stumperd schreef op zondag 19 oktober 2008, 23:41:

Ja, dat herinner ik mij nog, ik had ook een abonnement op de Penny. Wij hadden in ons dorp een kinderboerderij met wat ezels en een paar pony's. Als je mee hielp de dierenverblijven te verschonen, mocht je de pony's en ezels uit het land halen en mocht je er op zitten. Geweldige tijd was dat.
Ik ben weer begonnen aan mijn pubertijd en dat bevalt mij ook prima. Geen bevlieging, maar wel een way of life.
Groet, Anja

eddy DRUPPEL schreef op zondag 19 oktober 2008, 23:29:


Zeg dat wel Eddy!!,Kijk eens naar de reclames op t.v. als het over mensen gaat die veel geld hebben zie je vaak paarden in beeld.
Het is soort trent dat bij het landelijk wonen hoort tegenwoordig.
Sommigen hebben geen idee wat goed is voor paard maar nemen ze als grasmaaiers en weten niets van entingen,wormenkuren e.d.
Kwam paar jaar geleden iemand zadel van mij kopen en ik vroeg hoe groot het paard was en dat ze hun geld terrug kregen als het niet paste.
Maar geen paniek ,het kwam in de huiskamer als decoratie.
Het blad landleven had hun op het idee gebracht .
Zo leer je weer wat he!.

Anja Seijn schreef op zondag 19 oktober 2008, 23:49:


Leuk hoor Anja,ik denk dat het heerlijk is om soms gewoon puber te kunnen zijn.
Morgen wordt ik uitgenodigd om bitloos te rijden op een Fries paard van een kennis en kijk er nu al naar uit.
We gaan vast genieten !!!!!!.
heb nog nooit een Fries paard bereden en ben erg nieuwschierig.
Groet conny

eddy DRUPPEL schreef op zondag 19 oktober 2008, 23:14:


Jammer voor het paardje als dat de doodsoorzaak was want mijn shetje loopt nu op prachtige achterhoefjes terwijl hij als veulen erge bokhoefjes had.
Met natuurlijk bekappen en eigenlijk alleen de zool aanhouden is het helemaal goed gekomen.
Ben hoefnatuurlijk nog danbaar hierom want beestje had erg hoog kontje en draaide met achterbeentjes die helemaal recht stonden.
heb er op mijn gemak twee jaar over gedaan om het helemaal goed te krijgen.
Het nare van bokhoefjes is dat de straal totaal geen ruimte had en de voetjes kokertjes waren.
De voetjes waren naar binnen gedraaid.
Rotstraal was groot probleem en dat is nooit meer terug gekomen.

Groet conny
.

KNIP


Haha,... Het antwoord is ja! Ik wel! Zo'n lekker gloeiend gevoel van tevredenheid en trots. Op je prachtige en verstandige dieren... op degene die met je meeging en een beetje op jezelf. Geleidelijk aan Anja... zul je zien dat vertrouwen geven aan een dier ook betekent: vertrouwen terugkrijgen.
Wij reden vanmiddag b.v. langs de snelweg. Jij zult daar misschien van schrikken, maar voor Catcher en Chaser is dit volkomen normaal.
Ze zijn beiden volledig verkeersmak. En, om de schapen binnen de perken te houden zit er een hek tussen hoor.
Anyhow: wat wél vreemd is hier... is dat eventuele fietsers, en dit zijn veelal mountainbikers, ook op die snelweg rijden. Fietspaden zijn hier echt niet!
Dát was pas reden tot consternatie! Een denderende tientonner geeft niks... maar een mountainbiker op de weg!!! Yep..... hoofden steil omhoog, oortjes naar voren geprikt... wat was dát in vredesnaam?
Lachen he?? Waar jij denkt dat hun van schrikken, gebeurd niet.
Maar een fietser... da's pas vreemd!

(ik hoor Conrad NÚ zeggen: geen informatie! )

Dát is dus ook wat ik bedoel: beide paarden constateren een vreemd iets.... ik reageer niet, Juultje uiteraard helemaal niet... en denken: OK. Kennelijk geen informatie... dus lopen we door. Geen reden om erop te reageren.
En dat geld eigenlijk voor alles. Als jij tralalala.... en vooral relaxed op je paard zit, zul je ontdekken dat paardmans ook negen van de tien keer denkt: OK. Het is OK. Geen informatie. Leider let op... dus ik hoef lekker niks... )
Geef Jeen gewoon lekker de tijd om die grote wereld te ontdekken... laat hem naar alles kijken wat ie vreemd vind. Straal zelf die rust en zelfvertrouwen uit... en hij zal het overnemen.

Buitenrijden betekent totaal iets anders als in een 'veilige' manegebak.

Wil trouwens niet zeggen dat er nooit iets kan gebeuren!
Leuke anekdote: 2 toch wel ervaren ruiters, m'n vriendin en ik.
Chaser en haar painthorse JJ, die bij ons geboren is. Dus ook een beetje 'eigen' paard. We rijden een pad door de maisvelden. Mais stond 1,5 meter hoog.
Ineens springt er een ree op het pad, vlak voor ons!
Beide paarden schrokken zich helemaal wezenloos, wij ook.
De 1 spring links de mais in, de andere rechts.
Voordat ik kon stoppen, en aan de herrie te horen, m'n vriendin kennelijk ook... konden beide paarden elkaar niet meer zien en waren we zeker 5 meter van het pad af.... Ik voelde Chaser's ademhaling gewoon denderen! Die stond helemaal te shaken.
Enfin, wij allebei uit de mais, beide paarden keken elkaar eens aan... zo van: mankeer je niets? Nee, ik niet.... jij ook niet? Wat wás dat??????
En we hebben daarna toch zo vreselijk gelachen!
Oh, het scheelde echt niet veel of we hadden er allebei naast gelegen hoor!
Ik weet nog steeds niet wie er nu het meest geschrokken was. De ree, beide paarden of wijzelf.
Ze hebben het nog maanden volgehouden om op die speciale plek te gaan lopen proesten en snuiven... de mais was allang afgehaald maar hun vonden het nodig om er met elkaar over te praten. Denk dat ze zo ook 'trauma'tjes' verwerken )

Hihi...

stumperd schreef op zondag 19 oktober 2008, 23:50:


'K Heb geen tv al TIEN jaar nimeer ! BS in een kastje !!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 20 oktober 2008, 0:20:


Strak plan!!!!!hoop dat mijn mannetje over te halen is maar voetbal he!!.
En ikkehhh .............As the world turns.

Welteruste
Conny

Wil schreef op maandag 20 oktober 2008, 0:16:

leuk verhaal al zal het wel schriken geweest zijn !

amar schreef op maandag 20 oktober 2008, 1:15:

"schrikken" natuurlijk sorry dat is niet blindelings kunnen typen!

Anja Seijn schreef op zondag 19 oktober 2008, 18:45:


Ik snap hier al jaaaaaren niets van.
Maar paarden eten in de natuur ook "grond" (of steen, sediment, whatever je het noemen wilt) van bepaalde samenstellingen dus ik zal niet beweren dat het onzin is.
Zou ook wel eens dubbelblind onderbouwd willen weten waar dit nu goed voor is en waarom.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 19 oktober 2008, 19:26:


DIT was dus precies de reden achter mijn laatste draadje van "als jij je paard was".

Het blijkt gewoon keer op keer dat TOM bij mensen niet over de species grens heen werkt. In plaats daarvan worden er eigen gedachten geprojecteerd.

Arabesk schreef op zondag 19 oktober 2008, 21:08:


Het is altijd grappig om te zien welke hoeven de cursisten als eerste kiezen. Ik denk dat je er een beetje hun karakter aan kunt aflezen
De een neemt heel bedachtzaam een redelijk in model zijnd voetje, om eerst het principe te oefenen en wat vrijer met het gereedschap te worden om daarna met meer zelfvertrouwen een moeilijkere te nemen, terwijl de ander meteen met de grootste afwijkingen aan de slag gaat, om na een paar van zulke hoeven , met het zweet op het voorhoofd, er eentje uit te zoeken die alleen wat licht onderhoud vraagt, want: "zo zien de hoeven van mijn paard er ook uit " ... Ik vind het best, want uiteindelijk hebben ze allemaal wel een keer anderhalve centimeter hoefwand weggeraspt en daar leer je van raspen hoor!
Piet
Natuurlijk Bekappen - Outcome Based!

maggie72 schreef op zondag 19 oktober 2008, 22:45:


Gevaarlijk, zo zou je niet buiten moeten gaan rijden.
Terwijl in de bak het allemaal goed gaat?
Wanneer maakt hij zich sterk, gebeurd er dan wat? vind hij iets eng of wil hij juist harder omdat hij er zin in heeft?
Ik zou dat gaan uitvogelen en er mooi naast lopen, als jij je paard niet kan houden moet je er niet op.
Hij heeft waarschijnlijk nog heel wat te leren,, een one rein stop, kan een rondje draaien niet voldoende zijn, als je voelt dat het eraan komt?
Ik weet niet wat je kan rijden , maar les is altijd goed.
Ik ga ook altijd met lessen door, er is altijd wel wat nieuws / anders te leren.
Goed gaan oefenen buiten, Naast je paard en consequent terug zetten als hij voorbij je gaat hij moet mooi naast je meelopen en niet vooruit of achter je aan slofen, achterwaarts leren, stoppen veel overgangen ook bij vreemde voorwerpen en geluiden leid hem maar af, lekker bezig zijn.
Als je er weer op gaat dan samen met een ander paard een geroutineerd paard, waar hij dan bij blijft?!
Ik rij samen met paard en hond, als Zalitha iets "behoorlijk" eng vind vraag ik Djibo voor, dat scheeld echt, is ook een manier, maar dan moet je wel weer een hele brave hond hebben, zo langs de weg.
Een veilige situatie creeeren voor jezelf je paard en je omgeving.

Anita

Het lot wilde hebben dat Enno bij ons terecht kwam. Een vierde paard, leek ons heel wat ... en dan nog die kleine dikke pony ... Maar tegen het lot kan ik niet op. Gisteren ben ik dan ook Enno voor het eerst gaan bekijken en proberen. Hij leek net zo groot als Amaroc vanop een afstandje, maar als je er naast staat lijkt hij ca. 7-10cm kleiner omdat hij een holle ruglijn heeft. Maar net zoals de friezen met hoge halsaanzet.
Eveline had me gewaarschuwd dat hij heel erg gevoelig is en alle verhalen van voorheen deden ons enorm aan Amaroc denken. Toch blijf ik trouw aan mijn sidepull en besluit ik om hem zonder bit te rijden (datgene dat hij gewend was). Voor het eerst in 2jaar terug op een Engels zadel (wat een aanpassing, geef mij maar mijn oldtimer!).
In Stap was Enno lekker ontspannen. Na een tijdje zette ik hem in een drafje me. Licht rijden op een Engelse zadel, dan vraag je om problemen als je voor het eerst een onbekend gevoelig paardje onder je hebt en ik heb dat ook geweten. Enno's draf is ook net het tegenovergestelde van Amaroc's hoog opgooiende draf. Dus .............. zoem 3x weggerend met me in galop ... op de volte me ontspannen en hup rustig galopje en stilstand.
Nu moest ik toch even overleggen met Benny daar ik deze keer geen paard voor mezelf zocht maar voor hem als beginnende ruiter. Benny zegt: you've been there, you've seen that, have done that. Jij krijgt dat er wel uit (samen met de hulp van Eddy natuurlijk). Kijk maar even of hij gezond is en dan mag hij in één keer mee de trailer op.
Dus ja hoor, de trailer op. In de auto op weg naar huis zie ik plots dat Benny en Enno jarig zijn op exact dezelfde dag. Benny een smile tot achter zijn oren.
Nu loopt Enno alleen op een kleine weide met schuilstal. Overdag maakt hij contact met de anderen met een draadje ertussen. Hij loopt ze allemaal te imponeren. De Muppets zijn niet onder de indruk, ze zijn enkel een beetje nieuwschierig. Amaroc kijkt, weegt en meet ... en of Enno te licht bevonden zal worden voor hem zal één dezer dagen geweten worden.
Wat betreft het rijden, voel ik Enno aan als Amaroc exact 1j geleden. Eigenlijk was ik blij dat die fase voorbij was. Ik had me ook voorgenomen nooit nog een paard met een galoppsychose noch eentje te kopen met een historie in Spanje. En daar is hij dan ... onze nieuwe uitdaging. Enomordado ( vertaald: In Love) wie zou nou niet voor hem vallen?!

Cindy Helms schreef op maandag 20 oktober 2008, 8:39:


Proficiat!!! Hij ziet er ook een heel leuk paard uit, ik heb het ook even overwogen om te gaan kijken naar hem. Wist wel niet dat hij zo gevoelig was. Veel succes met hem!!
Ik ben gisteren ook naar twee donkere, Spaanse merrie's gaan kijken, ben verliefd geworden op eentje zonder papieren, een prachtige, lieve dame voor een zeer mooie prijs.
Het is tot nu toe het leukste paard dat ik ben tegengekomen aan de laagste prijs.
Als Enno zo'n holle ruglijn heeft, is hij niet daardoor ook extra gevoelig? Paste dat zadel wel en maakte die geen brugvorm?