Goh allemaal - reuze interessant - volgens mij woont Maya in Raya oftewel heaven en is een heel gezond bijna echt natuurlijke paard.

De weides hier zijn nog nooit bemest er staan verschillende soorten gras inen allerlei planten en kruiden. Tijdens het communisme stonden er op deze weides aardappels nu vormen ze gewoon ons dorp. Het stukje land bij ons monastir is voor alle vier de paarden favoriet dat gras moet echt het beste zijn. Maar toch wil ze daar niet elke dag staan, en de andere arme drie mogen niet meer los lopen van de boerevrouw. Maya gebruikt haar 'supermarkt' net zoals wij dat doen. Wij eten ook niet elke dag hetzelfde. Vier keer per dag krijgt ze de kans om een ander stukkie te zoeken en vaak wil ze dat niet eens, blijft ze stokstijf staan en smikkelt gewoon door. Paard weet best.

Lovche mijn rescue invalide hond die dus 1 jaar alleen in de wei heeft geleefd eet ook allerlei planten en bloemen en nu in de winter seedpots. Mijn twee 'huis rakkers hebben dit gedrag van hem geleerd en overgenomen.

Maar wij hebben nieuws, wij gaan onze berg tijdelijk verlaten om in een ander deel van Bulgarije te gaan genieten. Daar hebben wij de ruimte en de rust en de stilte van een heel dorp tot ons zelf. Het was een boeredorp, het staat al 10 jaar leeg dus ik heb de weides bekenen en die staan dus vol met jarenlang oud lang omgevallen gras.

De vraag is dus - moet ik die nu in de lente maaien -met de zeis - zodat al de oude zooi weg is en de nieuwe smikkeltjes meteen kunnen groeien? Ook zijn de weides omringd met prachtige bossen met gemixte bomen en een riviertje. Mijn meissie gaat dan ook eindelijk een maatje erbij krijgen. Ik zag ook in de tuin hertensporen in de sneeuw, iemand ervaring met vriendschappen tussen herten en paarden?

Er zijn wilde zwijnen daar, maar geen wolven of beren, dus de enige predators zouden de mensen kunnen zijn die haar misschien willen stelen.

Ook is het daar 600 meter hoog dus warmer, geen 1050 zoals hier. Maar de vegetatie is praktisch hetzelfde, alleen de lente begint hier 2 weken later.'

Fijne dag allemaal Marianne

Nou zeg bedankt allemaal. Dit komt ook allemaal net op tijd. Inge's boek gisteren in Bulg aangekomen Piet's dvd's nog in Post wonderland.

Heb een aantal zakken speciale trainings snoepies gekocht bij de dure manege in Sofia, maar had ook die angst dat ze dus een bedelend paard zou worden. De dans van de wortel is al een spelletje. Een goeiemorgen wortel is onze routine maar als ze ook maar even in de gaten heeft dat er nog en wortel in mijn zak zit ....!

Ga eerst maar even al die piepkleine lettertjes in Inge's boek helemaal doorlezen en dan met Maya aan de gang. Wordt spannend.

Groetjes Marianne

Het is niet dat zij echt op het eten gefocust is, maar haar hele houding is onrustig. Het oefenen in de bak ging goed, vandaar dat ik uit de bak ben gegaan, dan heb ik wat meer rust, omdat de andere paarden er niet omheen staan. Misschien toch weer even oefenen bij de anderen... Ook heb ik er aan gedacht om haar dan op het aparte gedeelte te gaan borstelen, dat vind ze heerlijk. Om zo rust te krijgen, en vandaaruit weer wat verder. Maar ik begrijp uit jouw reactie Piet, dat jij door zou gaan met voertjes? Omdat dat jouw ervaring is, welk paard / reactie dan ook, het uiteindelijk goed komt, mits consequent?
Ik train haar op lichte druk zodat ik er uiteindelijk alles mee kan op weinig, maar vraag mij af in hoeverre de omgang van een ander met haar die wel kracht en grote bewegingen gebruikt voor invloed heeft op onze training?

Rox schreef op donderdag 17 februari 2011, 20:30:


Wade is de boommaker.

Christel Provaas schreef op donderdag 17 februari 2011, 20:39:


Da's een goede tip, ga ik proberen. Moet ik hem wel in de stelling krijgen, daar zijn we nog druk mee bezig. Zal het een prioriteit maken, thanks.

Michele la Fontaine schreef op vrijdag 18 februari 2011, 8:55:


Wade is toch een type boom/fork en geen merknaam? Deze zadels worden toch door meerdere zadelmakers aangeboden?

Toen ik met mijn veulen begon (inmiddels 3,5) stalkte ze mij ook voortdurend de eerste tijd. Zelfs als ik alleen maar de wei inkwam om poep te scheppen zat ze me op de hielen en begon haar kunsten te vertonen. Steeds in de weg gaan staan. Vóór me gaan staan... nee werkt niet... dan náást me gaan staan... nee werkt ook niet. Tot en met de kruiwagen omduwen en ongedurig met een voorbeen slaan aan toe.

Het is inderdaad allemaal voorbij gegaan door consequent te zijn. Ze weet nu ook dat ze nooit zómaar voer krijgt. Ze denkt er niet eens meer aan op het moment dat we niet aan het trainen zijn. In tegenstelling tot andere paarden trouwens die weleens zomaar een snoepje krijgen, die komen wel aan mijn zakken snuffelen.

De post van Inge is een heel goede! Dat varaibel belonen doe ik nog te weinig, merk ik. Inge, bedankt!

Groet, Dani

Michele la Fontaine schreef op vrijdag 18 februari 2011, 8:56:

Met een wijzende uitnodigende hand, ver van de hals af, alsof je een gast binnenlaat. Dat kun je ernaast stappend ook al oefenen.

Marianne Gomes schreef op vrijdag 18 februari 2011, 8:00:


wat is het verschil tussen planten en kruiden?
Jouw weide is nog niet overbetreden en overbegraasd, daarom ziet het er nog allemaal goed uit. Als je niet genoeg land hebt voor je paarden gaat de kwaliteit onherroepelijk achteruit op den duur.


Helaas niet, paard eet wat de pot schaft, of dat nu gezond is of niet.


De paarden zullen de wei zelf wel maaien, en als ze klaar zijn kan je de resten altijd nog afmaaien een keer. Paarden zijn bij uitstek geschikt om weilanden netjes kort te knippen.


Hier kijken ze wel naar de herten en reeen maar mengen doen ze helemaal niet.

Aafke schreef op donderdag 17 februari 2011, 21:12:


druivensuiker = glucose = suiker en het is echt zo slecht.

Misschien moeten de Vlamingen zich dan toch maar gaan aansluiten bij de Nooderburen

Leuk verhaal alweer Anja!

Spirithorses schreef op donderdag 17 februari 2011, 21:01:


Nou nee, ik zou zeggen ga eens kijken op m'n pagina 56-57 als je "bewijs" wil. Of herlees wat ik op deze lijst heb geschreven al sinds hij bestaat - ik verdedig uiteraard met verve het werken met voer, maar niet als enige zaligmakende oplossing.

Je moet weten: ik heb clickertraining niet geleerd uit een boek of van Alexandra Kurland, ik heb eigenlijk bridge&target geleerd van Kayce Cover (http://www.youtube.com/watch?v=06K9dQ0xNAw), van oorsprong een zeeleeuwentrainster en nu voornamelijk met honden bezig. Vandaar mijn "ex"-woord en geen clicker, het gebruik van bodyparts (typisch iets dierentuinentraining), de intermediate bridge (die ik eigenlijk maar zelden gebruik) én het niet per definitie gebruiken van voer. Het grote verschil tussen bridge&target en clickertraining is (naast de intermediate bridge) het feit dat de bridge daar NIET einde oefening is en dus ook dat er niet na elke bridge een beloning komt. Dat is het bij clickertraining duidelijk wel, en vind ik ook de meest logische en heldere (en wetenschappelijk verantwoorde) manier van werken.

Is het nieuw in mainstream clickertrainen? Hmm, nee, maar dat was het wel 10 jaar geleden, en dat heeft te maken, denk ik, met het feit dat het allemaal heel Amerikaans guru-achtig ooh-ah-Alexandra was - en dat is het in grote mate nog steeds. Alex was de enige die op het juiste moment op de juiste plaats was (ttz het internet), iets wat iemand als Shawna Karrash (diegene die clickertraining begeleidt bij het Amerikaanse Olympische team zoals Steffen Peters en Beezie Patton-Madden) heeft gemist toen. En dus ging iedereen daar toen toch voornamelijk met háár persoonlijke evolutie mee.
In de begintijd van de Amerikaanse paardenclickertraininglijst werd ik zelfs gemodereerd (én gecensureerd) omdat ik het in vraag durfde stellen dat de beloning àltijd voer moest zijn, 1/1 na elke bridge. Wel potverdorie, het is de ontvanger die bepaalt, nietwaar, en dat werkt dus in de twéé richtingen.
De laatste jaren zijn er nu de Clicker Expo's en ook Alexandra is duidelijk onder de invloed van wat andere sprekers daar vertellen, en nu gaat het dus toch allemaal wat anders, minder simplistisch.

Ik denk ook dat je er weinig over tegenkomt omdat mensen zo vaak blijven steken in het basisgrondwerk (dat geldt voor àlle "nieuwe" methodes en denkwijzen denk ik overigens). In het zadel is het meestal toch gewoon weer meer van hetzelfde "traditionele" trek- en duwwerk, ook omdat er geen echt referentiekader is - wie geeft er nu eigenlijk les in clickertraining-met-paarden? ik kan ze op één hand noemen.
't Is ook gewoon een ongelukkig woord, nietwaar, "clickertraining". 't Gaat eigenlijk gewoon over helder, analytisch denken, hardop zeggen dat je paard het goed doet en belonen met dat wat je paard wil.

nb: de bridge is, naast een discriminatieve stimulus (cue), zélf ook een secundaire bekrachtiger. Niet meteen - daarom duurt het even voor de bridge z'n échte kracht verwerft en is het zo jammer als mensen niet doorzetten. Super-vervelend dat die allermoeilijkste uitdaging (respect en rust in je paard krijgen) in het begin komen.

Succes,
Inge

www.ingeteblick.be

joop schreef op vrijdag 18 februari 2011, 10:43:


voeg ik nog toe: in de emmer van 1500 g zit dus 600 g suiker! Deze suiker heeft een prijs van 10€ de kilo! wat de calciumcarbonaat kost mag je zelf uitrekenen

Dani62 schreef op vrijdag 18 februari 2011, 9:22:


Ik wil toch benadrukken dat het belangrijker is om éérst aan je criteria te schaven en dan pas aan je beloning .

Succes!
Inge

www.ingeteblick.be

Uit een Frans onderzoek is naar voren gekomen dat bij paarden in verschillende disciplines de dressuurpaarden de meeste stress ervaren. Dit kan vervolgens invloed hebben op de ontwikkeling van hun persoonlijkheid. De uitgangsvraag in deze studie, waarvoor paarden als proefmodel zijn gebruikt, was of het soort werk, dat mensen uitvoert, invloed heeft op hun persoonlijkheid.

In totaal werden meer dan honderd vergelijkbare paarden, getraind in verschillende disciplines, aan standaard karaktertesten onderworpen. De onderzoekers vonden op de nationale hippische opleiding in Saumu een groep van 119 paarden, allemaal ruinen van vier tot twintig jaar de onder dezelfde omstandigheden werden gehouden en niet vanwege hun genetische achtergrond geselecteerd waren voor de discipline (o.a. springen, dressuur, eventing en voltige) waarin ze werden gebruikt.

De onderzoekers ontdekte dat de verschillen in daadwerkelijk gemeten emoties (bv. hartslag) bij de paarden in de verschillende disciplines minder groot was dan de wijze waarop emoties werden geuit. Bij de dressuurpaarden werd het hoogste niveau van 'opwinding'/stress gemeten en bij voltigepaarden het laagste. Niet geheel onlogisch aangezien de dressuurpaarden het meest onder controle stonden, eerder conflicten ervoeren met hun ruiter, maar dit minder via natuurlijk gedrag konden uiten.

Ook het feit dat ruiters van hun dressuurpaard een vlugge reactie op de hulpen verwachten ontwikkelt de sensitiviteit van deze paarden extra. Dit alles kan makkelijker leiden tot nervositeit wat bij herhaling en op lange termijn een onderdeel kan worden van de persoonlijkheid van het dier. 'Spring- en voltigepaarden hebben meer vrijheid tot uiten en wat hun rustigere reactie op de testen en tijdens een angstsituatie kan verklaren', aldus een van de onderzoekers.

www.dehoefslag.nl

Groet, Dani