Vicky Verreycken schreef op donderdag 20 december 2007, 12:16:
> jan seykens schreef op donderdag 20 december 2007, 7:36:
>
>> Peter Donck schreef op dinsdag 18 december 2007, 14:55:
> vertrekkers
>
> Voor de rest ook nog maar weinig vlekjes gezien in die
> discipline.
Akhal tekes zijn ook uitstekende endurancepaarden
zie je die veel in endurance,
nee hee, veel hangt af van beschikbaarheid promotie en commercie
De ApHC heeft een (weliswaar beperkt) programma voor enduranceuiters
en in de US zijn er wel een aantal appaloosas in de endurance
maar als geschiktheid voor endurance enkel afhangt van voorkomen in een Tevis-lijstje ?!
Het algemeen probleem met Appaloosas is dat ze zoooo afgelengt zijn met QHbloed
dat de oorspronkelijke eigenschappen gewoon zowat verschwunden zijn.
(om nog maar te zwijgen over waaruit de zogenaamde raszuiver nederlandse appaloosas zijn samengepuzzeld)
Appaloosas worden altijd geassocieerd met cowboytoestanden
en moeten dan ook maar in dat plaatje geperst worden,
terwijl het vroeger indianenpaarden waren waar effektief 'weg' mee werd afgelegd
in een hele dunbevolkte en voor ons eentonige omgeving
Toen Frank Hopkins met zijn Hidalgo een woestijnrace won
was dat tegen de beste arabieren en over 3000 mijl en over 68 dagen
ACHTENZESTIG DAGEN !!!!
Hidalgo was gewoon een wildvang pintomustang,
maar net als alle arabische paarden een pezig beest
en de rit werd gewonnen op taktische opbouw, niet op loutere snelheid zoals nu,
en dan drijft échte endurance boven
Dus waarop baseer ik me : op wat oraal en in geschrifte werd overgeleverd
van indianen, ontdekkingsreizeigers (Lewis&Clark) en oldtime-breeders
(zoals Palmer Wagner in "the american appaloosa anthology")
en uit eigen eraring met mijn paarden en andere appaloosas (en dat is géén wedstrijdervaring)
enduranceruiters grijpen nu gewoon naar de traditionele arabier
terwijl ook niet iedere arabier ervoor geschikt is (de wedstrijd zoals nu voorgeschreven)
gebrek aan kennis en uitdaging
Warboel
