Gudrun schreef :

Ik herken je verhaal eigenlijk heel goed, ik heb dit in de beginjaren met BD (ook Arab ) een keer of twee meegemaakt. Ik ben bijvoorbeeld een keer in m'n eentje met BD een steile helling met boomstammen als trappetjes afgegallopeerd (wat dus niet de bedoeling was) en ik had nul controle.
Geprobeerd haar de struiken in te sturen, tegen een boom parkeren: No way, blínd was zij, en hulde aan mijn westernzadel met knop om me vast te houden. Ik ben er toen net niet vanaf gelazerd en dat had er alleen maar mee te maken dat er op dat moment geen geschikte plek was om me te laten vallen.
Dat zij die actie met mij ondernam heeft mij toen totaal verrast (en ik denk haarzelf ook want het was haar eerste keer), maar ik heb er wel door leren herkennen tot hoever ik haar kon laten gaan en wanneer ik gas moest terugnemen en de rem erop houden.


Tuurlijk probeert BD dat heel soms nog wel eens. Een paard met zoveel temperament heeft het nou eenmaal af en toe nodig om eens helemaal uit haar bol te gaan met alle remmen los en die zullen dat graag proberen. Ik check haar altijd enkele malen tijdens de galop: Hoofd rechts, hoofd links, rustigaan op laten komen, en tussendoor een paar keer blijven checken tijdens te accelereren. Als ik ook maar héél even het gevoel heb dat ik controle aan het verliezen ben, (*signaal!*) dus dat zij het van me overneemt, ga ik onherroepelijk op de rem en het maakt mij niet uit wie of wat ik dan verder bij me heb. De grens daartussen is een grens van centimeters. Blijf ik daaronder; niks aan de hand. Gaat ze eroverheen heb ik een harde dobber aan dit paard. Het is een onveilige situatie waarin ongelukken kunnen gebeuren. Een ander signaal is hals hard maken en op slot proberen te zetten. BD kan een houding aannemen (neus naar voren) waarbij ik het dan moet hebben van puur mijn fysieke kracht om haar tot stoppen te dwingen. Twee teugels werkt niet, ik gebruik dan één teugel om haar uit evenwicht te krijgen waardoor ze wel móét stoppen.


Ik ga hier echt nóóit in mee, mensen die dat zeggen hebben niet zo'n ren-arabier die juist wíl dat je meegaat
Ik kan BD ook aan een losse teugel gallopperen, totdat het moment komt dat zij wel eens wil accelereren, zo geweldig als zij op mijn gewicht reageert (ik rijd ditzelfde paard onder rustigere omstandigheden zonder hoofdstel met alleen een halsring buiten en dan galloppeer ik gerust), maar bij -snelheid-in-de-kop houdt het even heel erg op. Dat is een instinct. Sommige paarden móéten rennen, prima, maar dan wel onder gecontroleerde omstandigheden (BD's papa is renbaan- Arabier). Rennen maakt haar blij en vrolijk. Niet rennen maakt haar sjaggie, dus af en toe moet ik haar laten rennen.

Verder weet ik precies wáár ik haar kan laten gaan, dat zijn maar een paar paadjes en die zijn toevallig ook nog altijd berg-op. Ik heb haar inmiddels geleerd dat ze bovenaan elke heuvel moet stoppen, om te voorkomen dat ze doorschiet. Op rechte lange bospaden zul je mij zelden voluit zien gaan, ze kan namelijk ook heftig opzij spingen als er ineens een zijweggetje opdoemt waar iemand met een hond loopt te wandelen etc, en daaraan meer snelheid ontlenen dus dat doen we maar niet. Bovendien is er op zulke paden geen eind (ja oké, héél ver weg) en ik houd wel van een einde van een pad.


Dixie is een heel ander paard, die haalt zoiets waarschijnlijk niet eens in z'n hoofd. De stop bij mij onder zulke omstandigheden, wanneer we over de grens zijn, is nog steeds omtrekken, stilstaan, uitademen en tot rust brengen. Gezond zal het niet zijn voor haar, maar voor mij is het niet gezond als ik eraf lazer en verkeerd terecht kom.

Misschien kun je wat met mijn verhaal

Groetjes, Pien

Vicky Verreycken schreef op donderdag 17 januari 2008, 23:36:


Hey , dat komt me bekend voor

Jolanda Linders schreef :

Mensen en kruiwagens gaan heel goed op houtsnipper paadjes. Moet je het wel zeker 30 á 40 cm dik hebben liggen.

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef


Doe ik ook zo. Maar ik begin wel in de bak. Kunnen ze sturen, stoppen, stappen en een drafje ga ik er temidden van een paar ervaren paarden mee naar buiten.

Met beginnende rijders trouwens ook: Ik leer ze draven en galopperen tijdens een buitenritje, paard mee als handpaard aan een touwtje naast mijn paard. Lekker makkelijk, kan de rijder zich concentreren op de lange stukken rechtuit, zo kom je veel makkelijker in je ritme.

Groet, Pien

Joke Metselaar schreef op donderdag 17 januari 2008, 20:54:


Joke, een merrie die 8 maanden drachtig is hóórt nu dikker te worden....
Extra veel eten hoeft niet echt hoor; het veulen neemt precies dat wat het nodig heeft.

Groet, Pien

Tanja Fomenkova schreef op donderdag 17 januari 2008, 13:38:


Oei oei oei ...Tanja toch Whip! terug in de hoek !!

Want dit klopt echt niet hoor....

Jij leest het , net als ik , helemaal verkeerd en vooral....je maakt hierboven een behoorlijk denkfoutje , want er is natuurlijk wel degelijk een heel groot plus-punt aanwezig die je totaal over het hoofd ziet.(wees gerust, duurde bij mij ook ff)

Sterker nog.... zoveel druk als nodig is hier uitermate goed beschreven.

Als ik het nu eindelijk wel goed begrepen heb is die pijn zoals van die prikkende sleutel nml. gewoon iets wat dat eigenwijze paard zichzelf aan doet.
Dit schijnt nodig te zijn bij sommige paarden om te leren wat wijken voor druk is.

Maar tis dus niet de mens die dit veroorzaakt zoals het slaan met een zweep, of prik met sproren of rukken aan het bit.
En dát is toch een enórm pluspunt ?

Nee.... dat domme paard doet dat geheel zichzelf aan...het leunt toch immers zelf tegen die sleutel aan ?....geheel vrijwillig , want het kan zo weglopen of toch de andere kant op wijken ?

Een stok zonder blaadjes als simpel verlengstuk van je arm/vinger mag niet besproken worden hier ....maar dit is uhhh....gewoon zun eigen schuld ?

Gelukkig is hier geen sensuur en kan iedereen hierdoor zelf een mening vormen door simpelweg te lezen.

Ik hou me maar bij die "ingewikkelde-manier-van-worteltjes-voeren".
Ik weet het ...domdomdom .... maar dat is (althans , ik vind dat) igg. een stuk diervriendelijker.

De rest die zo negatief schrijft over leren door te clickeren met een tijdelijke !! ruime voerbeloning weet nmm. gewoon niet wat het clicker-systeem werkelijk inhoud , heeft al die uitleg van oa. Egon niet gelezen en/of heeft slechte voorbeelden gezien van mensen die het ook niet kunnen of is zelf wat aan het klooien gegaan.
Wie de schoen past....trekke hem gerust an.

Want DAT is nml. ook weer terug te lezen in al hun voorbeelden of opmerkingen....ik schrijf hier niet zomaar wat....

Nick

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 16 januari 2008, 20:33:


Eddy, als er etter onder de korsten zit is het geen schimmel maar Rainrot (regenschurft/Rain Scald)! De behandeling is, heel belangrijk, daardoor ook anders! Heb het er al met de DA over gehad.

Dit omdat Peppermint sinds een week ook begonnen is met een huidkwaal. Schimmel geeft droge kale plekken en kan ook tot het zogenoemde ringworm uitgroeien. Schimmel plekken kunnen alleen 'nat' worden als het paard eraan gaat staan schuren en het kapot schuurt. In het begin jeukt schimmel echter niet.

Rainrot is bacterieel en doordat de huid echt loslaat en er etter onder zit is het ook pijnlijk....

Lees en zie ook volgende website met duidelijke foto's als je wilt:

http://www.dierenklinieklemmer.nl/page37/page99/huidaandoeningen.html

Bij Pep wacht ik even af omdat zoals je op die site kunt lezen in het begin bijde aandoeningen erg op elkaar lijken. Een labtest duurt net zo lang ongeveer...

Bij Pep was het te verwachten dat er iets 'naar buiten' zou komen: stress door verhuizing/andere eigenares, komt van 4 kilo biks per dag af alleen omdat ze haar dikker dachten te voeren.

Schimmel heet erg besmettelijk te zijn. Valt volgens mij wel mee want ddat Mike het 2 jaar geleden had heeft hij geen paard en ook mij niet aangestoken. Peppa nu ook niet.
Peppa heeft het op haar nieuwe stal hoogstwaarschijnlijk opgelopen omdat ze stress heeft, verminderde afweer en er op een nieuw adres andere schimmels/bacteriën kunnen voorkomen waar zo'n jong paard nog geen afweer tegen heeft kunnen opbouwen. Zij heeft het dus niet meegebracht maar hier op stal opgelopen. Daarom valt besmettelijkheid denk ik ook mee; de paarden die er al jaren staan hebben of een goede afweer of al resistentie of beiden...

Heb bij Frans en Ilona het voedingssupplement gekocht. Dat krijgt ze nu naast haar hooi en als het weer wat droger is gras op het land.

Ans Jondral schreef op donderdag 17 januari 2008, 22:48:


Van ontwormingsproductenregistratie,héhé,weet ik ook niks,maar ik vind het in 't algemeen wel een goede zaak.
Het chippen was dinsdag nog in 't niews op radio1, en nmm is er geen ontkomen aan.Toch niet als je al eens een wedstrijdje wil rijden.
Maar ik vrees dat het voor de andere ook maar een kwestie van tijd is.
Wij Belgen zijn volgens mij over 't algemeen te laks om zoiets als in NL te bekomen.EU, ???

jan

jan seykens schreef op vrijdag 18 januari 2008, 7:51:


zelfs hier is't nieUws

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 18 januari 2008, 0:14:



Voor de duidelijkheid en ik geloof dat ik dat al eens meer geschreven heb
Clickertraining is een manier van aanleren, GEEN voorgeschreven methode van WAT je aanleert.
Ik kan prima alle oefeningen doen van Parelli, door te clikkeren. (Wat meteen de onzin laat zien dat met clikkeren geen concept aan te leren zou zijn) Ik kan een paard Engelse dressuur (weet niet of IK dat kan, want dan moet ik eerst leren wat het inhoudt) klassiek, western, polo, springen enz. enz. aanleren. Inge Teblick zei ooit tegen me: "Als ik er tijd voor zou hebben dan leerde ik een paard desnoods zonder ruiter een dressuur kuur lopen" Ik weet al een mooi poosje dat dat niet overdreven is.
De enige beperking is de menselijke factor, onkunde door labbekakkerigheid om zichzelf voldoende te scholen als trainer.
Als ik dus iets aan leer zoals Hempfling dat doet, dan clikker ik a la Hempfling op dat moment, of a la Parelli, a la Dorrance, a la Pruijssen, als..... noem ze maar op.
Dit zie je weerspiegeld als je op de 'it clicks site' kijkt naar de instructeurs die erop vermeldt staan.
Het wonder van clikkeren is in tegenstelling met ALLE andere manieren van aanleren, is dat een paard WIL leren.
Het wil, gemotiveerd als het is door de beloning die wacht, leren door op zoek te gaan naar de click, want een paard wil die graag horen en een trainer wil hem graag laten horen.
Deze laatste zin is waar het allemaal omdraait.
Zoeken naar clikwaardig gedrag door paard en trainer.
Wat dat gedrag dan ook mag zijn.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Ja, Pien, ik herken je verhaal heeeeel goed . Wie dacht dat mijn luie, slappe Piabloke nog eens zoals BD zou worden . En de grens is inderdaad heel dun...

Cool ben ik niet, ik ben eigenlijk een hele voorzichtige en vroeger zelfs vrij angstige ruiter. Maar ik had geen moment het gevoel er af te gaan, hij voelde vertrouwd, Piablo zat als een huis, op hol slaan was het ergste doemscenario dat ik me kon voorstellen en eigenlijk viel dit toch wel mee, het was minder eng dan ik dacht. Klinkt dit gek?
En het voelde ook wel cool, zo eens voluit gaan, dat heb ik eigenlijk altijd al eens gewild (maar dan ergens waar het geen kwaad kon), en ja, het geeft een enorme kick, ondanks het gevaar. Beetje zoals hard rijden met een auto waarvan de remmen stuk zijn. En gezien zijn verleden is het fijn te weten dat hij dit kan, dat hij sterk genoeg geworden is en zijn conditie ook goed is.
Als langere trailerritten terug goed gaan, neem ik hem mee naar een kennis in "de vlaanders", haar vader traint harddravers voor de sulky en ze heeft me ooit aangeboden om de grote oefendrafbaan eens te gebruiken.
Ik dacht dat een jaagpad lang genoeg was... van het sas van Genk naar dat van Diepenbeek, dan komt er een kruispunt en ben ik maar een zijstraat ingedoken.

Schouder voor heb ik geprobeerd, hadden we net de dag daarvoor geoefend. Hem uit balans op de moeilijke schouder gooien. Lukte niet. ook op de makkelijke kant lukte het niet, en op dat moment waren we nog niet zo lang aan het rennen en durfde ik hem nog niet proberen om te trekken zou toch niet gelukt zijn denk ik)

Ik begin vandaag met de one-rein stop, gecombineerd met clickertraining uiteraard.

En nu weet ik welk signaal ik gemist heb... voor die laatste helling bleef hij vrij lang staan en keek over zijn schouder langs het jaagpad (is een bospaadje wat er langs loopt voor een stuk, dus leuker) richting huis, bleef vrij lang kijken voor hij aan de helling begon. Toen had ik moeten afstappen en het aan de hand doen. Maar ik zei iets in de trant van; doe maar jongen, dit is de weg naar huis. Heeft hij iets te letterlijk genomen .

Esther schreef op donderdag 17 januari 2008, 23:15:


over zomerexceem gesproken... mijne knol begint nu al weer te krabben...Niet zo erg als in de zomer, maar de kont gaat regelmatig toch eens tegen de stal of de krabboom (= zielig doodgekrabt boompje in de wei). Nu weet ik het stilaan niet meer hoor...

linda lou schreef op donderdag 17 januari 2008, 23:17:


Linda Lou, dit is een plechtig moment. Ik denk dat je nu definitief de knipmodus bent ontstegen. Vanaf nu geen besmuikt gegniffel meer om jou, je bent thans een VMF (Volwaardig Meeschrijvend Forumlid) geworden.

ALAAF! ALAAF! ALAAF!

(Dat daar een schimmelinfectie voor nodig was...)

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 18 januari 2008, 4:08:

Welk voedingssupplement? Bij mijn weten is men hier anti toevoegingen?

Christel Provaas schreef op vrijdag 18 januari 2008, 8:52:


hihi goeiemorgen christel!
mijn pc was gechrasht en heb alles opnieuw moeten instaleren,is mischien toch nog ergens goed voor geweest!
grtjs van een blije linda