Diana Gerritsen schreef op zondag 18 november 2007, 15:37:


Diana: Petje af voor jouw dappere keuze en ik meen het!!!!
Je kunt hier altijd terecht met je vragen en misschien ook wat onzekerheden in het begin - hebben we allemaal gehad.
Je zult zien dat je een heel ander paard gaat zien zodra Jasper de lucht, ruimte en vriendjes om zich heen krijgt.....

Groetjes succes, Pien

Aafke schreef :

Zeg ik dat? Zeker ben je het aan je paard verplicht ook droge gedeeltes aan te leggen in de paddock/weide, maar om nu gelijk naar het andere uiterste te gaan en je paard in een stal op te sluiten ?!
Het gaat mij om de opsluiting, die vind ik niet in orde. En al helemaal de eenzame opsluiting niet.

Dat je ergens een loods hebt waar je je paard(en) eens lekker droog kunt wegzetten en waarbij ze wel kunnen blijven bewegen in groepsverband: Dat zou ik wel zien zitten, persoonlijk.
Ik heb mijn paarden altijd buiten staan (met inloopstal) en soms vind ik het best bar onhandig, voor mezelf, voor Jack, de mensen die naar de paarden komen, het gewaad door de blub, de altijd en eeuwig modderige paarden, niet goed kunnen controleren hoe het met de hoeven gesteld is enzo, het gesleep met de kruiwagen, gesjouw met water, de koude, altijd koude handen, laarzen en 7 lagen kleren aan....

Een loods? Handig. Maar meer voor onszelf dan dat de paarden het nodig hebben, ben ik eerlijk in. Maar geen stallen waar ik de paarden afzonderlijk op een klein opppervlak zou moeten zetten, dáár geloof is dus niet in, da's een gepasseerd station voor mij.


IK beweer ook niet dat ik mijn paarden 'natuurlijk' houd.
Zodra je een hek om ze heen zet, gaat bepalen wat/wanneer en hoeveel ze eten, groepen gaat indelen en ook nog eens op hun rug gaat zitten ben je per definitie onnatuurlijk bezig, ik zal de laatste zijn die dat ontkent. Maar je kunt wel proberen je paarden zo natuurlijk mogelijk te houden waarbij je uitgaat van wat zij nodig hebben en de natuurlijke situatie als uitgangspunt/voorbeeld neemt.


Dus eigenlijk zeg jij "Ik ben al zo onnatuurlijk bezig, laat ik het dan ook maar helemáál onpaards doen?!" Gewoon maar helemaal voorbij gaan aan het feit dat dat paard zelf ook heel wat te vertellen heeft?


Ik snap jou niet. Hier zit je af te geven op de PN filosofie, wat bindt jou hier dan?


Mijn streven en dat van een aantal mensen met mij is, inderdaad, met zo min mogelijk dwang- en hulpmiddelen toch iets van een paard gedaan te krijgen. Omdat ie het leuk vindt om samen met mij iets aan te gaan.
En daarbij uit te dragen dat je dus ook op een andere dan de tradi manier met paarden om kunt gaan.

Groet, Pien

Michiel schreef op zondag 18 november 2007, 22:38:


Ik ben het met Michiel eens. Mijn oudste (van de 4) is 19, die zou me vierkant uitlachen als ik hem de wet zou voorschrijven. En ja, hij is goed terecht gekomen en ik heb nog steeds een goede band met hem.

Succes, Charlot.... Yes!

Pien

ozzy schreef op maandag 19 november 2007, 9:03:


Nee, nooit. Eddy had me gemaild daarover maar ik heb dat ook nog nooit megemaakt of erover gehoord.

Is nu alles weer goed?

Groet, Pien

Aafke schreef :


Hier wordt over zulke onderwerpen meer dan voldoende gepraat en naar elkaar geluisterd. Mijn 15 jarige dochter wilde ook verder 'in de paarden' en al wat we konden vinden waren toch weer de tradi paardenopleidingen waarbij haar paard in een stal moest gedurende de opleiding, ze haar bitloze rijden niet konden ondersteunenen etc. Dus heeft ze er zelf voor bedankt, in de wetenschap dat zij haar paard dat niet wil aandoen en er zelf ook niet veel mee zou bereiken.

Nu gaat ze de dierenartsassistente opleiding doen, iets waar wij veel blijer mee zijn, zo kun je vanuit een andere invalshoek toch veel doen voor paarden.

Als ze écht die paardenopleiding gewild zou hebben waren wij daar wel met haar in meegegaan, we waren zelfs al op zoek naar weides in de omgeving van haar school, om te voorkomen dat paardlief haar tijd in een stal zou moeten doorbrengen, het zou oneindig veel meer van ons/haar gevergd hebben maar dat hadden we er wel voor over. Als zij die keuze maakt dat ondersteunen wij haar en is er heus wel een weg in te vinden!

Groet, Pien

heidy smid schreef :


Het is zó rot en je voelt je zó machteloos als je een paard zo ziet staan he. Wij hadden hier Zafir, het paard van Geertje (voordat hij van Geertje was) en die stond steeds te weven.Ik kon er niet naar kijken.
Inmiddels is dat weven overigens gelukkig helemaal over!

Succes hoor....
Pien

Aafke schreef :

Ik vind dat veel hierin met 'voorbeeldfunctie' te maken heeft. Als ouders draag je iets uit, geef je een voorbeeld aan je kinderen in de hoop hen iets mee te geven. Mijn dochter ziet hoe het hier gaat, wat het allemaal doet voor de paarden die hier binnenkomen. Het is niet alleen het 'praten over' het is ook het 'zien' en zelf ervaren.
15 jaar is ze en ze wordt er akelig van als ze ziet hoe anderen ('The Others', hahaha) vaak met hun paarden omgaan. Hetzelfde met mijn jongste 12 jarige zoon, die dus nu eindelijk z'n pony heeft. Hij heeft een heel sterke eigen mening over haar en kan alles zelf ervaren. Niets in hen dat eraan denkt paardonnatuurlijke dingen te willen, zij zijn net als wij doordrenkt geraakt van deze filosofie doordat ze er dagelijks tussenin zitten. Gewoon door zelf het goede voorbeeld te geven en samen over onze processen te praten, ook de twijfels, ook de fouten, ook de goede dingen die eruit voorkomen.

Trouwens, @ Peter D: weet je nog dat we het over kinderen en eigen pony's hadden en ik ook altijd zei dat Okke geen eigen pony zou krijgen?
Nu Eining er is ben ik van gedachten veranderd. Als ik eerder had geweten hoe goed het hem zou doen en hoe hij er helemaal voor gaat met haar: Dat had ik veel eerder moeten doen. Het is zó leuk die twee samen door de velden te zien struinen....

Groet, Pien

Aafke schreef :Maar probeer enkel te zeggen laat dit (het

Klopt, Aafke Maar het kan je als 20 jarige wel wakker schudden.

Ik denk dat hier een verschilletje tussen Nederlandse opvoeding en Belgische opvoeding komt kijken. In NL zijn de kinderen véél meer vrijgevochten. Niet dat dat altijd zo geweldig is hoor....
Wij zijn NL-ers en we wonen en werken in B, mijn kinderen zijn in NL opgegroeid en gaan daar nog naar school. Nu de 15 jarige dochter een B paardenopleiding wilde gaan doen (paardenhumaniora in Bilzen) en daar gelijk te horen kreeg dat 1: Paard op stal moest, géén uitzonderingen, ze houden daar niet van modderhoeven en natte bontvellen(puntenaftrek) en er allerwaarschijnlijkst geen uitzondering zou komen wat betreft haar bitloos rijden, 2: haar neuspiercing eruit moest, had zij het alweer helemaal gezien. Als NL-er ben je zoveel autoriteit zonder ruimte voor je eigen mening niet gewend en ik denk dat NL-ers daar veel eerder tegen in opstand komen.
Ik wel tenminste, en juist dát kind heeft ook nog eens de genen van d'r moeder ge-erfd.... Wij zijn gewend te communiceren, te discussieren, soms vliegen er hier de vonken vanaf; ik denk ook weer dat dat typisch NL is. In België zie ik kinderen véél meer accepteren van hun ouders, veel minder de confrontatie opzoeken, dat wordt hen gewoon niet geleerd. Ik zie dat ook aan onze stagiaires, er is echt een verschil tussen de B en de NL stagiaires (paardenopleidingen).
Overigens: Wij werken met beiden even graag, wat ons betreft daarin geen onderscheid, het heeft allemaal voors en tegens....

Groet, Pien

Aafke schreef :

Voor zover ik geleerd heb is evenwichtige training rechtuit de beste remedie om een loss knie goed te krijgen. Niks voltes, ed.
Wij hadden hier twee paarden met deze aandoening en dooor spierversterkende oefeningen zijn de problemen helemaal opgelost.

Hier effe geknipt en geplakt, komt uit het verhaal van Mazir, dat inmiddels niet meer op I net staat:

"Vandaag (27 juni) is Alice, geweest; zij heeft Mazir helemaal nagekeken. Er zit voldoende beweging in Mazir's rug en bekken, er is geen wervelscheefstand maar hij is wel nog een beetje stijf in zijn lendewervels. De spieren in zijn achterhand moeten nog in volume toenemen en we hebben ontdekt dat Mazir's rechter achterbeen meniscus bij sommige oefeningen 'op slot' gaat. Met name bij het lopen van voltes en 8 vormen. Daarom ook zakt hij af en toe door zijn achterbeen of lijkt het achterbeen te blokkeren. Spieropbouw om het kniegewricht heen moet dat gewricht sterker maken. Zeker níét trainen in de bak dus, maar buiten, rechtuit, op lange afstanden eerst gedurende een week of vier aan zijn spieren en conditie werken en pas wanneer alles sterk is en hij zichzelf kan dragen kunnen we het verder uitbouwen met oefeningen in de bak. Zou je nu in de bak in rondjes werken (voltes, longeren) zou dat een veel te zware belasting op zijn kniegewricht zijn en zou er slijtage ontstaan. Alice heeft ons oefeningen gegeven (deze zie je op bovenstaande foto rechts) om Mazir te activeren zijn beenspieren goed te gebruiken door hem héél even op zijn been te plaatsen, net niet zo dat het op slot gaat maar wel zo dat hij zijn bovenbeenspieren licht aanspant. Er mogen geen zwellingen rondom het kniegewricht ontstaan want dat betekent dat het overbelast is, daar moeten we goed op letten. Boven de knie echter moet nu spieropbouw plaats gaan vinden. Week of vier, dan zal het een stúk beter zijn…. Daarna kunnen we gerichtere oefeningen gaan doen."

Misschien heb je er wat aan.
Groet, Pien

Herman schreef op maandag 19 november 2007, 12:46:


Herman, lees effe mijn reaktie bij jouw foto van Veldre. Winner heeft dat ook, het ziet er tenminste hetzelfde uit en hij heeft nergans last van.
Groetjes, Pien

marianne laenen schreef op maandag 19 november 2007, 14:20:


Grinnik. Ik moet er wel een beetje om grinniken dat wij volwassenen een 21 jarige moed zijn aan het inpraten om vooral toch haar eigen ding te doen. Normaalgesproken is zoiets andersom, of zou het aan het publiek hier liggen ? Bewuster, opkomen voor je eigen mening, duscussie aangaan enzo.
Grappig.

Hee Charlot, we menen het niet slecht met je. Ook ik zie hoe je loopt te zoeken naar compromissen.

Groet, Pien

Peter Donck schreef op maandag 19 november 2007, 14:18:


Ja klopt wel. Okke zeurde al jaren om een eigen pony. Helemaal alleen van hem, geen lesponnie en ik riep ook altijd dat hij er wel 10 voor het uitzoeken had, maar dat was niet 'eigen' en hij mocht er zijn gang niet mee gaan. Hier ook keuze genoeg, maar het is inderdaad ook wel zoals Okke zelf zei:" Ja maar, mama, als ik wil gaan rijden (op Izzy bijvoorbeeld) dan zeg jij altijd dat ik haar maar moet laten staan omdat ze al gewerkt heeft in de les". Mijn eigen kinderen kwamen vaak als laatste en als ze dan wilden rijden waren de lessen voorbij, de paarden moe of had ik geen zin meer om nog eens een uur in de bak rond te hangen om op ze te passen. Nu, met hun eigen paard/pony is dat anders, al lopen die soms wel nog mee in de les, Eining met kindertjes bijvoorbeeld, en alleen op buitenritten, de bak vindt ze niks aan en ze vertikt het dan om te lopen. Ik ga dat bij een 21 jarige pony niet meer willen veranderen, die heeft andere kwaliteiten. Oakley is nogal 'lastig' te noemen voor de meeste rijders, dus die heeft geluk, die hoeft maar zelden mee in de les.

Aanvankelijk had ik niet het gevoel dat we Eining ook erbij wilden nemen, 'wéér een pony erbij en ook nog een 21 jarige', maar toen we eenmaal haar foto gezien hadden waren we behoorlijk verkocht.
Ach, zo'n dupke. Nu is ze hier en we vinden het eigenlijk heel gezellig met haar. Zo'n oude ervaren leerpony. Afgelopen zaterdag nog een 2 uurrit gemaakt met een groep en Okke+Eining ook erbij, zie je die twee echt achteraan volledig in hun eigen tempo meesjokken. Ik verdenk Okke ervan dat hij expres achterbleef zodat hij alleen kon rijden. Jammergenoeg voor hem durf ik dat nu nog niet dus stonden wij hen op elke kruising op te wachten. Hij wil haar nu zelfs gaan leren bekappen, goed he, had ik van hem nooit verwacht, hij trok ook niet zo vreselijk naar de paarden. Tot Eining kwam dus, nu is hij 180 graden omgedraaid!
Daar ben ik zeer blij mee. Eindelijk opvolging later ????

Groet, Pien

jan seykens schreef :

Dat vroeg vorige week nog iemand.
Ik weet het niet, Jan, hoe het met Mazir is. Ik heb geen contact meer met de eigenaars, had een tijd geleden nog gemaild maar niks teruggehoord.
Hij heeft een eigen weide en wordt nog wat gereden, met bit, met zweepje en een te klein zadel (waarschijnlijk) want dat is een oud zadel van mij dat via via bij hen terecht gekomen is en Mazir nooit gepast heeft. Dat is het laatste wat ik van hem weet.

Het paard is niet gelukkig en is een groot gevaar voor zichzelf en zijn omgeving. Ik heb achteraf vernomen hoeveel ongelukken hij al veroorzaakt heeft; van gebroken vingers en armen tot bijtwonden en zelfs gebroken schouders en een hersenschudding door zijn gedrag op de grond.
Ik blijf zeggen dat ik het een onverantwoorde beslissing vind dat hij nog in leven is. Maar zij wilden er niet van weten, het was de afspraak dat wanneer ik niet meer voor Mazir wilde zorgen, hij naar hen terug zou gaan.
Misschien dat ze beledigd zijn, ik weet het niet.

Ik heb het maar losgelaten, ikzelf zou een heel andere beslissing hebben genomen.

Groet, Pien

Michiel schreef op maandag 19 november 2007, 14:56:


Jij hebt ook een lieve dochter, Michiel, en jij bent een lieve vader, heb ikzelf gezien. Doe T maar veel groetjes van ons!

Pien

Peter Donck schreef :

Ow Bente zou wel willen, ze zou zowiezo jouw meiden wel weer een keer willen zien, hadden we het laatst nog over.
Maar als wij haar vragen om het bedrijf 'later' over te nemen zegt ze dat ze dat niet ziet zitten; altijd die stress, de drukte, het harde werken, nooit eens aan dag vrij, naja. is natuurlijk ook wel zo.

Greetz!