Nathalie Lagasse schreef op woensdag 12 december 2007, 22:12:


De uitleg laat ik over aan de experts, bovendien ben ik heel bar slecht in uitleggen )
Wat ik wel weet over dit is dat sommige paarden angst kunnen hebben bij het idee dat iemand een achterbeen VASThoudt. Wat ik met Catcher gedaan heb, is nadat hij het been gegeven had even 'roeren'.... en dan niet idioot... maar gewoon even een rondje draaien voor de ontspanning. Been weer neer laten zetten en belonen.
Dat hielp. Ook express laag over het been aaien.... zonder opdracht om het been op te tillen. Op die manier leren ze juist om het been te laten staan als je daarover heen strijkt..... Mijn commando voor optillen is trouwens VOET.

Wat ik fout heb gedaan indertijd was het been meteen vastpakken als het omhoog kwam. En ook meteen beginnen schoon te krabben en raspen etc.etc.
Hij had geen goede balans en lazerde zowat om!
Hij moest eerst leren om het been alleen op te tillen als ik het vroeg... en niet maar alvast zelfdoen.... Toen we dat eenmaal doorhadden pakte ik de voet alleen op als hij het goed deed, op verzoek dus. Dat beloon je...
En door het 'roeren' krijg je een ontspanning. Je moet wel de voet ietwat lossig vasthouden. Ik zou eerst dat eens trainen. Gaat dat 100% goed, dan pas verdergaan en met secondes tegelijk uitbreiden.
Dit heeft bij Catcher gewerkt.

Groetjes,
Wil.

Isabel van der Made schreef op donderdag 13 december 2007, 21:42:


Hoe herkenbaar dit!!!! Precies!! Zo af en toe moeten en mogen ze eventjes winnen geloof ik... Heel apart. Niet verkeerd uitleggen.... want het is niet de bedoeling dat ze altijd hun voet maar wegtrekken. Zeker niet. Maar zo af en toe merk ik met Chaser ook (nah... 17-jaar) dat het kennelijk te lang duurt. En dan moet ie even z'n voet terug.
Eventjes normaal staan en ik kan hem weer krijgen. Soort pauze....
Ik merk het omdat 1 achterbeen dan gaat trillen. Zo doet de schat z'n best om z'n been netjes hoog te houden. Denk dat de inspanning dan even teveel wordt of zo...

En over trauma's..... Vanmiddag zijn Jules en ik naar Katharina gereden. Om Mr. Ed eindelijk te verlossen van zijn ijzers.
Ontzettend braaf paard. Echt een grote schat. Wil wel meewerken.
Jules was uitermate zachtzinnig bezig... om de schade zo veel mogelijk te beperken.
Is hem goed gelukt bij drie ijzers. Bij de vierde, die van het dikke been staakte Mr. Ed.
Ofwel de andere achtervoet deed zeer..... ofwel het dikke been doet zeer.
Bij zo'n braaf paard is het zeker geen verzet. Wij kregen dat achterbeen niet.

Hij hield slecht zijn balans, ik zag de spieren in de achterhand beurtelings aanspannen, kortom: Mr. Ed heeft bad memory's! Ik zag aan z'n lichaamstaal dat hij klappen verwachtte... nou, die kwamen natuurlijk niet. Ook op wat snellere bewegingen reageert hij alert en schrikachtig. Meteen hoofd heel ver de lucht in... alsof hij daar ook klappen gehad heeft. Buiten dit alles rook ik steeds een mestgeur.

En ooit heeft Conrad mij geleerd wat de staarthouding van een paard verteld en ook dat als een paard zenuwachtig of gespannen is, je meteen een mestgeur ruikt.
Allemaal tekenen van oud zeer.

Mr. Ed naar de rijbak toe. Is wat zachter om te staan als beton.
We kregen geen been. 3 nagels waren er al uit... de andere kant van het ijzer zat nog (lossig) vast. Haha... dit geloof je nooit... Jules heeft een koevoet recht op het ijzer gezet en Mr. Ed liep 1 stapje voorwaarts.... Jawel, zo kwam het vierde ijzer er ook af. Zonder schade.
Hij heeft het niet eens gemerkt!

Het brok 'vulsel' wat op de foto te zien was... is geheel losgelaten.
Daaronder zit dus geen wand meer. Ik zag een flink gat. Helaas te donker om nog goede foto's te kunnen maken, maar dat zal ik zaterdag of zondag alsnog doen.

Ik moet zeggen dat beide voorvoeten goed ontwikkelde stralen hebben. Deze heb ik nog redelijk netjes kunnen raspen. Mr. Ed doet nl. niet anders als struikelen over z'n tonen... en ik ben heel benieuwd hoe hij nu loopt.
De achtervoeten zijn we niet meer aan toegekomen, maar ik hoop dat we dit zaterdag ook af kunnen maken.

Verder vond ik hem niet meer zo teneer geslagen als vorige week. Hij had duidelijk meer interesse in zijn omgeving en ons. Hoofd omlaag schijnt hij niet te kunnen... en na steeds een Mmmmmmooooi + mini-brokje wist ook Mr. Ed wat Laag betekende....
Z'n oogopslag is veel levendiger als ruim 1 week geleden, niet meer zo in zichzelf gekeerd... Katharina vertelde me dat ze hem deze week vaak los heeft laten lopen over het hele terrein.

Ben benieuwd hoe het met dit paard verder gaat!

Wil.

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 13 december 2007, 23:09:


Dag Jacqueline, een karperrug is een rug die niet recht of een beetje hol is, maar juist BOL staat. Dus net als de rug van de vis. Soms betreft het maar een paar wervels, b.v. op de croupe, soms begint het meteen al achter de schoft en is de hele ruggengraat bol gevormd.

Groetjes,

Wil

Isabel van der Made schreef op vrijdag 14 december 2007, 0:08:


Ai Isabel... dat durf ik niet te beweren. Kijk eens naar de foto's van Mr. Ed, in het album: mijn paard.... Dat noem ik eigenlijk al een karperrug. Maar het kan nog veel erger.
Bij Mr. Ed moet er hoognodig wat 'vlees' en bespiering op... Dan zal het wel minder opvallen. Of ie zo'n sterke rug heeft?
De meeste paarden die ik ken, met dit soort ruggen, hebben juist problemen.
Natuurlijk is de doorgezakte, dus holle rug, nog erger.

Wil.