marianne laenen schreef op vrijdag 2 november 2007, 19:37:
>
> Dus wat is nu de conclusie?
>
> Ik ben er echt van overtuigd dat clickeren niet voor iedereen
> geschikt is. Waarschijnlijk wel voor alle paarden, maar niet
> voor hun baasjes.
>
Eigenlijk zou niemand een jong, te moeilijk voor hem/haar paard moeten hebben, daar ligt natuurlijk de grondslag van het probleem. Maar we leven niet in een ideale wereld. En met welke 'methode' dan ook, zal je vreselijk de mist ingaan, als je het fout doet.
Als je teveel haast hebt, zal het met welke methode dan ook, misgaan. Of te traag, kan ook fout zijn.
Te weinig goede lesgevers zijn er op elk gebied.
Waarom je analytisch begaafd moet zijn voor klikkeren, mag je me uitleggen.
Ik ben geen bedreven klikkeraar, wel heilig overtuigd van het nut van positive reinforcement. Meestal ben ik te lui om er een vast schematisch plan voor op te stellen, ik ben gewoon met mijn paarden bezig, en dan komt het meestal allemaal vanzelf goed.
Vandaag echter wel even geconcentreerd bezig geweest. Mijn pony was een paar dagen geleden in paniek geraakt door een lang touw wat nog aan zijn halster vast zat, en heeft met die slang achter zich aan door de wei gesjeest. Dus nu paniek als er iets achter hem aansleept. Ik had nog nooit met hem geklikkerd, basis principe aanleren kost niet veel tijd gelukkig. Dan positief belonen voor overwinnen angst en klaar is kees. Half uur later stapt pony weg met touw achter hem aan, zonder paniek. In de wei nog wat gespeeld, iedereen blij. Dit zal ik nog een paar dagen doen, en dan is het leed geleden. Dat is toch een fantastisch, waardevol, hulpstuk in je omgang met paarden?
Isabel
Warboel
