Piet schreef op dinsdag 27 november 2007, 19:00:


Ja Piet, kan best. Ik help het je hopen hoor. Net als het barefoot verhaal, dat ze een tijdje hebben geprobeerd maar van zijn teruggekomen en nu zijn blijven steken bij natural balance.
Maar verder, het is geen wedstrijd toch tussen jou en Parelli? We willen allemaal het beste voor het paard, you, me, Pat Parelli, everybody rijmt
De Parelli's staan echt wel open voor alle input. Hoewel ik eerlijk moet zeggen dat wat Pat zelf doet op al die jaren niet zo enorm sterk is veranderd (wel wat, hij is zeker beter geworden), maar wel dat hij toen hij zag welk resultaat zijn eerste zelfstudie pakketten konden hebben dat hij de manier van uitleggen is gaan aanpassen om duidelijker te maken dat het paard altijd gelijk heeft, dat de relatie eerst komt, enzovoort. Allemaal dingen die in het allereerste boek van Pat al te lezen waren maar die je als Parellistudent met enkel de praktische richtlijnen uit het zelfstudiepakket makkelijk kon vergeten.
Ik weet dat ik nogal extreem pro-Parelli kan overkomen, mischien geef ik zelf wel de indruk dat het een wedstrijd tussen Parelli en de rest is. Dat is het niet dus wat mij betreft.
Maar, ik vind het Parelliprogramma een enorme aanrader voor al wie wil bijleren met en over paarden, en heb heel sterk de neiging om bij elk paardenprobleem dat langskomt als antwoord te geven 'Ga Parelli doen'. Omdat ik echt geloof dat je daarmee het verste kan komen om zelf je problemen of uitdagingen op te lossen. Datzelfde gevoel heeft Kim (van Kenzo) trouwens ook. Grappig Dat jij Kim en Mieke noemde, want ik bedoelde de paarden Kenzo (van Kim inderdaad) en Ayla in het boek, Twist (van Mieke) staat er denk ik niet in?

Groetjes,
Nathalie

Nick Altena schreef op dinsdag 27 november 2007, 20:54:


Ja! Daar ben ik weer...
Leiderspositie? In Parelli? Ik schreef toch net dat de relatie, de 'rapport', de vriendschap dus, op de eerste plaats komt? OK, er wordt gesproken over het deit dat een paard van nature een volgzaam dier is (daarom zijn ze ook gedomesticeerd) dat op zoek is naar een goed leider, klopt. Maar er wordt bijverteld dat de ideale leiderschapsverdeling tussen jou en je paard 51/49 is. Geen 100/0, ook geen 90/10.

'Cause your idea to become your horse's idea, but understand his idea first'
Parelli-isme nummer één denk ik zo, die ken je vast wel. Zo leider achtig klinkt dat niet denk ik.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Piet schreef op dinsdag 27 november 2007, 19:00:


Even nog, ik denk echt niet dat zij zijn veranderd. Over Monty Roberts kan ik niet meespreken, maar van Parelli weet ik dat er aan zijn eigen werkwijze niks is veranderd met betrekking tot voer. Hij gebruikt het altijd al. En ik vergat het nog, niet enkel als beloning uit het handje, maar ook (in het oude level 2 pakket nog!) bij spelletje 'point to point' bv. bedoeld om liever lui-dan-moe paarden te motiveren graag te bewegen door van de ene emmer voer naar de andere te rijden. Ook in het level drie pakket bij de introductie tot barrelracen, met graan op de tonnen.


Ja, wie weet. Maar zoals ik Pat ken en hoe belangrijk hij lichaamstaal vind (omdat dat het paard z'n natuurlijke taal is) zal hij het bij de lichaamstaal bridge houden. Werkt volgens mij even goed als een gesproken bridge. Zelf gebruik ik al een tijdje een geluid, maar ik zag in het Liberty & Horse Behaviour pakket een stukje met Linda die Remmer de passage aanleert, met voerbeloning, en zij gebruikt dus geen geluid als bridge, wel, je zag dat Remmer maar al te goed wist waarvoor hij beloond werd, en hij ging ook echt z'n best doen.

Groetjes,
Nathalie

Piet schreef op dinsdag 27 november 2007, 19:00:


Hmm... dat is dus eigenlijk omgekeerd. Parelli is een paraplu boven clickeren. Voerbeloning is niet in elke situatie of zelfs bij elk paard nuttig. Denken Mieke en Kim en ik toch. Voerbeloning kan gezien het vaak een goede motivator is het leren zeker versnellen. Voer is niet altijd een motivator. Zoals Pat P. zegt, de motivatoren voor een paard zijn veiligheid, comfort (als in: wegvallen van druk), sociale interactie, voedsel en sex. Niet bij elk paard in die volgorde. Je gebruikt dan de motivator die op dat moment bij dat paard het nuttigst is.

OK, genoeg, zwijgen Nathalie

Piet schreef op dinsdag 27 november 2007, 20:39:


Ow, Piet! Jammer, maar niks verloren, je hebt er van geleerd immers. Mooi dat je het hier ook allemaal blijft vertellen. Ik kan je van op afstand niet veel helpen maar met z'n allen hier wordt toch al heel wat afgedacht over jouw Shiny. Betere start kan een (trauma-)paardje zich niet wensen.

Volhouden, je kan het!
Nathalie

Spirithorses schreef op dinsdag 27 november 2007, 21:49:


En... al eens gezien hoe een liefiesnoezie veulen van drie maand oud door haar moeder gecorrigeerd wordt? Djeezus, GNAP! gaan Lolita's tanden in Huppeltjes billen of borst, ik hoor de tanden gewoon slaan, brrr. Maar ons Hupje doet dan gewoon één (ééntje maar!) pasje terug, en ziet er niet ongelukkig uit, en nadien is het weer gewoon
Het verraderlijke voor mij is dat ik, met mijn status van lievelingstante van Huppel, mij bijna hetzelfde zou kunnen permitteren. Maar dat wil ik niet natuurlijk...

Groetjes,
Nathalie

Spirithorses schreef op dinsdag 27 november 2007, 22:09:



Hai Pien,

Timing is nu net één van de dingen die je in het Parelliprogramma leert. Niet iedereen heeft dit van zichzelf inderdaad, daarom dat de oefeningen zo zijn opgebouwd dat je al doende wel timing MOET ontwikkelen. Parelli is juist wel echt (ook) voor 'dummies' hoor. Ik zeg al lang dat wie van zichzelf al heel goed is met paarden geen Parelli nodig heeft.
Maar wie inderdaad ver verwijderd is van zichzelf en z'n paard, die kan dat best gebruiken om duidelijk uitgespeld te krijgen welke tekenen bij een paard allemaal op stress of ontladen van stress kunnen wijzen, hoe je de persoonlijkheid van een paard kunt inschatten, wat je er dan mee aanmoet. Allemaal dingen waar jij geen les meer voor nodig hebt, ben ik zeker. En Pat Parelli doet dat ook allemaal instinctief. De kracht van zijn lesprogramma is net dat hij (geholpen door z'n voorheen paardendummie echtgenote Linda) hetgeen hij jaren over gedaan heeft om nu instinctief te kunnen sneller bereikbaar maakt voor gewone stervelingen die van nature niet bijzonder speciaal goed zijn met paarden.

Groetjes en sterkte met de Rhino-preventie-schriktoestanden... ik duim voor jullie.

Nathalie
Nathalie