Hehe ik had al aan Eva beloofd om meer te schrijven. Bij deze dus .


Wanneer is voor jou een paard "getraind"?
Wanneer is het werk zodanig vergevorderd dat je kan zeggen "Voila, Shiny is vandaag geclickertraind en aangereden op een manier dat geen enkele van al die andere mensen heeft klaargespeeld."?

Gewoon een vraag hoor - naar je concrete einddoelen.

Ik vind het overigens interessant dat je al die andere mensen de voorbije jaren beschouwd als niet gedaan hebbend wat jij wil doen. Ik ben het veel meer met je eens dan je denkt hoor - alleen weet ik niet of ik er zelf ooit kom; ik wens je dus toe dat je het licht ziet dat ik in elk geval (nog) niet zie .
Of misschien ligt ons einddoel heel ver uit elkaar, dat zou ook kunnen. Ik vind dat bvb Alexandra Kurland niet heeft gedaan wat ik denk dat kan, tenminste niet op een biomechanisch aanvaardbare manier; en dan vooral het rijden herdenken in verband met poisoned cues (mijn allergrootste wakkerliggen de laatste tijd - hoe los ik dàt op??) En hoe creëer ik de supermotivatie voor een volgehouden zware fysieke inspanning?

Vanuit mijn ervaring met het aanrijden van paarden: op een paard gaan zitten hoort een non-event te zijn, als het goed voorbereid is. Gazelle - om er maar eentje te noemen die toch enigszins geclickertraind was en de enige waar ik tenminste een paar foto's van heb van een paar moments suprême - knipperde niet eens met haar ogen. Dàt kwam pas veel later, en hoe . Ondanks het getraind-zijn-als-een-zeeleeuw vooraf.

Succes met je training vandaag! (Adje is ook in de voorbereiding overigens - hoewel het opstappen uiteraard nog pas over een jaar is).

Inge

Piet schreef op woensdag 12 december 2007, 13:53:


En wat zijn die eisen nu? Ik kan wel zitten raden als je wil maar ik dacht als je het nu eens gewoon, concreet zou willen formuleren? Bijvoorbeeld (want dat is me niet echt duidelijk en het is een vraag die bij me opkomt): is het een gewicht op de rug verdragen of een ruiter op de rug leren dragen? In stilstand? Of hoort rondstappen er ook bij?

Inge

Niet alleen militaire opdrachten, maar... het (Amerikaanse) leger heeft nu eenmaal het meeste geld en de grootste motivatie.
De eerste dieren die het leger trainde (jaren 50) voor bvb detectie, bommendetonatie enz. waren duiven (erm - honden en paarden kwamen daar al een paar duizend jaren voor, maar dat terzijde); alle soorten dieren werden getest en ja, dus ook dolfijnen. Nog steeds, zoals je in dat artikel kon lezen. Twee jaar geleden zat ik overigens op een Ted Turner-cursus naast een Engelse verzekeringsagente wiens bedrijf ondermeer dolfijnen verzekerde voor het leger (gemiddelde verzekeringswaarde: 1 miljoen dollar, als ik me goed herinner). Geheim is het dus allemaal niet echt .

Bob Baily heeft met dolfijnen in open zee gewerkt, waarbij de dolfijnen alleen konden gevolgd worden met op hun rug gebonden zendertjes. Zelf vaarden ze in kleine bootjes alleen het eerste stuk mee; signalen werden gegeven met ultrasoon geluid onder water, maar soms werden de dolfijnen zelfs niet door signalen begeleid. Ze kenden gewoon hun job.
De dolfijnen zwommen kilometers ver weg van hun trainers en konden dus op elk moment kiezen voor wegzwemmen. Het gebeurde nooit - de dolfijnen kwamen gewoon weer diezelfde kilometers teruggezwommen om hun visje te halen. In overweging genomen dat ze daarbij wel een paar duizend vrij zwemmende visjes passeerden, lijkt het me dat ze in de eerste plaats voor hun mens terugkwamen eerder dan voor dat belachelijke visje.

Nu, eerder dan met dolfijnen (moeilijker te houden, duurder, beschermd, grotere zwemruimtes nodig - wat de reden is dat er geen dolfijnen meer worden gehouden in de Antwerpse Zoo overigens) wordt tegenwoordig met zeeleeuwen gewerkt. Geen zeehonden, die zijn agressiever - ook in marineshows zie je meestal zeeleeuwen en veel minder zeehonden.
Zelf heb ik de basics van clickertraining geleerd van een dolfijnen- en zeehondentrainster (Kayce Cover, die het bridge&target noemt overigens). Het verklaart waarom ik mijn eerste clickerpaard helemaal positief getraind heb en pas veel later (opnieuw) met negatieve bekrachtiging ben gaan combineren, want Kayce had geen benul van paardentraining. Gewoon de principes van de zeehondenmanual overgenomen . Gelukkig voor mij, denk ik nu; het scheelde een hoop paardentrainingsmythologie en het dwong me gewoon om een beetje oorspronkelijk te denken.
Zij vertelde ook dat hun zeehonden ooit door een dierenbevrijdingsorganisatie werden "bevrijd" en kilometers ver de zee werden ingejaagd. In de loop van de volgende dagen waren ze allemaal terug, vrijwillig.
En misschien weet je ook hoe het "Free Willy" is vergaan. Bevrijd, omdat iedereen het zo erg vond. Gestorven aan longontsteking, zo werd gezegd. Vraag het maar eens aan een van de Amerikaanse trainers die bij het reintroductieproject was betrokken wat er werkelijk is gebeurd - Keiko is gestorven aan heimwee. Hij stopte gewoon met eten, de longontsteking kwam pas nadat hij daarvan verzwakt was.

Een heel goed voorbeeld van trainen in open zee is slewths: http://slewths.mlml.calstate.edu/slewths.htm (Jenifer Hurley, the oppertrainer, heeft overigens een hele tijd clinics gegeven samen met David Lichman, opperParellitrainer, in de tijd toen bij PNH nog werd gezegd dat een paard niet door voer te motiveren was (de tijden zijn toch enigszins veranderd...).

Een ander voorbeeld is bvb SLDC - een bedrijf dat zeehonden gebruikt om waardevolle dingen die vanaf een schip overboord zijn gegaan terug te vinden.

Hoe "ongelukkig" zijn dolfijnen in training? Geen idee. In Cuba heb ik een keer mogen zwemmen met geclickertrainde dolfijnen. Ik had niet het idee dat ze heel gelukkig waren, ze zagen er verveeld uit. Ze zaten in weliswaar hele grote kooien kilometers uit de kust, maar toch. Ik kan me compleet vergissen natuurlijk, ik kan dolfijnen niet 'lezen'.

Ik denk dat het net zoiets is als met paarden, of ze nu op een hectarengrote wei of op stal gehouden worden: het hangt ervan af. Het individuele dier, daar gaat het om. Altijd. Niet wat mensen voorop stellen als de ideale situatie.
En dan wil ik ook even opmerken dat ook wij in niet altijd even ideale situaties toch blijven functioneren en in het geheel genomen daarbij niet ongelukkig zijn. Ik in elk geval niet .

Inge