stumperd schreef op maandag 17 december 2007, 15:45:


Hoi, ik was ook verbaasd door deze discussie eigenlijk
Ik rijd in veilige omgeving inderdaad graag zonder hoofdstel. (Ik rijd graag maar doe het zo weinig de laatste tijd!) Maar experimenter evengoed nog wel met sidepull of bit als ik de dressuurmiep wil uithangen.
Op buitenrit heb ik normaal gezien een touwhalster, ik kan me voorstellen dat ik op rustige plekken zonder zou rijden, maar dat lijkt iets utopisch hier tussen de huizen en de auto's.

Groetjes,
Nathalie

jose schreef op maandag 17 december 2007, 21:37:


Ik dacht hetzelfde, dat het zo wel een erg glijdende schaal wordt... en als je paard niet luistert naar de neusriem dan moet je één zoeke waarmee je hem meer pijn kan doen? Maar na enig nadenken kom ik hierop: dat een bit in de mond altijd onaangenaam is (zoals als je pas een beugel op je tanden gekregen hebt) en een neusding niet, zolang de teugels niet opgenomen worden.

Groetjes,
Nathalie

Frans Veldman schreef op maandag 17 december 2007, 11:28:


OK Frans, heb ik gedaan en ik snap wat je bedoelt. Maar als ik een gelijkaardig experiment doe met mijn eigen neusrug (beenderige gedeelte, overeenkomend met waar bij een paard de neusriem ligt) voel ik duidelijk verschil tussen duwen met een vingertop of duwen met een vingernagel. Ik ben het grotendeels met je betoog eens hoor verder, maar denk toch dat iets dunners sneller pijn doet. Misschien is er weinig verschil tussen een neusriem van 2cm breed tov. één van drie cm, maar ik zal het iets extremer stellen als voorbeeld: Neem een touw(halster) van 1mm dik touw versus een platte leren neusriem, en doe die rond je scheenbeen, je voelt vast verschil. Optomingen met harde, ronde touwen (sommige sidepulls?) hebben maar een contactoppervlak van 1-2mm met de (immers niet indrukbare) neusrug, ik denk toch echt dat dat anders voelt.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Dream schreef op donderdag 20 december 2007, 13:14:


Ohh die is leuk! Weer iemand van de oranjestokkenbrigade. Leuk dat ze Nevzorov HE doet maar haar Parelli-roots niet verloochend.
Daar hoop ik ook nog eens te komen...

Piet schreef op woensdag 19 december 2007, 10:11:


Hoi,

Ik heb speciaal maar even gewacht met een verslag om mijn teleurstelling/frustratie de kans te geven te bezinken. Er is ook niets interessants te vertellen, behalve het onderzoek waar Piet al over bericht. Het ging gewoon helemaal niet over paardenwelzijn. OK, mevrouw de Cartier runt een therapiecentrum voor mensen én paarden, maar ik had durven hopen dat ze op een avond voor paardenmensen het over de paarden zou hebben, en niet over de mensen. Stom gedacht van mij natuurlijk. Trouwens, zelfs het deel 'therapie voor mensen dmv. dieren' was niet om over naar huis te schrijven, er was weeral geen enkel wetenschappelijk bewijs dat haar eigen methode werkt, ze kwam gewoon haar vakantiefoto's tonen leek het wel en we werden getrakteerd op zeer sluitende bewijsvoering à la 'en kleine Tommie die je hier op de foto ziet was eerst bang van paarden en nu niet meer' Halleluja.
Wetenschap over wat dieren-gezelschap (op andere plaatsen dan haar therapiecentrum) met mensen doet is er wel, maar moest misschien niet uitvoerig worden verteld aan mensen die zelf ook al wisten dat de vriendschap van hond of kat je zeer gelukkig kan maken en je bloeddruk doet dalen, en dan nog mensen die eigenlijk gehoopt hadden iets te horen over paardenwelzijn en trainingsmethoden.
Komt daarbij dat vriendin A. naast mij als hippotherapeute werkt met gehandicapte kinderen en wél bewezen effecten kan voorleggen van hippotherapie. En bovendien juist goed weet dat het paardenwelzijn in deze sector jammer genoeg geen haar beter is dan in de gemiddelde andere paardensectoren (iets wat ze trouwens als Parellimeisje probeert te veranderen).

Ik zal hier maar stoppen, want mv. de Cartier leek mij verder sympathiek en ze bedoelde het vast goed. Gemiste kans inderdaad, jammer.

Nathalie

Eva Saegerman schreef op woensdag 19 december 2007, 15:39:


Eva!

Volhouden jong. Bedenk dat al die meisjes, hoe traditioneel enzovoort ze ook zijn, potentieel goede (PN minded) paardenmensen kunnen worden.
De meesten van ons zijn tradi begonnen, OK, waarschijnlijk niet met een instelling van 'als ie het niet doe sla ik erop', maar ook dat is meestal aangeleerd en uit onwetendheid in stand gehouden. Dus, blijf kalm, blijf vriendelijk, denk niet aan eventueel irritante mensen maar denk aan hun (onschuldige) paarden en doe het voor hen. Ik probeer ook zoveel ik kan mee te gaan, om dan met hun mee langzaam de andere kant uit te gaan.

Maar wat ik echt wou zeggen, puur praktisch: je weet toch dat bandages slecht zijn voor paardenbenen? Daar zijn recent ook echt metingen naar gedaan (waarstond dat? In BIT misschien?) met temperatuursensoren onder de bandages, de temperatuur loopt altijd op, bij gelijk welk soort, tot wel (denk ik ?) 50 graden of zo, dat is echt niet goed voor de pezen. Het risico op peesblessure verhoogt dus. Vertel dat maar in de les, en als ze je niet geloven, bel mij en ik kom die lessen ook volgen (is hier toch dichtbij)!


Nathalie

Caatje schreef op woensdag 19 december 2007, 17:48:


Nee, hoor, niet als commentaar opgevat Het is ook niet mijn verdienste dat hij zo rustig lijft. Met Lolita heb ik indertijd (als deel van het Parelliprogramma) nog wel injectiesimulaties geoefend, maar met Cesar niet eens, ook niet geclickerd. Hij is gewoon een schatje.


Ik heb het op mensen geleerd, en trust me, hoe trager hoe beter (krijg zelf ook nog wel eens een spuit). Eigenlijk zie ik het net omgekeerd, intraveneus kan best snel als je in een groot vat zit het is immers direct mee met de bloedstroom. Inderdaad bij een bewegend dier af en toe checken of er nog wel bloed terugkomt en je dus nog goed zit. Bij intramusculair spuit je tussen de spiervezels, je duwt die dan met je vloeistofbolus uit elkaar als het snel gaat. Beter dat de stof zich langzaam wat tussen de spiervezels kan verdelen. En tijdens de injectie ook af en toe eens controleren of er geen bloed terugkomt, want je wil dan net niet in een bloedvat zijn. (Doe ik op filmpje twee keer). Ik vond eigenlijk van mezelf dat ik het net snel inspoot, omdat Cesarke er niks van laat merken en ik het liever snel afmaak ook.

Groetjes,
Nathalie

van lennep schreef op woensdag 19 december 2007, 19:05:


Hm, ja, net wat je al schreef dus Esther Helemaal juist. Ik stond ook wel te kijken dat er 20cc in m'n arme paardje moest!

amigobetty schreef op donderdag 20 december 2007, 19:28:

Welkom Betty!

Ik heb geen enkel antwoord op jouw vragen
Maar wou je toch welkom heten, vraag maar op, er is vast iemand die het wel weet. Heb je echt elf paarden? Wat voor? Rij je? Hoe?

Groetjes,
Nathalie