Ik heb inderdaad weinig competatief gedrag gezien en veel paard-vriendelijkheid. Okay, niet iedereen hier zal alle optomingen waarderen (bv westernsporen met van die afgrijselijke wieltjes...), sommige paarden liepen erbij alsof de hoeven 3 jaar geleden voor het laatst gekapt zijn

, maar ook heel wat bitlozen en blootvoeters.
En d'r liep echt alles: een Belg (hoezo óver die boomstam, ik kan d'r toch ook gewoon dwars door...), Friezen, Tinkers, Arabieren, KWPN-ers (eentje zelfs Z dressuur...maar viel wel uit de galop), Fjorden, Haflingers, New Foresters, Welsh en alles wat daar verder tussen te combineren valt (of wat ik niet kan thuisbrengen, dat kan ook

)
Maar wat ik het opvallenst vond, was de manier waarop de meesten met de angst of ongehoorzaamheid van hun paard omgingen: hindernis/obstakel lukt niet, nou dan slaan we die gewoon over, volgende keer beter....moet je eens bij een gewone springwedstrijd of cross gaan kijken, daar wordt alle geweld uit de kast getrokken en iedereen staat erbij en kijkt ernaar met een blik van "ja, leer 'm maar wie de baas is".
Nee, wij vonden het echt ontzettend leuk en gaan later deze zomer naar een cursus en verder veel zelf oefenen (want d'r zijn heel wat dingen die we echt nog niet kunnen maar ontzettend leuk zijn om te gaan proberen (al is het maar omdat de pony's er ook weer van "groeien")). Dus, de TREC-sport heeft er weer 2 zieltjes bij!