Zo zeg, dat was even schrikken daarnet!
Puzzle en Charly lopen nog op de zomerwei tot volgend weekend. Maar die wei is redelijk kaal. En Puzzletje begint wat af te vallen. Dus hadden we besloten om wat graan bij te voeren, zodat hij zeker niets tekort komt. (Hooi voeren is logistiek niet haalbaar op die wei
)
Dus vandaag met een emmertje voer naar de wei.
Maar Puzzle staat heel erg naar eten. Zodra die een emmer ziet of een zakje hoort kraken wordt hij heel erg opdringerig en doet hij ook lelijk naar de andere paarden. We laten hem dan wachten en vragen hem enkele passen achterwaarts te zetten zodat hij niet 'op' ons komt staan. Hij doet dan wel wat we vragen, maar echt kalmeren doet hij niet. (Ondertussen associeert hij het achterwaarts gaan trouwens ook met voer. Want als ik het hem vraag in een gewone situatie, gaat hij meteen zoeken waar ik het eten verstopt heb, ook al is er geen eten.) En als het te lang duurt naar z'n zin reageert hij zich af op Charly. Of als hij vindt dat hij nu wel genoeg achterwaarts is gegaan, durft hij z'n kont wel eens in onze richting draaien en heb hem ook wel eens weten uitslaan.
Zodra hij dan z'n eten krijgt (nadat hij braaf achteruit is gegaan
) begint hij te schrokken.
Maar vandaag bekwam hem dat niet zo goed. Na een paar happen begon hij vreemd te doen. Liet z'n eten staan en stond te wiebelen op z'n benen. En begon hij ook te kokhalsen en te kwijlen. Plots was de stoere vreetzak heel zielig. (Eigen schuld dikke bult) Ik had voor de zekerheid maar even de
DA gebeld (zag er nogal heftig uit) en die zei dat het wel vanzelf zou overgaan en dat we er maar mee moesten stappen. Na een dik half uur stappen begon hij terug handen en zakken te onderzoeken op iets eetbaars, dus neem aan dat de
DA inderdaad gelijk heeft gekregen.
Maar ja voor het zelfde geld heeft die gulzigaard morgen weer hetzelfde voor. (En vond dat nou niet bepaald voor herhaling vatbaar
)
Heeft iemand misschien een idee hoe we hem dat gulzig gedrag kunnen afleren? We voeren altijd gewoon op de wei en met Charly en Pête geeft dat geen problemen. Die staan ook wel redelijk fel naar hun eten (als ik iets uitdeel) maar als we die achteruit zetten en vragen te wachten dan die doen dat ook gewoon. Eten braaf hun eigen voer op en pas wanneer ik zeg dat het mag. Ik doe met Puzzletje niets anders, maar bij hem pakt dat dus niet.
Dat beest 'leeft' echt voor al wat eetbaar is.
Het eerste wat hij trouwens doet als hij mensen ziet, is met z'n lippen je handen betasten, zien of er niks te bikken valt.
Ans
Warboel
