Wij hebben anderhalf jaar terug een bak aangelegd, die tot nog toe kurkdroog blijft, ook bij zware regenval. Hij is alleen wel behoorlijk zwaar als het langere tijd droog is.

We hebben sleuven overdwars gegraven en een greppel rondom. Vervolgens in de sleuven anti-worteldoek gelegd en voor een deel gevuld met zand. Daarop drainage-slang (overigens zit er verschil in kwaliteit van het omhulsel, zou even aan mijn man moeten vragen welke niet wegrot) en die helemaal afgedekt met zand tot grond-niveau. Anti-worteldoek over het hele oppervlak tot in de greppels, daar een houten rand bovenop en in de zo ontstane bak 20 á 30 cm. zand.

We zitten hier op kleigrond, met ongeveer een halve meter onder de bovenste klei een laag heel fijne, onvruchtbare blauwe klei.
Als je de bak/paddock droog wilt houden, is het denk ik verstandig om hem boven maaiveld te leggen. Zo kan het water i.i.g. altijd weg.

Els.

Piet schreef op vrijdag 2 november 2007, 10:08:


Niet alleen onder de bak, die laag zit hier onder heel het land, eigenlijk in de hele polder. Hij zit niet altijd op dezelfde diepte, bij ons varieert het al van een halve meter tot anderhalve meter.
Advies van buurman-loonwerker was niet te ploegen onder de bak omdat de grond anders instabiel werd, met kans op verzakkingen en kuilen e.d. We hebben alleen de bovenlaag gefreest om de boel vlak te maken.
En, zoals gezegd, bak blijft prima droog. Heb er pas één maal, kort na een wolkbreukachtige bui, plassen in gezien, maar die waren binnen tien minuten weg.

Els.

van lennep schreef op zaterdag 3 november 2007, 10:51:


Toen Froukje nog op ijzers liep, zette ze haar achterbenen ook voor elkaar i.p.v. naast elkaar. In het begin deed ze dat zonder ijzers ook. Bij haar zat het hoefbeen opzij gekanteld in de hoef. Je kon dat zien aan de zool, aan de buitenzijde zat daar een bult. Je kon het ook goed van achteren zien, vooral als ze stapte. Hoewel de hoefcapsule gewoon recht was, stond haar been er een beetje schuin op. Op een gegeven moment was de bult in de zool weg, maar aan de stand van het been kon je zien dat het hoefbeen nog niet recht zat. Ze staat nu inmiddels wel recht op de achterbenen en zet de voeten ook niet meer voor elkaar neer.

Één van de kenmerken van WLD is dat de hoef scheef is. De ene zijde van de hoef is hol en lijkt te flairen, de andere zijde is bol. Ik kan me voorstellen dat het hoefbeen dan aan de ene kant meer houvast heeft dan aan de andere en dan scheeft komt te staan. 't Is maar een idee hoor, weet er verder veel te weinig van. Kan je iets zien aan de zolen van Maike, dat de ene kant platter is dan de andere? Staan zijn benen recht boven zijn hoeven?

Als je gaat clean-traxen, zou ik eerst de volledige behandeling doen. Ieder been drie kwartier, dan drie kwartier in plastic en dat na 2 weken herhalen. Daarna zou je preventief een paar maal per jaar kunnen behandelen. Je hoeft de hoeven dan maar 20 minuten te weken en hebt aan één flesje genoeg. ('t is tamelijk prijzig.)
Froukje vond de behandelingen niks leuk. Vooral de tweede keer bewoog ze hemel en aarde om de hoefzakken af te schudden. Nu wil ze niet meer aan de trailer vastgezet worden. Daar hadden we haar met de clean-trax ook vaststaan. De trailer staat in de bak als windschutje en als je de hoefzakken heel wilt houden, kan je ze het beste op een zachte ondergrond gebruiken.

Els.

van lennep schreef op zondag 4 november 2007, 10:30:


Lijkt mij i.i.g. dat de hoef wijder is geworden. De straal lijkt ook behoorlijk breder.

Als er geen hoop meer was, Esther... Blijven zoeken!

Els.

petra linning schreef op zaterdag 3 november 2007, 23:25:


Het knallen hoeft niet van jagers te zijn. Kan zijn dat er een stuk akker is ingezaaid (wintertarwe, of zaaien ze nu de zomertarwe?) en dat daar een knalpot (kanon) op is gezet om de vogels af te schrikken. Zo'n ding geeft om de zoveel minuten een klap, kan ook onregelmatig zijn.

Els.

Spirithorses schreef op maandag 5 november 2007, 8:13:


En ik ben nu juist zonder zweep aan het longeren.
In eerste instantie was het moeilijk de paarden bij me vandaan te krijgen, normaal reageerden ze dus op het opnemen van de zweep. Zelfde met naar binnenkomen. Ze waren gewend om, als ik de zweep neerlegde naar binnen te komen.
Nu moet ik ze dat allemaal op een andere manier vertellen. Heb al een paar dingen ontdekt. Zolang ik met mijn lichaam schuin blijf in de richting waarin ze lopen, blijven ze op de volte. Zodra ik met mijn front naar ze toesta, komen ze naar binnen. Ze kennen allebei het stap, draf, galop en ho commando. Voorheen, als ze niet versnelden op stem, liet ik de zweep even bewegen of knallen. Nu versnel ik mijn eigen tempo en/of loop een paar passen hun richting op. Heeft altijd het gewenste effect.
't Is nu niet meer met de longe in de ene en de zweep in de andere hand, zoveel mogelijk op het midden van de volte blijven, maar actief met je paard meebewegen en heel goed opletten.
Zelf vind ik het eigenlijk veel leuker dan met zweep.

Els.