Zo,
voor alle positivo's en voor wie het vervolgverhaal nog interesseert:
nadat het 2 trainingsuren geleden even fout ging, waar vriendje vond dat ik een fout maakte in mijn begeleiding en mijn geloof in stap voor stap training verloochende, zijn we nu weer een stap verder.
Ik was simpelweg vergeten dat ik hem ooit al eens getraind had om zijdelings naar me toe te komen om dicht bij me te komen staan, als ik dat wou.
Het drong tot me door dat hij dit kent en we hebben dus ipv naar hem toe te gaan even op een meter afstand gewacht en inderdaad hij stapte 2 stappen zijwaarts, zodat Ik Angela gemakkelijk een pootje kon geven
Over vergeten paarden? gesproken.
Heel snel van voor af aan begonnen , we waren de vorige les gestopt bij 5 seconden toen hij helemaal ontspannen was, nu gingen we in onregelmatige tijden, 5, 3 7, 2 10, 5, 25, 10 enz. zijn rug weer langer belasten.
Geen probleem. Hoofd laag, briesen en krabben met zijn voorbeen. "volgend hoofdstuk alstublieft!"
Daarna op mijn verzoek wegstappen, trainen totdat het niet meer met hoofd hoog gebeurde en de tijd ook weer onregelmatig verlengd, om zijn aandacht bij mij te houden en zodoende het "gewicht" op zijn rug steeds onbelangrijker te maken.
Geen enkel probleem meer , al hadden we 10 keer de bak rond gestapt
Omdat ik graag wil dat hij nu niet alleen belasting zonder aarzelen accepteert, maar dit ook doet als hij er mee moet lopen heeft hij over balkjes moeten stappen, met een slingerende scheve belasting dus.
De 4 balkjes lagen op onregelmatige afstand van elkaar, heel gemeen zodat hij nooit uitkwam met zijn stappen en vanaf de eerste keer heeft hij geen balkje geraakt. Zijn volledige aandacht was bij het niet raken van de balken en benen optillen. Angela zei, dat ze voelde hoe hoog hij zijn benen optilde.
Volgende week weer een uur
Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction
Warboel
