e m kraak schreef op zondag 24 juli 2011, 1:59:


Geen gek idee, zo'n verstelbare knoop!
Ben ook al eens aan het nadenken geweest over een touwhalster in side-pull vorm, maar kwam er niet uit.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Nou mijn meissie heeft een vriendje .....

Goran is helemaal gek van haar, dus wat gebeurd er .. Hij is een echte cavalier, tenminste dat denkt hij, en beschermt haar totaal.
Mij meissie komt altijd direkt naar me toe als ze me ziet, als ze me hoort vanuit de tuin komt ze gelijk kijken waar ik ben, dus ook zo een paar dagen geleden toen ik naar het land ging om de ontbijt emmers op te halen.

Kijk toegegeven dat was fout nummer een, die moet je ophalen als de paarden weer op stap zijn, niet als deze 'Vrije Natuur' paarden zich toch de ganse dag staan dood te vervelen in een inloop schuur - stelletje mafkezen zijn het.

Om een lang an sich, toch wel komisch verhaal kort te maken.

Als Goran in de buurt is mag ik Maya geen kroelewoellies geven, hij gaat er tussen staan, dus ik denk jij wilt ook een kroelewoellie, en ja hoor dat vond meneer wel fijn, maar toen ik er mee ophield ging die kop naar rechts en meteen weer naar links, ik dacht dat hij een kopstoot probeerde, totdat hij zijn hoofd al lang weer weg had......

Meneertje had me dus wel gebeten, auwwww, en de pijnlijke plek (10x10 cm)werd blauw en toen zwart en is nu paars.

Dus Goran Is possessive, jaagt haar weg bij haar eigen blauwe bakje, heeft me een nacht wakker gehouden met hinniken 'Waar ben jeeee...??? toen ze elkaar in de onweersbui kwijt geraakt waren. Wel grappig als de paarden elkaar echt kwijt zijn komen ze altijd terug naar de inloopschuur en gaan staan hinniken tot ze antwoord krijgen en gaan er dan weer vandoor. Deze keer was Goran nog hier 's ochtend, begon gelijk een gevecht met Roscoe, Maya mocht amper de inloop schuur uit van hem.

Wel interessant hoe hij het vechten aangepast heeft, hij grijpt Roscoe gericht bij de onderkant van het halster als houvast ... Gefrustreerde hormonen vlogen alle kanten op.

Maar de vraag is dus nu - hoe vorm ik deze bijterd met een zeer slecht Bulgaarse eigenaar verleden om naar een lief en veilig vriendje voor Maya ?

Alvast bedankt. Marianne

Marianne Gomes schreef op dinsdag 26 juli 2011, 6:52:


aansluiten bij zijn "kudde"
geef hem het gevoel dat jij géén bedreiging vormt voor maja ncoh voor hem
maar wel kordaat zijn, als hij je al gebeten heeft, dan doettie dat nog,
hou 'm dus altijd in het oog en be quicker, dus zorg ervoor dat hij je niet kan bijten,
allways just out of reach, en blijf ondertussen z'n kont maar krabben,
dus voorlopig even je aandacht naar hem laten gaan....
al weet je nooit hoe het uitdraait hoor met paarden,
je moet ze gewoon doorkrijgen en dan "adept to the situation"
kreatief wezen !

+ stop met ontbijtemmertjes tot je de situatie beter onder de knie hebt, het moet zo zijn dat jij kan bepalen wie welk emmertje leeg eet.
Blijf altijd 100% alert als je bij de paarden bent, geen seconde wegdromen. (ook bij paarden die niet bijten) Je moet non stop precies weten wie waar staat en wat er gebeurt.

Ja dat denk ik ook, ik denk dat Goran aan het proberen is om de plaats van Privas de head honcho ruin over te nemen en Roscoe mag al helemaal niet bij Maya in de buurt komen. Goran heeft geen enkele kans bij Alisia de head honcho merrie zij is van Privas ...

Dus paarden niet jaloers ...

De ontbijt run heb ik al tot een Art voor elkaar, daar wordt niet meer gekwibbeld en ik ben altijd safe. Ik laat ze zeker zo'n 10 meter uit elkaar eten. Maar ja het is nogal een niet gecontroleerd systeem dat Rob aanhoudt. Ik met mijn PN lees ervaring, heb al het een en ander veranderd. Met Maya lukt dat allemaal prima, die luistert gewoon naar me, het blauwe bakje routine hadden we samen prima voor elkaar, en dat zou nu toch ook wel weer met wat training kunnen doen. De anderen ken ik amper en Rob was altijd wat paniekerig bezig met die emmers....!

Ik was hier als oppas (en geen Bulgaar) omdat Goran het probleem paard is -als je er Bulgaars tegen spreekt - nou ik denk dat Bulgaars er niets mee te maken heeft. Ik denk dat het Bodylanguage is en ik moet toch ergens iets gedaan hebben waardoor hij pissed off werd. Die emmers 's avonds weghalen was zeker geen goed idee, hij was boos omdat er geen eten in zat. Fout nr Giga 1, toen aandacht aan Maya geven Fout nr 2, en uit de weg gaan voor een wat ik dacht kopstoot zou worden er absoluut nooit aan gedacht dat die tanden wel wat verder bereik hebben, en als vent had hij natuurlijk ook een leuk target gezocht

Rob komt vandaag al weer thuis dus dan kan ik hem alles vragen over de slechte achtergrond van Goran. Ik hoorde dat Rob ook een aantal keren door Goran gebeten is. De Bulgaren zijn echt slecht voor hun kar paarden. Maya vertrouwt me, althans die indruk krijg ik en Rob zei dat ook, die stond er wel verbaasd van dat zo'n totale leek zo'n bond had. (thank you PN) Maar Goran als hij mijn paard was dan zou ik dat toch anders aanpakken.

Wat jammer is, is dat ik nu toch echt wel bij ze uit de buurt blijf. En ik mis mijn meissie zo toch wel. Eergisteren kwam ze lekker met me de tuin in en we hebben gewoon even van elkaar kunnen genieten zonder al die anderen erbij. Het was bijna alsof ze het vervelend vond om de tuin weer uitgeleid te worden, wilde ook echt niet gaan. Dus ... misschien vindt ze het wel niet zo fijn in die kudde ...????

Zou dat kunnen? Een paard dat 10 jaar alleen heeft gestaan en nu met van die irritante gosers staat ... maar wel heerlijk de natuur vrijheid heeft !!! Die vrijheid kan ik haar in mijn eigen dorp ook aanleren en mijn omgeving is zelfs nog beter dan deze, en haar betere vriendjes geven misschien? Maar door het bos denken we dat het pad maar zo'n 4 km gaat worden van Rob's dorp naar mijn dorp. Dus dat kan heen en weer rennen worden, en dat is niet zo'n goed idee. O jeetje, die paardjes toch .... vergeet paardrijvakanties - ik wil een clicker vakantie ..!

Marianne Gomes schreef op dinsdag 26 juli 2011, 10:33:


paarden gebruiken voornamelijk bijten en trappen


paarden als Goran zijn lastig, zeker als beginner. Hij is getraumatiseerd en je weet niet hoe hij jouw gedrag gaat interpreteren, dat wordt mede bepaald door ervaring met de mens in het verleden. Er zit dus niet dezelfde logica achter als bij Maya. Je leert wel meteen hoe alert je altijd moet zijn.


misschien had ze nog zin in wat meer krabbels.


Mijn ervaring is dat paarden die lang alleen hebben gestaan er uiteindelijk altijd voor kiezen om bij de kudde te willen horen. Bij sommige duurt het lang maar het kudde instinct wint altijd. Paarden in de kudde zijn lang niet altijd aardig tegen elkaar en ik zie wel dat ze elkaars vertrouwen ook lelijk kunnen beschadigen. Maar het instinct blijft.
Observeer de paarden goed, is Goran tegen zijn soortgenoten ook vaak lelijk of bewaart hij dat gedrag voor de mens.


ik zou het wat meer tijd geven, niet meteen willen ingrijpen, tijd lost vaak vanzelf de dingen op.

Marianne Gomes schreef op dinsdag 26 juli 2011, 10:33:


Misschien voelt ze zich niet zo prettig bij de bezitsdrang van Goran? Hij neemt haar haar vrijheid af, toch?
Als Goran haar niet zo fanatiek bewaakte, zou ze met de andere paarden van de kudde (ook) meer contact kunnen maken, en misschien is dat wel wat ze graag zou willen...
(Mijn vorige merrie kreeg altijd een vriendin in een kudde, bijvoorbeeld.)

Maar wat jouw contact met Maya betreft:
Als ze in de kudde zou blijven, zou ik zorgen dat Goran mij serieus nam en mijn leiderschap respecteerde...
Ofwel: als jij op het toneel verschijnt is Maya van JOU, en niet meer van hem!

Britt Claeys schreef op woensdag 20 juli 2011, 23:42:


Het is ook aangeleerd gedrag.. en dat is ook goed... :) nog beter is als ze ook nog iets te horen krijgen over het waarom - hoe en wat - anders blijft het bij een emotionele reactie die goed is om bij de 'groep' te horen.. met info kunnen ze zelf gaan nadenken... maar dat geef jij ze vast wel Britt :)
Myriam

is het bezitsdrang of bescherming van maya?

misschien bekijkt hij jou (als mens) als bedreiging vanuit zijn eigen (slechte) ervaring?

Mijn merrie was ook getraumatiseerd en heeft me in het begin dat ik haar had een keer flink gebeten (een jaar geleden) en enkele maanden geleden gebeurde dit nog eens. Dit was mijn fout, in die zin dat zij het gevoel had dat ik een bedreiging voor haar vormde en dat ik niet alert was. De eerste keer omdat ik er vanuit ging dat ze mijn goede intenties wel zou zien (een beetje naïef misschien) en de tweede keer omdat ik dacht dat onze verstandhouding al heel goed was en te snel was gegaan voor haar (in het vragen van haar achterbenen, na een verhuis wat voor haar steeds zwaar is en de achterbenen die ze heel moeilijk geeft).

Ik denk dat je het gewoon wat tijd moet geven, hem laten wennen aan jou en je ritme. Veel structuur geven en dan loopt dat wel stilaan los. Maar steeds alert blijven. Ik denk dat als je werkt aan je relatie met hem dat het wel goed komt in het groepsgebeuren.

Oh ja na zo'n beet (de tweede keer was heel hard, ook blauw, toch een lange tijd een zere rug (ik was gevallen)...) was ik heel hard in shock, op zich is het niet erg (fysiek) maar ik voelde me er toch heel onveilig door, het zijn ten slotte grote dieren. Maar toch kan je best proberen om je vertrouwen terug te vinden in hem, want anders geraak je niet verder en kan je de situatie niet omkeren. Ik besefte dat zij mij onmogelijk kan leren vertrouwen als ik haar niet vertrouw.

Een dier met trauma's vertrekt vanuit een ander perspectief en heeft een iets andere benaderingswijze nodig dan eentje die je zelf hebt groot gebracht en waarvan je weet vanwaar het gedrag komt. Ik denk gewoon leren kennen, leren inschatten en mee omgaan. Geef hem het voordeel van de twijfel, hij heeft dat nooit gekregen en misschien is dat net wat hij nodig heeft...

is het bezitsdrang of bescherming van maya?

misschien bekijkt hij jou (als mens) als bedreiging vanuit zijn eigen (slechte) ervaring?

Mijn merrie was ook getraumatiseerd en heeft me in het begin dat ik haar had een keer flink gebeten (een jaar geleden) en enkele maanden geleden gebeurde dit nog eens. Dit was mijn fout, in die zin dat zij het gevoel had dat ik een bedreiging voor haar vormde en dat ik niet alert was. De eerste keer omdat ik er vanuit ging dat ze mijn goede intenties wel zou zien (een beetje naïef misschien) en de tweede keer omdat ik dacht dat onze verstandhouding al heel goed was en te snel was gegaan voor haar (in het vragen van haar achterbenen, na een verhuis wat voor haar steeds zwaar is en de achterbenen die ze heel moeilijk geeft).

Ik denk dat je het gewoon wat tijd moet geven, hem laten wennen aan jou en je ritme. Veel structuur geven en dan loopt dat wel stilaan los. Maar steeds alert blijven. Ik denk dat als je werkt aan je relatie met hem dat het wel goed komt in het groepsgebeuren.

Oh ja na zo'n beet (de tweede keer was heel hard, ook blauw, toch een lange tijd een zere rug (ik was gevallen)...) was ik heel hard in shock, op zich is het niet erg (fysiek) maar ik voelde me er toch heel onveilig door, het zijn ten slotte grote dieren. Maar toch kan je best proberen om je vertrouwen terug te vinden in hem, want anders geraak je niet verder en kan je de situatie niet omkeren. Ik besefte dat zij mij onmogelijk kan leren vertrouwen als ik haar niet vertrouw.

Een dier met trauma's vertrekt vanuit een ander perspectief en heeft een iets andere benaderingswijze nodig dan eentje die je zelf hebt groot gebracht en waarvan je weet vanwaar het gedrag komt. Ik denk gewoon leren kennen, leren inschatten en mee omgaan. Geef hem het voordeel van de twijfel, hij heeft dat nooit gekregen en misschien is dat net wat hij nodig heeft...

Vandaag een rit van 3,5 uur gemaakt door de duinen van Schoorl. Het verbrande deel is heel triest om te zien, maar de natuur laat zich niet zo maar verslaan, eronder wordt het al weer groen!

Het was koud vandaag, het strand was volledig uitgestorven en ook de Berenkuil was uitgestorven. Iedereen zat bij de kachel en wij zaten op onze paardjes.

Alle foto's en korte filmpjes heb ik verwerkt tot een filmpje van 5 minuten. De lichte vos met witte sokjes is Arabesk (daar zit ik op) en de donkere vos is zijn zoon; Safino.

http://www.youtube.com/watch?v=zI7wykqbAV8

**********
Vroeger toen de guldens nog van hout waren,
Reina nog een zwart hoofd had,
paarden nog met bitten gereden werden en ijzers
onder hun voeten hadden....

Hey,

Mooi filmpje maar ik mis toch een beetje de eigenhied van hoog in het bloed staande paardjes. (of van paarden in het algemeen)
Alles ziet er een beetje 'flets' en gelaten uit.
Ik merk ook geen enkel iniatief van de paarden.
Geen opwinding, geen emotie alleen een bijna robotterig opvolgen van aanwijzingen.
Misschien is dit jouw doelstelling?
Niet de mijne.
Het geheel ziet er wel rustig uit.

Koen

Ow ja, nog even.
Ik zie ook vrij veel hoog opgetrokken 'mensen' hieltjes.
(kan ook aan het moment van opname liggen hoor)

Koen

Waar zit de knop "vind ik leuk!", Jantine

@Koen: ik wacht met spanning op jouw filmpjes!

Koen Theys schreef op zaterdag 30 juli 2011, 23:37:


Waar baseer je dit op?
Er is ook weinig ruimte voor eigen iniatief op dat ruiterpad, het is een soort rails die je moet volgen, anders krijg je de bospik achter je aan. De paarden weten ook dat ze dat spoor moeten volgen, ja helaas, weinig keuze.

Het zijn hele rustige arabieren (geworden), het is maar net wat je ze aanleert. Ik vind opgefokte 'bloedpaardjes' echt niet normaal en ongezond. Ik hou van evenwichtige rustige paarden die hun koppie erbij houden en niet om alles drukte maken.

Ik zie toch duidelijk een opgewekt orenspel bij mijn paard en het andere paard.