van lennep schreef op dinsdag 18 december 2007, 17:10:


Tot een jaar geleden (iets voor de kreupelheid begon) stond mijn paard op een pension stal, maar sinds een jaar houd ik hem thuis. D.w.z. 's morgens breng ik hem naar de wei, 's avonds haal ik hem weer op en 's nachts staat ie op stal (op stro). Ik voer haar dan hooi en en 1,5 a 2 kg basisbrok per dag. Vanaf mei t/m oktober heeft ze dag en nacht op de wei gestaan en is ze niet bijgevoerd. Vanaf oktober vorig jaar heb ik 2 keer gereden: 1x in december en 1x in februari. Beide keren was ze daarna kreupel en sindsdien heb ik niet meer gereden.

Wat betreft de hoefrand: de hoefsmid drukt met een grote tang in de rand van de hoef (ca. een cm van de onderkant en zijkant van de hoef). Normaal zou dit ongevoelig moeten zijn maar bij een te korte hoef (of bv. een ontsteking) reageert het paard hier op (wat ie dus een beetje deed).

Voor de rechtrichters: het paard heeft inderdaad altijd al wat meer moeite gehad met de rechter volte en heeft dan de neiging wat naar links te trekken. Het is voor mij moeilijk te geloven dat jullie dit zonder het paard gezien te hebben zo al 'weten', maar goed, ik heb al meer gekke dingen gezien, dus wie weet. In 1 van de reakties werd gemeld dat een paard na 1 sessie al weer goed liep. Voor een paard dat na een jaar rust nog steeds kreupelt lijkt me dit een ander verhaal --> aan wat voor herstelperiode moet ik denken volgens jullie?

trea hoex schreef op dinsdag 18 december 2007, 13:51:


Geweldig leuk om te zien! Wat een pracht paard!

barrel schreef op woensdag 19 december 2007, 8:28:


Hoi Barrel,

Ik raad je aan om je in te lezen in deze site. Daar staat precies op hoe je optimale groei van de hoef kunt krijgen.
Hoe word je paard bekapt? Draagt de straal ook mee?

Wat jij hoefrand noemt , noemen wij de zool , denk ik als ik dat zo lees uit je beschrijving.

Niet op stal , en veel beweging , juist op het harde , met een dragende straal bevorderd de hoefgroei.Dat is het in het kort...
In hoeverre het voedsel hier invloed op heeft weet ik niet , maar ook over brokken ed. staat een heel verhaal onder ''voeding'' te lezen.

Ik weet niets van Antoine de Bodt , maar misschien is het ook zinvol om je daar eens in te verdiepen. Baadt het niet , het schaad ook niet!
Ik zelf ben nog niet eens aan het rijden , dus heb er geen verstand van.
Maar de verhalen die ik hier gelezen heb zijn erg hoopvol.

Sterkte ermee!

Gr Esther

Eva Saegerman schreef op dinsdag 18 december 2007, 13:57:


Zo'n toestanden heb ik al meer gezien hoor. mensen kijken er al eens niet meer van op

Toch maar weer een toevoeging
Wel een tikkeltje geaarzeld om me weer kwetsbaar op te stellen en me bloot te stellen aan een buslading kritiek. maar zeker zo hartverwamend is de positieve belangstelling van mensen die me mailen om ermee door te gaan of me voorstelden om er dan maar een weblog van te maken als het hier niet meer gaat.
Maar dat doen we niet. Ik woon nu eenmaal op dit forum en heb een dikke huid gekweekt
Dus laat maar komen die kritiek: vrede op aarde! en ik zal proberen "de andere wang toe te keren"
Eigenlijk was mijn plan om gisteren Angela op mijn bruin beertje te laten zitten. Bij nader inzien was dat niet zo'n goed idee. De grond was keihard en ongelijk bevroren en zou bij een val wel eens voor vervelende blessures kunnen zorgen. Niet het juiste moment dus.
Wel getraind en dan maar niet een stap verder, dacht ik.
En toch was dat niet waar. Uiteindelijk was Angela nog enthousiaster dan ik over zijn gedrag.
Na alle stapjes weer even in sneltreinvaart te hebben doorlopen liepen we al snel weer te kriskrassen door de bak, over balkjes te stappen alsof ze er niet lagen en werd Angela af en toe gedwongen,om te kunnen blijven liggen , haar handen onder en rond zijn buik te klemmen en te verschuiven op zijn rug. Ze werd zo enthousiast omdat ze geen enkele verstrakking of spierreactie meer voelde. Het was alsof hij zei, "hou je goed vast anders val je eraf"
Alles weer van 2 kanten geoefend en op zo groot mogelijke afstand, aan het eind van een doorhangend leidtouw , dus op een drie meter. Grappig om te zien, zo'n pakpaard.
Ook bij het opstappen is er geen enkele controle van mij meer, behalve dat ik haar voetje geef. Hij staat als een blok, zou weg kunnen als hij wilde. Kijkt nog wel wat ze doet, maar kan weg stappen met zijn hals in het verlengde van zijn rug.
Grappig is dat hij bij het opstijgen zo goed geleerd heeft dat ik geen hoog hoofd wil zien, dat hij nu op dat moment bijna met z'n neus op de grond staat. Tikkeltje doorgeschoten, dat "ontspanning laten zien"
Het hoofd komt daarna omhoog om even naar haar te kijken en gaat bij het wegstappen eerst weer naar beneden in de 'verlengde rug' stand.
Ik hoop dat bij de volgende les de grond weer zacht is.
Zal wel even duren helaas, want volgende dinsdag wordt er niet getraind.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Myriam schreef op dinsdag 18 december 2007, 20:41:


Thanx, kleine aanpassing conrad.van.pruijssen@hotmail.com

Piet schreef op woensdag 19 december 2007, 9:23:


Geweldig om te lezen!! Fijn dat je dat nog steeds doet!!

Kynshiri schreef op woensdag 19 december 2007, 8:14:


De reden waarom ik zo scherp uithaal naar de LRV is omdat ze àllemààl zo rijden. (De VOR - Vlaamse Onafhankelijke Ruiters - moet hier overigens niet onderdoen).
Een heel goede vriendin mocht in 2006 mijn eerste paard terug in de sport brengen voor 1 seizoen. (Ik reed toen zelf ook nog met bit - ik wist niet beter). Alleen zij mocht mijn paard rijden, omdat ze écht heel subtiel kon rijden - dacht ik. Daardoor kwam ze met elke plaatselijke LRV-club in conflict. Maar ze moest nu eenmaal aangesloten zijn om te mogen deelnemen.
Zij heeft tijdens dat seizoen zowel dressuur, als jumping, als military gereden met mijn paard. Een goede vriend van me heeft een aantal van deze wedstrijden gefotografeerd (met een professioneel CANON toestel mét sterke telelens).
Als ik nu die foto's terug bekijk, dan merk ik dat zij tijdens de sprongen absoluut niet in de mond van het paard trekt. De teugels hangen volledig slap. Maar in de dressuur staat er een enorme spanning op de teugels om het paard aan de teugel te houden. Nu was mijn vorig paard van zichzelf al heel nageeflijk, kwam spontaan aan de teugel. En toch...
Vaststelling: ook mijn lieve vriendin kan niet zonder gebruik van het bit (en sporen en zweep).
Conclusie: Al is zij nog steeds een lieve vriendin, toch zal ze mijn nieuw paard Veldre nooit mogen rijden, zolang ze haar rijstijl niet kan/wil/durft herzien.

De beelden waarvan Eva hier een link heeft geplaatst zijn absoluut niet zo extreem. Ik heb zelf ook opgenomen videomateriaal van wedstrijden met mijn vorig paard. Daarop zie je dat iedereen uit de LRV wel dégelijk zó rijdt, mét bit, mét zweep, mét sporen.
En inderdaad, zonder bit kom je er bij geen enkele officiële wedstrijd in.

Ik zal proberen in de volgende dagen enkele foto's uit die wedstrijden te plaatsen, om aan te tonen wat ik precies bedoel.

trea hoex schreef op dinsdag 18 december 2007, 13:51:


Super, idd perfect om ideeën op te doen! Hebben jullie trouwens gezien wat ze met haar rug en bekken doet in de stills van het bereden stukje? Aangezien we het in een ander topic hadden over bekken laten kantelen zodat paard datzelfde kan doen, hier zie ik echt een goed voorbeeld van! (misschien een ietsje overdreven, maar daardoor juist zo duidelijk!!)
Caatje

Piet schreef op woensdag 19 december 2007, 9:23:


Bedankt Piet dat je toch doorgaat met je verhaal, ik vind dit erg positief , Shiny heeft dingen in z'n hoofd een plek gegeven!! Super!

Herman schreef op woensdag 19 december 2007, 9:50:


Ik ken er toch al één die zo niet rijdt hij volgt les bij "ne rare". In Wolfsdonk zit dieje pee !

Hoe kun je zo snel mogelijk een oordeel geven over een bijgewoonde lezing:
De thuisblijvers hadden gelijk? Terwijl de zaal vol zat met ,het kan niet anders, onvoldane vlamingen die uit beleefdheid toch meenden driemaal te moeten applaudiseren. Misschien dat Nathalie het anders gezien heeft?.
De kattekopjes in het filmpje waren 'snoezig", hoe gevangenen daar op reageren , was interessant om te vernemen, maar toch niks dat we niet weten?
Omgang met dieren maakt zachte kanten los in mensen.

Wat ik wel zeer interessant vond was een verslagje van, helaas weer zeer beknopt) de wetenschappelijk opgezette proef waaruit uit bleek dat ruiters die iets vervelends verwachtten, ( er was gedreigd dat er op een bepaald moment een waterstraal op hun paard gericht zou worden) en daardoor een verhoogde hartslag hadden die ze onmiddellijk doorgaven aan hun paard, terwijl er voor de paarden geen enkele reden was om met een snel kloppend hart in de rondte te lopen.
Dus even vertaald naar de praktijk: het is bewezen dat wanneer een ruiter bij de nadering van een tractor of vrachtwagen "oei, een tractor!" denkt, het paard ook onmiddellijk "oei, zie je wel dat dat eng is" denkt.
Weinig pintenvatters gezien ook trouwens na afloop!

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Christel Provaas schreef op woensdag 19 december 2007, 8:16:


Die pagina is niet leesbaar op mijn systeem.

Hoe dan ook, om even een duidelijk voorbeeld te geven van wat ik bedoel:
Stel iemand kan fantastisch goed clickeren. Niemand kan dat ontkennen. Maar de uitleg die die persoon erbij geeft is dat het geluid van de clicker een magisch geluid is, dat een speciaal stukje in de hersenen triggert, waardoor het leercentrum wordt geactiveerd, dat de clicker hiervoor speciaal is ontwikkeld en bovendien magnetische straling uitzendt, bla blah.

Ik zou dan ook steeds erop wijzen dat er niet zo'n stukje in de hersenen bestaat, dat de clicker geen speciaal geluid is maar dat het met andere geluiden (of zelfs signalen) even goed kan, etc. Daarmee ontken ik echter niet dat die persoon niet goed kan clickeren. Het enige wat ik aangeef is dat de uitleg niet klopt.

Waarna ik waarschijnlijk allemaal boze clickeraars achter me aankrijg, die in de rij staan om te getuigen dat ze met eigen ogen hebben gezien dat X zo geweldig goed kan clickeren... Maar dat is dus helemaal niet wat ik beweer, het gaat mij om de THEORIE erachter die niet deugt.

Waarom ik dat belangrijk vind? Omdat deze verhalen een eigen leven gaan leiden, door andere worden overgenomen, ze overal op internet worden nagekakeld, en er vervolgens op basis van onjuiste ideeen er weer verdere gevolgtrekkingen worden gedaan. Nog even en we denken dat het echte Hoefkatrolonsteking]">HKO (wat maar 20% van de paarden heeft) niets te maken heeft met een foute bekapping maar gevolg is van "natuurlijke" scheefheid...

Even resumerend:

1) AdB laat kreupele paarden weer rad lopen.
2) Hoefkatrolonsteking]">HKO is een gedefinieerde aandoening.
3) Hoefkatrolonsteking]">HKO wordt gebruikt als kapstok om allerlei onduidelijke kreupelheden aan toe te schrijven: 80% van de met Hoefkatrolonsteking]">HKO gediagnosticeerde paarden heeft in werkelijkheid geen Hoefkatrolonsteking]">HKO.
4) AdB beweert Hoefkatrolonsteking]">HKO te kunnen genezen.

Het hele probleem is niet dat AdB geen nuttig werk doet, integendeel zelfs. Het probleem dat sommige mensen hebben is dat zijn uitleg over het een en ander op zijn minst onduidelijk is of zelfs duidelijk niet klopt. Helaas is dit voornamelijk zichtbaar bij mensen met meer dan gemiddelde anatomische kennis en (bio)mechanisch inzicht.

Als AdB zou zeggen "Ik laat kreupele paarden weer rad lopen" dan zou iedereen er vrede mee hebben.

Het probleem zijn de vage beweringen als "Ik kan Hoefkatrolonsteking]">HKO genezen", of "IEDER paard is van nature scheef, dat is per definitie schadelijk, dankzij mij kunnen scheve paarden eindelijk recht worden". Hieraan gekoppeld vele, natuurkundig gezien, opmerkelijke uitspraken zoals dat scheefheid moet resulteren in een ongelijke belasting van de benen, etc.

Zoals het nu wordt gepresenteerd (met name door de volgelingen) wordt de conclusie getrokken dat ALLE paarden scheef zijn, dat scheefheid PER DEFINITIE moet leiden tot ongelijke belasting, en dat DUS ieder paard rechtgericht moet worden. Marketingtechnisch geniaal, maar laten we nou eens nuchter blijven:

Al die miljoenen jaren dat er paarden op aarde rondlopen hebben die arme beesten dus geleden aan natuurlijke scheefheid, die altijd voor problemen zorgde, en nu eindelijk is er iemand opgestaan die daar wat aan kan doen, en kunnen paarden voor het eerst in de geschiedenis probleemloos lopen... Klinkt dat logisch?

Onze paarden zijn (voor ons niet zichtbaar) scheef. Ze lopen prima, hebben geen enkel probleem. De hoefafdrukken zijn altijd even diep (wat voor mij als natuurkundig onderlegd persoon een indicatie is dat de belasting bij de hoeven even groot is) en ze lopen blij en vrolijk rond. 99% van de tijd lopen ze rond zonder ruiter op hun rug.
Als ik nu naar AdB ga, gegarandeerd dat er scheefheid wordt geconstateerd, en dat er een probleem wordt aangepraat wat gewoon geen probleem is. Waarschijnlijk zijn er dan vele lessen nodig om "het probleem" te corrigeren. Moet er wellicht een bit in (want zonder lukt het niet) en moeten de paarden op stal omdat ze zonder ruiter gelijk weer scheef gaan lopen. Wie wordt hier nou in vredesnaam beter van? De paarden, die ineens weer een bit moeten en in de stal moeten worden opgesloten, duidelijk niet.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Piet schreef op woensdag 19 december 2007, 9:23:


Geef ie um weer een dikke lik over z'n neus? Van z'n Portugese fan?

Dank je )

Caatje schreef op woensdag 19 december 2007, 9:54:


Ja, da's een mooi voorbeeld.
Leuk paard ook !

Groet, Pien