Gezien de vermoedelijke doelgroep (clubje mensen die er een paard op na houden) lijkt het me een goede simpele uiteenzetting. Het gaat niet om de anatomsiche en fysiologische details maar om het begrijpen van het fenomeen: hoe groeit de hoef en wat gebeurt er bij laminitis. Founder komt wel degelijk aan bod. We weten niet wat voor dit verhaal aan bod is gekomen maar de strekking doet vermoeden dat er is gesproken over metabolic syndrome en cushing, aangezien er kennis omtrent deze ziektes wordt verondersteld in het verhaal van Knottenbelt. Deze manier van lesgeven maakt vaak zo'n indruk dat mensen de boodschap niet vergeten: laminitis is oppassen geblazen voor de rest van het leven van je paard. Bovendien geeft K aan dat er wel mee te leven is als je je aan de regels houdt.

Stephanie Pots schreef op zondag 24 oktober 2010, 9:35:


Ik sta ook steeds weer versteld van de verandering die het 24/7 buiten in de kudde staan veroorzaakt in de paarden die uit het stalbestaan aankomen. Je kan een paard bij aankomst helemaal niet eens beoordelen. Het duurt soms maanden voor je het ware paard ontdekt. De verandering kan spectaculair zijn, zelf gevaarlijk geachte paarden blijken eigenlijk vriendelijke doetjes te zijn. Ik heb wel eens moeten tekenen dat ik wist dat ik een gevaarlijk paard opnam. Blijkt het gewoon een vrolijke clown te zijn!

Koen Theys schreef op zondag 24 oktober 2010, 9:33:

Ja, hij kan het leuk brengen. Ik was ook al aan het nadenken hierover.

Als wat hij zegt waarheid is.... hoe kan mijn vroeger chronisch bevangen 20-jarige dan nu ineens over de stenen galopperen? Oh ja, ik erken dat de weg naar genezing dan veel langer duurt als dat wij misschien denken. En ik erken ook dat dit vorig jaar dus nog NIET mogelijk was daar ik het gevoelig lopen gevoeld heb en onderweg z'n schoenen weer aangedaan heb.

Maar onmogelijk? Nee, geloof ik ook niet. Als ik zie hoe alleen Chaser z'n voeten toch nog verbeterd zijn... na vlak asfalt in Nederland... en nu de laatste drie jaar hier op de keien... is er veel meer mogelijk als wat wij misschien denken.
Misschien IS Chaser die weinig voorkomende uitzondering... maar ik vermoed van niet. Weinig paarden zullen echter zo'n kans krijgen, dat zie ik ook wel.

Blijft gewoon interessante materie.... ) en we zijn nooit uitgestudeerd.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

joop schreef op zondag 24 oktober 2010, 11:50:


Precies. Voor de studenten of doorsnee paardenhouders is deze kennis even voldoende.
In de meeste gevallen blijft het ook uitkijken geblazen met een laminietje.
De kans op chronisch, zeker herhalingen... is altijd aanwezig.
Omdat de leefomstandigheden vaak niet wijzigen, doordat er weinig of geen kennis aanwezig is. Ik vind zijn punt, het voortijdig signaleren van de tekenen.... ook de -vet-index van een paard.... heel belangrijk.
Er zijn nog meer filmpjes over dit onderwerp, van de Horse Welfare group.
Vet meten op je paard en dat een cijfer geven is minstens zo belangrijk.
Zo kun je Laminitis voorkomen...

Off topic: Joop... geweldige foto!!! Paard naar m'n hart )

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Koen Theys schreef op zondag 24 oktober 2010, 9:33:


O.
Smaken verschillen.
Deze meneer scoort hoog op mijn notering van langdradige zeurpieten.
Nog erger, het type zeurpieten dat altijd een vrolijk excuus weet te presenteren om op 1`of andere manier aan het vrouwelijk publiek te gaan zitten hannesen.
Met de beste wil hou ik het niet langer uit dan 1/5 van de filmpje-duur.
Nee niet waar ik zit te liegen, terwille van mee te kunnen typen hier heb ik deze marteling helemaal uitgezeten. Ik ben het wel met je eens Koen. Aan het eind van het filmpje komt ook nog even aan bod dat over de helft van de populatie bevangen is geweest en de andere helft het waarschijnlijk binnenkort wel wordt (hahaha) - maar geen woord over de OORZAAK. Ik hou op deze plek al 23 jaar ponies en al die tijd nog nooit, niet 1, bevangen!

Hallo Allemaal,

Ik heb zo'n beetje alle bridles op internet bekeken, bestudeerd, binnenste buiten gedraaid etc. nachies over geslapen, nachies over wakker gelegen en ik denk dat het Nurtural Menning Bridle, met optie voor rijden, (eek ik er bovenop ) voor mijn Maya het beste is

De vraag is, heeft iemand ervaring met de Nurtural en is dit bridle op schuimpie getest?

Het moet helemaal van Canada naar Bulgarije komen, dus voordat ik op de 'bestel' knop druk effe met jullie checken of dit de beste keuze is uit Bitloos Wonderland !

Bedankt Chao Marianne

Typisch engelse humor, niet alle hollanders houden daarvan
Je ziet hier maar een klein stuk van het geheel van een aantal lezingen gehouden in het kader van world horse welfare, de inhoud is dus beperkt. Uiteenzetting over metalbolic syndrom enz ging eraan vooraf en wordt als bekend verondersteld. De lezingen zijn bedoeld paardeigenaren beter voor te lichten zodat paarden gezonder kunnen leven. Knottenbelt is een voorstander van paarden altijd buiten houden en zo natuurlijk mogelijk voeren. In de lijst met info voor paarden met sarcoides beveelt hij ook aan de paarden buiten te laten, liefst in een groep.

Marianne Gomes schreef op zondag 24 oktober 2010, 16:09:


Het beste voor beginnende combinaties is nmm zonder twijfel een gewoon touwhalster. Kost niks en kun je ter plaatse zelf in elkaar knopen.

Volgens mij is het hierop moeilijk antwoord geven, omdat het ene paard gewoon beter reageert op de site pull en de andere op het kruislingse systeem. Kan je niet een beetje uitproberen met een halster ofzo? Kijken waarop de jouwe het best reageert?
Als je het goed bestudeerd hebt kan je met strotouwtjes wat namaken en zonder kar uiteraard beetje droog oefenen?

Marlies Sanders schreef op zondag 24 oktober 2010, 17:26:


Kar? Ze wil er toch op of heb ik het verkeerd begrepen?

t was volgens mij een "trek"paard zoals zij dat noemde
Wie weet gaat ze er ooit nog wel s op, had ik begrepen?

joop schreef:

Ja, bekend dit.
Een heel duidelijk voorbeeld was onze Winner die in zijn 'vorige' leven het predikaat a-sociaal, gevaarlijk en een etterbak eerste klas opgeplakt gekregen had, niemand durfde zijn paard bij hem te zetten. Nou, als er bij ons één was sociaal was en rust in de groepen bracht was hij het wel.

Of onze Moira, inmiddels net zo lang (1 jaar) hier als Amber en Quib.
Amber en Quib zijn vanaf het begin een open boek voor ons, Moira begint zich nú pas te laten zien. Die ging heel lang niks aan met ons, sinds kort dringen we meer tot haar door maar ook; leren we haar karakter een beetje kennen, weten we waaróm ze zo reageert als ze reageert etc.

Groet, Pien

Marianne Gomes schreef :

Mijn eerlijke antwoord?
Ik vinnum helemaal niks!
Omdat het gekruiste systeem kan zorgen voor verwarring in de hulpen maar, wat nog vervelender is, hij snoert onder de kaak in (bij sommige modellen ook achter de oren) en je krijgt geen (of een trage) release als je de druk op de teugels laat wegvallen. Zowiezo geeft een leren hoofdstel weinig release omdat het slecht glijdt (of je moet hem vaak invetten), een nylon hoofdstel doet dan nog íéts, maar het glijdt te traag terug als je de teugels 'loslaat'. Bij een paard met veel wintervacht en lange haren onder de kaak epileer je deze (auww).

Persoonlijk ben ik ook allesbehalve gecharmeerd van rijden met een touwhalster want de paarden die ik zie lopen allemaal met de neus in de lucht omdat de teugels onder de kin zwabberen. Een touwhalster heeft niet de stabiliteit van een sidepull.

Probeer dan beter eerst een gewoon stalhalster met de teugels in de ringen aan weerszijden van het hoofd. Wij hebben jaren zo gereden (ook in de lessen) totdat we kozen voor sidepulls, eigenlijk geprofessionaliseerde stalhalsters, zij het dat ze beter aansloten waardoor je minder 'ruis' krijgt in de hulpen.

Groet, Pien

MarshaBart schreef op zaterdag 23 oktober 2010, 21:48:


Ik heb niks in mijn emailbox gehad? Ik zit op dit moment zo vol dat ik echt geen ruimte heb om nog iemand les te geven helaas....

Bedankt voor je reactie.
Jammer dat je geen plek meer hebt. Organiseer je nog een eenmalige cursus oid?