Monique Meijer schreef op maandag 29 augustus 2011, 7:45:

Het lijkt me sterk dat de andere kant inderdaad niet ook los laat. Je ziet het niet op de foto misschien, maar het verschil in hielhoogte (zolen volgend) is zo'n 1,5 cm! De nieuwe straal ligt ook ongeveer zo'n eind lager. Daarbij waren die hielen altijd belachelijk hoog en smal maar had ik de ruimte niet om ze lager te zetten. Juist de "slechte" kant met voormalige zweer is de goede kant. Alles zit dan op de juiste plek, straal, ballen, hielen... Alleen die andere plak zool zit nog in de weg. Als de voet het niet zelf doet ga ik denk ik zondigen tegen NB principes (in zool vijlen) en langzaam de boel toch symmetrisch maken aan de hand van de nieuwe zool die eronderuit kwam.

Gelukkig is een dag na het weghalen van die halve zool de zweer in de andere voet doorgebroken (aan de kroonrand doorgebroken richting toon). Meteen liep ie beter en begon hij weer meer te spelen en rond te stuiteren. Hij heeft zelfs Vinnie's hartje veroverd hahaha... die 2 staan nu al dagen te dollen met elkaar in tegenstelling tot daarvoor (Vin tolereerde Tofik niet in z'n buurt). Soms vraag ik me af of de anderen blij waren met de rust die ze eindelijk hadden toen Tofik op 3,5 been stond. Telkens die lichtbruine lichtvoetige vlieg om ze heen bzzzzzzzz

leuk om te lezen. Gelukkig komen er meer en meer paarden de stal uit. Ze kans dat ze gezond blijven wordt daardoor veel groter.

Ik heb hier ook een paard (ex race) met een beschadigde slokdarm door verstopping en behandlingen. Hij drinkt nog altijd moeizaam maar is verder in topconditie. (heeft ook gescheurde pees)

Die lichtbruine vlieg, is dat de valk op je avatar? Welk ras is het?

joop schreef op vrijdag 26 augustus 2011, 16:30:


Ik heb nog een keer aandachtig naar het filmpje zitten kijken, en je hebt helemaal gelijk! Ik snap niet dat ik dat zelf niet had gezien,vooral in het begin zit er veel te lang tussen het aanraken van de bal en mijn yes.(Ik denk dat ik alleen maar verrukt was dat ze de bal aanraakte en daar naar heb zitten kijken, suf als ik ben... )


Ik ben er gister weer mee bezig geweest en heb extra gelet op het tijdig en kort 'yessen' en toen dat beter ging heb ik haar idd het balletje 2 en 3 keer laten aanraken alvorens het yes/belonen. Natuurlijk snapte ze het, ZIJ kan het allemaal ook wel! Nou ik nog...
(kon even geen filmpje maken, het regende en de camera is niet waterbestendig)

The horse is never wrong

Mooi verhaal!
Ik heb gelukkig het afgelopen jaar ervaren hoe het weer helemaal goed kan komen met hoefbevangen paarden, zonder akelige 'oplossingen' als ijzers e.d. De sleutel ligt idd in het voerbeleid en beweging en een lange adem... En misschien ook wat geluk, ik kan natuurlijk alleen uit eigen ervaring spreken,met Pip was het erg bar gesteld en nu is ze weer helemaal gezond. Met Joe was het ietsje minder bar, maar ook hij is gelukkig weer zo goed als nieuw! De laatste stukjes dubbele zool zijn er bij Pip nu uit, de nieuwe zool ziet er prachtig uit en ze loopt als een tierelier!

The horse is never wrong

Christel Provaas schreef op maandag 29 augustus 2011, 9:57:

Ja, paspoort zegt bij ras: "typ szlachetny". Het paard komt oorspronkelijk dus uit Polen, en het is van "edel type". Meer staat er, en weet ik niet over z'n ras. Geen brandmerk of zo verder. M'n andere Poolse paard heeft dat wel.

Ik heb een 27 jarige volbloed die niet dik te krijgen is. Maar elk jaar valt ie eind van de zomer weer in omdat het gras te weinig bied. Ik kan hem slechts 1 x per dag hooi bij geven op t moment dat ik met mijn merrie bezig ben, maar meer niet. Iemand een tip hoe ik hem toch op gewicht kan houden/krijgen?
Kent iemand de subli seniores?

Is het niet mogelijk om meer/langer hooi te geven, bv met slowfeeder-methode? Dan heeft hij er langer wat aan.

The horse is never wrong

Zaterdag ben ik met een buurvrouw samen met Lily op pad geweest. Zij heeft jarenlang een pony gehad en ze mist het rijden ontzettend. Aangezien ik altijd alleen op pad moet en niet iedere keer Klaas kan vragen om mee te gaan wilde ik bij haar nog eens een poging doen. Mijn buurvrouw heeft een tijd geleden ook al eens op Lily gereden, maar dat ging helemaal niet. Te eigenwijs, niet luisteren, ik deed dat zo met mijn pony dus met Lily moet dat ook zo, dat moet zo op de manege, dit is niet de standaardmanier van rijden, ik kan niet met de teugels los rijden, ik moet drijven met elke stap, volgende keer moet er een bit in.... Bleeeeeee......Nee dus. Of op mijn manier of helemaal niet. We hebben het toen een tijd laten rusten. Lily wordt zo niet gereden.

Haar pony had heel wat meegemaakt bij vorige eigenaars en was erg moeilijk en heftig. Gekocht als een mager onderdanig scharminkel, na enkele maanden veranderd in een heftige en agressief reagerende pony. Ze kon hem niet uit het oog laten als hij op het weiland stond. Hij reageerde agressief op kinderen die voor het hek stonden, rende fietsers achterna. Na heel wat vervelende gebeurtenissen en een gebroken heup durfde ze het niet meer aan en heeft ze hem verkocht aan iemand die met hem wilde springen en endurance rijden. Veel beweging maakte hem rustig en hanteerbaar. Ze hoopt dat de nieuwe eigenaar hem die beweging kan geven en dat hij daar nog een paar jaar mag blijven/heeft mogen blijven, al is ze bang dat hij iemand aangevallen heeft en dat hij al niet meer leeft.

Zaterdag gaf ze aan dat ze het rijden toch erg miste en of we het nog een keer konden proberen. Ze wilde helemaal opnieuw beginnen en of ik haar dan wilde leren hoe ze Liltje moest rijden. Prima, dus nog maar eens een poging. Het begon goed: Geen gezeur van haar kant over bitten, drijven en strakke teugels maar een buurvrouw die goed luisterde en probeerde het in de praktijk om te zetten. Ze vroeg nog wel wat Lily zou doen als ze haar op een andere manier zou rijden. Dat Lily dan niets zou doen, daar kon ze niet bij, dat was immers de “normale” manier van rijden en zou ieder paard begrijpen. Voor Lily is een andere manier “normaal” geworden.

De heenweg heb ik Lily gereden en mijn buurvrouw uitgelegd hoe het werkt, wanneer ze pas teugel of been in mag zetten. Dat was erg moeilijk voor haar, zij is gewend gelijk teugel en been in te zetten, anders was haar pony gewoon niet te sturen of te stoppen. Lily daarentegen reageert voornamelijk op stem, reageert ze niet, zeg ik haar naam en vraag nog een keer, weer geen reactie dan volgt pas teugel of been.

Aangekomen op een rustige plek, hebben we gewisseld en wat oefeningen gedaan. Lily was eerst niet van plan naar haar te luisteren en bleef dicht bij me staan. Ik ben even meegelopen, heb haar begeleid en toen ging het. Toen mijn buurvrouw zelf weg wilde stappen ging het absoluut niet. Ze zat er met een gespannen gezicht op en worstelde met de teugels, haar benen en de verschillende commando’s. Lily stapt weg op een simpel “walk”. De buurvrouw was echter met haar tong aan het klakken en met haar benen aan het duwen: geen reactie. Toen ik haar vroeg wat ze aan het doen was antwoordde ze dat ze haar pony altijd zo reed. He?!... alweer?! Toen ik aangaf dat we die discussie al een keer gehad hadden en dit MIJN paard is en dat IK beslis hoe Liltje gereden wordt, keek ze even vreemd op.

Lily is nu aardig licht te rijden, ik wil niet terug naar die enorme druk op teugels en dat gehak met benen. Ik heb haar nog een keer uitgelegd hoe de bedoeling is met het verzoek zich daar ook aan te houden, omdat ze anders kan afstappen en dat dit anders de laatste keer is. Daar schrok ze wel even van en beloofde beterschap. Natuurlijk heb ik er begrip voor dat ze ontzettend vastgeroest is in rijden met veel druk dat het moeilijk voor haar is dat los te laten, maar dan nog een keer aanvoeren dat ze altijd zo reed, en ook nog stug daarmee doorgaan, daar heb ik absoluut geen begrip voor. We hebben afgesproken dat ik haar vertel wat ze moet doen en dat ik haar er door help totdat het voor haar “normaal” geworden is. Geen eigen initiatief met veel druk of vreemde commando’s. Lily is erg gemakkelijk te sturen, je hoeft bijna niets te doen en dat is gek genoeg erg moeilijk voor mijn buurvrouw.....

Lily zette zich braaf bij “walk” in beweging. Ze volgde mij eerst stug en kroop bijna op mijn bagagedrager. Na een paar honderd meter lukte het haar Lily opzij te sturen en liep ze naast me. Lily vond het prima en liep rustig door. Toen een stukje draven. Bij Lily is dit een keer klikken, snelheid opvoeren is nog een keer klikken, langzamer draven is “laaaaangzaaaaam”. Wat was de buurvrouw aan het doen: Lily de oren volklikken. Geen reactie bij Lily. Zij is gewend aan een enkele klik en reageert gelijk. De buurvrouw begon wanhopig te kijken en probeerde haar benen in te zetten en maakte vreemde acrobatische toeren, want ze kon er niet bij, haar benen waren te kort. Lily aan de teugel gepakt en laten stoppen. Nog een keer doorgenomen wat te doen, stappen, Lily een paar meter met rust laten en nog een keer proberen aan te draven ZONDER acrobatische toeren. Deze keer gaf ik de klik en Lily draafde aan. De buurvrouw zeer verrast. Toen weer terug naar stap. Ik kon nog net voorkomen dat ze aan de teugels ging hangen. Gewoon weer “walk” en Lily ging onmiddellijk terug naar stap. De buurvrouw weer zeer verrast, dat je een paard met zo weinig druk/kracht kunt rijden en dat een paard BIJ JE BLIJFT aan een losse teugel en ook nog zomaar onmiddellijk terug naar stap gaat ZONDER aan de teugels te trekken. Ik wil niet weten hoeveel druk ze bij haar pony moest gebruiken.....

Daarna geoefend, draven, stappen, draven, stappen, halt houden, stappen, enz. het lukte steeds beter, de buurvrouw zag ineens “het licht” en toen ging het wonderbaarlijk goed. Lily reageerde prima en genoot, de buurvrouw genoot ook, prachtig. De buurvrouw heeft in die 1,5 uur erg veel geleerd en stond er versteld van hoe ontspannen paardrijden kan zijn. Nou ja, ontspannen.... ze liep aardig o-benig naar huis.

Volgende zaterdag willen we waarschijnlijk weer een poging doen. Ik hoop dat ze het meeste onthouden heeft en dat we daarop verder kunnen borduren.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 29 augustus 2011, 12:27:

Gelijk heb je, your way or the highway... Ongelooflijk dat dat er maar niet in wilde, zelfs niet terwijl ze dus op jouw paard zat.

Zoiets merk ik ook wel vaker, mensen hebben erg veel moeite niet constant aan teugels te trekken. Alsof het paard in no time tegen een boom loopt als ze het stuur los laten... En een onafhankelijke zit is ook vaak ver te zoeken.

Gaaf dat het dan eindelijk toch nog gelukt is. Je zou er bijna moedeloos van worden.

Ben erg benieuwd... wellicht dat het helpt dat ze het nu aan den lijve zelf heeft ervaren...

Ik ken SP, heb uitgebreid met de bedenker ervan gebeld. Vind het een veilig voer voor paarden die dikker moeten worden, ook als ze gevoelig zijn voor hb. Je zou ook bietenpulp kunnen voeren, maar moet dan wel de scheve calciumfosfor-verhouding recht trekken door bv een totaalsupplement bij te voeren.

Ik heb zitten rekenen met de voedingscalculator maar kom er niet helemaal uit. Kan iemand mij vertellen hoeveel kg droge stof een paard gemiddeld binnen krijgt tijdens 1 uur weidegang. Dit is natuurlijk afhankelijk van de conditie van de wei maar ik bedoel ongeveer gemiddeld. En hoeveel is dit minder als een paard een graaskorf draagt?

Mooi verhaal!
Geeft toch duidelijk weer hoe moeilijk het is om om te switchen vooral als je die keuze niet zo zelfbewust maakt en er eigenlijk toe "gedwongen" word door je buurvrouw.
Goed van jou dat je het zo voor elkaar hebt gekregen hoor!

Hartstikke mooi Marsha, leuk ook dat je de moeite hebt genomen om het hier op te schrijven.

P.S. Ik ben blij dat het goed gekomen is met jouw Bart, volgens mij ben je echt gek op dat paard
--
Ilona

Geertje schreef op zondag 28 augustus 2011, 18:46:


dat is nu juist het probleem voor de mensen die lyme hebben. Wanneer ga je testen op lyme. Men kan immers lyme hebben zonder te herinneren ooit door een teek gebeten te zijn? (ik heb hier zelf mijn vraagtekens bij overigens, 1e een tekenbeet blijft vanwege jeuk niet gauw onopgemerkt, wel kan het een zo kleine teek betreffen dat men hem wegkrabt zonder te weten dat er een teek was)

Veel mensen met bovenstaande klachten worden bestempeld met depressief, overgangsproblemen, midlife, enz en krijgen daar medicijnen voor. Hoeveel mensen slikken tegenwoordig antidepressiva? Verslavende middelen bovendien, die ze misschien helemaal niet nodig hebben.


zogenaamde lyme behandelen is inderdaad zeer vergaand, men kan dan vele ziektes gaan behandelen zonder ze vast te stellen, slechts nuttig voor de pharmaceutische industrie. Vanwege placebo effect zullen vele onnodige therapien nog voor nuttig versleten.