Maria Delavega schreef op vrijdag 22 oktober 2010, 15:34:
> Alles gaat super, er wordt niets geforceerd, ik heb daar zelf een gruw
> van. Ze is nu bijna zes en 't is echt stap voor stap gegaan. Zit er al op
> af en toe en rij met touwhalster. ORS lukt heel goed, alles voor de
> (dat deed ze al van de eerste moment dat de fokster haar wou laden, het
> zat er goed in) en weglopen laat ik jamais toe. Dat is helemaal niet
> forceren, dat is grenzen stellen voor mijn eigen veiligheid en in feite
> die van haar ook.
Super, je bent goed bezig! Haar gedrag lijkt 100% op de veiga lusitano die ik ken, dus ik weet hoe moeilijk de weg is. Ook zij hebben het bitloze pad bewandeld, maar daar lag het niet aan, het was de veeleisendheid van de ruiter in combinatie met het opvoeren van druk waar zij onzeker van werd. Ik zag deze merrie voor het eerst kalmeren en zich vinden in 'het werk' toen een ervaren zeer traditionele paardenman haar in handen kreeg (na 5 alternatieve trainers). Het zit hem niet in hoe nh of zachtaardig een trainer is, het zit hem in de rust, de kordaatheid en de logica.
'Dooremmeren' was in het algemeen bedoeld.
Warboel
