jose schreef :

Het paard van die persoon kan sinds kort bij Mazir in de paddock.
Mazir is heel erg bang voor andere paarden en nét met dit paard lukt het wel, wetende dat eigenaresse bang is van Mazir. Dus dan doe je alles om elk risico uit te sluiten en nóg gaat het verkeerd....
Normaalgesproken komt Mazir niet in de buurt bij andere paarden, dat durft hij gewoon niet en S was op weg om haar paard te halen, maar ze was pas net in de paddock, nog te ver van haar paard verwijderd en al te ver van het hek.



Ik ben het volledig met je eens. Ik vind dat Mazir niet kan blijven leven en daar sta ik voor de volle 100 % achter.
Helaas besluit zijn eigenaar anders (hij heeft nog een ex-eigenaar die altijd zeer betrokken is en mee wil beslissen, dat was ook de afspraak).
Over een paar weken gaat Mazir terug naar de ex-eigenaar die een ander opvangadres voor hem gevonden heeft, samen met de dierenarts die zijn bloedlijn kent en nu iemand weet die 'wel weg met hem weet'.
Niet mijn kleuze, dat zul je begrijpen. Dit wordt nummer 10 uit de serie van 11. Het wachten is totdat het Echt Fout gaat.
Ik trek er mijn handen vanaf, José. Dit zou nooit mijn keuze zijn!!!!

Pien

Spirithorses schreef op zondag 18 maart 2007, 19:11:


Nee ik kan het me voorstellen.
Moeilijk hoor. Kan bijna niet goed gaan zou je zeggen, maar het is te hopen van wel!

eddy DRUPPEL schreef op zondag 18 maart 2007, 12:42:


Wat ik een beetje vervelend vind is dat steeds te moeten horen 'beroepsmatig' daarmee worden mensen te kort gedaan die hele lieve sociale paarden hebben omdat ze er wel eerlijk mee kunnen omgaan. Al deze mensen weten ook donders goed waar ze mee bezig zijn, want anders hadden deze mensen ook allemaal verknipte paarden. (Pas als ze verknipt zijn komen ze bij jou Eddie, en ik geloof ook heus wel dat je ze op weg kunt helpen.) Maar het lijkt steeds alsof de succesverhalen van al deze niet beroepsmatige paardenhouders niet meetellen. Ik bedoel dit dus niet om op de man of op iemands beroep te spelen, maar begrijp je wel wat ik ermee wil zeggen? Juist de mensen die hele normale gezonde leuke paarden hebben, die doen het goed, ook deze mensen hebben recht van spreken ook al werken ze niet met verknipte paarden, maar je zal ze de kost geven hier die vroeger wel verknipte paarden hadden. ( ik zelfs letterlijk, een in de oren verknipt getraumatiseerd paard) deze paarden zijn niet beroepsmatig toch ook heel goed terechtgekomen. Deze eigenaars weten ook heus wel wat ze doen en verdienen toch ook serieus genomen te worden ook al is het niet beroepsmatig.

Es

Spirithorses schreef op zondag 18 maart 2007, 19:11:


Nee, Jose stelt het hier iets duidelijker als ik gedaan heb, maar we bedoelen hetzelfde.
Als hij mijn eigendom zou zijn, dezelfde situatie en het bij jullie niet zou redden, zou ik hem niet terughalen. Ik denk ook dat er maar 1 oplossing is voor zo'n paard.
En dat is euthanasie.

Je wilt er niet aan, en hebt er je ziel en zaligheid in gestopt. Dan blijkt ie toch gevaarlijker dan gedacht. Misschien wist je het eigenlijk ook wel, diep in je binnenste. Maar je bent zo'n paardenliefhebber dat je het toch probeert.
Het houdt echter een keertje op met de liefde. En dat punt heb je nu bereikt. Er zijn grenzen, en daar is hij overheen gestapt.

En ja... ik heb het met je eens dat je erop kunt wachten totdat het een keertje echt fout gaat. Het jammere voor het dier is dan wel dat het wéér aan een andere eigenaar/andere omgeving heeft moeten wennen.
Het is moeilijk om als dierenliefhebber te moeten erkennen dat er gewoon verknipte dieren zijn die zó levensgevaarlijk kunnen zijn.

Niet alleen paarden hoor, ik heb zelf een Duitse Herder gehad die alles en iedereen opknapte. Ik moest hem ook altijd aanlijnen, of in de kennel doen. Kon echt nooit in huis als er andere mensen waren. Zelfde situatie, het leek goed te gaan, totdat je even niet oplette. En dan kwam ie hoor... Bleef het ook altijd proberen.
Het risico was gewoon veels te groot, mensen wilden gewoon niet geloven dat ie echt beet! Nou... ik kan je vertellen dat ie niet te beroerd was om zelfs kleine kinderen aan te vallen, evengoed een vent van 2 meter. Maakte hem niets uit.
Voor mij trouwens niet hoor, het was een schat van een hond. Maar ik wist ook dat ie nooit ergens anders geplaatst kon worden. En dat is ook nooit gebeurd.

De komende weken zullen niet gemakkelijk voor je zijn Pien!
Ik wens jou maar ook Jack en degene die hij gebeten heeft veel sterkte!

Groetjes,

Wil.

Eva proficiat met je boek!! myriam

Spirithorses schreef op zondag 18 maart 2007, 18:21:


OO Pien.. wat érg!!
Ik kan me voorstellen dat je rázend bent. Niet op Mazir.. maar dat er gewoon voor geldelijk gewin gefokt wordt met zo'n bloedlijn.
Vreselijk.

Jullie hebben Mazir echt DE kans van zijn leven gegeven. Ik denk dat het nergens anders beter HAD kunnen slagen, dan bij jullie.

Esther schreef op zondag 18 maart 2007, 19:55:


Had het niet over een succesverhaal van pro's maarre..... al de mensen die bij mij terechtkomen hebben het allemaal goed voor met hun paarden hoor en dachten ook allemaal het wel aan te kunnen , ik leidt geen commerciele instelling waarbij alleen het grote geld belangrijk is of vooropstaat wat dan weer inhoudelijk wil zeggen dat er bijna alleen naturals komen of mensen die zinnens zijn de overgang te maken . Dus je mag gerust zeggen allemaal mensen met hun hart op de goede plaats voor hun paard en er toch ook iets van afweten . Maar laat me het nu omdraaien en stellen dat er ook veel mensen rondlopen die zo effe hun eerste paard hebben in de tuin lopen (of in de loop ernaartoe al vijf hebben teruggebracht naar de verkoper) en zich onmiddelijk opsmijten als zijnde DE kenners omdat het bij hun paardje zo goed lukt . De ervaring speelt toch een grote rol hoor, zelf zodanig dat het zonder echt niet goed kan gaan en dan vooral rijtechnisch gezien. Idem bij de omgang met een paard ,door je bagage ga je sneller en doelgerichter werken ,beter anticiperen op mogelijk gedrag en daar heeft eigenaar en dier baat bij. Er staan altijd wel "kenners" langs de kant van de weg om je paard op de trailer te zetten, ik ken ze die kenners , het zijn zelden pro's.Maar toegegeven daar zitten ook rotte appels tussen die de titel Horseman mis en GEbruiken .

Spirithorses schreef op zondag 18 maart 2007, 19:11:


Dieptriest, maar jullie hebben echt je best gedaan. Toen ik het vanmorgen las dacht ook jeetje levensgevaarlijk dit. Stel je voor dat het verkeerd was afgelopen. Ik wens jullie sterkte.

Es

eddy DRUPPEL schreef op zondag 18 maart 2007, 20:17:


Maar Eddie , daar zit nou precies het probleem, bij jou komen de probleempaarden, je moet altijd in de gaten blijven houden dat er nooit vanuit gegaan mag worden dat er wordt vergeleken met de paarden die in de hertraining gaan.. De meeste paarden, zeker hier op het forum gaan doodgewoon hardstikke goed, dankzij de eigenaren. Hier zijn eigenlijk geen mensen die paard zomaar ff in de tuin hebben rondlopen, iedereen verdiept zich in paarden en zijn/haar manier van omgaan met paarden en paarden houden. Vrijwel iedereen hier heeft doodgewone normale paarden die juist niet in de hertraining komen, maar door de eigenaar zelf zijn hertraind, of opgevoed. Dat loszitende been van dat paard van Masja raakt nu ondergesneeuwd omdat er vergeleken wordt met 'gestoorde' paarden. Ik ben erg benieuwd waarom dat been nu zo los zit. Je mag er niet van uitgaan dat het een gestoord paard is. Daar is veel te weinig informatie over gegeven. Wel de 'oplossing', namelijk een rotschop. Of je zo een vertrouwensband met een paard krijgt is dan maar de vraag, ik denk van niet.

Es

hallo

hebben jullie al van cavalia gehoord.
een paarden show.
wat vinden jullie van die show.
t lijkt me namelijk heel leuk om het mee te maken, maar er was laatst ook een paarden show in nederland waar het dus echt slecht ging, de paarden waren niet goed en ze waren echt heel neidig tegen elkaar,
toen zijn we ook in de pauze weggegaan omdat we het gewoon niet meer konden aanzien.
weten jullie hoe het er bij cavalia aan toe gaat?
(ik denk zelf dat het daar wel goed gaat, want ik heb de DVD die bij de hoefslag zat bekeken, en het leek er allemaal vriendelijk uittezien)

weten jullie hoe het bij cavalia er aan toe gaat?
ik zou het graag willen horen!

mvg Romy

Ik heb dit al drie of vier keer op het forum gezet en doe het nog maar eens.

Mijn Apache was een eczemer, niet extreem erg, vooral zijn manen. Daar schoot niet veel van over, enkele dunne slierten. Hij stond veel te schuren maar het was niet dat hij er helemaal gek van werd. Het is wel een koudbloed die tegen een stootje kan.

Ik heb een pluk manen naar josefien van "Natuurlijk in Balans" gestuurd en zij heeft mij TRAUMEEL, een homeopatisch middel aanbevolen, verder een erg sober dieet.

Apache, de dikste op de foto hiernaast, (zijn dieet is dus nog niet sober genoeg) heeft nu een héél dik pak manen. Vorig zomer heeft hij 5 prikken gehad. Kosten EURO 20,00

Elke keer dat we zagen dat er terug meer muggetjes boven hem begonnen te zwermen en dat hij begon te schuren, kreeg hij een prik. Het is super gegaan. Na zo'n prik bleven die muggen gewoon weg van hem. Verder heb ik hem een reinigingskuur met Schindele's leem gegeven, niet zo aggressief als groene leem.

Alhoewel wij hier in het bos praktisch de hele winter van die vieze muggetjes hadden heeft hij nu nog geen enkel probleem! (even afkloppen)

Elk paard reageert anders, ik weet het, maar zodra Apache terug begint te schuren geef ik hem onmiddellijk Traumeel. (wordt normaal gegeven als homeopatische ontstekingsremmer)

Groeten,

Marianne

Esther schreef op zondag 18 maart 2007, 20:31:


Tja op die laatste vraag kan je vogens mij niet antwoorden als je de situatie niet hebt gezien . Ik heb ook één keer bewust mijn 45 in een paard zijn kont geplant nadat ik net een rottrap op mijn lies had gehad . Geen verwittiging, geen oren plat, niks. gewoon tijdens de training had hij een plukje gras gezien en wou hij gaan grazen en van zodra ik het leadrope nog maar ophief kwam de klap . Meneer gaf me duidelijk te kennen dat hij niet ging reageren op mijn verzoek . Mijn trap kwam een fractie van een seconde na de zijne hoor en hij schrok zo mogelijk nog harder dan ik . Alleen liep ik twee weken kreupel en had hij een beetje jeuk aan zijn kont . Vertrouwen beschaamd ? Nee hoor verder gewerkt en oortjes recht , ik al mankend en hij zo fris als een hoentje, hij ontweek me niet, was niet bang en dreigde niet meer . Ik kon wel terug in alle vertrouwen achter hem gaan staan en hem vragen te stoppen met grazen. Het is zo situatie en karakteriel gebonden

Bij die cover gaan mijn tenen van krom staan. Om daar mijn geld aan uit te geven?
Misschien ga ik het eens een keer lezen uit tweedehands of in de bieb, om te kijken wat Grunsven over het paard te zeggen heeft.
Nieuwsgierig ben ik toch...

marianne laenen schreef op zondag 18 maart 2007, 20:40:


heey

dit ga ik ook zeker proberen bij mijn paard.
ik gebruik het altijd al wel voor mijn pony want die heeft altijd van die lek ogen.
traumeel is een heel goed middeltje tegen heel veel dingen! zoals: ontztekingen, lekkende ogen, als ze lanst hebben van hun spieren of pezen etc. nou het help tegen heel veel dingen.

bedankt marianne ik ga het hem zeker geven!

wel een tip met traumeel als het gene is afgelopen waar die last van heeft moet je ook gelijk stoppen met traumeel geven, aangezien het anders terug komt, als je door blijft gaan met die kur van traumeel.

groet Romy

eddy DRUPPEL schreef op zondag 18 maart 2007, 20:47:


met andere woorden jij vind het prima om een paard te trapppen waarvan je dus helemaal niet weet waarom die trap was en er niemand weet of er wel of geen signalen waren. Je blijft het vergelijken met iets dat jou is gebeurd, terwijl het misschien helemaal niet van toepassing is. Dat is namelijk het punt. Je mag niet alles vergelijken met elkaar zonder meer te weten over het waarom, dat heeft helemaal niets met bedrijfsmatig te maken. En gezien dat dit paard ook al zo achter die loodlijn liep denk ik dat er niet naar dit paard wordt gekeken en naar de signalen die dit paard geeft.
Die loodlijndiscussie ging over DIT paard, in ieder geval deze eigenaresse.