Nja, er zijn veel mensen die sneeuw voldoende vinden voor een paard, hier ook. (hier ligt tenslotte een heel groot pak), maar ik ben er geen voorstander van.

Sneeuw moeten ze al aardig wat eten om voldoende vocht binnen te krijgen en het kost het lichaam veel energie om de sneeuw op temperatuur te brengen. Voor koliekgevoelige paarden is het geen aanrader.

Zelf heb ik altijd voor vers water gezorgd en je ziet daarvoor een grote voorkeur tegenover sneeuw en ijs. Momenteel heb ik een geisoleerde bak met verwarmingselement zodat ze altijd vers stromend water hebben, maar voorheen was het gewoon dagelijks met emmers slepen.

Moet trouwens erbij zeggen dat ze hier meer drinken naarmate het kouder wordt.
Kan met droog vriesweer te maken hebben, maar met koude drinken ze hier nog meer dan in de zomer.
(heeft natuurlijk ook ermee te maken dat er geen vocht in hooi zit, maar wel in gras)

Natuurlijk bekapper is net zo min een beschermd beroep als smid. Welke beroepen zijn tegenwoordig nog beschermd?
Om de voeten van je paard zelf te bekappen is geen verdere opleiding.
Sommige mensen hebben een smidopleiding gehad, of zelf meerdere paarden, doen ervaring bij de paarden van de buren op, volgen lezingen en workshops en hebben dan zo veel voeten gezien dat ze jouw paard prima kunnen bekappen.
Maar er gaat niets boven zelf doen.
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Nils, heb ik idd aan gedacht.

Trudy... ja zo'n paard krijgt aardig wat klappen mee psychisch. Zag ik ook bij Amber hoor. Ik kon wel met haar overweg, maar ze was toch ook een beetje geflipt en dat is nooit helemaal goed gekomen. Ze was een tijd redelijk hanteerbaar, maar toen de pijn weer erger werd in het voorjaar, flipte ze van alles. Niet agressief naar ons toe, maar stijf van de stress. Letterlijk.

We zullen zien hoe het met rappa gaat aflopen.

Ik ben wel wat nuchterder erin dan wellicht sommige forumgenoten. Ze krijgt gewoon de kans om hier rond te struinen, weer paard te worden en als ze niet gereden wil worden, wordt ze niet gereden. Ongeacht wat haar uiteindelijk mankeert.
Maar alleen zolang ze rond kan lopen en gewoon alles kan doen wat een normaal paard doet. Als ik merk dat ze pijn krijgt, de normale dingen niet meer kan doen en de glans in haar ogen verliest is het, wat mij betreft, einde verhaal.
Dat geldt ook als blijkt als ze nog iets ernstigs erbovenop krijgt.

Natasja Meersman schreef op maandag 20 december 2010, 1:06:

Of dat iedereen het gewoon zelf gaat doen

Groet, Dani

Natasja Meersman schreef op maandag 20 december 2010, 1:06:

Waar te beginnen?!
Dierenartsen lossen hoefkatrolontsteking ook nog steeds op met een combinatie van speciaal beslag en gewrichtsinspuitingen. Terwijl deze aandoening allang door de realiteit zijn ingehaald: Hoefkatrolonsteking]">hko staat in verband met onvoldoende rechtrichten tijdens het rijden, het Antoine de Bodt-verhaal. Zolang dierenartsen geen verstand hebben van paardrijden en de verwoestende invloed die onnozel rijden kan hebben op het paardenlichaam, zal Hoefkatrolonsteking]">hko op deze wijze behandeld blijven worden en zullen er paarden vergeefs aan een vroegtijdig onterecht einde komen. De schadelijke effecten van verkeerd rijden zijn niet te onderschatten; correct gymnastiseren zou bij elke veterinaire opleiding moeten horen. Maar daar dient de volgende glijbaan zich alweer aan: wat is correct gymnastiseren? De 'staatsopleidingen' leveren veelal Anky-adepten af en deze zg Hollandse School rijdt paarden juist nóg eerder stuk door het kopsjor-principe.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Ik laat 1 keer per jaar de paardentandarts aanrukken. Er wordt niet gesedeerd; de man kan met elk paard overweg. Soms wordt er een haak weggevijld of tandsteen verwijderd, soms is er niets. Eén nadeel van veel hooi voeren is overigens dat de kauwvlakken hard slijten. Mijn 18-jarige paard kreeg er een bemerking op en ook de 15-jarige was aardig op weg. Want het is een keer op.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Die van mij bereiken het punt van ´voldoening hebben´pas als het op is, hoeveel je ook geeft...Zal wel iets rasgebonden zijn, komen uit de besneeuwde berggebieden van Oostenrijk, daar moet je ws alles opeten wat je kan vinden! hoewel dat ook in de woestijn zo zou moeten zijn, maar de meeste arabieren hebben dat dan weer niet...hmm.
Joe neemt ook nooit onder het eten even pauze om bv om zich heen te kijken oid. Pip houdt wel de boel in de gaten, maar eet toch ondertussen verder. Ik ken genoeg paarden die idd wel pauzes inlassen, ook al is er nog eten.

This was a little girl's dream
I wish I had a horse
I wrote it down and prayed to God above
someday I'd have my own to love
Then one day the world was right...
- Mary Ann Kennedy-

Toch hoor ik niks over wat de chiro. en fysio. ervan denken?
Ik weet niet beter dan dat er eerst gezocht wordt naar het eufel, en aan de hand daarvan wordt er behandeld, metzij apparatuur of massage en beweging. Je vertelde dat er geen verbetering is, als ze idd niet weten wat er scheeld, kunnen ze de "visuele cirkel" (lijkt het) natuurlijk ook niet doorbreken. Mits ze vinden waar reaktie op komt, massage of apparatuur kan het paard daar op getraint worden. De prikkels kunnen zorgen voor minder pijn en er kan getraint worden naar een goede houding.
Ik snap nu niet wat er gedaan werd met het paard, niet wetende wat er aan de hand is, gevolg geen gerichte behandeling/training, dus geen verbetering.
Of kan je me hier iets meer over vertellen. Ben zelf de laatste tijd erg bezig met wervelkolom, vind het erg interessant. Ik neem aan dat als de Hele ruggegraat gevoelig/pijnlijk is, dat daar het probleem ligt, en door houding het doorwerkt op de spieren in de benen?....
(Inwendig problemen met organen kan ook een uitwerking hebben op de rug?).
Ik hoop iniedergeval dat ze erachter kunnen komen binnenkort, schijnt erg moeilijk te zijn om via foto's onder al het weefsel te zien wat er scheeld. Fysiotherapeut zou veel hulp kunnen bieden kwa tast ; warmte of verdikking door hun specialisatie, heb ik begrepen.

Zou dat dan een kwestie van evaluatie zijn dat ze minder tandmassa hebben en het eerder "op"is? Want in het wild zou je denken gaan die dieren anders gewoon dood,

Bij ons is boerenbond over op Mijten bietenpulp omdat dat goedkoper was zij hij. Mijten even gemaild over de suikergehaltes en dit is hun antwoord.

Er zitten 5,5 % suikers in .
Deze zijn deels afkomstig van de pulp zelf en deels van de melasse die als bindmiddel gebruikt wordt.
Wij gebruiken steeds pulp die zo laag mogelijk zit in toegevoegde suikers.

evaluatie?

Nou ja je ziet toch dat gaande weg de tijd dingen van buiten af mensen en dieren kunnen veranderen. Als je iets niet meer nodig hebt dat het dan verdijnt of minder ontwikkelt is (blinde darm bij de mens bijvoorbeeld).

Vorig jaar voor het eerst mijn toen 5 jarige bij de tandarts gehad. Het zou een kundige, paardvriendelijke tandarts zijn. Mijn paard liet veel stress zien en ik heb gezegd dat ze moest stoppen. De behandeling gebeurde in een stal. Dat moest, maar hij kende de hele stal niet, dus ook nog eens onbekend terrein.Toevallig kwam er net een DA op het erf, die heb ik een sedatie laten doen en toen heeft de tandarts haar werk afgemaakt. Overigens verliep dat nog niet geheel vlekkeloos, waarschijnlijk toch wat teveel al opgefokt geweest?
Mijn oudere fjord is zonder sedatie gedaan, maar die heeft al meer ervaring met de tandarts.
Deze tandarts werkt handmatig.

Dit jaar heb ik een tandarts gezocht die tevens DA was. Ik heb direct een sedatie laten geven. Zij heeft electrisch behandeld. De behandeling was gewoon buiten.
Voor de sedatie werd mijn paard wel onderzocht op hartslag trouwens. Ook voelde ze aan zijn lymfeklieren bij zijn keel.
Nu verliep het heel rustig.

Geen idee wat beter is. Ik heb gekozen voor geen stress, dan maar sedatie. Nogal een pragmatige beslissing dus. Ik heb ook liever geen onnodige rommel in zijn lijf.
Het zou wellicht beter zijn om te oefenen met zo'n mondsperding, maar die heb ik niet.
Overigens heb ik het idee dat mijn andere paard (die dus niet gesedeerd was) meer ontspannen was bij de electrische behandeling.

Welke tandarts uiteindelijk beter werk heeft afgeleverd, dat weet ik niet. Daar heb ik de kennis niet voor. Ik heb wel beide keren gevoeld in de mond. De laatste tandarts liet me ook nog zien dat de bovenkaak nu beter van links naar rechts kon over de onderkaak, dus dat er meer een maalbeweging kon zijn.

Anita Cats schreef op maandag 20 december 2010, 9:06:


Ze is nagekeken en goedgekeurd door een dierenarts., die achteraf niet de kennis had die men mag verwachten. Ik ontdekte al erg snel dat ze wel erg stijf was en zo'n rare bult achter de zadelplaats had (beetje karperrug ook), dus heb ik direct hulp ingeroepen van de paardenfysiotherapeute. (ze was tenslotte al door da nagekeken) De bult bleek een vastzittende wervel en datzelfde euvel had ze in ergere mate in de nek, mn achter de oren (liet ze mij voelen) Het bekken was scheef (behoorlijk) en de knieen wat gezwollen en pijnlijk. Rechtsvoor waren de spieren heel hard, mogelijk door scheve belasting. Massage was niet echt mogelijk omdat de spieren volledig verkrampt waren.Stretchen ging ook niet, omdat Rappa dan flipte
(heb ik toen ook bij amber zien gebeuren, maar fysio voelde dat veel beter aan dan de equitherapeut die destijds bij amber was)
Omdat het een straat te ver was voor de fysio heeft ze mij doorgestuurd naar de chiropraktor. Die is twee keer geweest. De nek zat zo vast dat hij een eerste keer manupuleren niet voldoende was (vaak hoeft hij maar 1 keer te komen en zet de fysio de behandeling voort)De tweede keer kreeg hij het wel los, maar gaf aan dat de revalidatie minstens een half haar ging duren, maar er moest wel verbetering zichtbaar zijn. Hij gaf nl ook aan dat het probleem er volgens hem al jaren zag en dat permanente schade niet kon worden uitgesloten. (Bij behandeling van de rug stond ze ter plekke te bokken en had duidelijk zeer ernstige rugproblemen. )

Na de chiro heeft de fysio de behandeling voortgezet en kreeg ik een trainingsschema, wat ik met haar doornam, gericht op rechtrichten aan de hand (momenteel overigens erg moeilijk vanwege de diepe sneeuw) en stretchen.

Hoewel Rappa wel zachter werd in d'r lijf, blijft de nek masseren een probleem. Met clickeren kan het wel, maar ze vind het niet prettig. Vooral achter haar oren moet je weg blijven. Druk achter oren verdraagt ze niet. Ook de rug blijft gevoelig en de knieen dusdanig pijnlijk dat ze de voet tot tegen haar buik optrekt als de fysio zachtjes de knie onderzoekt. Rechtervoorbeen is keihard en nu ik erop let zie ik dat ze het linker voorbeen ontlast. Waarschijnlijk dus bodybuilderspieren aan haar rechtervoorbeen omdat ze het linkervoorbeen al lange tijd ontlast (verklaart ook haar agressie in het begin als ik haar op de cirkel wilde zetten?

De fysio ziet eigenlijk ondanks alles geen verbetering. Ik ook niet. Dus in overleg is besloten even overal mee te stoppen en een gedegen onderzoek te laten uitvoeren.
Eigenlijk willen we gewoon allebei weten wat er aan de hand is.

Idd had ik achteraf gezien ook eerst naar de kliniek kunnen gaan, maar gezien ze volledig goed was gekeurd, ging ik er steeds vanuit dat het om vastzittende wervels en spierproblemen ging.

Natasja Meersman schreef op maandag 20 december 2010, 9:40:

Ik denk dan toch dat je evolutie bedoelt