Paarden hebben geen dekens nodig dus je kan het hele bedrag aan leukere dingen besteden, gefeliciteerd.

ik wilde weten hoeveel pn mensen gemiddeld kwijt zijn aan hooi, omdat de algemene opvatting is dat 6 kg hooi per paard per etmaal voldoende is..en dat wilde de beheerder er even doordrukken. Ik moet hardmaken dat anderen ook ongeveer 12-15 kg hooi aan hun paarden voeren, dat dat eigenlijk realistischer is.
Ja, lachen, een paard huisvesten in de stad...
ik ken ze ook, de huizen met een stal aan de gracht. Hier is een manege bijna tegen het leidscheplein aan, ja die paarden zien nauwelijks ooit het zonnetje laat staan een regenbuitje. Als die mensen er dan ook nog een beetje leuk mee omgingen...maar nee, er staat doodleuk geciteerd in de krant: een paard is dom, anders zou ie wel gaan liggen als we willen rijden.. kennelijk schamen ze zich niet voor zulke uitspraken. Dat is een manege waar kinderen rondlopen..
Er is nog veeel werk aan de winkel, mensen

groetjes

Piet schreef op maandag 11 oktober 2010, 6:33:



was nogal off-topic dus ff titel gewijzigd.

Tja Piet, de DA had me gewaarschuwd dat ik hier niet zomaar vanaf zou zijn en hij heeft jammer genoeg gelijk.
Dat zand (Klei?) laat zich niet zomaar ff verwijderen, ik ben nog steeds bezig met lijnzaad.
Het gaat een beetje met ups en downs. Er lijkt nogal wat te gebeuren van binnen.
En van buiten. Het eerste wat beter werd was de mest. Maar daarin heeft Linda nog een flinke terugval gehad vanwege andere psylliumzaad.
Nu kan ze in ieder geval ook alweer veel meer verdragen en staan ze dus alweer elke dag ff op de wei .
Linda is nog steeds broodje-mager maar het ergste hoekige lijkt er iets af te gaan.
De huid is wel een heel eind opgeknapt, korstjes kwamen allemaal ineens los en dat is dus zeker voor 75 % beter. En er komt weer wat glans terug.
Bij Ellis komt er weer haar op de rand van dr manenkam die al bijna een jaar kaal en zwart was van t schuren, strookje van 2 bij 20 ofzo.
Tja de voeten, er lijkt zich een nieuwe stres ring te ontwikkelen, bij allebei de paarden.
Ze hebben de afgelopen tijd continu op het verhardde gestaan en daarvan hadden ze veel slijtage. Linda heeft daar best last van gehad dus rubber-matten geregeld en na de wandelingen mocht ze haar schoenen ook nog even aanhouden. Maar omdat ze dan wel gaan stinken heb ik ze niet constant aangelaten. Maar nu lijkt het erop dat ze hiervan ook het ergste gehad heeft.
Ik mocht van allebei de dames niks aan de voeten doen, krabben ging nog net, maar van de week heb ik voor het eerst wat randjes, snel, af mogen vijlen...
Bij Ellis is de slijtage min of meer gelijk aan de groei maar daarmee moet ik wel opletten dat ze niet scheefgroeit, zal binnenkort eens wat fotos plaatsen, voor tips...
Toch met de wandelingen heb ik nog niet echt veel verbetering gezien, ok, wat minder verbeten bekjes, maar nog steeds niet veel energie...
Het zijn steeds van die kleine dingetjes die wel aangeven dat we op de goede weg zitten, maar het gaat zoooo langzaam en dan ook steeds van die terugvalletjes (lees dagen dat er helemaal geen puf in zit om te wandelen)
Maar GEEN kolieken meer...
wordt vervolgd...

Marlies Sanders schreef op maandag 11 oktober 2010, 9:03:


Zo'n boer moet ik nog vinden, ik ken ze niet!

Christel Provaas schreef op maandag 11 oktober 2010, 10:23:


Onze buurman
Gaat hier al jaren zo.

Groet, Pien

Ha ha, heb je wel gezocht dan?
Ik ben afgelopen 15 jaar wel 8 x verhuisd ofzo... en altijd weer een boer dicht in de buurt gevonden. Toen ik dat pension had, kwam de overbuurboer het zelfs zelf bij mij weghalen.
En dan veegde hij het erf ook nog schoon...

e m kraak schreef op maandag 11 oktober 2010, 2:23:


Egon, ik denk dat het "handhaving" niet een oplossing is, eens te meer daar er niet duidelijk is wát gehandhaafd moet worden (immers, de definitie van "onnodig geweld" is subjectief).
Ook de organisatie aan de schandpaal nagelen is m.i. niet de juiste weg. Zij organiseren een prachtig evenement. Daar rijden ook mensen die wél kiezen voor het "geweldloos en samen met je pony". Ik heb ook deelnemers gezien die bitloos reden. En die bij de waterbak wél met hun pony door het water gingen: laten kijken en er rustig instappen of zelfs in volle galop van de afsprong vlogen (die pony's maakten op mij niet de indruk alsof ze dat niet net zo gaaf als hun ruiter vonden). En ook ruiters die er gewoon omheen gingen (zoals bij TREC ook niet ongebruikelijk). Als de organisatie van dit evenement er mee stopt, dan zijn ook al deze ruiters en pony's (al zijn ze ver in de minderheid) een prachtige dag uit kwijt.

Ik heb het eerder ook nooit gezien, omdat ik simpelweg nooit eens een paar uur bij die waterbak ben gaan zitten kijken. Ik heb mij nooit gerealiseerd dat zo velen hun pony zó mishandelden, heb altijd gedacht dat dát een kleine minderheid was. Daarom was ik ook zo verbijsterd.
Ik denk ook dat velen van die kennelijk grote groep niet eens zelf door hebben wat ze eigenlijk doen. Mijn eigen dochter zag pas wat ze haar schatje met een bit aan deed toen ik de sperriem van het hoodstel had gehaald en foto's maakte toen ze reed. Toen ze die zag begon ze te huilen en voelde zich vreselijk schuldig. En mijn zoon was er pas van overtuigd dat sporen vreselijke dingen zijn toen ik hem de wonden op de flank van een pony liet zien.
Volgens mij moet je meer ruiters op zo'n manier zien te overtuigen, wellicht juist in samenwerking met DB of organisatie van zo'n evenement. Aanhaken op het feit dat ze zelf toch ook merken dat wat ze doen geen zin heeft, ondanks al dat geweld.
Bij de ingang van het terrein stonden borden met informatie (startlijsten, plattegrond van het parcours, foto's van de hindernissen). Als je daar een bord neerzet met foto's van het geweld en uitleg dat dát dus niet gedoogd wordt, dan bereik je volgens mij veel meer. Volgens mij is de enige weg tot verbetering dat de ruiters het zelf niet meer willen!

Christel Provaas schreef op maandag 11 oktober 2010, 7:52:


"De basis" bij de manier waarop ik het aangepakt heb, is dat ik hem rustig laat kijken wat ik hem vraag te doen, dus hem laat stoppen (of in ieder geval vrijwel stoppen) en kijken. Dan doet hij het meestal dus wel.
Ook Karin schreef:
Dat "laten kijken" is dus de basis. "Laten kijken" (in mijn geval zowel bij de waterbak als bij de afsprong) doe je niet in volle galop, maar vanuit (vrijwel) stilstand. En mijn vraag was, hoe kun je nu er naar toe trainen dat een pony in volle galop zo'n afsprong het water in neemt? Want zoals ik al eerder schreef: de pony's die dat deden vonden dat duidelijk net zo gaaf als de ruiters en het lijkt mij zelf ook heerlijk om met je pony te kunnen.
En trek anders de afsprong en de waterbak uit elkaar. Ook aan zee zie je paarden zo in volle galop en met duidelijk plezier het water in sjeezen. Hoe breng je ze zo ver?
Snap je 'm nu?

Extra..! Champignons en Rozenwijn Prima idee - Nazdrave!

De boer heeft 3 paarden 40 koeien 1 stier en zijn vrouw is nog steeds boos op me.

Anja S schreef op zondag 10 oktober 2010, 10:44:


Yep. Ik vind het ook niet erg, maar het is een kwestie van smaak misschien. Ze is verder helemaal perfect, hoor, je hoort mij niet klagen . Ze is overigens niet in Spanje gefokt, maar beide ouders zijn wel geëxporteerd.

Gr, Dani

Op dit moment staan ze op het gras en voer ik circa 20 kg. hooi bij voor 3 paarden en een pony. Daarnaast krijgen ze allemaal nog een kilo of een halve kilo wiesencobs per dag en twee paarden krijgen ook nog bietenpulp (halve kilo p.p. drooggewogen) omdat ze snel te dun worden.

In de winter doe ik 5 a 6 dagen met een baal van 270 kg, en krijgen ze allemaal 1 kg wiesencobs (pony 0,5) per dag, Het hooi is dan onbeperkt en wordt dus bijgevuld voordat het op is.

Heb je met de boer in de hooiberg geslapen dan?

Je hebt de boer dus niet gezien Bulgaarse vrouwen zijn zooooo jaloers, maar ... dit keer op Maya ..volgens mij heeft Maya een oogje op de prachtige mooie jonge gitzwarte hengst Miro - - zelfs de moeder van de hengst schopt haar uit de weg en daarmee de stal aan diggelen..vandaar heeeeel boze boerevrouw..

E..! En zo gaan we beide manloos door het Bulgaarse leven..

wat een afschuwelijke foto!!!

angelique hage schreef op maandag 11 oktober 2010, 11:19:


We hebben het gewoon over hetzelfde hoor! Je begint heel simpel en voegt steeds een extra of zwaardere prikkel toe, ZOLANG het paard 'mee' is. Eerst laten kijken, dan twee voeten erin, vier voeten erin, in stap erdoorheen, in draf erdoorheen, met meerderen tegelijk erdoorheen, in galop erdoorheen, mét afsprong erdoorheen. Die prikkelvermeerdering kan in 1 sessie plaatsvinden -bij een heel dapper paard bijvoorbeeld-, of in meerdere sessies -bij minder makkelijk te overtuigen paarden. Net wat nodig is.
Als ik met mijn paard door de branding race, is daar altijd eerst wat aan vooraf gegaan, nl ruiken, snorken, schuifelen, schroom overwinnen etc. Dat mag, want de zeebodem of branding kan elke dag anders zijn. Het vaak doen vergroot het vertrouwen, waardoor het eraan vooraf gaand stuk steeds korter kan worden.
Ik denk dat de crosspaarden die je zo vol vuur erop af ziet gaan, van nature wat dapperder zijn en daardoor een minder lange aanloop nodig hebben. Maar ik denk dat die thuis ook aan allerlei soorten van waterbakken zijn blootgesteld.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •