van lennep schreef op woensdag 3 september 2008, 10:42:


Waarom schrijf je nou toch steeds dat een touwhalster pijn doet en dat hij daarom luistert? Je schrijft verder ook telkens dat dit paard ongevoelig is voor pijn, het kan hem niet schelen de slagen met een touw etc. Conclusie: Misschien snapt hij het touwhalster gewoon beter dan het stalhalster? Is dat niet logischer? Mijn ervaring is het echt niet dat een touwhalster pijn doet, ik heb een gevoelige lichte merrie en toch gaat zij in bepaalde situaties in het touwhalster hangen, dit doet haar zichtbaar geen pijn.

Trudy schreef op woensdag 3 september 2008, 22:13:


tis ook maar een gewone dressuur proef, over de hele wereld hetzefde

Nils en Olly

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 3 september 2008, 13:03:


Ik vind de overgangen van draf naar stap heel mooi. Paard komt inderdaad voor omhoog.
Waar heb je de informatie over de triggerpoints op de boeg vandaan?

Britt Claeys schreef op woensdag 3 september 2008, 0:49:


Op zich vind ik het wel fijn om te zien, maar dat paardje loopt zo braaf in zijn (vermoedelijk met bit aangeleerde) houding. Als je in deze proef (is een reining nummertje vermoed ik?) de galop versnelt en de cirkel groter maakt doen al die ruiters de hand met de teugels in naar voor om ze te stimuleren sneller te gaan, tegelijk met kusgeluidjes (hahaha). Ik vermoed dat die ingebakken gewoonte ook een stimulans voor dit paardje is omdat het dat zo goed kent.

Daniel schreef op woensdag 3 september 2008, 22:20:


Het is niet alleen hangen , maar ook nog een tegenruk krijgen , en als ik het idee krijg van blaren op mijn handen van een leadrope , wat moet het paard dan wel niet voelen met zoon dun [ volgens mij 4 mm touw] touwhalstertje , het moet wel pijn doen.

Hij is ongevoelig tot op zekere hoogte , maar die hoogte heb ik eigenlijk nog niet ontdekt , en dat wil ik ook niet daarom schrijf ik dit verhaal ook , zodat ik misschien inzichten krijg van mensen die goede ideeen hebben om dit aan te pakken...
En dan nog wil ik niet dat een paard zijn hoofdgewicht , in mijn handen ligt.
Dat hoeft niet , is niet nodig , en wel zo plezierig voor mij , maar ook voor hem.

Gr Esther

Moniek schreef op woensdag 3 september 2008, 22:40:


Dat komt van de ttouch van linda tellington jones

Aafke schreef op woensdag 3 september 2008, 14:07:


Daar heeft hij het geduld niet voor , of de beloning is niet groot genoeg , maar meestal komt het niet eens tot de beloning want dan is hij al vertrokken.
Het is geen paard voor shapen , tenminste niet voor een beginner zoals ik.
Hij zou meer een paard zijn voor speedclickeren....
En we hebben dit al geprobeerd , maar als hij in zijn hoofd heeft om weg te lopen , en maakt daarbij een ''goede'' beweging , is hij niet terug te krijgen met yes en een beloning...


Vandaar dat ik het idee heb dat speedclickeren wel bij hem zou werken...

Ik denk dat het al verbeterd zodra hij in de gaten krijgt met ons op stap te zijn in plaats van in zijn uppie...

Gr Esther

Spirithorses schreef op woensdag 3 september 2008, 9:32:


Ah, goeie vraag!! Ik zou al nooit een wedstrijdruiter geworden zijn, maar de meer ontspannen rijstijl, toendertijd een ontspannen sfeer... het cowboy-achtige, wat ik diep in m'n hart toch wel ben.... heeft me van dressuur op Western gebracht...
De sport is leuk, mooi gereden reiningproeven vind ik nog steeds kicken.
Cutting of working cowhorse kan ik van genieten....
Maar ik ben en blijf een zwerver. Altijd al geweest, Het allerliefst, met welk paard dan ook, wil ik gewoon het liefst urenlange trektochten door de natuur.
Wat ik zocht was dus type pleasurepaard..... en gangenpaarden, zoals IJslanders, spraken me vreselijk aan. Dat pleasurepaard had ik gevonden, een appaloosa, Goer-zoon. Schitterend paard met gouden karakter. Helaas werd hij klinisch afgekeurd op een krampbeen.... en ging terug naar de eigenaar.

Wat toen? Tsja... toen belde m'n vriendin op (waarvan ik notabene ooit een Quartermerrie gekocht had) en zei dat ze het perfecte paard voor mij wist te staan.... en dat was een Walker. Maar wél western getraind...
In mijn ogen moest dat de perfecte combinatie zijn toch??
Gangenpaard, dus zeer comfortabele lange buitenritten.... en toch reining etc. kunnen doen? Dat wilde ik weleens zien!!
Nou..... ik zag 'm staan...... en hij was het gewoon! Ken je dat? Klinkt als KLIK!!!

Ik wist nagenoeg niets van TWH's.... en ook niet veel van gangenpaarden.
Er was ook niemand die het mij kon leren.... ik heb het van Chaser geleerd.

Chaser heeft ook ranchervaring en kan idd. cutting. Hij zal nooit zo snel als een Quarter kunnen zijn, maar deed het wel. Trail kan hij heel goed, spins minder... en stoppen zoals een Quarter kan... no way!! Dat wordt een stuiterparade...
Nu, op zijn 18de, haal ik al helemaal dat soort stuntwerk niet meer met hem uit!
Net zomin als de prachtigste steigerparade's waar ie altijd zo dol op was.
Hij kent ook uitstekend neckreining... en anders had ik het hem wel geleerd.
Dat is toch mijn rijstijl wel geworden. Het westernzadel is geleidelijk aan vervangen door lichtgewicht Endurance, maar wel western stijl...
Heb wel een horn, maar geen knop... )

Dus... wat ben ik nu eigenlijk? Ik vind mezelf een regelrechte bos- en bergklosser geworden! Al had ik een top Quarterhorse gehad om te rijden... had ik toch nooit in het wedstrijdcircuit terecht gekomen... wel om onderlinge wedstrijden te speaken, dat heb ik zat gedaan. Wedstrijden, vanwege het heilige moeten... is nooit mijn ding geweest.
En na al die jaren hier op PN/HN rondstruinen... voel ik me er helemaal niet meer in thuis.

Zo is dat dus gekomen.....

Groet,

Wil.

Spirithorses schreef op woensdag 3 september 2008, 9:41:


Ja, Quarters zijn zo.... hittepetittjes als Peppy Sambal's daargelaten.... )
Inderdaad..... ze hebben iets van: oh... moet ik me druk maken of zo?? Waarvoor?
IS er iets dan?
Buiten dat de wil to please you.... ze willen erg graag meewerken.
Ik blijf ook altijd van Quarters houden.

Groet,

Wil.

Piet schreef op woensdag 3 september 2008, 22:09:


Dat weet ik niet precies.
Nu mag hij in ieder geval wel wat teveel denk ik...
De afgelopen 2 jaar is er weinig tot niets mee gedaan , en heeft hij niet iets moeten doen. Daarvoor wel met bit gereden , en ik weet een voorbeeld met sporen , anders wou hij niet door galloperen.


Tja , en dat is nou zo moeilijk...Hij heeft wel intresse in ons , maar die is zo weer weg als er niets te halen valt.Hij vind het ook prima als we niets met hem doen , hij doet gewoon zijn eigen ding. Ik denk dat ik hem wel erg zelfstandig kan noemen , hij heeft ons helemaal niet nodig...Alhoewel hij zich met clickeren soms echt laat vangen!

Gr Esther

Peter Donck schreef op woensdag 3 september 2008, 9:53:


Ah.... vanmiddag toevallig met de hand uitgeplozen... Catcher bleek ook al aanleg voor rastalokken te krijgen )

Olie?? Met al dat desertdust hier????

Oh... Vanmiddag voor het eerst in jaaaaaaren Chaser's manen weer eens gekamd. Was vanwege de SeMe nooit nodig he?? Waren toch kort of helemaal eraf.... De langste plukken zijn....... alweer 40 centimeter!!!!
Volgens mij komt die hele prachtige haartooi van vroeger weer helemaal terug!!!
Er hangt weer een gordijn van een staart.....

Zal ik volgend jaar wel weer lopen te schelden dat ik kan blijven vlechten )

sibyl de jager schreef op woensdag 3 september 2008, 22:41:


Ingebakken gewoonte met bit dus?

tambayo schreef op woensdag 3 september 2008, 18:20:


Just, maar toch omdat deze signalen er ook waren toen er met bit werd gereden? Dat zijn toch niet de hoofdsignalen?
Chapeau dat hij het kan maar met al die bijkomende filmpjes van hem denk ik niet dat het erg liefjes is aangeleerd.

Britt Claeys schreef op woensdag 3 september 2008, 23:28:


de hand naar voren en de kusgeluidjes zijn secundair aan de benen en sporen die daarbij naar achteren worden verplaatst !!! Natural (business)horsemanship ten voeten uit !! in de volgorde hierbij .Bij elke versnelling van "canter" ga je je hand naar voren geven in combinatie met een kusgeluid !De trainer gaat ONmiddelijk !!hard sporen geven bij niet voldoende gevolg (snelheid) bij het kusgeluidje !!! Na dit een drietal keer te hebben ,vertrekt het jonge paard als een speer bij een kusgeluidje .Als ruiter herken je dit door bij een volledig ontspannen paard in stap eens een kusgeluidje naar voren te gooien ,krijg je een hoofd met een ruk omhoog en een "speedtrain to knowhere" mag je der gif op nemen dat deze trainingsmethode werd gebruikt !! Verschil ? Vraag eens aan Ellen 2 hoe INdy op een kusje reageert !! in het zadel wel hé manne !!!

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 3 september 2008, 23:36:


Leuke methode
Ik hamer op dat bit door dat abrupt stoppen, zal ook niet zachtjes zijn aangeleerd.
Ellen, hoe reageert Indy op een kusje ?