Maria Delavega schreef op donderdag 13 december 2007, 18:06:


sorry voor de fouten, wou zeggen dat ik 'cool' paardje nodig heb en dat is hij niet of blijkt hij niet te zijn. Iemand zei me ooit: als de click er is tussen jou en je Arabier zou hij alles voor je doen. Tussen ons is dat uitgesloten.
Misschien toch maar beter weer een merrie kopen, ik lijk daar 't best mee overeen te komen.

Misschien heb je hier iets aan, was vergeten dat ik deze link heb opgeslegen op m'n site:
http://www.freewebs.com/alternativehorse/treelesssaddlepads.htm

Gudrun schreef op donderdag 13 december 2007, 18:38:


Zoals u zegt, dat twijfelen ken ik maar al te goed. Telkens weer opgelucht zijn als iemand hem niet neemt , hoop hebben en dan toch weer met je neus op de feiten gedrukt worden. Hij heeft absoluut kwaliteiten, is voor iemand die ermee kan omgaan een heel leergierig en leuk paard. Maar niet voor mij, mij negeert hij behalve als ik met z'n eten kom. Dit is niet wat ik wil.

Frans Veldman schreef op zondag 25 november 2007, 19:49:



Maatwerk? Flexibel? Hier geld voor beide zaken dat dit erg veel geld kost, als je iets goed wil tenminste...dan nog is het niet zeker dat het de ideale oplossing is. Heb al gevallen gehoord van maatwerk dat het paard nog plekken had (Vb: Guichard), en flexibel past ook niet altijd op elk paard.

Piet schreef op donderdag 13 december 2007, 18:54:


Ik begrijp uw reactie, maar heb besloten van ermee te kappen. de hoofdreden is dat het een enorm vurig paardje is (Haflinger x Arabier) en dominant, explosief/aggressief, wat je ook doet, dit blijft z'n karakter, zo is hij. Ik heb grondwerk getraind, hele lente, zomer lang, bijna iedere morgen. Toch, voel me niet goed bij dit paard. Het gaat even goed, maar hij blijft je testen (normaal, hij weet van niet beter, daar hangen volgens hem z'n overleveingskansen vanaf, zo is z'n instinct). Hij wéét en zal nooit vergeten dat ik bang geweest ben van hem toen hij naar me kapte toen ik hem nog maar juist had (ik wist niet dat hij nog maar pas gesneden was, verkoper had gelogen). Hij voelt dat ik niet helemaal ok ben door de dood van m'n vriend, de slimmerd doorziet me als had hij Xray ogen.
Mijn schouder, rug en knie zijn kapot (reed vroeger eventing, zware val gemaakt) en met dit paard loop ik risico om nog meer van m'n lichaam te verknoeien.
Mijn besluit staat van deze keer rostvast. Hij gaat weg, naar beter baas dan mij.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 13 december 2007, 19:48:


Hola, wat krijgen we nu (verraste smily die hier zou moeten staan...)?? Hum, dit kan ik niet afslaan...ben wel erg verrast...heb eigenlijk al koopster die weg is van hem en hem donderdag wil kopen als hij klinisch ok is, maar hier zal ik misschien ook veel bijleren als u dit doet...'t is nogal een showbeestje, denk dat hij wel fier zou zijn met zo'n ere titel...ik wil het beste voor hem en denk dat dit wel super zou zijn!!

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 13 december 2007, 21:23:


Hopelijk is m'n trailer dan al klaar en de solden voorbij, anders kan ik niet komen , mag koud zijn, ze verkopen hele warme slaapzakken op m'n werk

Dat hebt u erg goed geformuleerd. Het paard als spiegel van de ziel. Zo zag ik Shakeer ook. Ik heb na de dood van m'n vriend alles gedaan om mezelf te veranderen (het is een moment van diepe bezinning geweest en kans om m'n leven anders aan te pakken), ik wou het beste uit mezelf halen, en in Shakeer zag ik de ideale leermeester. Als ik ook maar 1 gram progressie met hem maakte gaf me dat zo'n machtig gevoel, veel meer dan ik iets zou bereiken met een braaf paard.
Geen uitvluchten, je moet wel sterk zijn, anders wordt je onder de voet gelopen.
Wat ik met hem leerde van m'n trainer, leerde ik aan m'n haflinger. Het ging erg goed.
Nu sta ik er alleen voor, de weide is een modderpoel en ik heb geen vervoer. Met jonge paarden moet je een piste hebben én goeie begeleiding, anders kan het knap gevaarlijk worden. Ik heb hulp en toezicht nodig met dit paardje, om datgene wat ik leer in goeie banen te leiden. Dit was ideaal met m'n vorige lesgever, weekje werken en dan kwam hij zien wat we er van gebakken hadden (hij heeft me geleerd van op te komen voor mezelf en me te laten gelden). Wil niet stoefen met mezelf maar op't laatste stond hij er zelf soms versteld van wat we bereikt hadden.
Heb advertentie's gezet, mensen ontmoet, maar niemand die maar in de verste verte de inzichten had van m'n trainer ofwel moest ik weeral herbeginnen en een nieuwe methode leren van iemand anders die totaal negeerde wat ik met hem al kon. Zij gingen het eens zeggen wat er moest gebeuren.
Ik was het echt moe en was teleurgesteld. Al wat we opgebouwd hadden ging heel goed, ik stond er zelf soms versteld van, maar dat was in de weide thuis. Hoe moet ik verder daarbuiten? Kan dit niet alleen aan en GOEIE hulp kost veel geld.
Ik heb hem op m'n knieen gesmeekt om terug te komen, maar da's uitgesloten.
Daarom heb ik besloten om nu alleen met m'n Haflingertje te werken (2 jonge paarden trainen is zwaar als je er alleen voor staat) omdat ik hem wel alleen aan kan. 't Is een deugeniet, maar consequent zijn en hij geeft zich direkt.
Ga dus eerst wat sparen en wat bijleren met m'n Haflinger en wou dan paardje erbij kopen waarmee ik niet voortdurend begeleiding nodig heb en rustig mee kan gaan wandelen.

Wou nog toevoegen dat alles wel goed ging, maar ik had wel het gevoel dat ik het met het minste kon verkl*ten. Ik had wel in de mot dat hij deed wat ik vroeg, maar ik durfde hem geen nieuwe zaken leren. Daar zat altijd de moeilijkheid in. Naapen wat de trainer toont, maar zelf iets nieuws aanleren, is heel andere koek. Da's waar ik tekort in schiet en dat wil wat zeggen over m'n doorzettingsvermogen en lef...

Inderdaad, iets wat we in feite al hoeven te weten, maar toch erg interessant. Thx
Vorige week op manege geweest. Ik werd bijna ziek bij het aanzien van al die arme, wiegende manegepaardjes, die opgesloten waren in een hok waarin ze dag in dag uit moeten leven in hun eigen stront.
Om nog maar te zwijgen van al die klotsende ruiters die ze dan op hun rug moeten tolereren.