joop schreef op zaterdag 26 juni 2010, 17:57:
> e m kraak schreef op zaterdag 26 juni 2010, 15:40:
>
>> Aangezien de invaliditeit successievelijk ontstaat, niet plotsklaps zoals
>> een hernia, denk ik dat door beschadiging of vervorming van de
>> groeischijven vervolgens een vervormd bot groeit. Voila de kissing spines
>> e.a. ellende.
>
> Precies. Hoe het in elkaar steekt is interessant, maar doet niks af aan
> het risico dat je neemt als je op een te jong paard gaat zitten.
Als het is zoals ik denk, dan is de schade dus getrapt, en daarbij de 2e trap waarvan de effecten resulteren in een salamipaard een geleidelijke want evenredig aan de groei.
Van de oorzakelijke 1ste trap, de schade aan groeischijven zelf, weten we dan nog niks. Niet hoe het wel of niet ontstaat, noch drempelwaarden, etc. Gaat dat ook min of meer geleidelijk of is de drempelwaarde een harde zoals hernia?
> Schade
> aan groeischijven heeft ernstige gevolgen en er is niet veel voor nodig
> schade aan groeischijven aan te brengen. In ieder geval bij mensen.
Is daar dan wel veel meer over bekend?
> Toch
> weerhoudt dit veel ouders er niet van hun lieve kindertjes te laten turnen
> of paardrijden, risico sporten voor blijvende schade, oa door beschadiging
> van groeischijven. Waarschijnlijk speelt eenzelfde onverschilligheid en/of
> onwetendheid
Onwetendheid en moeite met voorstellingsvermogen vanwege lange latentie van de effecten. Volgens Skinner heel logisch
Als je paard een significante kans op hernia had wanneer je er te jong op gaat zitten, en dus acuut naar de slager kan, zou niemand dat risico nemen.
En toch vind ik het raar. We hebben paarden zat. Volwassen paarden ook zat. Toch staat zelfs in de IJslandse subcultuur de minimaal 5 jarige leeftijd voor een rijpony zwaar onder druk. Handel? Presteren? We Want More Better Faster?
Warboel
