Lena schreef op maandag 19 november 2007, 20:33:


Mijn paard ging al jaren uit zichzelf de trailer in en uit. Een makkie dus en geen slechte ervaringen.
Echter een keer na een opwindende strandrit met slechts 1 ander onbekend paard was hij de kluts kwijt en durfde thuis niet achteruit uit te stappen. Eén stap terug werd meteen gevolgd door twee naar voren, tegen de voorstang aan. Omdraaien was geen optie, ik vreesde voor zijn rug en ook voor de trailer. Hij was totaal ondoordringbaar, sloot zich af voor mij.
Na ruim 2 uur wachten en hannesen heb ik het volgende gedaan: een longeerlijn buiten aan de zijkant van de trailer vastgemaakt, voorlangs zijn borst en iemand anders stond aan de andere zijkant van de trailer buiten en oefende druk uit op de lijn dmv deze strak te houden tegen de rand van de trailer. Daardoor werd de weg naar voren hem onmogelijk gemaakt en achteruit gaan betekende opheffen van druk. Ik stond bij zijn hoofd en vroeg hem achterwaarts te gaan. Elke pas achterwaarts werd uitbundig beloond. Dit systeem bleek voor dit paard in deze situatie zeer duidelijk en niet mis te interpreteren. Toen hij eruit was heb ik hem even laten grazen, weer erin gezet en weer eruit. Hij weigerde bij het eruit gaan, ik deed meteen de longeerlijn voorlangs en toen hij de lijn alleen al voelde, liep hij netjes achteruit.
Wanneer hij nu wel eens dreigt te weigeren eruit te lopen, houd ik een stukje halsstertouw even dwars tegen zijn borst en dan loopt hij meteen achteruit. Hij associeert dit gevoel met iets waarvoor hij wel wijken MOET.

Let wel: het gaat hier om een paard dat bekend is met de trailer en er niet bang voor is. Ik weet niet of deze methode geschikt is voor een paard dat alles nog moet ontdekken.

Nils Vellinga schreef op maandag 19 november 2007, 21:18:

Wat is Woody voor een diersoort dat zij op haar knieën kan?

Geertje schreef op dinsdag 20 november 2007, 8:41:

Sorry dat ik het zeg, maar dat vind ik dan wel heel erg kwalijk. Dat je paard twee winters chagrijnig is geweest en je je niet hebt gerealiseerd waarom dat was. Ook vind ik het bedenkelijk dat je het blijkbaar niet erg vond dat hij het koud had.
Enne... dat hij het nu niet is, kan best wel eens zijn omdat het nog geen winter is.

Waarom is het bij PN zo hip om je paard kou te laten lijden (moet ie maar flink zijn, niet pamperen, rillen is juist goed, een zacht strobed is verwennerij), of pijn (gevoelig lopen is acceptabele pijn, het dient nl een hoger doel, ook als het 2 jaar duurt), terwijl aan de andere kant een stokkie of longeerlijn als hulpmiddel uit den boze is?
Ik begrijp de dubbele moraal hier vaak niet hoor.

lizzy schieke schreef op dinsdag 20 november 2007, 18:21:


Klakken met je tong?
Het woordje Yes?

Zo'n ding in je hand is alleen maar lastig.