Het boek hoefproblemen.... jaja. geslaagd beschreven)
Cursisten hebben het boek hoefproblemen nodig om de voeten van hun eigen paarden bij te houden. Alweer een heleboel BS.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Rechts heeft ze er nu 3; een hele grote, iets kleinere en een kleintje. links heeft ze er eentje en is er ws een tweede aan het doorkomen.
Ik vind het ook veel, maar denk dat ze gewoon enorme pech hiermee heeft. Joe heeft wel ook een paar keer aankomende hoefzweren gehad, maar die zijn denk ik weer door het lichaam opgenomen,waren kleintjes. Dat kan, heb ik me laten vertellen. bij Pip zijn ze dus groter helaas...

It takes a wise man to understand that strength lies in
a gentle hand

Anja S schreef op maandag 23 augustus 2010, 0:55:


Als 'jouw knol" zijn benen lood en loodzwaar zijn, moet je 'jouw knol' beter trainen.

Maar dat was geen natuurlijk bekapper, dat was dus een bekapper.

iemand die niet kan bekappen zal er heel snel mee stoppen omdat hij daar niks mee verdient. Of hij moet nu heel veel beter geworden zijn.
Volgens mij heb je op de cursus met je oren en ogen dichtgezeten als ik je zo zie schrijven.

Als Koen zich aangesproken zou voelen door het boek Hoefproblemen en op die manier het een en ander zou oplossen dan stuurde ik mijn cursisten voor een checkbeurt of met andere vragen naar iedereen behálve naar Koen.
De meeste ellende wordt veroorzaakt door de manier van omgang en houden van het paard en de oplossingen in dat boek zijn voor het grootste deel maar tijdelijk met foto's die indruk moeten maken op het klootjesvolk wat alles voor zoete koek slikt.
Zie toch eens wat WIJ, gestudeerde en geregistreerde hoefsmeden voor een moeilijk vak hebben, dat we dit kunnen bij een paardenvoet....!!!!
Tssss, Een paard wat natuurlijk bekapt wordt krijgt verreweg de meeste van zulke ellende nooit.
En dan nog, je kunt iets niet oplossen op dezelfde manier als waarop het is ontstaan.
Kortom, het meest verkeerde, zichzelf tegensprekend dikste reclameblaadje voor de gebroeders Van Nassau en co wat er bij mijn weten ooit in Nederland uitgebracht is

Een paard dat ik ken, zit momenteel in zo'n fase van een niet-aflatende stroom hoefzweren. Vandaar de vraag. Ik zoek raakvlakken.

Danielle Zontrop schreef op zondag 22 augustus 2010, 21:27:


Ook bij een kleine verwonding kan een tetanusbesmetting optreden. Dus krijg je het probleem wanneer wel een DA en een enting met serum en wanneer niet. Dat wordt gokken dan?
Tetanus komt oa voor in mest; kans op besmetting is dus niet ondenkbaar.
En is levensgevaarlijk.

Zoek even het volgende topic terug: enten - noodzaak of onzin.

Gr, Dani

Anja S schreef op maandag 23 augustus 2010, 0:55:

Quote hoefnatuurlijk: "Is een natuurlijke bekapping ook geschikt voor paarden met hoef- en/of beenproblemen?" "Ja, natuurlijk bekappen is juist uitgevonden om hoefproblemen te voorkomen en te genezen!"

Het zou dus niet moeilijker moeten worden, alleen maar makkelijker .

Gr, Dani

Christel Provaas schreef op maandag 23 augustus 2010, 7:36:


Als ik het goed begrepen heb van Pete Ramey ontstaan (laminitis +) hoefzweren al heel ver voordat de hoef daadwerkelijk zichtbaar ziek wordt en is dit een resultaat van misschien wel jarenlang de verkeerde voeding in het lijf waarvoor een paard nu eenmaal niet gemaakt is. (theoriën van zowel Pollitt als Bowker)

Doordat de darmflora naar z'n grootje gaat door suikers, maar b.v. ook door graan- en maisproducten gaan de 'goede' darmbacterieën dood.
De slechte, waaronder Streptococcus Bovis, scheiden zovéél toxinen af dat het paard dit niet kan verwerken. Raken die grote hoeveelheden toxinen eenmaal tot in de hoef sterven er grote hoeveelheden eiwitbolletjes, die ervoor zorgen dat ze laminea vormen, af. Net zoals mensen hebben ook paarden een zelfreddingsmechanisme.
Dat betekent dat de bloedtoevoer naar bepaalde organen wordt afgesloten.
Een paard is in staat om de bloedtoevoer naar dermaal weefsel af te sluiten door gebruik te maken voor een soort 'bruggetje' tussen die weefsels. Dit gebeurd op microscopisch niveau dus het is niet iets wat met het blote oog waarneembaar is.
Helaas wordt de boel dan niet meer voorzien van zuurstofrijk bloed. Gevolg: opeenhoping van nog meer afvalstoffen en dode eiwitbolletjes, want het kan geen kant meer uit.

Hoefzweren zijn volgens mij dus een gevolg van grote hoeveelheden afgestorven epidermale cellen en weefsel.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Interessant, Wil. Ik heb je bericht opgewaardeerd .

Gr, Dani

Kan stress dit effect ook veroorzaken? Stress is ook een notoire ziekmaker, hoewel dan niet zozeer de darmflora aangetast wordt dacht ik. Of wel? De hengst in kwestie is mager en in korte tijd 5 maal verhuisd. Hij vreet zichzelf op. Ik zie traumaringen, voornamelijk achter en daar zitten ook de hoefzweren.
-Sorry voor topicvervuiling-.

Het lijkt misschien een gekke titel, maar ik vraag me iets af. Vanaf het moment dat mijn man en ik in de polder zijn gaan wonen en de paarden lekker aan huis staan, zijn we bezig om te zorgen dat er geen jacobskruid in de weiden staat. En dat kost echt heel veel tijd, ook met de vork die we via PN besteld hebben. Er blijven toch elke keer weer kleine plantjes op te duiken. Omdat de paarden genoeg gras hebben eten ze er netjes omheen waardoor de rozetten goed zichtbaar worden om verwijderd te kunnen worden.
Ik werd (zeker in het begin) nogal panisch als ik weer een plantje zag want ik was als de dood dat er iets met de paarden zou gebeuren.

Nu wonen wij in een gebied waar veel paardjes buiten lopen, zowel prive aan huis als bij pension(stallen). In die weiden staat redelijk veel kruid in bloei en de paarden lopen er gewoon bij. Mijn man begon daarop te twijfelen maar ik bleef volhouden nee alles verwijderen uit de wei.

Nu hebben we een hele grote wei (wel 4 ha) in de buurt waar jaarlingen staan (zeker 20) en inmiddels zijn er nog wat oudere paarden bijgekomen. Deze paarden zijn van een handelaar. Nu stond er in die wei redelijk veel jacobskruid in bloei. Tot mijn verbazing is er enkele weken geleden gemaaid en bleef het maaisel liggen. Nu is het inmiddels verdroogd en is/wordt alles opgegeten. Toch lopen de paarden daar nog steeds en zijn er geen zieke dieren. Mijn man begint nu echt aan mijn verhaal te twijfelen, en loopt niet meer zo hard om de plantjes te verwijderen. Dus mijn vraag: hebben deze paarden geluk of komt de leverbeschadeging er misschien pas jaren later uit?

Mariël

Hallo,

Ik ben weer op het forum aanwezig. Ivm grote drukte prive en op het werk bleef het bij even snel bijlezen.

Kim heeft zich tot een betrouwbare pony ontwikkeld die geen problemen heeft met 5 joelende en aan alles frutselende kinderen om haar heen. Ze laat alles geduldig en met plezier over zich heen komen.

Voor Lily heb ik inmiddels een andere trainer gevonden. De nadruk werd toch weer op rijden met bit gelegd, dat dit gemakkelijker is en dat ik de enige ben die zonder bit rijdt. De bedoeling was haar lichter te maken, de hardheid waarmee hulpen gegeven moesten worden, werd maar niet beter, Lily liet zich ook niet beter sturen. Dit op te lossen met bit was ik absoluut niet van plan, dus maar verder gezocht.

Ik heb eerst lange pauze ingelast omdat Lily haar achterhoeven verschrikkelijk brokkelden en ze om de haverklap struikelde. De zool bleef wegkruimelen, de stralen vielen er met grote stukken tegelijk af en de hoefwand brokkelde aan een stuk door. Er was geen bekappen tegenaan, elke dag hing er weer ergens een los stuk aan. En ik dacht dat er al heel wat van de hoeven afgekomen was....

Inmiddels lijkt het dat de hoeven hun definitieve vorm gevonden hebben. De hielen blijven op dezelfde hoogte, de hoeven brokkelen niet meer, de zool is glad. De toon is nog wat te lang, maar dat is met twee keer bekappen denk ik wel in orde.

Van de nieuwe trainer heb ik inmiddels twee keer les gehad, zonder bit, zij rijdt twee van haar paarden met sidepull en vond het doodnormaal dat ik Lily zonder bit wil rijden. Ook was haar reactie: "He, een tinker, wat leuk!" En niet: "Bij nader inzien heb ik toch geen tijd", zoals ik bij velen gehoord heb. Ze is zacht maar streng, heel duidelijk in haar vragen en uitleg. Lily vond haar eerst wat eng, dat heeft ze bij alle vreemden, maar ze had al snel door dat het in orde was. We doen momenteel oefeningen om Lily soepel te krijgen, haar lichter aan de hulpen te krijgen en haar te leren rechtdoor te lopen, niet steeds steun te zoeken op teugels en been. Ze bouwt steeds weer een ander parcours met palen en verkeershoedjes om te slalommen, tussendoor te lopen, halt te houden, over balkjes stappen, ZONDER onderdelen om te gooien. Lily heeft er ontzettend veel plezier in, ze doet ontzettend haar best en gaat erg vooruit. Ze laat zich steeds lichter sturen. Binnenkort gaan we met haar naar buiten, afwisselend op Lily en op de fiets.

Groeten,
Monique

Christel Provaas schreef op maandag 23 augustus 2010, 13:17:


Is toch geen topicvervuiling? Gaat nog steeds over hoefbevangen en hoefzweren..
Ik vermoed van wel Christel.

Mager: (klinkt hard) als de eigenaar bezig is met allerlei supplementen en misschien ook suikers in voeding.... bij een paard wat nog steeds HB is gezien de traumaringen die je beschrijft... is hij/zij eigenlijk z'n paard aan het doodhongeren. Wát je er ook instopt... het zal geen effekt hebben.
Door alle aanwezige toxinen krijgt de darmflora nooit de kans om te herstellen..
Wat ook magerte kan veroorzaken is pijn. Door HB, maagzweren...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

DC schreef op maandag 23 augustus 2010, 13:36:
JKK in verse vorm wordt niet gegeten door paarden (indicenteel, als niets anders voorhanden is, wél!) omdat het niet smakelijk is. Paarden herkennen misschien dat de plant giftig is. In gedroogde vorm is het wél gevaarlijk, omdat ze het gif niet meer herkennen en dus de plant opeten.
Het is een cumulatief gif, dat wil zeggen dat het zich opstapelt in de lever, totdat een dodelijke dosis bereikt is. De lever kan zich grotendeels herstellen, maar niet als paarden JKK in gedroogde vorm tot zich blijven nemen.
Er is geen remedie als het eenmaal zover is.

Persoonlijk zou ik never, never, never paarden in een weiland laten lopen waar het stikt van de JKK. Waarom zou je in vredesnaam zo'n risico lopen?
Een website met zeer veel goede informatie:

http://www.jakobskruiskruid.com/website/

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Hé Monique, leuk om weer eens iets van je te lezen!
En fijn dat je EINDELIJK een bitloze instructrice gevonden hebt...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.