Huertecilla schreef op woensdag 10 januari 2007, 14:03:
> Egon heeft het over óntwijkend gedrag en daar heb ik het nu net
> níet over.
> Ik doel, met alle beperkingen van woorden en begrippen die door
> de ontvanger anders geïnterpreteerd kunnen worden, op een set
> communicatie-afspraken welke ik aanleer met positief belonen.
> Noem het '
wijken-voor-druk' gerust
> 'gretig-blij-naar-de-andere-kant-wíllen' als je dat duidelijker
> is.
Dat is dan volgens mij toch echt de constructie die ik 1,5... 2 jaar geleden hier aan gaf (
volgen van druk i.p.v.
wijken voor druk). Op de librasite staat er ook ergens iets over. Correct me if I'm wrong!
Maar zo langzamerhand is het ook wel interessant denk ik om te proberen bekijken hoe die dingen meer in détail in elkaar steken.
De cue is volgens mij echt van huis uit een gewone p+, maar omdat er tijdens het leerproces gebruik is gemaakt van r+ met veel grotere magnitude is de emotionele koppeling daar naartoe getrokken en verwordt de p+ tot een soort van geleerde irrevantie dus straft het niet meer maar geeft slechts nog een aanwijzing.
> Op basis van welke waarmee ook gegeven cue is in míjn ogen
> irrelevant. Net als het in míjn ogen een kwestie van woorden en
> betekenisinvullen daarvan is wat je een 'spoor' noemt en ík zie
> het relatieve kwaad van een beenvinger ten opzichte van een
> handvinger niet.
> Egon gaat in zijn, op zich correcte, opmerking over druk
> voorbij aan het gegevn dat een been vele malen meer oppervlak
> heeft dan een vinger en altijd in diezelfde mate minder exact
> zal blíjven. In die zin is een beenvinger verfijing ja.
Waar ga ik daaraan voorbij dan?
De stelling had toch ook in zich dat het oppervlak verkleint? Vervolgens ligt het uiteraard aan de verfijnde preciese bediening hoe exact dat oppervlak op een verfijnt uitgekozen plaats op de lichaamstopografie terecht komt.
Ik vind mezelf niet zo een uitmuntende ruiter, en verwacht dat ook nimmer te worden, dat gebruik van dit middel mij voor mezelf zinnig in zicht lijkt te komen. Wat dat aangaat is dit topic voor mij volkomen theoretisch.
Ik acht mezelf wel een redelijk goed waarnemer (en fotograaf

). Op grond van waarnemingen VIND ik spoorgebruik bij een scala aan bekende "top" ruiters nog altijd uiterst dubieus.
Maar nogmaals, ga zelf eens aan het rekenen en testen hoe verrekte vituoos je zijn moet om er werkelijke beheersing over te krijgen; bedien de druk op keukenweegschaaltje eens met je benen i.p.v. vingers, verdisconteer dat met het oppervlak van je spoor... en substitueer daar dan nog een bewegend paard onder je reet bij. Gebruik eens een kleurkrijtje bij wijze van spoor; kun je mooi zien hoe nauwkeurig je bewegingsbeheersing is.
Dat hordes wichten op hobbelmaneges sporen gebruiken slaat nmm überhaupt gewoon totaal nergens op! Zelfde geldt voor het westerngedoe trouwens maar daarin schijnt het "cultuur" te zijn, net een soort stierenvechten dus en cultuur is heilig en moet mogen

Ik vind het werkelijk onbegrijpelijk hoe dat geërodeerd is. Toen ik bij paarden pas kwam kijken was daar nog geen sprake van.
Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey