e m kraak schreef op zaterdag 24 juni 2006, 17:03:

Vervolg:



Dan wordt deze stelling toch wat moeilijk....want welk wezen is nu eigenlijk niet een prooi of rover dan ?
Sterker nog....fotosynthetiserende organismen zijn de enige organismen op aarde die zelf voor hun bouwstenen kunnen zorgen , zo heb ik gelezen :)
( http://staff.science.uva.nl/~dcslob/lesbrieven/groenew/betekenis.htm )
....alle andere wezens zijn dus eigenlijk afhankelijk van andere wezens...of wel rover van andermans bouwstoffen...want das aan de noodzakelijke kost komen...eet dat op wat de voor jou noodzakelijke stoffen heeft vergaart ? maar zijn intussen ook tevens weer prooi voor de hoger staande of gelijkwaardige tegenstander/concurent ?


Hier denk ik dus weer even terug aan de geschreven stelling over moedertje natuur die de lethargische toestand "noodzakelijk" vond

(Oudere) eigenschappen

Het lijkt me dat er onder prooidieren tot voor nog niet zo heel lang geleden een enorme evolutionaire druk was en voor velen nog is , om te overleven...
Het lijkt me ook dat deze eigenschap evolutionair voor dit doel nutteloos is.... en dus van dat kaartje zou verdwijnen als het speciaal hiervoor bedoeld was (ik bedoel dus met dit dat "noodzakelijk" door moedertje natuur in gang zetten van deze fase om een sneller dood te veroorzaken)

wie weet

Als evolutie is voortgekomen uit OOK nuttige zaken lijkt MIJ het toch veelvuldig voorkomende "overgeven" eerder een zaak van bijv. het redden van die soortgenoten....en niet om zelf maar sneller dood te kunnen gaan ?

Of nmm. ook heel erg aannemelijk...de "lethargische toestand " gewoon zoals ik al eerder schreef , een simpel gevolg van een lichamelijk proces ... simpelweg echt niets meer kunnen door het falen / stuk gaan / verkeerde verhouding van....

... wellicht

Wat noem jij dan "simpeler organismen" ? Die genen ?
Enzymen , schimmels of bacterieën zijn dan al te groot ontwikkeld ?
Lijken me ook weinig bewustzijn te hebben maar doen er alles aan om te overleven ? Al was het maar resistent worden voor bepaalde dodelijke zaken.

Vervolgens is er logica in het voortbestaan tot in

en het verhaaltje van die genenkaart dan?


En het adrealine versus cortisone versus uitputting verhaal ? ofwel...die door andere verklaarde oorzaak van deze Iethargische- / coma- fase....is dan onzin ?

Ik zou me

Vast....die adrealine is vast ergens goed voor....anders was er geen ander systeem ontwikkeld (volgens je Einstein) om het weer omlaag te brengen tot een overleefbaar niveau
Overigens wordt deze lethargische toestand (de lichaamstemperatuur daalt, de hartslag en de ademhaling vertraagt aanzienlijk, hetgeen het energieverbruik drastisch doet dalen) volgens velen WEL bewust opgewekt door bijv. de Boeroendoek .....nml. voor de winterslaap.
De lethargische periodes duren bij deze (koreaanse grondeekhoorn) van één tot acht dagen, soms meer. Van tijd tot tijd worden de dieren wakker om een deel van hun voorraad te verorberen.

Das dan wel een heel erg andere bestemming van die genen die zorgen voor het verkeren in deze toestand ?

Er is een

Mmm...nu zit ik nog meer met de vraag welk een simpeler organisme je dan bedoelt.


Dat lijkt mij ook niet...maar wie is er uiteindelijk geen prooi...


Jou 2 cents....mijn vragen :)

Nick

Wel wel, wat een storm in een glas water hier... Fijn dat mij ook nog om mijn mening is gevraagd -maar niet heus. Ook leuk om hier diverse 'vrienden' te zien, en jullie uitgesproken meningen. Zo leer je elkaar wat beter kennen en weet je des te beter wat je aan ze hebt. Dank daarvoor. Even naar het onderwerp: kluisteren is iets dat over de hele wereld en zeker bij alle paardenvolkeren gedaan wordt, bij de een is het hooguit iets drastischer dan bij de ander. Het kluisteren zoals hierboven ergens werd beschreven, aan alle vier de benen, is nieuw voor me en lijkt me vrij rigoreus. De bedoeling van het kluisteren lijkt me wel duidelijk, je voorkomt er mee dat een paard ver weg kan lopen. Iedereen die wel eens op trektocht gaat is er mee bekend. bestonden kluisters ooit uit ruwe touwen, eventueel met kettingen er aan, de kluisters die je vandaag de dag overal in Europa gewoon bij de ruitershop kunt kopen zijn prachtig gevoerd en dubbel genaaid, zodat het been zelf niet in aanraking komt met het ijzer. De ketting die de beide 'moffen' verbindt is daarbij ook nog eens van een behoorlijke lengte, het paard kan zelfs stappen, hoeft niet te huppelen met de voorbenen. Natuurlijk moet ieder dier er aan wennen, in Spanje net zo goed als hier, maar het is vooral een beperking, het is geen marteltuig zoals velen van jullie het blijkbaar zien. Het paard wordt beperkt in de mogelijkheid weg te rennen, maar kan wel nog gewoon door de wei lopen, gewoon naar de drinkbak lopen, gewoon sociaal met de anderen zijn. Mij dunkt is een paardenbox of stal een veel grotere beperking van bewegingsruimte, maar gek genoeg hoor je daar nooit opstand tegen.
Pura is jullie tot nog toe beschreven als een vreselijk zielig dier, met een heel naar verleden, en een uitzichtsloze toekomst, al helemaal nu ze tot mij is veroordeeld. Jammer dan, maar zo is het niet helemaal. Het is een heerlijk paard om te berijden. Onder het zadel niet bang, wel heel voorwaarts, makkelijk in alle gangen te krijgen. Op mijn weiden - die allemaal meer dan 1 hectare groot zijn, heeft ze een groot deel van haar jeugd duidelijk hervonden. Voorts vind ze het heerlijk weer in een kudde te staan, ze is zelfs hoog opgeklommen en heeft regelmatig ruzie met de Alfa-merrie. Tot zo ver is er geen traumaatje aan de lucht. Voor grote mannen is ze idd bang -mijn pech. Vrouwen en meisjes vindt ze wel gezellig, die mogen borstelen, kammen, wriemelen, zolang het maar niet in de buurt van het hoofd komt. Angst is er dus ook niet, niet naar de mens in het algemeen. Wat ze heel leuk vindt is een soort tikkertje, waarbij jij natuurlijk achter háár aan mag lopen, je mag zelfs haar staart vasthouden. Daar kan ze uren zoet mee zijn. Alweer: géén angst, geen gestoord gedrag. Maar je krijgt haar verder niet te pakken. Eerst heb ik een prikweitje gemaakt, maar die beperking in ruimte vind ik zielig, temeer de kudde ook wel eens aan de andere kant van de wei gaat staan. Daarna hebben we haar met een halster in de wei laten lopen, iets waar ik ook tegen ben, omdat het dier zich daarmee makkelijk kan verwonden. Maar nood breekt wet. Ik zou natuurlijk á la Monty Roberts een kraal kunnen maken, haar daarin opjagen en zo invangen. Ik ben niet zo dol op zijn methode, temeer het een veel grotere vernedering is telkens weer dan in mijn ogen het gebruik van kluisters. Ik zou allerlei stellages in mijn weiden kunnen neerzetten, waar ik haar zou kunnen indrijven. Ook die optie wil ik niet. Te omslachtig en ik heb er ook teveel weilanden voor. Ik zou haar kunnen gaan paaien met eten, omkopen, maar dan moet ik dat ook met de andere paarden doen, en het is beter om pas na je werk je bijvoer te krijgen. Allemaal nieten dus. Stallen mag ik niet bouwen waar ik zit, verstoord het landschap. Ook geen optie, hou ik trouwens ook minder van, zoals ik reeds beschreven heb. Dan maar die kluisters. Geen middeleeuws martelding, maar een heel normaal ding. Dat ik vervolgens te maken krijg met een paar hysterische meiden, die het al zielig vinden als paarden bij een verkoop van eigenaar wisselen, kom zeg, daar heb ik niets mee.
Pura ervaart het niet als een straf, ze ervaart het als een belemmering. Paarden ervaren niet zo snel iets als straf, zoveel begrip hebben ze zelfs niet. Onbegrip, niet begrijpen, ja, dát wel. Pura is hier in een jaar, met een zeer goede verzorging, een stuk evenwichtiger geworden, meer in balans. Ze hoeft niet weg, ze moet zich alleen maar laten pakken. Van daar die kluisters. Hele nette dingen. Divoza verkoopt ze vast ook! Een scherp bit, een hackamore, een zweep heeft meer pijnlijke inwerking.
Gegroet, Okke

Wat me nog te binnen schiet: Pura is helemaal geen totaal ongeschikt paard voor een ponyclub, er hebben ook al gewoon kinderen op gezeten, zelfs beginners, al was het dan met een begeleider ernaast. Alles is te leren en paarden laten vaak versteld staan in omgang met kinderen en gehandicapten, ik weet zeker dat jullie dat ook wel is opgevallen. Ik heb momenteel 22 paarden, waarvan er 19 bij mij geboren en opgevoed zijn. Schatten zijn het. Voor zo ver ik weet ben ik een van de weinigen die vrijwel dagelijks met kinderen vanaf 8 jaar buiten in bos en veld les geeft. Dat kan slechts als je je paarden voluit kunt vertrouwen. Verschillende schrijvers uit het lijstje hierboven hebben dit ook zelf mogen ervaren, hebben er zelfs hun liefde voor paarden gekregen. Nietwaar, Hanne, Laura, Jaqueline, Pien...?
Dit malle bedrijfje bestaat nu toch alweer 45 jaar en nog steeds is bijna iedereen enthousiast over de omgang tussen mens en dier. Een werkweek van hooguit 9 uur, regelmatig vakantie, leven in een kudde, op grote weilanden, waar vind je dat? Rijden zonder zadel, maar ook zonder zweep, zonder scherpe bitten, vrijwel zonder dwang, of het moesten de knietjes van een 10 jarige zijn? Hier gingen we al natuurlijk met paarden om toen het begrip nog moest worden uitgevonden! Ook voor Pura is een mooi leven mogelijk, maar zij had de laatste maanden telkens een werkmaand van hooguit 8 uur! Ja, dan zit je bijna met je handen in het haar, dan zoek je naar oplossingen... Minder waarschijnlijk als je 'maar' 2 paarden hebt, op een postzegel land bovendien, zeker moet er ook brood op de plank komen, je wil verder zo min mogelijk concessies doen. Ik kom graag eens op jullie ponyclub kijken, kijken hoe jullie het doen!
Okke

Okke schreef op zondag 25 juni 2006, 1:38:

Een heleboel (GROTE KNIP)

Hoi Okke, welkom ook op ons forum.
Als het niet te vangen zijn echt het enige probleem is met Folda... heb je al geprobeert haar clickerwijs te maken? Genoeg positieve bekrachtiging lijkt me dit te kunnen oplossen. Het staat wel haaks op vangen, achterna zitten, e.d....
Je vertelde dat jij haar een jaar hebt, maar het verkopen schiet dan blijkbaar ook totaal niet op want ik heb haar sinds maanden, misschien al wel een half jaar of langer overal en nergens op marktplaatsen e.d. te koop zien staan. Dat ze totaal geen paard voor jou is kan ik me voorstellen, dat komt bij mij net zo goed voor, maar dan hoor ik ook graag jouw weerwoord over de verhalen die ik over Folda (dat jij haar ineens als Pura presenteert maakt opzoeken net niet makkelijker, he) gehoord heb:
Folda (f. Rodli) komt uit de eerste Foxan importlichting. Die importen blinken uit in probleem-ijscoos. Is gewoon zo. Tot zover. Verder echter zou ze gevaarlijk zijn vanuit haar angsten, een paard dat er vandoor gaat (vast wel op te lossen met ORS maar vooralsnog... probleem), dat je gelukkig zou maken door ergens in een begrazingsproject te zetten en verder niets. Dat contrasteert nogal met het beeld dat jij geeft. Ik vraag me nu gewoon af wat er met dat beessie nou werkelijk aan de hand is.
Als ik jouw verhaal probeer te combineren met de griezelstory's kom ik oplossingsgericht denkend uit op reconditionering met een overmaat aan r+. Vandaar ook waar ik deze post mee begon, maar ik hoor graag meer van jou; ze is uiteindelijk jouw paard.

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

Nick Altena schreef op zondag 25 juni 2006, 1:16:


Ja, "de chemie" is DNA of DNA-achtig.


Ja


Probeer je 2 tot de macht oneindig voor te stellen


In principe wel. Een string zonder aanwijsbare of bekende functie kan "meeliften" met een wel zeer succesvolle string en zo zelfs zeer algemeen aanwezig zijn.


Als nadelige genen voldoende nadelig zijn leidt dat tot uitsterven, maar veel vaker leidt het slechts tot onvolkomenheden (kanker bijv.). Het perfecte beest bestaat niet o.a. om deze reden maar ook omdat omgevingsomstandigheden steeds veranderen en tot genetische druk leiden.


Die zijn er wel. Je darmflora... maar ook die is dus niet perfect


Dat vraag ik me ook al heel lang af. Geldt trouwens voor alle primaten.


We snappen wél waarom ze er kunnen zitten, maar vaak niet waarom iets verdwenen is. Dat laatste is veel interessanter.


Waar heb je het nu over? Staarten?
"Een" theorie voor het verdwijnen van staarten is dat staartloos (ooit) simpelweg sexueel aantrekkelijker gevonden werd. Ik vind deze (antro) theorie niet sterk genoeg omdat ze dan voor alle primaten zou moeten gelden.


Later in mijn vorige post gaf ik dat de "lethargie" los gezien moet worden. De chemische processen die gezamelijk dit veroorzaken hebben ook andere functies. Het lijkt me niet onwaarschijnlijk dat het shock effect voor overlijden daar een afgeleide van is dat niet speciaal (als eigenschap) heeft hoeven evolueren.


Klopt, maar de predator heeft nmm duidelijk meer evolutionaire kans deze eigenschap te "overwinnen".


Ik tiepte ook niet voor niets predatoren in het topsegment van voedselketens; die lijken het toch het meest te hebben?
Poe, nog maar 100 tekens over

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

Okke schreef op zondag 25 juni 2006, 2:00:


Kan een gekluisterd paard eigenlijk gaan liggen en als het ligt, weer overeind komen.

Ik ken een Ijslander met een soortgelijke geschiedenis van dichtbij. Een schat van een paard; absoluut getraumatiseerd; gevaarlijk om op te rijden. Ze is eigenlijk, als je er eenmaal opzit , heel gewoon (behalve wat gespannen). Behalve dan die ene keer van de honderd dat ze ineens in vliegende vaart vertrokken is, zonder enig aanwijsbare reden. Levensgevaarlijk voor iedereen, laat staan kinderen. Juist omdat er de andere 99 keer niets aan de hand lijkt te zijn.
Met clickeren heeft dit paard nu wel veel geleerd. Ze is gewoon te pakken, te halsteren, te voeren, te behandelen door de dierenarts en aaibaar voor de visite. Maar er iemand op laten rijden, nee..............
Behalve dit paard heb ik er zo nog een paar gekend. Jarenlang rijplezier (ondanks moeilijkheden met uit de wei halen) en dan plots gaat de knop om en gaan ze blind aan het rennen.
Wat ze daar op Ijsland met zo,n paard gedaan hebben, geen idee, maar leuk was het vast niet.
Van kluisteren leert deze dame niets. En dat haar leventje ook leuk zou kunnen zijn, wordt haar gekluisterd echt niet duidelijk. Maar uit ervaring weet ik dat met klickertraining heel veel te bereiken is. Alleen niet erop rijden.

Moniek

Beste Egon,

Gut, jij ook hier, zo diep in de nacht? Roept herinneringen op! Maar goed, even ten antwoord. Nee, ik heb haar niet clickerwijs gemaakt, ik heb daar eerlijk gezegd ook geen verstand van. Eenmaal die Amerikaanse vrouw bezig gezien en ik begreep totaal niet waar ze mee bezig was. Zal wel weer aan mij liggen, ben ik inmiddels aan gewent. Eerst dacht ik: het is een goed rijpaard, ze heeft voldoende potentie, ze heeft zalige gangen, op het juiste adres is er nog veel te verhelpen. Zet haar te koop onder de prijs, wellicht helpt dat. Stom stom stom. Zodra je iets onder de gangbare prijs aanbied, denkt iedereen dat er dus wel iets mee aan de hand moet zijn, zomerexceem of wat dan ook. Nee, met Pura is niets aan de hand. Folda vond ik gewoon geen mooie naam, ik moest gezien haar geboortejaar iets met een P hebben. (Ik werk áchteruit, zoals ik alles anders doe...) Pura mag dan in het verleden nare ervaringen hebben gehad, man, het is een geweldig paard, ik had haar als 15 jarige graag willen hebben! Een wauw-paard, echt.
Goed, aangeboden voor 2500. Ik heb minstens 50 mailtjes gekregen van mensen die allemaal een lieve IJslander zochten, vurig en pittig, maar tegelijk ook geschikt voor kinderen vanaf 2 jaar, voor gehandicapten, ouderen van dagen, wat niet al. Zie je het voor je? 50 keer heb ik 'nee' verkocht, daar is ze niet voor geschikt, zou zelfs zonde zijn. Heb ik ook eerlijk gemaild. Twee keer is er iemand wezen kijken, de laatste keer is de desbetreffende persoon -zoals nu blijkt- zelfs extra afgeschrokken door een van de door mij betaalde assistentes, degene die deze thread heeft opgezet! Ach, ze reed ook pas 12 jaar bij me, dat zegt ook wel wat! Ook kreeg ik 30 aanbiedingen om haar voor 1000 te verkopen, maar dat zet ook geen zoden aan de dijk, nietwaar? Zeker, ik heb er ook aan gedacht haar te laten dekken, maar niet omdat haar veulen daarna zo waardevol zou zijn, zoals ergens beweerd wordt, maar gewoon, omdat je er dan nog iets minimaals voor terug krijgt.
Dat Folda uit een Foxanlichting komt, daar wist ik niets van. Dat ze een nare jeugd had, daar wist ik niets van. Maar om nou te zeggen dat ze een miskoop was? Nee, het is een heerlijk paard, als je de kans ziet er boven op te komen... Menig goede ruiter is dol op haar. Ze gaat er niet zo maar met je vandoor, ik weet niet wie dat in de wereld heeft geholpen, maar ik niet. Ik hoef niet met haar te trouwen, maar het is wel een lekker dier. (Knipoog?!)
Nogmaals, Pura is niét bang. Guitig, slim, aangepast, maar niet bang. Natuurlijk heeft ze al veel meegemaakt. Ik ook. Maar ze is hier beschreven door een meiske van een jaar of 20, die nogal labiel is. Niets mis mee, maar zij ervaart alles net iets anders. Daar wens ik me tegen te verdedigen. Persoonlijk ben ik blij dat ik Pura nog steeds heb en dat Laura vertrokken is.
Okke

Nick Altena schreef op zondag 25 juni 2006, 1:38:


Nogmaals, om de draad op te nemen, ik schreef top-predator. Als we nauwkeuriger gaan kijken zullen er vast veel meer beessies zijn die minder of meer een doodsstrijd aan gaan, maar dan wordt het helemaal zo ingewikkeld. Op zich geven "de" prooidieren zich ook niet zomaar gewonnen; ze rennen zich eerst rot!
En dát vind ik ook niet altijd even "logisch", als we weten hoe goed paarden en runderen zich kunnen verdedigen. Ze doen het alleen niet....


Moedertje natuur is een mensen-idee, leuk voor natuurfilms enzo, maar in werkelijkheid een zwarte heks van het ergste soort


Zou populatietechnisch best kunnen... de enige manier om dat echt te WETEN te komen lijkt me een aantal paarden in Zuid Afrika grondig onderwijs (tussen de oren dus!) in martial arts te geven en vervolgens te kijken hoe ze het tussen de leeuwen doen, vergeleken met die lafbekken van zebra's


Als bij-effect van anderszins wel nuttige chemische huishouding in een lichaam? Ja natuurlijk. Kan.


Organismen zonder of zeer simpele zenuwstelsels.


Jaja, maar dat doen zebra's echt ook wel, op hun manier. Als ze zouden ontdekken of geleerd wordt dat ze zich als collectief, als kudde, gemakkelijk tegen een paar leeuwen kunnen verdedigen, en wrsch.zelfs wel definitief van de leeuwen af kunnen komen... sja, dat geeft ineens een ander beeld in Krugers Park.

En laat nu niemand gaan beweren dat dát niet kan omdat het "vluchtdieren" zijn met een vluchtdierenpsyche, want het kan wel. Bewezen. Er zijn zelfs paarden waar niet alleen grizzly's bang voor zijn maar waar mensen ook wel 2 blokjes voor omlopen (en ze uiteraard bij voorkeur maar gauw doodschieten van veilige afstand).


?


Nee hoor, waarom? Ik ontken nergens de mogelijkheid.


Nee, weerom geen "bestemming" maar slechts 1 uit vele mogelijkheden die bestaan.


Groeten², Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

Ben benieuwd wat jullie hiervan vinden.
http://www.marcokrul.nl/index.htm

Groetjes, Trea

Okke schreef op zondag 25 juni 2006, 3:32:


He Okke vertel eens wat meer, zoals jij haar nu beschrijft is al anders dan ze een paar jaar geleden was. Daar hebben we over gemaild ooit, je wist trouwens wel dat ze uit een Foxan lichting kwam, ook daar hebben we over gemaild. Zelf schreef je dat ze eigenlijk niet geschikt was voor de ponnieclub, en ook nogal vocht met de andere paarden. Op de IH ben je er ooit ook een discussie over begonnen, ook over het importeren. Toen ik haar kende werd er trouwens nog niet op gereden, omdat ze dus niet te pakken was. Ik weet dat ze op een gegeven moment is ( toen kwam ik daar niet meer) ingereden, degene die dat gedaan heeft kan ik wel eens om wat extra informatie vragen als je dat wilt, toen is ze verkocht naar iemand, dat is misgegaan, ze kon er zomaar als een blind paard vandoor gaan, en was niet te stoppen, wel kon zij haar pakken. In het begin ook niet trouwens. Zoals jij haar beschrijft heeft ze inmiddels al een en ander geleerd. Wel eens kans dat juist door zonder bit te gaan ze wel een rem heeft, is dat zo?? Of is ze enkel geschikt voor echt hele goede zekere ruiters? Ik kan me bij haar zo voorstellen als je het zelf niet weet, zij het al helemaal niet meer weet en dan gewoon maar wat gaat doen.

Esther

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 24 juni 2006, 23:59:


je hoeft je niet te verontschuldigen hoor
ik kan wel tegen een steekje en een por
daar hoeven niet noodzakelijk e-clowntjes bij
maar by the way, nog steeds je simpel papiertje van de gemeente
niet gezien !?
Maar ik moet je bekennen, ik ging ook in de fout,
voor "een schuilhok" (bep. opp, 3xdicht/1xopen) heb je inderdaad
géén 'uitgebreid dossier met medew. v/e arch' nodig
zelfs niet in agrarisch gebied blijkt me nu na nog eens navraag
Edoch, zo simpel als jij het voorstelde gaat nu ook weer niet,
gewoon effe papiertje ophalen en vergunning op zak,
de BA-formulieren voor een beperkt dossier kan je wel zo ophalen
maar dan begint het pas : invullen, rekenen, fotos en jaja de plannen
met alles erop en eraan (grondplan, gevels, snede, inplanting,
ligging, kadastrale situatie...vraag je voor de duidelijkheid toch beter
aan een arch maar zonder visumstempels van de
(h)orde van architekten.
Voor alle overige : zandbakjes, betonplaten, andere verhardingen, nivelleringen, terreinwerken enzovoorts blijft hetzelfde : aanvragen moet,
beperkt of uitgebreid, al naar gelang de omvang, daarom nog steeds :
informeer voor je begint !

Peter

marjolijn schreef op zaterdag 24 juni 2006, 11:36:

Het is een heel gangbare verkoopafspraak en niet alleen in de paardenwereld. Het is ook niet ongewoon dat de nieuwe eigenaars achteraf het veulen, de puppies, de kittens, de vul maar in zelf willen houden.

Ligt heel helder en heet contractuele voorwaarden of die nu wel of niet zwart op wit staan zijn de zwart-wit.

De emotie van de nieuwe eigenaars en omgeving kleuren hun beeld omdat de wens de vader van hun gedachten is.
Dat en het eventueel ontstaan van een emotionele toestand ligt echter niet aan de verkoper.....

HC

Huertecilla schreef op zondag 25 juni 2006, 10:09:


o nee ?
wie is dan de bepalende "wankele" faktor
jij blijft echt zwarwit-freaken hé
totaal géén gevoel voor nuance
maar ja, ook jij bent produkt van een genetische-evolutie

Peter Donck schreef op zondag 25 juni 2006, 10:27:


HC, Peyote is niet mijn eerste veulen waarvan de afspraak is dat het terug gaat naar de eigenaar. Het ligt er maar aan wat voor afspraken je maakt en het is inderdaad zeer gangbaar binnen de paardenwereld, om dit zo te doen. Is ook niks mis mee en gaat meestal goed.

In Peyo's geval echter, hebben we met ons allen besloten te kijken of er een mogelijkheid bestaat om haar te houden, ondanks de eerder gemaakte afspraak.
Ja, vanwege een emotioneel gevoel omdat wij een stel softies zijn die dit frutsel niet graag zien vertrekken, nou én ?

Het ligt overigens niet in mijn denkwijze om te sjoemelen met dit dier, om haar dood te verklaren, om haar te verven, haren te knippen of wat dan ook. Ik wil gewoon een eerlijk spel spelen, zoals ik wil dat er ook met mij wordt omgegaan (maar jullie moesten eens weten wat voor creatieve ideeën hier afgelopen maanden de revue zijn gepasseerd....)

Echter als eigenaar besluit dat hij het niet wil dan houdt het op, hebben we het tenminste geprobeerd.
Tha'ts all!

Pien

Nick Altena schreef op zondag 25 juni 2006, 0:01:


Weer helemaal op één lijn!!!!!!!