Michiel schreef op vrijdag 31 augustus 2007, 19:44:


Nu een maand verder, en het proces gaat verder de goede kant op. Vandaag heeft Tessel een super rit gemaakt in haar eentje! Twee uren door het bos heen en ook nog door het water heen ('t was warm in Zwolle ... eventjes Op 3 plekken nog enige twijfel of hij wel verder zou gaan. Maar dat was ook na wat scheef lopen snel over.

Ik zal kijken of er interessante dingen te vertellen zijn:

We vertrekken in draf van huis af, omdat hij daar zo akelig langzaam weg stapt, doen we het maar in draf tot dat hij daar normaal vlot kan doorstappen.

In het bos is hij nu wel in zijn element, alle andere routes in en rond de stad zijn compleet nieuw voor hem lijkt het wel. Hij moet nu voorop lopen hé. En dat terwijl we er de afgelopen 1 1/2 jaar tientallen keren daar rond getourt hebben (zie website) en hij als een mak lammetje over de smalste bruggetjes ging. Als de fiets maar voorop ging. Wat onzekerheid betreft gedraagd hij zich gelijk aan de eerste maanden dat we met hem reden. Het is ook wel mooi dit mee te maken, dat overwinnen van zijn onzekerheid op die nieuwe/oude routes.

We overvragen hem gemakkelijk merk ik, omdat zijn weerstand moeilijk voor te stellen is, laatst keerden we halverwege om om dat we niet zoveel tijd hadden voor een volledig rondje, en ohh wat was hij

Groetjes, Michiel

zo schreef op donderdag 27 september 2007, 19:16:


Geen idee waar je woont. Dus kunnen we ook niemand kennen die wel of niet snel kan komen.
Pijnstillers en ontstekingsremmers voor heftige pijn bij een heftige ziekte kan zeer nuttig zijn. Voer alleen hooi, liefst overjarig of geweekt. Laat haar zoveel mogelijk bewegen naar wat ze aankan, zet haar niet op stal.


Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Dank je!!
Ik wil geen zeiksnor zijn maar ik trek me wel het lot van zo'n paard(en) aan.

groetjes kim

Christel Provaas schreef op donderdag 27 september 2007, 17:48:


Ik snap dat je het niet snapt. Het is gewoon één van mn denkpistes. En idd, de risico's, ben ik heel huiverig voor. Heb Bella ook verloren met veulen. En eerlijk gezegd heb ik geen ervaring met drachtige merries, geboortes en veulens. maar twas eventueel iets om over na te denken. Maar idd dat zou nu niets oplossen.
Twas ook zoals ik zei maar één van de dingen die door mn hoofd spelen, ik schreef gewoon maar mn hersenspinsels neer.
Kosten zou het idd met zich meebrengen. En dat is sowieso het grote struikelblok nu.

Ik nam Cadiz mee voor een wandelingetje aan het halster: stukje straat, breed betonpad en weer terug, 20 minuten, lang niet gedaan. Ik had een stokkie bij me omdat hij in deze situatie nogal eens om zich heen bijt en rondjes om me heen reest en door het stokje voor zijn neus heen en weer te zwaaien kan ik dat verhinderen. Voor de duidelijkheid: hij is er niet bang van.

Deze keer was het erger dan ooit. Hij ging finaal door het lint. Beet in zichzelf, in het touw, in de lucht (niet eens in mij), galoppeerde op de plek, schoot elke 10 seconden verschrikt weg alsof er overal marsmannetjes waren, maar trok daarbij geen enkele keer het touw strak, waanzinnige ogen, draafde in een stampvoetende passage om daarna weer 5 meter naar opzij te exploderen, een snelkookpan.
Ik probeerde alles: concentreerde me op het punt waar ik naar toe wilde, negeerde hem, gaf hem opdrachten (langzamer, stilstaan, achterwaarts, wachten, kalmeren), deed streng, beloonde voor hoofd stilhouden, maar niets hielp, ik kon slechts even doordringen en daarna sloeg de vlam weer in de pan.

Thuisgekomen zette ik hem vast, hij wreef zijn hoofd wat onbehouwen tegen me aan (hij zoekt zelden aanraking) en hij leek zo ongelukkig! Ik troostte hem, ook al wist ik niet waarvoor, zijn ogen stonden groot en open en bereidwillig.

Dus nam ik het bitloze hoofdstel (wat dus nauwelijks anders voelt dan een halster), deed de lange lijnen eraan en ging dezelfde route, dit was dus 5 minuten later! Ook het stokkie ging weer mee.
HET WAS EEN ANDER PAARD. Liep fier in de makkelijk opvraagbare krul, fijne aanleuning, bereidwillig, super verzamelend zonder te stampen, voorwaarts op een zucht, schouderbinnenwaarts, halbe tritte, een droompaard met wie 100% contact mogelijk was, zo open.

Snapt iemand dit? Ik pieker me althans suf. Is het de aanleuning die het verschil maakt? Het kader dat hij zo hard nodig heeft? Maar is dat kader aan een slap touwtje dan zo afwezig dat hij er gek van wordt?!

Is het mijn positie? Bij gewoon wandelen loop ik naast zijn schouder, bij langeteugelen naast zijn achterhand.

Hij heeft zichzelf bij de spaanse pas cursus ooit erg opgefokt, dus het kan zijn dat het ernaast lopen aan een halster met een stokje die associatie opwekt. (Hoewel hij in zijn idioterie niet gaat spaanse-passen wat je zou verwachten). Maar blijkbaar triggert het wandelen aan een touwtje iets waardoor hij dit extreme gedrag vertoont. En kan hij bij het langeteugelen juist zijn energie steken in het fraai draven met de hals erop en desgewenst verzoekfiguurtjes uitvoeren, wat hij duidelijk leuk vindt.

Het is een stugheid in zijn hoofd die hem doet blijven hangen in de associatie "als zij ernaast loopt ga ik gek worden", iets wat hij wellicht uit die spaanse pascursus heeft overgehouden (of iets onnavolgbaars van vroeger). Denk ik. Die mentale stugheid zie ik in meerdere dingen terug: hij legt één keer een associatie en die wordt dan de blauwdruk voor alles wat daarna komt. Hij is daar dan haast niet meer van af te brengen.
Maar als dat zo is, hoe buig ik dit gedrag dan om?

zo schreef op donderdag 27 september 2007, 19:16:


Je kunt een hoefbevangen paard beter géén Equipalazone geven, daar zit Phenybutazone in, de engelsen zeggen "Bute" Wanneer een paard een peesblessure oid heeft en hij krijgt dit medicijn, waarschuwen ze altijd voor de hogere gevoeligheid voor hoef bevangen raken. Het lijkt me dus hèt middel om te gevenin dit geval. Misschien kennen ze bij jullie Naquadem? Het verlicht de te hoge druk in de hoef en is ook licht ontstekingsremmer, kan verder niet véél kwaad. Succes met je pony!

Caatje schreef op vrijdag 28 september 2007, 8:29:


het lijkt me dus nièt het middel te geven, moest er geschreven staan...........beetje vroeg voor mij om achter de comp te zitten

Peter Donck schreef op donderdag 27 september 2007, 17:55:


Ik wil dat balletje thuis wel eens opgooien....
Heb dat nog zelfs niet durven opperen omdat mijn hubbie ervan uitgaat de kosten te delen met iemand ipv de kosten verdubbelen....snappie?
En dan na alle ellende met Bella...
Heb een 5 koppig gezin (heb 3 zonen waarvan twee pubers) met ieder zn wensen, kan ik niet altijd zomaar doen wat ik wil.
Maar ga proberen het op een diplomatische manier aan de man te brengen...
Zal ook even moeten afwachten tot vanavond, da komt voor Player. Player heeft iets aan achterbeen (vooral rechts): ze schuift daar al es makkelijk mee weg of lijkt soms even krachtverlies te hebben en er door te gaan. Meestal vooral in het begin van het rijden. Ga het laten nakijken. veel zal er ook afhangen van wat de diagnose zal zijn en of ze aan dure medicatiekuren zal moeten gaan (denk dan aan artrose en glucosaminekuren) Kan natuurlijk ook uit haar rug komen. Of dacht aan ataxie maar zie abs geen spiervermindering of verslapping. Ze heeft het ook alleen als ze iemand op haar rug heeft, niet als ze op de wei staat.
Wil goed voor haar kunnen zorgen.

Dus zoals je ziet is het allemaal niet zo simpel om zomaar, hoe dood en doodgraag ik het ook zou willen, er een paardje erbij te zetten zelfs.
Het zou me de gelukkigste mens op aarde maken.

Maar er is nog geen denkpiste afgesloten, wie weet...

O ja, die reactie op kapaza, heb teruggerageerd dat ik iemand zoek die een blijvende locatie zoekt voor haar paard. Reactie terug; oh, laat t maar dan want het was maar voor ff.
GRRRRRRRRRRRRRRRRRR

Piet schreef op donderdag 27 september 2007, 18:15:


Nog even wat toevoegen:
Wat voor mij ook nieuw is, is dat je blijkbaar aan het tongbeen kunt voelen of er ergens een scheve belasting in het paard zit. Ik dacht eerst dat hij de hartslag controleerde, maar het punt zit eventjes lager tussen de kaken, meer richting kin had ik het idee.
De blokkade in zijn rug zorgde er trouwens ook voor de hij de laatste tijd zijn linkerachterbeen wat moeilijker gaf; hij bood dan altijd zijn andere aan door dat op te tillen. Zo van" doe die maar, da's makkelijker" Nu weet ik waarom natuurlijk.

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

O, wat kan je daar van genieten, ik weet precies wat je bedoeld.
En helemaal met z'n alle.
Ik heb er hier ook 1 bij (5 jr.) die gaat het liefst gelijk in galop b.w.v.

Ik ben dat wandelen ook gaan opbouwen.
Eerst al de oefeningen op terrein, toen steeds een stukje verder.
Ook het wandelen eerst een rondje vlak bij, en dat toen ook steeds verder uitgebreid.
Nu ben ik al zo "ver", dat ik naar de binnenmanage loop 15 min.,en daar binnen wat oefeningen doe.

En de laatste week, ging ze in de bak zo "subtiel", dat ik de stoute schoenen heb aangetrokken, en een buitenritje er aan vast geknoopt.
Gisteren weer, en dat ga ik dan weer uitbreiden.

Genieten, en ik denk dat het zo goed gaat omdat je ze er niet mee overvalt, maar steeds een stukje verder, zolang de ontspanning er maar is.
Daar worden ze beter van!

Geniet ze,
Groetjes Anita

trea hoex schreef op donderdag 27 september 2007, 18:40:


ikke wel
Sommige DA verklaren het als ene gevolg van de ligging in de baarmoeder


bedankt voor deze info

groet

Jack, een goeie boswandeling maken, doet wonderen!

Bij phenylbutazone is bij de bijwerking en ongewenste bijeffecten geen sprake van verhoogde kans op laminitis, wel een heleboel andere bijwerkingen zoals maagzweren, koliek, diarree, depressie, weinig eetlust.
Phenylbutazon is een NSAID, (Non-steroidal anti-inflammatory drug)

. Misschien kennen ze bij jullie Naquadem?

Naqaudem is Dexamethason, uit de familie van corticosteroides, gevaarlijk om te geven in geval van insuline resistentie. Dat kan lijden tot diabetes.

Piet schreef op woensdag 26 september 2007, 20:34:


ik moet dan aan mijn husbandje vragen of ie foto's wil plaatsen. Ja, de smid komt om de zoveel tijd alles controleren hier. Gewoon een tradi smid, maar wel een met brede interesse. Adviseert klanten ook regelmatig om geen ijzers onder te slaan. Van de zomer was ik zo wanhopig over mijn rijpaard dat ik om ijzers vroeg, maar hij wilde t liever niet doen. Dus dankzij hem geen ijzers.

Christel Provaas schreef op vrijdag 28 september 2007, 8:19:


Het enige wat ik kan doen is een beetje meedenken en daarmee misschien een voorzetje geven aan anderen.
Hoe ik het zou proberen is als volgt.
In ieder geval 1 ding tegelijk. Beginnen trainen met het hoofdstel en lange lijn en daar gaan lopen waar hij rustig is.
Gedurende de wandeling de lijnen heel, heel, langzaam iets korter nemen.
Dus cm voor cm meer richting hoofd. Jij mist dan, denk ik , de mogelijk heid om te clikkeren, maar beloon hem dan in ieder geval met je stem als het goed gaat.
Bij de minste negatieve verandering, lijnen vieren naar 20 cm langer dan waar het niet goed meer ging, desnoods de eerste keren helemaal terug naar je uitgangspositie en opnieuw op dezelfde manier beginnen.
Met oneindig geduld, je zelf vertellend dat je veel meer geduld hebt dan je paard, stapje voor stapje, zo klein dat je het zelf bijna niet opvalt.

Piet
"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"