Piet schreef op vrijdag 6 juli 2007, 13:48:
>
> Ik heb me niet bemoeid met deze discussie. Omdat ik
> vind dat iedereen min of meer gelijk heeft. Hoewel ik het

> voor de hele rit.
> Hoe hadden jullie dit opgelost.?
>
> Piet
Piet, terwijl ik net een paar lessen van Conrad had gehad, moest ik Mike op stel en sprong verhuizen van Bergen NH, waar ik hem 2 maanden had staan omdat ik dacht dat het daar beter was, terug naar de huidige stal waar we vandaan kwamen.
Trailerladen is al een tijdje een probleem. Ik weet hoogstwaarschijnlijk ook hoe dat gekomen is. Heb dit met Conrad echter nog niet geoefend.
Die middag MOEST Mike de trailer in, maar volgens Conrads ST methode wilde ik geen geweld gebruiken. Ik heb (echt waar!) 2 uur lang het geduld weten op te brengen, allerlij NH manieren te gebruiken om Mike die trailer in te krijgen. Zelfs Trudy heeft nog even geprobeerd hem te lokken met een wortel

Nul-komma-nul-nada!
Ondertussen werd het al donker en begon het te regenen, en ik raakte uitgeput. Toen Mike zich ook nog eens losrukte, een manier die hij al eerder met succes had uitgevonden, en de tuin van de stalhouder in banjerde met zijn platbodems, was de maat voor mij vol!
Ik geef toe: dit moest aan mij liggen, maar ik was nog niet zo ver met hem om dit op te kunnen lossen. Maar hij MOEST MEE!
Ik ben hem toen resoluut gaan halen uit die tuin, heb hem meegenomen, en zodra ik voelde dat hij voor de 100e keer een paar meter vóór de trailer weigerde, hem een tik op zijn komt gegeven met de leadrope.
En HOPPA... In één keer die trailer op! Zonder nog maar een greintje weigering. Een stalgenote zei dat hij dit gewoon even nodig had om te aanvaarden dat het mij menens was.
Mijn vriend Wout vond het zeer bewonderingswaardig dat ik het nog zolang op paardvriendelijker manieren heb geprobeerd. Hij stond al die tijd ook te wachten want hij is altijd de chauffeur.
Piet, ik denk dat dit heel goed te vergelijken is met jouw verhaal. En ik denk dat ondanks dat het LEEK, dat die tik 'nodig' was om het paard te overtuigen, het helaas maar één ding heeft gedaan: het heeft de paarden weer overtuigt dat wij op dat moment te kort schoten en naar geweld moesten grijpen.
Dat ik en Angela gewoon nog niet 100% het vertrouwen hebben van deze paarden. Wij worden nog niet 100% leiderswaardig bevonden!
In jouw geval had ik Angela gevraagd toch terug naar stal te rijden. Om Don nou niet het idee te geven dat Angela helemaal aan zijn wens was overgeleverd, desnoods Angela iets als een paar passen achterwaarts laten gaan met Don en dán pas om draaien terug. Op die manier had het initiatief van Angela af gekomen (zo lijkt het voor het paard) en niet van Don.
Of b.v. Don 5 á 10 minuten keurig op de plaats stil gehouden en dán omgekeerd naar stal.
Er moet gewoon op dat moment iets geweest zijn waardoor Don niet volledig het vertrouwen had in Angela: vergeet niet dat een paard je niet dwarsligt om 'mensje te pesten'; als een paard iets tegenovergestelds doet dan wat jij vraagt, is dit een test aan jouw. Een controlevraag...
Het betekend dat er toch nog gewerkt moet worden aan het vertrouwen tussen Don en Angela. En in mijn geval, tussen Mike en mij. Conrad heeft mij dit allemaal doen inzien.