Wil schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 16:02:


Hallo,
Een bom-proof paard is inderdaad een goede oplossing. De haflinger van mijn collega is er zo een, alleen varkens zijn zo verschrikkelijk eng.....
Zondag kwamen we er weer langs. De varkens hadden ons al lang gezien en kwamen er in draf met wapperende oortjes aan - wat een gezicht. Omdat de haflinger bij varkens het liefst rechtsomkeert maakt en naar huis galopeert, toch een eng idee, als je eigen paard nog niet helemaal bom-proof is. We maakten ons al op wat gevat, maar het gekke was dat onze paarden op elkaar vertrouwden, hoewel ze 'em beiden verschrikkelijk knepen. Steeds weer aan elkaar snuffelen, bevestiging en steun zoeken en doorlopen. Voordat we het wisten waren we er voorbij....
Monique

Sabrina Adams schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 15:46:


Dus hoort niet alleen niet iedereen op de openbare weg ook niet iedereen kan de verantwoordelijkheid voor een paard aan.


Wat jij je wel/niet kan voorstellen is geen wetmatigheid.

Ík vind dat iemand zonder goede kennis van de regels niet in het verkeer hoort.
Ík vind dat iemand met een niet verkeerszeker paard niet in het verkeer hoort.

Om de regels te leren moet je sturderen, om een paard verkeerszekerl te maken moet je opvoeden en beleren.
Niemand die beweert dat dit makkelijk is, maar het zijn wel voorwaarden.
Zolang je daaraan niet voldoet geeft het geen pas een ander waar dan ook van te beschuldigen.

Wat betreft de vraag wáár dan: wees creatief. Begin met wandelen, dan met een ander, bomzeker, paard. Begin klein. Zoek 'problemen' op onder gecontroleerde omstandigheden. Vraag niet te veel van een jong paard.

Verder vraagt de wet niet om 100%, maar dat je er als bestuurder alles aan doet. Ook mag jij er vanuit gaan dat de óverige verkeersdeelnemers zich aan de regels houden en er alles aan doen om een gevaarlijke situatie te voorkomen. Indien niet, zijn ze daarop aanspreekbaar; dat is verwijtbaar gedrag. Zij, maar ook jij....

Huertecilla schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 19:09:


vandaar dat ik een grote witte L op blauw veld op mijn buik en rug heb als ik met nog een vers paard(paard kan ook een sticker op zijn kont krijgen) op pad ga, we kunnen alles wel geoefend hebben maar de echte situaties kom je pas tegen als je alleen bent, de meeste keren kunnen we rekenen op voorzichtig gedrag van de andere mede weg genoten. Bij vragen leg ik altijd vriendelijk uit waarom, hoe en wanneer en idd dikke duim bij meedenkend gedrag ! al ben je van alle regelgeving op de hoogte en heb je van alles geoefend vooral op plotselinge geluiden klapperende wagentjes losse zeilen enorme landbouwmachines, paarden blijven vluchtdieren, eigenlijk zijn de makste de gevaarlijkste want dan verslapt de aandacht nog wel eens; ter illustratie mijn dikke kameraad van toendertijd rond de dertig had alles meegemaakt hij liep in zijn jongere jaren midden in amsterdam zijn huurkoets te trekken tussen de trams en alle verkeer door, hij stond zelfs letterlijk in de klas als paard van sinterklaas, je kon niet verkeersmakker vinden, maar toch zijn we een keer op de kletter gegaan met koets en al en om gekieperd, een ander paard ging op de vlucht omdat hij van iets schrok en die ouwe schrikt zich helemaal dood springt vooruit en wijkt uit en we worden gelanceerd over een boomstronk. Ik kies voor de meest voor ons veilige weg en als ik me aan de regels kan houden zal ik het niet nalaten maar als uit veiligheid een ruime interpretatie beter is kies ik daarvoor, en als ik daarvoor op de bon geslingerd wordt ,het zij zo. Ik ben ongeveer drie jaar niet meer aktief geweest in het verkeer met mijn paard dit jaar weer voor het eerst en ik moet zeggen dat het gebrek aan tolerantie naar paarden toe enorm is toegenomen, ik ben daar wel van geschrokken eigenlijk. De agressie die ik tegen kom terwijl ik boven op een viaduct over een snelweg sta ruim van te voren gebaren maak als rustig aan aub , en er vol naast mij op de toeter gedrukt wordt plus een middelvinger toe vind ik ten hemel schreiend (en dat is niet eenmalig helaas). Mijn paard is verkeersmak voor eigenlijk alles maar er blijven rare mensen die in hun blikkie zich eigenaar zich eigenaar van de wereld wanen. Ik stap af en loop met haar aan de hand over het viaduct als ze eventueel over de railing gaat dan maar liever zonder mij. Ik kan natuurlijk ook altijd in de bak blijven rijden dan heeft het overige verkeer ook geen hinder. Ze is trouwens wel een dame in het verkeer ze poept nooit plast nooit, en tikt ook nooit met haar hoef tegen haar voorhoofd.
Ina

epona schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 20:01:


:) mooi verhaal Ina!
Piet

Monique Meijer schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 16:24:

Hallo.
Deze draad herinnert mij aan de keer dat ik met een goeie vriend meereed - beschaafde en verantwoordelijke automobilist, waar je zó je dochter bij in de auto laat stappen.
Op een weggetje hier in het buitengebied (zo'n weggetje waar je met twee wielen de berm in moet voor een tegenligger) reed hij tot mijn verbijstering met ruim tachtig langs een kind op een pony in de berm.
De pony trok zich er gelukkig niets van aan, maar mijn vriend was stomverbaasd toen ik vervolgens ontplofte - hij had werkelijk geen idee van de risico's. "Paarden zijn zulke grote, stoere beesten", zei hij, "die zijn toch nergens bang voor?"
Hij zal heus niet de enige zijn die zo denkt - waar ik maar mee wil zeggen dat de meeste automobilisten gewoon onwetend zijn, net als die buschauffeur in een eerdere post, en daar zul je als ruiter/menner toch rekening mee moeten houden.
groeten,
j.
(Uiteraard rijdt hij sindsdien keurig langs paarden, categorie 3 op de Schaal van Monique, zeg maar. )

Jaydot schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 22:56:


******************

Volgens mij is het ook echt wel zo dat sommigen - ook zelfs boeren - geen idee van het schrikgedrag van paarden hebben.

Bij tractoren ga ik zelf meestal (wel ver van tevoren) midden op de weg stappen en gebaar dan met mijn hand "LANGZAAM AAN". 99 van de 100 keer helpt dat en minderen ze hoorbaar vaart en doen even rustiger - het is hetzelfde handgebaar dat ik voor hem gebruik "langzaam aan" ... zou Torop dat snappen eigenlijk?

Voor van die grote tractoren ga´k wel even uit het zadel , geen zin in spektakel, hij blijft het grote enge dingen vinden. Kleintjes lukt nog wel in het zadel.

Een paard blijft een vluchtdier en aan de buitenkant is niet te zien hoevaak het met verkeer in aanraking is geweest.

Mijn paard blijft nu meestal rustig.
Snuift zelfs aan de banden van een traktor.

Maar ook ik eis mijn plek op.
Loop of rij midden op de (te smalle) weg en als ik zie dat de auto remt, ga ik langzaam aan de kant.

Wat hier een probleem is om mijn paard aan te wennen zijn fietsen.
Er komen maar heel weinig langs en ze zijn zo stil en opeens dichtbij.
Dat is toch wel heel eng voor mijn paard, vooral als de fietser ook nog gedag gaat zeggen en het paard recht aankijkt.

Ik heb geen zin in risico's nemen.
Wat is een verkeerveilig paard?
Zondag kwam een meisje met haar ouders naar een paard kijken en het feit dat de eigenaresse niet wilde zeggen dat haar paard 100% verkeerveilig was, deed ze afketsen.
Terwijl het paard de meest veilige van de hele stal is.
Die mensen weten niet wat ze laten schieten.

van lennep schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 10:25:


hey ja hier ook maarja ik woon nu wel in een dorp (sins tjah minder dan een jaar) de richting die ik altijd opmoet om in het bos te komen (het zijn niet mijn eigen maar verzorgpaarden) staan net buiten de stad en moet een heel stuk langs de weg...en als je nou eenmaal met een jong paardje rijd ga je normaal gesproken (vooral dan met het rijden he) even naar rustige wegen zodat het rijden al vertrouwt word...en dan kom je soms zoon mensen tegen...heb ook al idd te overdreven mensen gezien van een man (wel heel lief hoor) en een oude man al grijs en vrij kaal :) die kwam met zijn automatische rolstoel en telkens stopt hij en zegt hij (terwijl hij nu al zowat verkeersmak is alleen schrikt hij sins kort voor landbouwvoertuigen die rammelen...ook pas sins kort maar dat kwam opdat de arabier die mee reed (weer die ene arabier) hier helemaal panies voor is en de mijne bleef lekker rustig maar uiteindelijk had hij haar toch aangestoken met zijn angstige gedrag (na zoon 3 buitenritten) maarja..is dus weer even laten wennen en gedult hebben...maar zeer zeker zijn er ook ruiters die er wat van kunnen en dat zij uiteindelijk ruzie kreeg met die jongen tjah sorry daar houd ik persoonlijk niet zo van...al is het erg uit de hand gelopen...het paard waar ik op reed...was wel bang en heeft meer moeite gekost het dier weer te laten wennen aan verkeer maar alles is nu oke....hij kon wel tegen tuteren maar...als zoon auto met een hele hoge snelheid en kabaal langsrijd en het dier is niet 100% schrik, verkeer en paniek vrij (nog niet altans) dan is het moeilijk...voor de rest zijn de meesten eigenlijk allemaal super aardig....(maar het is hier vooral als het om jeugd gaat...al ben ik zelf maar 17 hoor..) maar ze schelden de dieren uit enc..wat zeker niet zo erg is (gewoon negeren) maar vooral de jongens hier (en weer niet allen maar je hebt er een paard) gaan zich dan zogenaamt stoer gedragen tegenover hun vrienden en vele zijn van die mensen die het puur doen voor de vrienden en als je hem alleen zou zien zou hij waarschijnlijk bij elke wei even stoppen om ze even te kunnen aaien en wat lekkers te geven...maarja...

tis wat af en toe...ik denk trouwes als je op het platteland woont en in een drop of zo..waar veel akker is of ieder geval niet zo druk zoals dicht bij de stad dat je VEEL minder van deze mensen tegenkomt! hier in het drop heb je ook een paar gekken voornamelijk van die jeugt die hardcore luisters (ieder het zijnen hoor maar toevallig dat die wel degene zijn die zich hier misdragen) voor de rest meestal oudere mensen en iedereen kent elkaar...hier heb je met paarden ook veel minder problemen en meer respect dan als men in de drukke strad komt! (of daar in de buurt moet lopen) al moet ik zeggen dat in de wijk waar ik voorheen woonde (zoon 16 jaar net voor mijn 17 verhuist) er veel paarden omheen stonden en ze het daar net heel leuk vonden als een langs kwam met een paard....
maar oke genoeg gezeurt

MizzPoeZ schreef op maandag 14 november 2005, 9:59:


Mijn ervaring is dat het best wel even kan duren voor je paardje een beetje gewend is. Ik heb een fjord gehad, die zodra hij uit zijn vertrouwde omgeving werd gehaald meteen gestressd raakte. Ben met hem op een men/ruiterkamp geweest waar hij het hooi ook alleen maar gebruikte om in te gaan liggen. Ook krachtvoer wilde hij toen niet eten en hij is in een week tijd best wel dun geworden. Hij liep toen met een heel koppel vreemde paarden op het land.
Later hebben we hem met zijn spangenoot, een merrie, ook nog verschedene keren meegenomen. Het bleef altijd een stress-kip, zelfs als hij alleen met zijn eigen maatje op een vreemd lang liep.
Van dat afvallen moet niet meteen te bang zijn. In twee dagen kan je pony echt nog niet al zijn vet kwijt zijn. Naar wat ik uit het boek van natuurlijk hoefbekappen heb begrepen, lijken paarden vaak dik omdat hun darmen vol gras zitten. Jouw pony zal nu dus dun lijken omdat ze al twee dagen niet veel gegeten heeft en haar darmen dus leeg zijn. Daar zal de diaree ook nog aan mee werken.
Die diaree kan trouwens ook van de zenuwen komen. Allebei mijn fjorden raakten aan de dunne zodra ze ergens anders waren. Zelfs tijdens een tochtje naar de hoefsmid (kom ik nu trouwens niet meer) of naar de les "schijten ze bagger".
Dat verplaatsen van een 15 jarig paard hoeft geen probleem te zijn. Zelf heb ik mijn toen 20 jarige merrie, die toen al 13 jaar op hetzelfde adres stond, van de boer naar mijn eigen huis verhuisd. Kreeg toen ook van iedereen te horen dat dat niet goed zou gaan. Maar dit paard heeft daar helemaal geen problemen mee gehad. Ze wilde alleen niet op stal staan. Dat ging beter toen we de geit tegelijk met haar binnenzettten.

Als ik jou was zou ik het toch nog even aanzien. Je hebt best kans, dat als je een week verder bent, je er heel anders tegenaan kijkt. Wel goed in de gaten houden of de andere paarden haar niet slaan of bijten.

Els.

MizzPoeZ schreef op maandag 14 november 2005, 12:04:

Misschien wil ze wel wat eten als je haar van het land haalt en er bij blijft staan. Kan ze misschien toch met een gevulde buik de nacht in. Moet je natuurlijk wel tijd voor hebben.
Hoe doe je dat als je op wedstrijd bent? Eet ze dan wel?

Dat kan ik me voorstellen. Vooral omdat je het niet de hele dag in de gaten kan houden. Het zal haar zeker tijd kosten om te wennen, vooral als het zo'n stressertje is in een vreemde omgeving.
Misschien vindt ze het prettiger als ze niet tussen die vreemde paarden staat. Je zou kunnen vragen of de mensen waar ze nu staat een stukje land voor haar af kunnen zetten, of dat je dat zelf mag doen. Ze moet dan natuurlijk wel contact houden met de andere paarden. Als ze dan aan de nieuwe plek gewend is, zal het haar minder moeite kosten om tussen de groep te staan.

Sterkte ermee en misschien wil je laten horen hoe het gegaan is. Zelfs als je besluit haar terug te brengen naar haar oude adres.

Groetjes, Els.

Kentuck schreef op maandag 19 december 2005, 14:49:


Hoi Kentuck,
Mijn eerste paard had ook niet veel problemen met op de trailer gaan. In het begin werden we altijd gereden door de boer waar ze stond. Ze kwam dan geregeld drijfnat uit de trailer. Ze bewoog niet, je hoorde haar nooit stampen, maar ze raakte schijnbaar zo gestressd dat ze toch nat werd.
Toen we zelf een trailer hadden en een stuk rustiger met haar reden is ze nooit meer nat geworden.
Denk dat het in haar geval dus voornamelijk door de rijstijl kwam. Wij rijden zelf altijd heel rustig, vooral in de bochten, en remmen zoveel mogelijk op de motor. Is een kwestie van goed vooruitkijken.

Groetjes, Els.

Hoi allemaal,

Met de aankomende jaarwisseling in zicht vragen wij ons het volgende af: Moeten we de paarden in het land laten staan tijdens het vuurwerk of kunnen we ze veiliger met een lekkere plak hooi op stal zetten? Mijn man is voor het laatste en ikzelf twijfel nogal.
Andere jaren zetten we de twee fjorden altijd op stal, maar dat stonden ze toen zowiezo 's nachts nog. Deze winter hebben we ze voor het eerst dag en nacht buiten met mogelijkheid tot inloop in de stal. Opvallend is dat Froukje zich nog steeds zonder problemen op laat sluiten (doe ik altijd 's ochtends even om het draad op het land rustig te kunnen verzetten), maar dat Willem daar erg paniekerig van wordt. Ik ben dus bang dat opsluiten zijn angst tijdens het vuurwerk alleen maar vergroot. Ik kan wel bij ze blijven in de stal, maar heb niet de indruk dat dat rustgevend op hem werkt. Maar het lijkt me ook niet de bedoeling dat er twee fjorden in paniek over het land rennen
We wonen net buiten de bebouwde kom tegenover een straatje waar altijd behoorlijk wat afgeknalt wordt en ook in de dorpen om ons heen gaat heel wat vuurwerk de lucht in.
Wat is jullie ervaring hiermee en wat is wijsheid?

Groetjes, Els.

Huertecilla schreef op maandag 19 december 2005, 16:27:


Moest ik wel even opzoeken, maar inderdaad, versteend (van angst) is wel een goede omschrijving.


Niet alleen met een trailer loopt je paard gevaar in het verkeer, lijkt me, maar juist ook als je onder het zadel of aangespannen rijdt. Daarom rijd ik zelf het liefst in het bos en in het duin. (Moet ik dus wel eerst met de trailer heen).

Els.