Ik lees deze shitberichtjes met zoveel herkenning, frustratie en pijn. Wat kan je doen, je bent geen liefdadigheidsinstelling, je kunt eenvoudigweg niet alle paarden helpen. Toe te moeten zien hoe mensen met al hun goede bedoelingen maar onwetendheid oergezonde paarden aan gort helpen, het is dagelikse praktijk en wordt als 'normaal' gezien. Paarden sterven aan koliek, dat is normaal. Misvormde hoeven en beengebreken is de standaard geworden, het pathologische beeld is het 'normale' beeld geworden.
We kunnen niet meer doen dan onze kennis uitdragen en het goede voorbeeld geven, maar mensen zijn zo conservatief en het nieuwe of anderes is eng. Je weegt af, het kostenplaatje valt altijd negatief uit, maar af en toe is daar de uitzondering en dan kan je het niet laten. Zo hebben wij twee opvang-karrepaardjes nu die voor dood lagen op straat, de ene zware laminitis vanwege vervuilde voeding, de ander totaal uitgeput en uitgemergeld - en dan wordt zo'n paardje gewoon ingeruild voor een ander exemplaar tegen de slachtprijs. Nu staan ze bij ons toch wel blij en een stuk gezonder te wezen. Het zijn er maar twee van de enorme ijsberg, maar toch.
Een paard oplappen, maar inderdaad moet het paard het zelf doen, je kunt alleen de ideale omstandigheden scheppen; en dan kan zo'n paardje hopelijk weer een betere toekomst tegemoet, MITS je een nieuwe eigenaar vindt die niet weer gewoon het paard naar de kloten helpt zoals gebruikelijk is....
Het is en blijft verdrietig... je hart van steen of op slot, dat moet helaas al te vaak, soms lukt het, soms lukt het niet...

samen de container (groene of grijze) naar de weg brengen op donderdag: ene hand paard, andere hand container: 's ochtends vol en zwaar, 's avonds leeg en weer een heeeel ander geluid!

Bianca

Coulash schreef op maandag 27 september 2010, 10:14:


Offuhhh... met de bosmaaier de randjes van de paddocks maaien terwijl de paarden erin staan....

Er zijn zoveel schrikelementen te bedenken maar waar het vooral om draait is:
Hoe is de band tussen paard en mens en hoe reageren ze op elkaar als er 'spannende' momenten zijn, maw is baasje in staat het paard voldoende veiligheid te bieden en is paard in staat om op baasje te durven vertrouwen. En dat vertrouwen mag ook nooit beschaamd worden.

Als dat zo is kun je uiteindelijk de hele wereld aan samen.

groet, Pien

Piet schreef op zondag 26 september 2010, 22:33:


Bedoel je dat het paard wordt weggegeven? In ieder geval wordt dan niet de slachtprijs geincasseerd.


Als jutenjul iets intelligenter waren zouden ze het paard zelf meenemen en oplappen met eenvoudige PN middelen. Nemen als je kan, een fijne uitdaging en straks makkelijk een goed tehuis voor te vinden tegen vergoeding van de kosten. Over een jaartje nodig je de ouwe eigenaar uit voor een ritje bitloos mennen.

Anna van Rheeden schreef op maandag 27 september 2010, 10:12:


Het lastige is dat het blijft dweilen met de kraan open. Zolang mensen als jutenjul nog samenwerken met ankies komt er maar langzaam beweging in de verbetering van paardenhouderij.

Stephanie Pots schreef op maandag 27 september 2010, 8:55:


Je moet meer vertrouwen hebben in je viervoeters, ze kunnen echt wel wat geglibber aan, zelfs een val, net als mensen trouwens.

Jaaa, hier ook lekker kleddernat... De grote wei is al dicht, want het is een modderpoel en dat mogen de paarden niet om gaan ploegen (veen ). Misschien vond ik vorig jaar dan toch beter ondanks de absurde kou en het vele gesneeuwschep...

Gr, Dani

cindy altorf schreef op maandag 27 september 2010, 0:17:

*jaloers!*

Gr, Dani

Het is toch nog lang geen winter. Sneeuw en ijs, mogen ze nog wel eventjes mee wachten, hoor

Het is hier ook nat, maar of het nu natter is dan andere jaren? Het viel mij juist op dat we een extreem droge zomer hebben gehad. Vanaf april had ik geen prut meer gezien en we zitten op kleigrond.
Nu is wel de bovenste laag nat en erg glibberig. Volgens mij is de ondergrond zo droog dat het nog amper water opneemt. Daardoor krijg je een soort betonplaat met een laagje natte klei erop en dat maakt het gladder dan gebruikelijk. Ik zak op veel plaatsten nog steeds niet weg. Alleen het paadje naar de bak, daar ga ik al tot mijn enkels in en blijven de laarzen steken

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Dani62 schreef op maandag 27 september 2010, 10:46:


Euhhhhh ... vorig jaar was het in september nog erg mooi, oktober en november was kledder nat en daarna is het gaan vriezen tot en met februari. Dus laat de sneeuw nu maar eventjes blijven waar ie is ... er is nog tijd zat!

Je hebt er wel veel profijt van. Het maakt het buitenrijden veiliger. Ook omdat je weet hoe je paard reageert op dingen en omdat jij hebt geleerd daarmee om te gaan. Maar het komt inderdaad allemaal neer op de relatie tussen jou en je paard.

Ik moest laatst met mijn driejarige merrie voorop (uh, ik zit niet óp haar natuurlijk hé!) omdat het volwassen rijpaard niet langs iemand durfde die zat te vissen .

Heb je al gewoon vliegenspray geprobeerd? Benen afspuiten? En niet alleen over het zeil lopen, maar je paard er ook helemaal mee inpakken? Pff, verder is alles wel genoemd denk ik.

Gr, Dani

Hihi, ik bedoel ook 'als het zo door zou gaan' hé.......... zag ik gewoon even voor me en zat hardop te denken

Gr, Dani

Dani62 schreef op maandag 27 september 2010, 11:06:


Owww okey! Was al bijna van plan mijn sneeuwmuts uit het stof te gaan kloppen, maar nu wacht ik nog effe dan

Anja S schreef op maandag 27 september 2010, 11:23:


Haha, alsjeblieft zeg, nog effe niet hoor! Het is, áls het niet regent, nog steeds erg aangenaam van temperatuur en ik heb toch redelijk veel zon gezien dit weekend. Dus het mag nog even zo blijven .

De paarden hebben wel alvast een extra laagje wol omgedaan, wat is zo'n aanpassingsvermogen toch handig, doe mij dat ook!!

Gr, Dani

joop schreef op maandag 27 september 2010, 10:07:
Het lijkt toch realiteit, bij mij dan.
Ene paard 9 jaar op ijzers nooit hoefzweren. Sinds de ontijzering 5 jaar geleden een keer of 6 een hoefzweer, doorgaans in het najaar.
Andere paard met en zonder ijzers nooit hoefzweren.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •