Taurus schreef op zondag 22 juni 2008, 8:39:


Ik eet helemaal geen vlees maar voordat ik vegetariër werd at ik al een tijdje geen paardenvlees meer. Maar het is ieder zijn eigen keuze, ik heb er geen problemen mee dat anderen het eten. Thuis staat het soms in de frigo of in de vriezer voor de rest.

Sieta schreef op zondag 22 juni 2008, 13:56:


Ik heb jaren geleden eens een documentaire gezien over de Chinese keuken, ik werd er niet goed van maar ik was zo verbaasd dat ik de tv niet heb afgezet. Honden, katten en apen klinkt voor ons vreemd om te eten maar ik kan wel de lokale gewoontes begrijpen . Maar als je ziet hoe ze die dieren behandelen en ze ze klaarmaken, walg je gewoon.

peter,
je schreef bij de fotoserie over stierengevechten:
"de tegenstanders zijn al even zwartwit
als de voorstanders
en dan ben ik nog een zeer genuanceerde voorstander
je moet het totaal pakket bekijken en alle voors en tegens afwegen
pas dan kan je een grijzig standpunt innemen"

zie je het zitten om wat meer uit te leggen wat je hiermee bedoelt?
ik ken niks van stierengevechten, noch over hoe die stieren, paarden gehouden/behandeld worden daar
het spektakel zelf lijkt mij enkel wreed en gevaarlijk, zowel voor stier als paard (maar ik heb het nog nooit gezien en ben er nog nooit geweest, ken het alleen van foto's)
was wat verbaasd over feit dat reacties hier niet unaniem tegen waren, maar nieuwsgierig naar de argumenten hierachter??

dank,
ellen

Ellen2 schreef op zondag 22 juni 2008, 14:31:


Oké, van mij vast reactie op Petertje... sinds wanneer nemen we hier grijze standpunten in??????????

Geertje schreef op zondag 22 juni 2008, 14:11:


moet je eens vragen aan al die katholieke italianen ........

maarreuh : hoe bepalen jullie dan het tijdstip dat je paard rijp is om "vleesch" te worden
en wie mag de coup de grace geven
en hoe gebeurt dat dan
en als je 't dan niet zelf doet heb je dan wel het lef om erbij aanwezig te zijn,
zelfs te helpen,
je weet wel, paardje vasthouden,
de emmer voor het bloed onder het spuitende gaatje houden,
het mooie hoofdje erafsnijden, de tong eruit, de kaken en de hersentjes
en ook dat mooie vachtje eraf, dat je zo vaak gepoetst hebt,
elk krasje en sneetje dat je telkens hebt ontsmet en schoongemaakt,
verbonden zelfs,
en dan natuurlijk die mooie dikke grasbuik openritsen
zodat de darmen er uitfloepen, die enorme dikke darm
die jij steeds opnieuw gevuld hebt met heerlijk ruwvoer,
het beste hooi, de blozendste appeltjes, de klikkerbrokjes
en de paardensnoepjes na het rijden,
de maag, de lever dampend in de kilte van die stervensdag
het misschien nog nallillende hart dat ooit alleen voor jou bonkte
als je je lieveling kwam troetelen en verzorgen....
mjammie.....!!!

Ellen2 schreef op zondag 22 juni 2008, 14:31:


Ik ben tegen de stieregevechten !Laat dat duidelijk zijn ! Maar als je de vergelijking maakt tussen de vechtstieren die op hun sterkst de arena binnekomen en vijf a zes jaar in vrijheid in de bergen hebben mogen leven of een stier die hier op Zes maand volledig vetgemest een uur of tien op een vrachtwagen moet staan en daarna een uurtje of drie aansluiten in het rijtje naar de slachterij waar de geur van dood,bloed en doosdstrijd heerst ! Tja dan ga ik zeker niet beweren dat die vechtstier een slechter leven heeft gehad of dat zijn doodstrijd minder humaan is geweest dan de slachthuisperikelen !! Wat voor mij mooi is het machtsspel tussen paard en stier en de kunde van de ruiter dan voorla in de campo bij de Vaqeuro's die dag in dag uit tussen deze kolossen rijden en leven .Al het geen wat er dan bijkomt (de ganse ijzerwinkel , de wreedheden enz...)Is dan voor mij weer om te kotsen !!

marjolijn schreef op zondag 22 juni 2008, 14:34:


daar moeten we eindelijk eens aan beginnen !

www.hondenvrienden.be
heel goed forum naar mijn mening

Peter Donck schreef op zondag 22 juni 2008, 14:38:


Ah je hebt het wel levendig omschreven
Maar dat klinkt meer als een huisdier, een huisdier zou ik niet opeten. Een paard wat ik zou opeten (maar wederom ik denk niet dat ik ooit van mijn leven uberhaupt nog vlees ga eten) is gewoon een paard dat in de wei heeft gestaan, altijd eten en water heeft gehad. Niet mijn eigen paard wat ik vertroetel enz enz.

Ellen2 schreef op zondag 22 juni 2008, 14:31:


als je er meer wil van weten dan moet je kijken op
www.mundotoro.com of www.mundoestriba.com (rejoneo)
hemingway lezen ("death in the afternoon" en "a dangerous summer")
ook de dvd-reeks "Tierra de toros" die HC hier ooit op tafel legde is beslist aan te raden
en min of meer een procentuele weergave tussen "the good life" en "the final gore"
het eerste duurt een jaar of 4-5, dat betekent geboren worden in de campo (buiten, zelfs in de sneeuw eventueel)
opgroeien in groep in fantastische ruwe bloemenweiden waar we hier maar van kunnen dromen, met rotsen, ravijnen, dalen, kurkeiken en olijfgaarden, al naar geland de streek van origine
uiteindelijk (2-3j) geselekteerd worden en in beperktere weiden/kralen met een stuk of 5-6 bloedsbroeders-sparringpartners verder leven en jezelf opbulken tot een puike vechtmachine
om daarna de hort op te gaan elk in zijn eigen kistje naar je final destination
en zo slim zijn die spanjaarden ook wel weer,
dat doen ze op een moment dat de jeune-premier zijn volle kracht heeft berijkt
maar vooraleer hij die lepe kneepjes van the old-bull heeft opgepikt,
je begrijpt wel, de onverhoede zijdelingse uithalen, de haakse hoeken en de onvoorziene wendingen......
Vanaf dan gaat 't snel, hoogstens een paar dagen reizen, uitladen en verloten
nog even de vetirinaire inspektie via het kijkgat, dus géén rectale gummihandschoen in je kont, of koude handen om je ballen, nee hoor
gewoon kijken of de horens 'straight' zijn, de benen recht, géén mankementen,
verwondingen, blinde ogen of murwe dieren en je mag naar het front
en wees gerust, zonder gevaar voor de toreros is het écht niet
maar het is wél de bedoeling dat de stier finaly voor de bijl gaat niet de matador
noch de rest van de cuadrilla
vroeger waren de picadora-paarden afval, vaak geimporteerd per bootlading uit de US,
onbeschermd, graatmager en vaak niet eens recht op de benen
Vandaag zijn ze netjes verpakt in dubbelgestikte matraspakjes, en bovendien veel robuuster en goedgevoed
wat niet wegneemt dat het nog fout kan gaan
Je vindt legio filmpjes op youtube over mooi en lelijk, gore and glory,
en onder vidéos vind je er van betere kwaliteit ook op mundotoro
en wees gerust, het doden zelf wordt meestal niet getoond.
Als je meer wil weten dan vraag je 't maar,
hier op de schermen, die paar met een realistisch oog staan je wel tewoord,
en je hoeft voor mijn niet "pro" te worden, dat ben ik ook niet in hart en nieren
maar ja sommigen hebben het talent om er een schrikbarend aantrekkelijk spektakel van te maken
(joetjoep maar eens op 'Hermoso de Mendoza' en 'Mexico',
qua profesionalisme kan dit tellen, als ze allemaal zo waren, dan ben ik helemaal om
maar dat zijn ze helaas niet )

Nog even een nuance voor de ijzeraversie van Eddy :
vaak is het ruw, soms ook wel anders, hangt af van de persoon en het paard,
maar eenmaal er een verstandshouding is, is het niet gruwelijker dan fietsen
alle atributen zijn gegroeid uit levensbehoud en noodzaak
zonder de éénentwintigste-eeuwse biijgedachte "is dit wel gezond"......

Geertje schreef op zondag 22 juni 2008, 14:59:


hier verderop staat een paard in de wei,
een lekkere merrie van een jaar of vijf
mooi van lijf en leden en vriendelijk naar alles wat voorbijkomt
vroeger stond ze in een groepje, nu maar alleen,
met sloffen van voorvoeten en niemand die haar aait
volop in het gras en rond in het vlees,
altijd water, regen en zon
ze is niet van mij
maar toch krijg ik géén honger als ik voorbijrij
en vlees eet ik wel......

Peter Donck schreef op zondag 22 juni 2008, 14:42:



Waaaah... oké. Tis ff wennen alleen.

Esther schreef op zondag 22 juni 2008, 13:19:


Dat lijkt mij ook !

Peter Donck schreef op zondag 22 juni 2008, 15:08:


Krijg jij dan honger als je een kip of een konijn ziet?
loes

Taurus schreef op zondag 22 juni 2008, 8:39:


Helemaal geen vlees! Zou voor mij niet uitmaken trouwens, koe/paard/varken/kip; een dier is een dier. En die hoef ik niet (meer) en het bevalt me heel erg goed!
Dieren zie ik als mede-schepselen. Wezens met een eigen waarde, een eigen recht. Ze doden en opeten-innerlijk kan ik het niet meer verantwoorden.
Tsja, het is een keuze; een keuze vanuit mijn hart.