Eerst even antwoord op Maru, als je geen zin hebt in penny gedweil over een jong hengstje, sla dan het tussenliggende aub over en lees alleen de laatste alinea waarin vraag over happend handpaard
.
Maru schreef op donderdag 24 november 2011, 15:59:
> Jouw paardje is al goed ingeburgerd dus?
Ja gaat super!! Echt geweldig leuk mannetje is het.
Hij is nu bijna 3 maanden hier. M'n zus zei (na mijn eerste lyrische betoog na een paar dagen) dat zij er voor oppast geen mening te vormen over nieuwe mensen (ze werkt met mensen met hersenletsel) binnen de eerste 2 maanden. Dus nu mag het, en ik ben nog net zo lyrisch
.
Murphy loopt af en toe ook heus te donderstralen hoor, maar 99 % van de tijd is z'n gedrag echt zo meegaand en welwillend, kan ik alleen maar dankbaar voor zijn.
Ik heb hier geen stroomdraad, ene veld heeft houten hek en andere drie draadjes waar dus geen stroom opstaat. Toch is hij maar 1 keer ontsnapt. De eerste week. 1 stuk van de houten omheining heeft alleen een bovenste balk. Had ik nooit bij stilgestaan, maar Murphy is wat kleiner dan Paddy, heeft dus een 'duck and roll' manoeuvre uitgevoerd, en zo werd ik 's avonds laat door de eigenaren van het veld gebeld, dat Murphy in hun tuin stond! Hij vluchtte als ze hem benaderden, dus ik er als de wiedeweerga heen gehaast. Gelukkig kwam hij gelijk naar me toe, weer veld ingeleid en provisorisch een balkje eronder gehangen, en zover (knock on wood) is dat voldoende gebleken.
Elke dag lopen we minstens 2 kilometer. Het is soms wel lastig, 2 ponies over en onder boomstammen, door smalle doorgangetjes, steile hellingen op en af, maar gaat toch altijd goed. Moeten ook door de regen, harde wind, in de mist, na werk nu in het donker... Hij gaat zonder aarzelen langs de timmerlieden die garage aan het bouwen zijn, en langs de enorme voertuigen met lichten en lawaai die aan de riolering aan het werken zijn! Ook loopt hij netjes mee langs de 3 hengsten (waarvan 2 arabieren) die elke dag weer een show opvoeren. Murphy doet zelf ook wel eens van die hengsten dingetjes, gebogen nek, voorbenen opgooien etc, maar is tot nog toe zeer goed rustig te houden. Eigenlijk het enige waar hij echt van schrok is dat ik laatst in de dichte mist over een steen struikelde en languit ging, dat snaptte hij toch niet helemaal.
Tijdens het eten is hij beleefd, met voetjes bekappen is hij (met wat afleiding) ook goed te doen. Kan touwen, plastic tassen, wat dan ook over z'n rug gooien, hij blijft er rustig onder.
Na een keer een sessie van een paar minuten om te laten zien dat regenplassen niet iets zijn om angst voor te hebben staat hij nu in elke plas te stampen en wroeten als was hij een Golden Retriever. Echt grappig hoeveel lol hij (en Paddy nu trouwens ook!) daarin heeft. Ga wel investeren in een paar gevoerde waterproof laarzen voor van de winter! En op zoek naar een meertje voor volgende zomer, volgens mij zou hij zwemmen ook wel leuk vinden.
Z'n laatste obsessie is hulst eten (hij raakt al in de kerstsfeer). Eerste keer moest ik ontzettend lachen, hij griste een tak mee, en je had daarna dat bekkie moeten zien! Met z'n mond wijd open: auw auw auw, dit is helemaal niet fijn! Takkie wou niet meer vooruit of achteruit, dus heb ik uiteindelijk alle blaadjes (in z'n mond dus) van de tak afgebroken, waarna hij het takje wel weer opat. Ik dacht, die heeft z'n lesje geleerd, maar nee, elke struik probeert hij het opnieuw...
Tussen Paddy en hem gaat het ook goed. Ze staan vaak samen, groomen, spelen (gaat er soms hard aan toe zeg!) geen voedselnijd, maar af en toe vind Paddy hem volgens mij wel een vervelend kereltje. Wel mooi / leerzaam om te zien hoe ontzettend kalm Pad hem dan weer op z'n plek zet. Laatst moest Murphy er klaarblijkelijk erg nodig langs, maar Paddy vond dat geen goed idee. Liep toen dus zeer beheerst zo'n meter of vier achteruit, echt met een blik in z'n ogen van 'aiaiai de jeugd van tegenwoordig...'.
Nou ja, een leuk mannetje is het dus, ben echt superblij met ze allebei. Ze laten me elke dag glimlachen of schaterlachen.
Nu dus eindelijk de vraag: ik zou graag Murphy mee hebben als handpaard op buitenritten met Paddy. Het gaat op zich redelijk. Hij wandelt mee en stopt als je het vraagt. Maar, als we de bocht om moeten en hij zit op de buitenbocht, komt hij altijd een stukje achter te liggen en moet en zal dan Paddy in z'n staart bijten. Probeert hij tijdens wandelen ook, maar dan is het wat makkelijker tussenbeide te komen. Heeft iemand tips hoe hier mee om te gaan? Ik krijg het maar niet voor elkaar om hem wat harder te laten lopen in de buitenbocht, denk dat hij weet dat hij leuk staart kan happen. Is dit gewoon een kwestie van oefenen oefenen oefenen? Ik heb nu een stapje teruggedaan en oefen voorlopig even in hun veld, maar ik weet niet zo goed wat ik hier het beste aan kan doen.
Oh en nog een tweede vraag (nu ik toch bezig ben): denkt iemand dat ik teveel met hem doe? Het is echt niet zo dat ik de godganse tijd dat ik bij ze ben met hem sta te koetelen hoor, maar ik lees zo af en toe meningen dat je jonge paarden echt alleen de basisdingen moet leren, en voor de rest in de kudde moet laten. Het lijkt mij zelf dat het geen kwaad kan, dat hij zo tussen de bedrijven door van alles leert, maar is er iemand een andere mening toegedaan, en zo ja, zou je die ook willen beargumenteren?
Bij voorbaat dank, Anne
Warboel
