Peter Donck schreef op donderdag 10 januari 2008, 12:53:


BOEM! Schrijf vooral door... ik kopieer alles want ik vind dit machtig interessant...

jan seykens schreef op donderdag 10 januari 2008, 13:11:


Is dat zo Jan? Ik weet wel dat b.v. Chaser, zwart/platenbont, op het wit langere haren heeft als op de zwarte vlekken.....

Wil

muriel schreef op donderdag 10 januari 2008, 14:30:

Koolzwart is echt zwart..... anders noemen wij het zomerzwart...
Da's eigenlijk heel erg donkerbruin.
Schimmels met zwarte staart/manenpunten zijn onveranderlijke schimmels.
Schimmels met witte staart/manenpunten zijn veranderlijke schimmels.
Die worden dus altijd lichter naarmate ze ouder worden.

Vind dit ook goed uitgelegd! Al die kleuren zijn interessant om te weten.
Fok meer kleur!! Haha....

van lennep schreef op donderdag 10 januari 2008, 13:18:




Nee, doe ik niet, we gaan gewoon stapje per stapje verder,
en wees gerust het duurt nog even voor we aan de witjes zijn
first things first !

LES 2 : AGOUTI

rode en zwarte paarden zijn eigenlijk al genetische afwijkingen van de oorspronkelijke "wildkleur".
Er zijn immers meerdere genen verantwoordelijk voor de kleurbepaling,
je zou het genenklusters kunnen noemen.
Je kan het voorstellen als een ganse rij met knopjes die allemaal af of aan staan
eigenlijk een dubbele balkenrij met knopjes waarbij alle knopjes steeds tegenover een ander knopje staan en samen bepalen ze een eigenschap of een deel van een eigenschap.
Zo kan bij elk paar knopjes het ene knopje bepalend zijn en heeft het andere niks te piepen,
tenzij het toevallig 2 dezelfde knopjes zijn die een paartje vormen

zo hadden we dus al EE, Ee en ee : dus zichtbaar 2 zwarte paarden en één vos.

volgende stap is 2 paren knopjes die samenwerken dus eigenlijk 4 knopjes
die twee aan twee werken.
Dus komen we met een volgende gen op de proppen : het Agouti-gen
voorgesteld als A als het aanstaat en a als het afstaat.
voor de liefhebbers : de agouti is een schattig zuidamerikaans knaagdiertje
met een heel aantrekkelijk jasje aan dat qua kleur verschuift van zwart naar bruin naar goudgeel,
je voelt me komen :
wat agouti veroorzaakt is het uitzetten van het zwart pigment in de haren van het lichaam,
terwijl de haren van alle uiteinden van het paard wel zwart worden ingevuld,
dwz : de manen, de staart, de hoeven en onderbenen, de oorpunten en de snoet
(het onderste deel van het hoofd dus)
bijgevolg wat krijg je ? inderdaad wat wij een 'bruin' paard noemen,
in het frans 'bai' en het engels 'bay' waar we voortaan de voorkeur aan geven
(om verwarring met andere bruinen als levervos en zo te vermijden)

Wat belangerijk is bij agouti is dat het enkel een invloed heeft op zwart pigment
dus :
EEaa of Eeaa= agouti staat niet aan dus zwart paard
EEAA of EEAa = agouti staat 1x of 2x aan (géén fenotypisch = zichtbaar verschil tussen beide) dus een bay paard
eeAA of eeAa = vos blijft vos, want zwart pigment was al helemaal afgezet (ee)

bekijken we hier nu de eenvoudigste kruising vos x vos =
hengst ee x merrie ee = dan is ook het veulen altijd ee

gaan we verder en kruisen we een zwart x zwart =
EE x EE = altijd EE dus altijd zwart bij twee HOMOZYGOTE ouders

nemen we voor het gemak nu 2 heterozygote ouders , allebei uiterlijk (fenotypisch)zwart
dus allebei genotypisch Ee =
Ee x Ee = EE (zwart) of Ee (zwart) of eE (zwart) of ee (vos)
dus fenotypisch (uiterlijk) 3 zwarte veulens voor maar 1 vos
verdelen we dit in % naar genotype dan krijgen we :
25% homozygoot zwart
50% heterozygoot zwart
25% homozygoot vos (vos is altijd homozygoot want altijd ee)

einde van de les
even kauwen voor het slikken !
volgende keer gaan we fokken met zwart en bay en vos

Yoke Roorda schreef op donderdag 10 januari 2008, 14:51:


amandels bevatten dan weer veel blauwzuur
maar misschien is het met olijven als met die onrijpe eikels, gevaarlijk

Pubers zijn inderdaad manipulatoren.
Die van mij heeft al opzettelijk, terwijl ik keek, dingen stuk gemaakt die me erg dierbaar zijn. Toen ik niet reageerde begon ze te huilen en daarna pas, toen ik inderdaad me zelf kon blijven bedwingen en niet oordeelde, kwam er kans op gesprek en excuses en spijt.
Maar wat is dat soms moeilijk!!!

Jammer dat je paard zo braaf is... Onze eerst pony was een schat, maar een onterecht boos kind begon ze zachtjes te bokken tot die er af gleed. Niks gemeens, alleen maar: zo wil ik je niet. Om daarna het kind er terug op te laten (ze bleef er netjes langs staan) en een nieuwe kans te geven, even lachen en boosheid weg en je kon er teurg gewoon mee rijden. Super was dat, heb ik veel van geleerd!

Ik zou volhouden en je niks aantrekken van de boze buien. Geen slof, geen zweep/sporen en wat je nog maar wil. En ondertussen zelf vooral genieten van je paard, ook terwijl zij het ziet.
Het boos zijn is HAAR probleem, maak er niet het jouwe van (zei ze wijs maar kon dat heel vaak zelf niet )
Sterkte en succes!

Wil schreef op donderdag 10 januari 2008, 15:00:



dat is inderdaad een waarneembaar fenomeen, zelfs op blessen
maar heel zeker op appaloosas !
EDOCH ! ik heb er hier waarvan bij het ene paard het wit korter is
en andere waarbij het wit net langer is,
ook de vlekkjes kunnen in het wit liggen als diepdruk of juist als opdruk !!!
eigenlijk enkel te zien bij het winterhaar
ook het tijdstip van verharen is vaak anders tussen wit en gepigmenteerd !
spooky !!!!!!!

Hier net omgekeerd. Iedereen (behalve het veulen) blijft netjes staan wat ik ook doe. Om ze in beweging te krijgen moet ik echt heel duidleijk focussen en even aandcht vragen, anders is het maar dat gekke mens wat dingetjes doet. Soms mogen ze wat scherper, ja...

Gudrun schreef op donderdag 10 januari 2008, 15:18:


Ach, ik breng mijn pubers altijd stante pede naar het asiel !
helpt echt hoor, iemand komt ze wel oppikken

Peter Donck schreef op donderdag 10 januari 2008, 15:23:

...en ze krijgen hun prikjes op tijd!

Zoveel wijze woorden, wat kan ik nog toevoegen...
idd, niet toegeven.
idd, het is haar boosheid, haar probleem.
idd, ze manipuleert en probeert je te chanteren. ze weet gewoon dat je liefst haar een blij en gelukkig tevreden gezich ziet trekken.
idd, het is zo moeilijk als ouders...
Maar ja.
een paard is geen brommer, is ook geen mes. Dat zijn voorwerpen en hebben geen gevoelens, leven niet. Het is niet alleen de boosheid van je dochter maar ook de gezondheid en het welzijn van een levend dier waar je verantwoordelijkheid voor draagt. Juist dat geeft een extra dimensie om niet toe te geven.
Ze zal wel kalmeren en dan zal er plaats zijn voor een gesprek waarschijnlijk.

En anders heb je altijd nog dat asiel van Peter
Ikzelf zet ze te koop aan de hoogste bieder (niet mijn paard, wel mijn pubers)

Peter Donck schreef op donderdag 10 januari 2008, 15:12:


Leuk Peter! Ik ga wachten tot we bij de fjordenkleuren zijn en ondertussen alles uitprinten, want om dat allemaal te onthouden...

Els.

Isabel van der Made schreef op woensdag 9 januari 2008, 17:46:


en heb je het nu al kunnen voelen?
Ons paard is verdikt. Maar dat mocht! ze mag nog verdikken!
Zinds haar tandjes gedaan zijn, is het aan het verbeteren. (mja ze is wel nog niet hengstig geweest ondertussen, daar vermagerd ze fel van)

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 10 januari 2008, 15:45:


hahaha een puber is ook geen brommer hoor, die wil zich juist graag losmaken en afzetten. Wat een puber vooral wil is serieus genomen worden. Dat hoeft natuurlijk niet ten koste te gaan van het paard, dus terecht dat er wordt gezegd geen slofteugel. Maar laat de puber maar goed argumenteren waarom een slofteugel nu zo goed is, als ze inziet dat het is omdat de 'anderen' het ook doen is het argument ook makkelijk te weerleggen. Vaak hebben ze trouwens bijzonder creatieve ideeen. Een slofteugel zou je zelf ook als argument kunnen gebruiken, ook ouders laten kinderen los en binden ze niet aan een figuurlijke slofteugel.

Nu ja, vandaag heb ik dus wat meer geoefend op grondwerk, ik dacht dat ze me atlijd perfect volgde, maar ik zocht eigenlijk niet zoveel moeilijke situaties op.

We hebben echt alle kanten uitgelopen, 5 passen voorruit en hop ik draaide me om op terug te stappen, op het moment dat ze dacht nu kan ik een beetje gaan duddend gaan meestappen, gingen we in draf, heel veel opritten opgestapt,.... Ze was nu echt geconentreerd, omgeving deed er niet meer zoveel toe. Twee keer heeft ze gestaakt om nog mee te stappen. meestal clicker ik dan wel van als ze een stap voorruit gaat, dat ze een beloning krijgt. Maar ons paard doet nu eenmaal alles voor eten, dus heb ik het geprobeerd zonder eten. Ooit heeft me er iemand geleerd om het touw dat je vast hebt, gewoon vast te houden, niet los, maar niet trekken, komt ze dichter dan wordt ze beloont, ik sta dan niet naar haar te kijken, maar voor me uit, anders ben je aanvallend toch? ze kwam likkend af na 5 min. Ik weet niet hoe jullie tegen over deze methode staan, maar ik vind het nog wel werken. Ik heb het gevoel dat ik met te clickeren om een stap voorruit te gaan, haar laat dominant zijn...
Op momenten dat ze wilt deed, en wou voorlopen, direct stop en achteruit. ik deed dat wel vroeger, maar niet altijd in moeilijke situaties.
groetjes