@ Nathalie: Ik had een heel verhaal getypt en toen was alles weg, dus nu hernieuwde poging
> Nathalie Lagasse schreef :
> Heeft Huppel een speelmaatje nodig?
Spirit had in zijn eerste jaar geen leeftijdsgenootje om mee te spelen. In zijn tweede levensjaar werd Peyote geboren en die twee hebben heel wat afgespeeld, totdat Spirit te ruig werd voor haar. Nu lopen ze niet meer samen omdat Peyo's eigenaar dit niet meer wil en speelt Spirit weer meer met de ruinen.
Qua aandacht/binding naar mij toe was er nooit verschil. Ik denk dat een paard heel goed in staat is om het verschil tussen mens en soortgenoot te zien. Spirit is heel erg mensgericht en laat zelfs zijn eten in de steek wanneer ik hem roep om op avontuur te gaan. Dat is altijd al zo geweest, de rest is opvoeding.
Ik heb echter nooit gericht met Spirit gespeeld, de achterliggende gedachte daarvoor is dat hij hengst is en 'later' misschien niet het onderscheid kan maken tussen spelen en imponeren. Ik wil niet dat hij quasi dreigend op me afkomt, mij net zo uitdaagt als de merries, in mijn richting bokt tijdens jumpy acties. Ik wil hem ook niet spelend 'wegjagen', ik wil juist dat hij bij mij komt en bij mij zijn rust vindt. Weer hoort daar ook bij dat hij toen nog klein was maar 'straks' als hij 400 kilo weegt is het een stuk minder leuk en dan moet je weer dingen gaan afleren. Dingen slopen heeft hij nooit gedaan, dat moet ook 'in' een paard zitten, hij heeft die neiging niet. Wel uitbreken als de stroom niet aanstaat. Is onze eigen schuld, als veulen al mocht hij van paddock naar paddock en overal even gaan socialiseren. Nu hij hengst is kan dat niet meer. Weet hij veel....
> En een jong dier zou normaal gezien moeten meteen
> gaan veulensmekken om agressie van ouderen te defuseren.
> Ik heb meer schrik voor mezelf, een vreemd jong onopgevoed
> dier, maar ja, zal waarschijnlijk net als met Huppel wel in
> realiteit goed meevallen.
Spirit loopt zelfs nu hij over een paar maanden zelf vader wordt te veulensmekken bij nieuwe paarden, zelfs bij onze eigen paarden die in een andere groep staan. Peyote heeft dat maar een jaartje gedaan, die zie je nooit meer veulensmekken, die gaat overal op af met d'r hoofd en nek opgeheven. Een heel ander wezentje, terwijl ze een jaar jonger is dan hij. Dat is een stukje karakter.
>
> Voeding. Huppel krijgt geen bijvoer maar steelt uit de emmer
> van mama en nonkel. Een vreemd veulen zal dat niet mogen lijkt
> mij, maar de eigenaar zal misschien juist wel willen dat het
> beestje bijvoer krijgt, iets waar ik zelf al niet achter sta
> (wegens niet gezond) en bij een jong paard van mezelf niet zou
> willen. Maar als het moet van de eigenaar, wil dat zeggen dat
> ik tweemaal per dag een half uur extra werk heb met paardje
> apart te zetten met een emmer voer zodat de anderen het niet
> kunnen afpakken.
Yep!
Dat lijkt mij het grootste nadeel als je er een paardje bij hebt dat van iemand anders is. Komt niet alleen tot uiting met voer, maar ook met wel/geen weidegang, inloopstalletje, opvoeding (wat sta jij toe)deken etc. Wie doet wat, wie is waarvoor verantwoordelijk, goede afspraken maken op voorhand, desnoods contractje.'
Ik denk dat 'eigengeboren' veulens van de rest van de groep meer privileges krijgen dan veulens van buitenaf, hou daar rekening mee.
Ook belangrijk: Wat mag het veulen van die eigenaar wel en wat niet. Ikzelf kan me mateloos ergeren aan mensen bij ons die hun paard vanalles toestaan en inconsequent met het paard omgaan. Ik kan er weinig van zeggen; het is HUN paard en ik heb er in principe niks over te zeggen.
Dat leidt hier wel eens tot moeilijke situaties: Pensionaarden die aan mij lopen te trekken, hun neus in de eerste de beste graspol steken, me omver duwen, schooien etc. Bedenk je dat jij ook voor dit soort situaties kunt komen te staan en dat kan enorm irriteren.
> (Geen) stal. Huppel heeft nu nog steeds haar strobed in de
> inloopstal waar ze duidelijk gebruik van maakt. De
> kans lijkt mij ook klein dat een vreemd veulen hier zal
> durven/mogen liggen. Wat als de nieuwkomer telkens als het
> regent buiten de stal moet blijven staan en de andere drie
> binnen staan?
Reken daar maar op. Wij hebben gemerkt dat veulens in hun eerste jaar nog veel zullen willen liggen, daarna wordt dat allengs minder, maar je moet wel een veilige plek creëren voor het nieuwe veulen dat waarschijnlijk onderaan in rangorde zal komen te staan en misschien niet binnen mag. Nu zie ik onze veulens overigens niet méér liggen dan de volwassenen.
> Verantwoordelijkheid. Wat als andermans veelbelovende jaarling in friet wordt geschopt door Lolita of zich verhangt in de omheining. Moet op te vangen zijn door een goed contract.
Zeker! Ik heb wel wat voorbeelden voor je die ik je per mail kan toesturen.
> Emotioneel... Huppel maakt dan een vriendje die ze na één-twee jaar >weer moet afgeven. Zo is het leven nu eenmaal? En wij (ik zeker, maar >ik denk mijn man ook) gaan ons onvermijdelijk hechten aan zo'n
> puberpaardje.
Ook dat hebben wij meegemaakt. Van Spirit wisten we op voorhand dat hij NOOIT weg zou gaan, Peyote echter is nooit van ons geweest en daar hebben we ons veel minder aan gehecht. Ik heb ook minder met haar gewerkt dan met Spirit. Blijkbaar heb ik geleerd om onderscheid te maken tussen eigen en niet eigen.
>
> Dus dan toch maar zelf eerst goed kiezen (sexy arabiertje, knappe andalusier, toffe Welsh pony?), dus maw. kopen, en hopen dat we die na twee jaar nog willen terug verkopen? En als we niet kunnen dan tenminste ons goesting qua opgegroeid paard hebben? In dat geval eigenlijk beter meteen iets ouders kiezen waar op kortere termijn mee te rijden of mennen valt? Maar speelt dat dan nog wel goed met Huppel, wat uiteindelijk de bedoeling was? Een jonge ruin misschien wel natuurlijk.
De meeste leeftijdsgenoten zoeken mekaar wel op.
> Mest. Het begint nu al moeilijk te worden om de mest van tweeenhalf-straks drie paarden dagelijks op te ruimen. Nog een hoopjesfabriek er bij zal wel zeer goed zijn voor mijn lijn! Tijd is vooral het probleem, maar dat zal hopelijk over een jaar wat beter gaan.
Ja, meer mest, maar hopelijk ook meer hulp als je een leuke eigenaar treft metwie het goed klikt. Ik adviseer je alleen goede afspraken en taakverdelingen te maken.
>
> Eigenlijk lees ik van mezelf vooral dat het goed gaat zoals het nu is en dat ik bang ben moeilijkheden te creeren enkel om een probleem op te lossen wat tot nu toe enkel in mijn hoofd bestaat.
>
Ik kan je niet vertellen wat je moet doen, maar hopelijk heb je iets aan mijn verhaal.
Groetjes, Pien
Warboel
