Risah schreef op vrijdag 2 november 2007, 19:23:


Nu hoor ik van iemand dat pergolide als bijverschijnsel kan hebben dat het paard anorectisch wordt; dus weinig of niet eet. Iemand die daar iets meer over weet?????

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 6 november 2007, 11:37:


Mooi verhaal en wat een geluksvogel. die Lucero!

Piet schreef op dinsdag 6 november 2007, 12:03:


Zo heb ik het helemaal niet gelezen. Voor mij ging het vooral over een paard, de hengst Lucero.

van lennep schreef op zondag 11 november 2007, 20:36:


Inderdaad, het ziet eruit alsof het veulen achter jou aanloopt; het is een mooi en harmonisch beeld. Wat een leuk veulen ook!

Esther schreef op zondag 11 november 2007, 21:12:


En, helpt het bit om zwijnen af te leren en tot taktzuivere tolt te komen.
En wat verandert er dan eigenlijk?
Om misverstanden te voorkomen: beter met bit een taktzuivere gang dan zonder bit een zwijnenpas nmm. Ook met het oog op de gezondheid van je paard.

Arno8 schreef op dinsdag 13 november 2007, 21:45:


Ik dacht dat veulens ook nog een extra laagje wol hebben om hun eerste winter goed door te komen.
Is wel erg om dat eraf te scheren.

Esther schreef op vrijdag 16 november 2007, 9:41:


Is Bjork een merrie? Nmm hebben veel IJslandse merries En misschien andere merries ook) de neiging om veel te eten omdat ze 'denken' (genetisch geprogrammeerd???) dat ze een veulen moeten voeden. Volgens mij zijn merries doorgaans ook veel eterige dan de mannetjes, die vaak meer spelen en bewegen.

Esther schreef op vrijdag 16 november 2007, 12:07:


Ja, is vreemd, maar misschien is ze een zuinige en op een bepaalde manier dus een goede fokmerrie.
Of doordat ze inderdaad honger had vroeger is haar stofwisseling zuiniger geworden.
Mij is ook wel eens verteld dat Ijslanders in de herfst als de winter nadert,ook een tragere stofwisseling krijgen.
Mijn ruin van 17 is daar wel een voorbeeld van. Hij wordt ook dik van niets, maar in de herfst wordt het nog erger.

Groetjes,

Monique

Vicky Verreycken schreef op vrijdag 16 november 2007, 13:51:


Dit had ik dus nog neit gelezen.

Esther schreef op vrijdag 16 november 2007, 19:36:


Mijn eerste Ijslandse merrie kon er ook niet tegen als je benen haar aanraakte. Zij bokte niet, maar begon hard te lopen. Als je dan van de schrik met je benen kneep, zette ze het op een rennen.
Ik vond het best gevaarlijk. Verder was ze een hele lieve en leuke merrie die lekker kon tolten.
We hebben het gewoon geoefend, gedesensibiliseerd dus. Zodra ze ook maar even wachtte met wegschieten als reactie op de aanraking van je benen was het 'braaaf.
Het is helemaal goed gekomen met deze merrie.

Moniek

Nils Vellinga schreef op maandag 19 november 2007, 22:10:


Toen mijn IJslanders drie jaar geleden van de ijzers gingen tolten ze gewoon taktzuiver door en bij allebei was er geen sprake van door elkaar hutselen van de gangen. Wel werd bij de een de tolt wat vlakker en was het even wennen om hem zijn achterhand goed te laten gebruiken en bij de ander werd de tolt veel beter en makkelijker.

Moniek

Spirithorses schreef op maandag 19 november 2007, 23:49:


Wij hebben nu een hengstveulen (Ijslander). Vanaf de dag van zijn geboorte was hij behoorlijk brutaal en heftig. het was een hele klus om hem op zijn plek te houden, dat wil zeggen om hem ervan te weerhouden over ons heen te lopen, in onze nek te springen of in volle galop op ons af te stormen. Wij konden een jaarling (d-pony) van de buren te logeren krijgen en sindsdien is alle grensoverschrijdend gedrag van het veulen voorbij.
Er wordt veel gespeeld en rondgerend.
Voor ons veulen is het dus belangrijk om een speelkameraadje te hebben.
Het is ook geweldig om ze bezig te zien. Twee spelende jonkies: volgens mij een van de mooiste dingen van een veulen. Ik zou het niet willen missen.

Moniek

Spirithorses schreef op woensdag 21 november 2007, 17:46:


Aangezien wij een hengstveulen hebben op dit moment dat nog bij zijn moeder loopt en drinkt en dat de hele winter mag blijven doen, vraag ik me toch af hoe dat spenen na een jaar eruit ziet?
Klimmen ze na een jaar niet over het hek heen en wordt er dan niet heftig naar elkaar geroepen.
En hoelang duurt zo'n speenproces eigenlijk?
En wat vindt mama van de dekpogingen die het veulen tegen die tijd ongetwijfeld zal doen?

groetjes,

Moniek

Spirithorses schreef op woensdag 21 november 2007, 20:19:


Jullie antwoorden schetsen wel hoe het eruit kan zien in alle gemoedelijkheid.
Ons veulen is al best zelfstandig. Mams gaat gewoon mee uit rijden, terwijl het veulen thuis blijft en s'middags staat de merrie op een stukje gras dat ik speciaal voor haar bewaard heb zodat ze het niet alleen op hooi en kort gras hoeft te doen. Het veulen blijft dan een uurtje of vier bij de anderen met wie hij stoeit en hooi eet.
Maar na die vier uur dan willen ze wel heel graag naar elkaar toe.

En na het spenen: kunnen moeder en zoon dan samen lopen zonder dat er veulentjes van komen? Wie heeft daar ervaring mee?
Ik weet zelf van een geval waarbij moeder en zoon twee jaar samen zijn geweest. De merrie werd in die tijd gewoon niet hengstig. Toen ze eenmaal uit elkaar waren kwam onmiddellijk de hengstigheid terug.
Hier is het niet zo dat de andere paarden het oefen-dekgedrag van het veulen corrigeren. Er is nog een andere merrie die het zelfs leuk lijkt te vinden en de ruin van 17 jaar voor wie iedereen opzij gaat en die toch onbetwist de leider is kijkt er helemaal niet van op. Hij negeert het dus.