Piet schreef op woensdag 18 oktober 2006, 10:26:


Moeilijk Piet! Maar interessant, dat wel. Ik ken eigenlijk alleen gecombineerde aanpak.
Dus: AdB doet het rechtrichten, terwijl ook het NB'n al gestart is...
Weet wel dat een kreupel lopend paard binnen 10 min. weer zuiver loopt.
Van bovenstaand paard was een beginnende Hoefkatrolonsteking]">HKO geconstateerd (ietwat korrelige botjes) maar hij had ook zeer zeker een gigantisch spierprobleem....
Dus is niet een eerlijke vergelijking.

AdB geeft ook div. trainingsmethode's mee zoals dat slingeren langs een denkbeeldige rechte lijn. M.a.w. het paard duidelijk van links- naar rechts omstellen. 2-zijdig belasten. In een flink tempo, indien nodig met zweep om de achterhand er goed onder te drijven, zonder beenondersteuning en NIET in de krul....

Ik heb dit met Chaser indertijd weleens gedaan. Niet dat Chaser kreupel loopt, maar het was wel een hele goeie methode om de middenhand soepel te krijgen!

Ben benieuwd naar reacties in dit vraagstukje!

Wil

Natuurlijk kom je er wel!!

naar aanleiding van het topic van Eddy die zich afvraagt waarom er in NH niet meer paargerichte inzicht is wil ik iets in het verlengde opmerken.

Door de eisen die het paard aan de manier van houden stelt voor een ethisch verantwoord niveau van welzijn is het erg makkelijk om je bewust te worden van de wederzijdse invloed van onnoemelijk veel factoren.
Het paardgericht houden is en complex adaptief systeem en de factor tijd is een belangrijke.
Tijd, continiuiteit.
Parasietenbeheersing is een voorbeeldje. Elke paar weken een keer doorspoelen met een pharmaceutisch product is een deeloplossing, geen deel van een integrale benadering.

Als je in een wat groter plaatje denk, over continuiteit over een langere periode, dan verandert er heel veel.
Persoonlijk vind ik dat je over een langere periode MOET denken, plannen.
Paarden kunnen maar een handvol betekenisvolle realties in hun leven aanknopen en een hengst hecht zich mogelijkerwijze zelfs maar aan 1! persoon werkelijk sterk.
Alleen al vanuit het oogpunt van welzijn dwingt je dit over continuiteit na te denken. Koop een hengstveulen en je hebt de verantwoordelijkheid voor het welzijn van die kameraad voor de komende 20, 30 of 35 jaar.

Je menselijke lief heeft een eigen verantwoordelijkheid. Zelfs kinderen ontwikkelen al figuurlijke vleugels lang voor jouw veulen er definitief bij gaat liggen.
Hoe denk je jouw mogelijkheden zo te managen dat je de continuiteit van het paardgericht houden garandeert?

De al vaker door mij aangehaalde Sadko Solinski is een treffend voorbeeld. Die is heeft in 1975 een oude boerderij in een moerassig gebied gekocht voor zijn trekking-school.
Hij is met HEEL veel praktijkervaring in de Camargue begonnen met een integraal plan en heeft dat in de loop der jaren verbeterd.
Ecologisch beheer van zijn eigen land, verbouw van eigen hooi, een sociaal (vrij snel 24-7 buiten en onbeslagen) gehouden groep ruinen, integraal parasietenbeheer, noem het op.
Ik ben vrij kort voor zijn overlijden nog bij hem geweest en juist het punt van continuiteit baarde hem zorgen.
Zijn laatste paard, Ibiss van 34, was als veulen in 76 bij hem gekomen en het baarde hem veel zorg wat er met het dier zou gebeuren as hij zou overlijden omdat zijn familierelatie slecht was.
Het verhaal is goed verlopen want Ibiss staat met andere ruinen in een wei bij zijn dochter in Zwitserland.

Ik ben wel grijs maar bij lange na nog niet pensioengerechtigd. Dertig jaar is echter erg lang. Het is helemaal niet ondenkbaar dat Capricho dan nog met Arabella staat te knuffelen. Pzp zal dan geen punt meer zijn, hooguit viagra voor mij.... ALS ik er dan nog ben. Gelukkig is als het goed gaat mijn zoon er dan om voor continiuiteit te zorgen. Als hij er zelf geen zin in heeft uurt hij maar een NL-pennymeisje van zijn erfenis. Bijvoorbeeld.
Nee, je hoeft niet alles te plannen, KAN helemaal niet alles plannen, maar denk er wel over na. Als je weet dat continuiteit onmoglijk is, hoe zit het dan met jouw verantwoordelijkheid voor jouw paard?

Ik heb in mij boek over fretten ooit eens geschreven dat die als voordeel ten opzicht van hamsters hebben dat ze relatief lang leven. Ik zou dat nu nooit meer schrijven. In onze huidige westerse maatschappij maken jonge mensen ZO veel veranderingen mee, dat een huisdier dat 10 jaar leeft dat eerder als een nadeel heeft. Beter een hamster dus.
Solinski begon met een half dozijn paarden en de laatste 2 van die oorspronkelijke paarden heb ik 30 jaar later nog onder het zadel gezien en een paard is geen hond waarvan je de mand ergens andes neer zet na een verhuizing....

Wat mij persoonlijk nog het meeste verbaast over vermeend paardgerichte denkers in het algemeen (dus de uitzonderingen hoeven zich niet aangesproken te volen) is het gebrek aan integraal denken, het gebrek aan tijdsbesef, geen idee van continuiteit.
Hoe makkelijk paardenliefhebbers praten over wat zij willen zonder het flauwste benul van de koers van hun EIGEN leven en de mogelijke consquenties voor het leven van hun paard(en).
Die mensen zullen voor hun paard vaak niet meer zijn dan een schip dat passeert in de nacht.

HC

e m kraak schreef op woensdag 18 oktober 2006, 12:30:


Lekker constructief.


Dat is al VELE malen gepasseerd Egon. Ik heb geen behoefte om dit te herhalen. Staat al helder op deze site en ook op de mijne.


Is dit ageren om het ageren soms Egon?! Wat jij hier opmerkt valt onder 1. en ik merk helder op dat 2. er een afgeleide van is.

Egon, jij bent een positieve uitzondering met betrekking tot heel veel. Je weet zelf heel goed dat dit niet representatief is. Sterker nog, je koketteert er mee. Dat is je van harte gegund. Spiegel wat jij doet evenwel niet als makkelijk haalbaar voor pennies voor.
Maak liever duidelijk hoe jij jouw leven zo hebt kunnen inrichten. Welke weg daartoie geleid heeft. Idem Pien. Ik ben hier ook niet uit de lucht komen vallen. Heb daar ook een leven met veel leergeld VOOR gehad.
Wat moet, (ik noem haar als voorbeeld en niet als persoon) een meisje zoals Sky nu met mijn hengstveulen Zorro bijvoorbeeld?!

Kijk, wellicht loopt het leven van Sky leven heel anders en wordt ze de eerste vrouwelijke NH-goeroe, maar typerender is dat ze over 5 jaar 2 kinderen heeft, bang wordt om te vallen en een hopeloos gefrustreerde Zorro met een stereotyp gedragsprobleem onder druk van haar man verkocht wordt en gecastreerd aan een lange carriere van eigenaarswisselingen begint. Als haar kinderen uithuizig studeren denkt ze met weemoed aan hem terug en gaat met een bang schuldgevoel op Bokt navragen wat er van hem geworden is. Uiteraard het slachthuis voor zijn 12de.
Wat later, met veel opgedane levenservaring, begint ze met haar derde partner en haar nieuw ontdekte identiteit aan een tweede leven. Koopt een oude boerderij in oostelijk Groningen of de Achterhoek en zet een paardgericht bedrijfje op. Kijk, NU is ze de uitzondering. Dan nog is het maar de vraag of een volwassen hengst durzaam een plek binnen haar bedrijfsvoering heeft, maar ze kan ook een internet-winkel beginnen.

@Sky, het gaat niet om JOU en voel je alsjeblieft niet persoonlijk aangesproken. Ik hoop dat je gelijk NH-goeroe wordt.

HC

@Eddy

Neem eens contact op met Bettina Schurer. Die heeft meer, VEEL meer, in haar mars dan waarmee ze haar dagelijksbrood verdient. Erg veel ervaring met hengsten ook.

HC

Piet schreef op woensdag 18 oktober 2006, 10:26:


Ik denk dat het mes aan twee kanten snijdt. Zo zie ik het:

1. Paard wordt kreupel (Hoefkatrolonsteking]">hko) door problemen in de hoeven, veroorzaakt door te hoge hielen in combinatie met ijzers die de zaak contraheren en het hoefgewricht in de verdrukking brengen.
2. Paard wordt kreupel (Hoefkatrolonsteking]">hko) door stelselmatig op de voorhand en scheef te worden gereden. De rugspieren ontwikkelen zich eenzijdig, één voorbeen draagt continu meer gewicht dan het andere. Uiteindelijk gaat het zwakste, kleinste, onderste gewricht, het straalgebied, langzaamaan stuk.

Paard 1 zal aan twee benen ongeveer even kreupel zijn mits contractie etc links en rechts even erg is.
Paard 2 aan één been.
Ik zou daarom altijd in geval van Hoefkatrolonsteking]">hko-achtige kreupelheid kiezen voor een tweesporenbeleid, dan schiet je met hagel en ach... recht leren rijden is nooit weg, al was het alleen maar preventief.

Ik denk dat het paard in jouw geval, Piet, een paard 1 is. Het rijden volgens AdB zal hem wellicht swingender laten lopen (want er wordt meer ruggebruik gestimuleerd), maar ik vermoed dat de kreupelheid al is opgelost door het hoefgewricht weer te laten "ademen".

Ik heb met Buck ervaren dat hij een paard 2 is. Het is nu een jaar na zijn "blessure" en dus ook een jaar na de eerste AdB-les en het ontijzeren. Wanneer hij soms wel eens stijf is (stiekem krachtvoer gejat, of 3 uur ipv 2 uur in de wei) neigt hij naar rug vasthouden, niet kunnen oprekken en dus onregelmatig lopen. Dit ondanks dat hij natuurlijk bekapt wordt. Het zit bij hem dus niet in zijn hoeven, maar in zijn spieren. Wanneer ik kritisch op zijn eten let, loopt hij soepel en niet te vergelijken met anderhalf jaar geleden.
AdB-kandidaten hebben ook allemaal enigszins dezelfde bouw: op de voorhand en vaak wat onderstandig. Je ziet ahw het probleem al als je naar het paard kijkt.

Antoine de Bodt is overigens geen voorstander van ijzers en al helemaal van rare frutsels eraan. "Kunt ge allemaal weggooien." IJzerloos is gewoon niet zijn hoofdthema; hij is niet speciaal een NB-exponent.

Huertecilla schreef op woensdag 18 oktober 2006, 13:40:


Ik heb twijfels, bij het werkelijk waarheidsgehalte en daardoor bij de helderheid.
Ik denk dat de typische hollandse wei, zelfs een goede overjarige wei, hoe veel beter ook dan stalopsluiting en hoe goed bedoeld ook, evenmin paardgericht uitpakt. En dan hebben we het meteen over de basis, het aquarium. (Dat jij daar op je plek in Andaluz geen last van hebt lijkt me evident, maar nu hebben we het over het huidig algemeen gedachtengoed van het hippische ideaalplaatje, toch?).
De stofwisselings stoornissen vallen bijv. meteen op en zijn denk ik gemakkelijk statistisch als correllatie hard te maken.
Ik sta niet alleen in deze visie, denk ik. Reeds in haar eerste boek schreef Kiley-Worthington al dat het "erfmodel" het beste uitpakt. Met veel meer toeval dan wijsheid ben ik dat hier gaan doen, maar ik had destijds al ook beter begrijpend kunnen lezen. Ik claim dus allerminst dit uit te vinden, doch zie het slechts her en der bevestigd.
Het is juist ook het erfmodel dat voor velen op zich haalbaar is en slechts een verschuiving van perceptie vraagt.


Jawel, maar dat kan geen reden zijn om dit alleen geldend voor hengsten voor te stellen.


Wat het koketteren betreft kan ik nog veel van je leren


Sky hangt toch bij Pien rond? Heeft ze even mazzel!


Och, wie weet vindt ze wel een rijke vent in Spanje

Zonder dollen, HC, we zijn denk ik allebei oud genoeg om niet meer al te maatschappelijk naief te zijn. Toch probeer ik juist tot modellen en ideeën te komen die breder toepasbaar zijn. Dat paardgericht denken een perceptieverandering vraagt is daarbij nu eenmaal een feit. Dat is niet eens een kwestie van al dan niet willen, maar van het beroemde kwartje dat moet vallen; pas daarna komt het ook daadwerkelijk willen. Vanuit het willen zullen er naar mijn verwachting meer mensen komen die gemotiveerd zijn de mogelijkheden te onderzoeken.

Het gaat er denk ik niet om, het is niet zinnig, ons bezig te houden met de meute voor wie paarden een passend modieushippe aankleding voor de lifestyle zijn.
Paarden IS een lifestyle, en daar zal altijd slechts een minderheid voor kiezen. Maar de grotere massa zal wel de signalen successievelijk oppikken die 10 of 25 jaar eerder door de avantgarde gegeven zijn. Dat boekkie van Kiley-Worthington staat al sinds 1989 bij me op de plank...

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Gister weer iets uitgevonden...
Ik had queenie het targetten van een longeerzweep geleerd (ooit gekocht, nooit gebruikt): ze moest het uiteinde targetten met haar neus. En rarara: watgebeurt er als ik zelf met de zweep rond mijn eigen as draai??
Ja, inderdaad, dan loopt ze er achter om die in te halen en krijg je een mooie cirkel in alle vrijheid... Is dat longeren? Neej dus: longeren wordt vooral gebruikt om spieren te trainen toch?
Dan maar combinatie gracht-longeren geprobeerd...
Ik had queenie dit weekend geclickerd op het springen over de gracht in onze weide. Bij elke sprong sprong ik haar achterna met stukje wortel
Na paar keer sprong ze twee keer tot ze weer bij me was.
Dus gisteren stelde ik me aan de gracht en draaide ik alweer rond waarna ze uiteinde moest raken van zweepje: we kregen zo een mooie cirkel waarbij queenie telkens over de gracht moest springen.
Bij elke aanraking van de zweep OF over de gracht springen:
Dus waren het telkens halve cirkels die ik nu zal uitbreiden naar een cirkel (twee keer springen of twee keer aanraken) en zo verder tot ik haar in vrijheid kan longeren en springen over de gracht ....
Wat vind een mens toch niet allemaal uit om het plezant te maken

Christel Provaas schreef op woensdag 18 oktober 2006, 14:13:


Aanvulling: mijn voorbeeldpaard was dan een paard van het type 2.

Groet,
Wil

Natuurlijk kom je er wel!!

Christel Provaas schreef op woensdag 18 oktober 2006, 14:13:


Dank je voor je uitleg Christel.
Mijn bedoeling is om met die eigenaresse mee te gaan, als ze haar paard gaat trainen bij hem.
Ik ga hem ervan proberen te overtuigen dat hij nog veel meer resultaat kan hebben als hij ervoor zorgt dat het voetgedeelte geen negatieve invloed op zijn werk kan hebben?
Of ben ik nou gek?

Eva Saegerman schreef op woensdag 18 oktober 2006, 14:36:


Kan niet breed zijn dan die gracht.


Nu nog een frisbee aan de punt van je zweep knopen en leren happen.
Terug gooien is de volgende les :)

Piet schreef op woensdag 18 oktober 2006, 16:02:


Nee, jij bent niet gek. (poeh, hele geruststelling
Als jij deze man ervan kunt overtuigen om NB uit te dragen... nou, dan denk ik dat je een hele grote stap kunt maken! Hij zou mensen, hun paarden, eveneens op die manier kunnen helpen....
Wil

Natuurlijk kom je er wel!!

Piet schreef op woensdag 18 oktober 2006, 16:09:

Jij keer proberen?
En leren mikken naar de hengsten hiernaast de wei zeker?

e m kraak schreef op woensdag 18 oktober 2006, 14:18:


Onderstaand de uitleg uit de Hoek van Chiron en beter kan ik het niet verwoorden.

Begin citaat
Fazit: Offenstallhaltung, mit großzügigem 24 Stunden Auslauf und Wahlfreiheit für drinnen oder draußen sowie mit aufeinander abgestimmten kleinen Gruppen, kommt diesen artbedingten Bedürfnissen am nächsten.

Keinesfalls dürfen bei der Betrachtung der Lebenssituation der Pferde folgende Umstände außer Acht gelassen werden,:

· die angemessene Fütterung
· Umgang mit dem Partner Pferd und nicht zuletzt
· die Reitweise.

Zur Fütterung zählen: sauberes Futter/ bodennah, das heißt rückenschonend aufnehmen zu können, stressfreie Futteraufnahme auch für rangniedere Pferde und sinnvolle Gabe von Basis-, Zusatz- und Ergänzungsfutter.

Wir beziehen die markanten Einflüsse des partnerschaftlichen Umgangs mit dem Pferd, zum Beispiel die Erkenntnisse der Lehre nach Parelli mit ein. Sie sind ebenso, wie eine rücken- und gelenkschonende Reitweise, wie sie unter anderem bereits von Rolf Becher gelehrt wurde, wesentlicher Bestandteil von freudiger Leistungsbereitschaft und von Höchstleistungen in allen reiterlichen Disziplinen. Einde citaat Peter Speckmaier.

Als het locale klimaat en -ondergrond meer of minder weideruimte vragen of bieden dan past dat hier prima binnen.
Vul Parelli of Becher gerust in met een ander naam, want de essentie is de strekking.

Strasser-Chiron-NH-etc.-expert Sabine Kells heeft haar paarden onder met NL vergelijkbare klimatologische omstandigheden. Zij heeft haar grote groengrazige buitenweide ingericht als een soort paarden-Efteling met erbij een verharde paddock met open loopstal. De paarden mogen zelf doen wat ze willen waar ze willen wanneer ze dat willen.
Sabine heeft onder meer een Fries, een Tinker en Quarters. Ze zou graag de mogelijkheid hebben voor een familiegroep met aanjager zoals ik heb omdat haar luie donders (haar woorden) voor het mooi eigenlijk te weinig actief zijn.

Het bovenstaande duitse stuk geeft een raamwerk dat met ijslanders op Groningse klei ander glas beoeft dan voor iberiers in een andalusische bergvallei.
Zoals je weet ben ik een voorvechter van aanpassing aan locale omstandigheden. Zo zeer dat ik het niet meer dan gezond verstand vind daar met de raskeuze rekening mee te houden.
Je zal MIJ niet zien of horen beweren dat alle paarden van alle rassen onder alle omstandigheden bijvoorbeeld hetzelfde moeten eten, dezelfde parasietbeheersing nodig hebben of hetzelfde model hoef moeten hebben. Het tegendeel juist!

Ik denk dat veel verwarringen en schijnbare meningsverschillen onder en tussen paardenhouders veroorzaakt worden door het vergrootglas te dicht op een symptoom van een deelprobleem te houden. Verander een schakel, verandert de keten, verandert het geheel. Dat is omgekeerd hetzelfde.

Als de houder minder ruimte heeft dan zullen andere, waarschijnlijk meer, managementmaatregelen nodig zijn. Heb je minder ruimte dan wat de pioniers hierover aangegeven, tja.... dan heb je een uitdaging, moet je dus meer compenseren met kunstgrepen.
Kiley-Worthington heeft het in haar erfmodel over meer grond en minder paarddichtheid dan ik hier heb. Met betrekking tot het natte seizoen erken ik dat ze gelijk heeft.

Ik denk dat de situatie die Sabine Kells in de loop der jaren gecreeerd heeft een model is voor Nederland op niet-zandgrond. Ze heeft er een grappig, verrassend goed en -informatief boekje over uitgegeven. Het is piepklein en ik kan het nu even niet vinden. Het heet meen ik The Little Book of Horsekeeping en is een voor NL prima toepasselijke invulling van het duitse raam.

Let wel Egon, ik maak uit realiteitsoverwegingen met het oog op de nederlandse mogelijkheden al een HEEL groot compromis met wat ik zelf voor de paarden als belangrijke welzijnsfactoren zie. Namelijk sex en nageslacht. Die twee horen volgens MIJ te worden toegevoegd aan het lijstje.
Ik wist niet goed waar ik aan begon hier en heb van fouten veel geleerd. Wat ik ook geleerd heb is wat ik goed gedaan heb, hoe belangrijk de sociale activiteit in het welzijn van een paard is en dat die twee laatste punten HEEL belangrijk zijn.
Kijk in het ethogram van Sue MacDonnel maar eens hoeveel paginas gedrag je uit het boek van een paardenleven scheurt zonder deze twee aspecten.

HC

Piet schreef op woensdag 18 oktober 2006, 16:02:


Mijn uitleg is gebaseerd op wat ik weet, heb geleerd, gezien en meegemaakt en dan een en ander bij elkaar opgeteld en met elkaar gecombineerd, dus niet wetenschappelijk noch veterinair onderbouwd.

Nee je bent niet gek, je voornemen is realistisch. Feit is dat AdB's werk zich meestal afspeelt over de tijdspanne van één of enkele lessen. Daarna loopt het paard goed, de ruiter weet hoe hij het moet doen, dus klaar. Veelal ziet hij de mens-paardcombinatie voor het eerst op het moment dat de les begint. Praktisch gezien zou ontijzeren dan onhandig kwa tijd zijn, maar theoretisch gezien zou hij het in zijn lessen kunnen meegeven, ben ik met je eens. Zeker als hij mede doordrongen is van het belang ervan. Ik heb wel gehoord dat hij de ergste gevallen, die enige tijd bij hem thuis getraind moeten worden, meestal eerst ontdoet van ijzers.

Voorbeeld. Toen ik in augustus bij ons in het dorp een AdB-clinic organiseerde, deed er iemand mee met een Hoefkatrolonsteking]">hko-paard, die al jaren op ijzers met zooltjes stond en wisselend kreupel was. Ik had de eigenares al eens aangeraden om de ijzers eraf te halen. Zij liet dat enkele dagen doen voordat AdB kwam. Meteen was het paard hemelschreiend stokkreupel en kon eigenlijk amper lopen. Wij vermoedden dat door het terugkeren van het gevoel in de voet, de pijn ook duidelijker voelbaar werd. Ik leende haar mijn hoefschoenen maar dat gaf weinig verbetering. Ze besloot het paard uit de clinic terug te trekken, hij was TE kreupel, stom getimed, jammer. AdB hoorde het verhaal, bekeek het paard en constateerde dat het dier een erg scheefstaand bekken had maar volgens hem niets aan zijn hoeven mankeerde. Hij liet haar toch rijden, nam daarbij het paard aan de longe en het vervolg laat zich raden: binnen een half uur liep het paard rad en ruim ook. Op die extra gevoelige hoeven.

Piet schreef op woensdag 18 oktober 2006, 10:26:


Hoi Piet,

Inderdaad een hele interessante vraag.
Ik denk dat juist bij Hoefkatrolonsteking]">HKO NB veel verbetering kan geven. Ik denk ook dat AdB kreupele paarden die al dan niet de diagnose Hoefkatrolonsteking]">HKO hebben opgeplakt gekregen kan helpen beter te lopen. Ik heb dat met eigen ogen gezien en was behoorlijk verbaasd.
Ik zie de 2 zaken dan ook naast elkaar. We kunnen nog zo mooi gaan bekappen, maar als het paard niet recht is, zal hij nooit optimaal lopen (wat dat dan ook wezen mag). Evenzogoed denk ik dat de resultaten van AdB zonder optimaal bekapte hoeven ook beperkt zullen zijn. In een discussie die ik had met AdB, stond hij overigens positief tov NB.
Overigens betwijfel ik of AdB echt claimt dat hij Hoefkatrolonsteking]">HKO oplost in een kwartier.
Hij stelt wel dat de diagnose Hoefkatrolonsteking]">HKO vaak ten onrechte wordt gesteld. Ik sprak onlangs een DA die stelde dat naar zijn mening Hoefkatrolonsteking]">HKO niets meer of minder was als pijn in het betreffende gebied. Aantasting van de betreffende onderdelen van het hoefkatrolgebied zegt vaak erg weinig over de mate waarin het paard er last van heeft. AdB stelde ook dat de buigproef in vele gevallen ondeugdelijkwordt uitgevoerd, waardoor de conclusies op basis ervan per definitie onbetrouwbaar zijn.

Ik denk dan ook dat je naar het grotere plaatje moet kijken. Zowel de methode AdB als NB kunnen verlichting geven, maar de resultaten van beide methoden zullen sterk afhankelijk zijn van de uitgangssituatie. Kort door de bocht: hoe krommer het paard, des te meer kansen voor verbetering van de methode AdB is te verwachten en hoe slechter bekapt, hoe groter de kans op verbetering na NB.
Als ik gebeld wordt door een klant met een Hoefkatrolonsteking]">HKO paard, hoop ik altijd maar dat ze veeeeeel te hoog op de hielen staan met een veel te lange toon, want dat geeft voor mij de meeste kans op verbetering via NB.

Simon