Christel Provaas schreef op dinsdag 4 december 2007, 14:32:
.> Ik merk dat het goed werkt wanneer ik sterk denk aan iets (bv
> cirkel kleiner maken) en daarbij een onzichtbare lijn hanteer.
> Ik stel mij dan voor dat ik de lijn inhaal waardoor het paard
> naar me toe komt. Tevens 'organiseer' ik mij mijzelf heel sterk

> graag", "weg daar met je kont" en "weg bij mijn tenen" en
> "staan blijven als ik de poort afsluit, wachten tot ik naast je
> sta". Ik denk dat het zo werkt.
> Wat een wazig verhaal weer.
Neenee, niks wazigs, ik denk dat het idd zo werkt. Daarom gaan kinderen zo vanzelfsprekend met dieren om, omdat ze niet nadenken maar doen, het gaat vanzelf lijkt het wel. Als je ouder wordt en misschien al eens iets naars hebt meegemaakt, ga je teveel nadenken bij je handelingen, terwijl het één geheel moet zijn, hoofd en lichaam ineenvloeiend, gedachten, beelden worden voor het paard duidelijk in je lichaam en reageren daar prompt op!! Zo ook als je zenuwachtig bent, je kunt dat nog zo goed willen camoefleren, je paard ziet het door je handelingen heen, hij ziet de "ware" beweging. Daarom zei ik ook tegen Piet dat lichaamstaal preciezer is dan gesproken taal