Nu ik veel met mijn paard buiten rij, heb ik in korte tijd al veel idiote gedragingen van vooral automobilisten gezien (al kunnen fietsers, scooters, ed. er ook wat van), die zich plotseling geconfronteerd zien met ruiters.

Variant 1 heeft haast, rijdt hard en agressief, soms overmoedig en meent dat een paard sowieso niets op de weg te zoeken heeft. De weg wordt dan ook geheel benut, dat de ruiter in het gedrang komt, registreert hij niet eens. De automobilist scheurt voorbij, tot overmaat van ramp soms ook nog met een kapotte uitlaat, keiharde house of een hossende, rammelende aanhanger met waaiend dekzeil. De ruiter van achteren naderend mindert hij geen kilometer snelheid, vlak achter de ruiter wordt een slinger aan het stuur gegeven en voorbijgescheurd.

Variant 2 is overdreven voorzichtig, de "heer" / "dame" in het verkeer die onmiddelijk afremt en het liefst een kilometer van te voren in een inham zijn auto parkeert. Ben je er bijna langs en bedank je die erg vriendelijke persoon, dan doen zij graag het raamje open en steken plotseling hun hoofd naar buiten en brullen hard "moin!" of beantwoorden je groet met een flinke druk op de claxon. Dat je paard hiervan schrikt leidt tot een verbaasd gezicht, oh, dat wilde ik niet.....

Variant 3 remt af als hij/zij je nadert, wijkt niet overdreven uit en rijdt rustig langs, terwijl opgelet wordt wat het paard of ruiter doet.

Gelukkig is variant 3 in de meerderheid, maar ik kan mij behoorlijk aan variant 1 en 2 ergeren. Met een paard wat nog niet 100% verkeersmak is, leidt dat nog al eens tot avontuurlijke, zo niet gevaarlijke situaties. Ik probeer als ruiter zo min mogelijk mensen tot last te zijn, ik neem zo min mogelijk ruimte in beslag, ik wijk uit waar ik kan en heb zelfs een schepje in mij zadeltas zou mijn paard op een minder geschikte plek mesten. Ik wil immers ook geen mest voor mijn voordeur, dus....
Notabene "die Polizei, dein Freund und Helfer" is laatst mijn collega en ik als een gek voorbijgescheurd. We hadden nauwelijks tijd onze paarden de berm in te sturen. Niet te geloven.

Volgens mij is het niet verkeerd automobilisten standaard een cursus omgaan met paarden in het verkeer te geven. Veel automobilisten hebben immers geen flauw idee hoe een paard reageert en nog minder hoe zij zich het beste kunnen gedragen. Jullie hebben vast soortgelijke ervaringen?

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 24 oktober 2005, 13:55:

Welkom in de werkelijk wereld van subjectieve waarneming.
Ter relativering: 2/3 van de dodleijke ongevallen met motorfietsen wordt DIRECT veroorzaakt door een automoblist. Meest 'niet gezien' terwijl daar verder geen reden voor was en de motorrijder met licht reed.....

Op de motor kun je daar een paar dingen aan doen waardoor men wel naar je wijst als aso maar je wél gezien heeft. Liever dat dan 'hij reed zo netjes op je grafzerk'

Te paard idem; NIET TE NETJES EN VOORZICHTIG RIJDEN!!! gedraag je assertief en eís je plek de weg op. Je mág niet in de berm of op het fietspad dus ga minimaal op het midden van JOUW rijbaan rijden.
Trek altijd zo'n day-glow hesje aan en neem een stok mee (en schroom niet daarmee uit te halen).
Noteer het nummer van zo'n domme stadscowboy en dien een klacht in bij het landelijke meldpunt daarvoor.
Idem andere wangedragers; via de RDW kun je de naw-gegevens opvragen en neem kontakt op!
Je bent verplícht je als elk voertuig op de weg te gedragen, dus EIS DIE PLEK!
Dien klachten in bij de gementeraad, bij de gemeentepolitie en blijf daarmee doorgaan.
Daarnaast doe je hoffelijk tegen iedereen die gewoon doet wat feitelijk normaal is maar nu bijna 'aardig' is.

Monique Meijer schreef op maandag 24 oktober 2005, 13:55:


Hoi Monique,

Ik heb ook ervaren dat er verschillende benadering zijn, maar ik denk niet dat je het de automobilist kwalijk kan nemen.. Hoe zou je graag willen dat ze je benaderen? Voor iedere paard en situatie is misschien een andere benadering gewenst, dat kan de automobilist niet ruiken van een afstand.
Als je zelf paardrijd zal je er een stuk bewuster mee omgaan als dat je niet weet wat er van je verwacht wordt.
Gewoon signalen geven denk ik als je wilt dat het rustiger moet of juist sneller is voor iedereen helder, toch?

Sinds ik mijn motorrijbewijs heb gehaald houd ik als automobilist ook meer afstand van motoren, daarvoor was ik me er echt niet bewust van...

Huertecilla schreef op maandag 24 oktober 2005, 16:04:


tja... dat is ook een benadering.... Ben benieuwd wat er het beste bij jou past?

Huertecilla schreef op maandag 24 oktober 2005, 16:04:


Nou, mijn plek eis ik dus mooi niet op, enkele jaren geleden is mijn paard door een man van achteren aangereden en van de weg gedrukt. Gelukkig maar een flinke duw tegen de kont, paard helemaal in paniek, hij brullen dat ik niets op de weg te zoeken had. Gelukkig niets gebeurd, maar toch.... Mijn plek opeisen, nou nee, dank je feestelijk.
Enne, RDW, ik woon in Duitsland......
Monique

iss schreef op maandag 24 oktober 2005, 16:42:


Natuurlijk kan een automobilist dat niet ruiken, maar kinderen daar scheur je toch ook niet langs? Hoe ik zou willen dat ze langsrijden? Graag op een normale manier, niet overdreven voorzichtig en niet als een losgeslagen coureur. Gewoon rekening houden met elkaar zoals een normaal mens doet. En signalen geven werkt bij heel wat mensen jammer genoeg absoluut niet. Mijn collega gaat met haar haflinger gewoon dwars op de weg staan als zo'n idioot langs komt en dwingt haar rechten af. Mij eerlijk gezegd te gevaarlijk, stel dat zo iemand toch doorrijdt?
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 24 oktober 2005, 13:55:


Het KNHS is al een tijdje bezig met een campagne. (www.watjedoet.nl)Daar kwam ik per toeval achter laatst. Of het zijn vruchten afwerpt weet ik niet want bij mij in de buurt heb ik er nog niks van gemerkt. Laatst een autospiegel er af geschopt omdat de persoon in kwestie met alle geweld er langs wilde en uiteraard niet met 20 km p/u terwijl er geen ruimte was. Hij heeft er niet eens wat van gemerkt. Godzijdank heb ik een superbrave merrie maar zij zal uiteraard ook grenzen hebben. Wat ook een gevaar is zijn wielrenners. Die beginnen al op 25 meter afstand als een gek te schreeuwen dat ze eraan komen en dat je moet opzouten (echt waar) en met een rotgang erlangs. Oplossing: lekker laten schreeuwen en midden op het pad blijven lopen. Dan moeten ze wel afremmen. Veiligheid gaat toch boven alles. Dan trachten uit te leggen wat voor gevaar ze lopen als het paard mocht schrikken. Laatst zijn 4 wielrenners met ernstige verwondingen naar het ziekenhuis gebracht. Dit paard schrok wel en haalde uit. Tja daar konden zowel de fietsen als de berijders niet zo goed tegen. Eigen schuld dikke bult helaas. Aan de automobilisten (veelal buurtbewoners) hebben wij nu kopietjes van bovengenoemde site uitgedeeld. De meeste realiseren zich niet dat een paard een vluchtdier is. Dagjesmensen proberen wij zo goed als te kwaad het nut van het voorzichtig benaderen en passeren van paarden uit te leggen. Wie weet dringt het ooit eens door en hoeven we niet te wachten tot er weer eens wat ernstigs gebeurd.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 24 oktober 2005, 17:06:


Nou ik rijd ook altijd in het midden van de weg hoor. Pas als de auto heel dichtbij is en ik hoor hem vertragen, dan ga ik uit de weg.
Ik ga er van uit dat een automobilist zijn auto liefst kras-en blutsvrij houdt en dat hij dus niet expres tegen mij rijdt. (Maar blijkbaar ben jij de enige man in Duitsland tegen gekomen die dat niets kon schelen)
Als ik aan de kant rijd, durven ze me soms wel eens voorbij scheuren waarbij ze dan mijn paard op een haar na raken.
Een vriendin van mij heeft daar trouwens een goede remedie tegen. Als ze te dicht komen, gewoon even de voet (met metalen stijgbeugel) een stukje uitsteken. Krijg je gegarandeerd een mooie kras. Zijn die automobilisten op slag genezen. (Maar dat durf ik zelf niet doen eerlijk gezegd)

Type 2 vrachtwagenchauffeurs zijn de ergste. Ze vertragen (erg hoffelijk natuurlijk) en als ze je voorbij zijn trekken ze weer op. Wat natuurlijk veel lawaai maakt. Nou negen van de tien keer is mijn Tempête dan ribbedebie.

Trouwens om een ramp in het verkeer te zijn, hoef je niet eens in het bezit te zijn van een motorvoertuig. Fietsers kunnen er ook wat van. Ik ben ooit een keer afgedreigd door een fietser die vond dat ik niet genoeg aan de kant reed. Die man hing letterlijk aan mijn teugel. Ik dacht dat hij mij eraf ging trekken en mij in elkaar ging slaan. Ik weet dat het vrij agressief is maar ik heb toen mijn paard in zijn richting gestuurd, en was van plan haar te vragen hem omver te lopen (dat zou ze doen zonder aarzelen) Gelukkig is het zover niet gekomen en had hij door wat ik van plan was. Hij is dan maar verder gefietst. En moest zoiets weer voorvallen dan zou ik het weer doen. Want tegen een volwassen man heb ik fysiek niets te vertellen, en dan gebruik ik graag die 450 kilo paard onder mijn kont.

groetjes
Ans

Monique Meijer schreef op maandag 24 oktober 2005, 13:55:

natuurlijk hebben we die. Motoren die op de hielen van je paard rijden en als je er iets van zegt op hun motor kloppen en een opmerking maken in de trant dat hun motor ook leeft.

fietsers die boos worden omdat je op een weg loopt met een ponie met je dochter erop en 2 honden aan de lijn. dan moeten ze uitwijken!?

enz. enz.
Jacqueline

Huertecilla schreef op maandag 24 oktober 2005, 16:04:


HC.

Met een stok uithalen naar een of andere Jonny in bv een golf GTI kan risico's met zich meedragen (ik wil hier niet de GTI-rijders generaliseren hoor), maar hier in Nederland loop je het risico dat jouw terechte reactie te paard naar zo'n aso door hem foutief geinterpreteerd wordt. Veel mensen achter het stuur hebben weinig behoefte om zaken uit te praten, agressief gedrag voert te vaak de boventoon. Voorkomen is vaak beter dan genezen.

Wanneer ik zie dat iemand komt aanjakkeren dan zet ik mijn paard dwars midden op de weg en zeg dan stay. Nou dan blijft madam staan en ik doe net of ze niet meer verder wil. Wanneer de automobilist stilstaat loop ik met een smile langs en roep dan schouderophalend SORRY.
Ik zie dan aan zijn nonverbale communicatie dat hij licht geirriteerd is, ik maak dan zijn probleemgedrag ook daadwerkelijk zijn probleem. Hij moet stoppen, en dat is eigenlijk wat hij niet wilde en ik hoef geen rare sprongen uit te halen om een lachende aso langs te zien stuiven.

Martien.

Monique Meijer schreef op maandag 24 oktober 2005, 17:13:


doorrijden doen ze toch niet want dan gaat hun autootje kapot,he!
heb ik ook gedaan gewoon zover op de weg gaan lopen zodat ze wel af moeten remmen en dan naar de kant gaan . werkt prima.

Jacqueline

Monique Meijer schreef op maandag 24 oktober 2005, 13:55:


Dan is er ook nog het soort dat vind dat zodra je paard zich op de openbare weg begeeft ook maar verkeersmak dient te zijn, bij de vraag hoe die dat dan moet leren hebben ze geen antwoord. Trouwens laatst wel een ambulance die zwaailicht en sirene ruim op tijd uit deed tijdens het passeren, dat was erg fijn. Als ik de eerste keren buiten ga dan doe ik een blauw hesje aan met een grote witte L er op, Hilariteit alom maar wel leuke reakties en idd een beetje consideratie. Of deze, ik moet een viaduct over die boven de snelweg ligt als ik wat verder weg ga, rustig in stap ga ik meestal redelijk dicht tegen het midden erover heen met mijn paard aan de hand, jaaaaaa dan moet je toch even boven op de toeter natuurlijk, stel je voor dat het 3 seconden te langzaam gaat. Nu ga ik in draf op het midden en maak mezelf erg spectaculair breed roep heel hard hooo rustig easy!!!! (mijn paard geeft mij vreemde blikken, raar vrouwtje) en ik krijg me toch respectvol de ruimte. Tja af en toe erug overdrijven is soms erg praktisch HI HI HI!
Ina

******************

Ja, da's hier ook wel een probleem. Over het algemeen is Torop "stoer" verkeersmak, maar echte tractors worden hem te gortig. Zolang ze even rustig doen gaat het goed, maar een half jaar terug ging het toch bijna mis.

Had ik net een drukke verkeersweg overgestoken (wel goed gekeken natuurlijk), start er opeens op een naburig erf een enorme dragliner die de weg op draait. Ik dacht, naja, niets aan de hand, hij zou op hol kunnen slaan maar dan hebben we in elk geval de ruimte voor ons. Pech ... komt er TEGENOVER ons OOK nog een dragliner aan. Stonden we tussen twee van die bulderende dingen in. Ben toen er toen toch maar snel afgewipt en heb erop gegokt dat hij liever bij mij zou blijven als er lawaai is . Gelukkig deed hij dat ook, maar hij stond te trillen als een rietje en was bijna achteruit het kanaal in gegaloppeerd.

Ging goed gelukkig. Hij was wel een tikje overstuur.

Maar dan denk ik dus wel: kan dat ding niet even wat zachter, je ziet toch dat dat beest begint te springen, doe dan gewoon ff rustig!!!!!!

(maar nee dus, gewoon doorbulderen).