rita vercammen schreef op zondag 23 december 2007, 18:20:


Heel erg vind ik dit. Dat zoiets ergs zo snel en plotseling met je veulen gebeuren kan! Heel erg ook voor de merrie en verdrietig voor Eddy en Hilde.

Moniek

Michiel schreef op maandag 24 december 2007, 11:01:


Dat is ook een perspectief en een heel mooi.

Groetjes,

Moniek

Nathalie Lagasse schreef op maandag 31 december 2007, 20:15:


Machtig mooi dat je je veulen zo mee kunt nemen!

Moniek

muriel schreef op woensdag 2 januari 2008, 11:42:


De eerste oud- en nieuw die we met een van onze paarden beleefden hadden we ze ook op stal gezet. Dat doen we dus nooit meer. Een van hen heeft zolang het festijn duurde voortdurend op het randje van blinde paniek vertoeft. We zijn er bijgebleven en konden hem er met veel moeite van weerhouden om zich tegen de stalwand te pletter te lopen. Het zag eruit alsof hij zonder onze nabijheid er doorheen gestormd zou zijn en dan was de ramp niet te overzien geweest.
Een stal kan dus erger zijn dan een weiland. Hetzelfde paard in een wei een jaar later moest wel even wennen maar stond na een kwartiertje toch rustig van zijn hooi te eten. Ik ben er wel altijd bij geweest: een aardige inbreuk op het gezinsleven overigens, maar ongelukken zijn erger.
Nu wonen we op een iets rustiger lokatie en gaat het heel goed.

gelukkig Nieuwjaar,

Moniek

A Olivier schreef op donderdag 3 januari 2008, 21:03:


Dit is een groot probleem ja. Een van onze paarden (IJslander) heeft dit ook een jaar of twee gehad. Ze was ziek geweest, knapte op, maar wilde nauwelijks meer eten. Ze werd magerder en magerder. Heel eng hoor om dat aan te zien.
Mijn dierenarts zei daarover dat het belangrijk was dat het darmenstelsel van het paard bezig bleef. Ligt het eenmaal stil dan komt het moeilijk weer op gang. Hij adviseerde om maismeel te geven omdat dat snel dikker maakt (tja, om andere redenen is dat waarschijnlijk heel slecht, maar je moet iets) en haver omdat dat veel ruwvezels bevat. Mijn paard wilde dit allebei wel eten en dat heeft de darmen weer wat op gang gebracht. Verder wilde ze wel gras eten, dus alle gras (te weinig) dat we hadden ging naar dit paard en zodra het weer ging groeien ging ze volop de wei in. Daarmee is het ook weer goed gekomen.
Maar ik heb toen heel wat soorten hooi en krachtvoer (o.a. pulp)uitgeprobeerd en allemaal zonder resultaat.
Het gaat nu goed met deze merrie.

Moniek

te

Maismeel heb ik inderdaad bij een veevoederhandelaar gehaald.
Tot dure onderzoeken is het destijds niet gekomen. Het idee van de dierenarts leek aardig te kloppen. Het maismeel maakte haar weer dikker en de haver bracht haar darmen weer op gang. Ze begon tenminste weer wat hooi te knabbelen, alhoewel niet genoeg. De echte verbetering is gekomen toen het gras weer ging groeien. Nu eet dit paard weer gewoon hooi hoewel ze wel wat kieskeurig gebleven is.
Als jouw paard wortelen en granen wil eten zou ik dit veel geven naast maismeel. Wortelen smeren en dat is goed tegen zand in de darmen.
Wortelen en graan is geen ideaal voer, maar nu heb je niet veel keus.
Als je aan een weitje kunt komen zou je je paard daar ook heen kunnen brengen samen met de Fries. Dat helpt misschien tegen het heimwee.

groetjes,

Moniek

Nathalie Lagasse schreef op zondag 6 januari 2008, 14:47:


Zou Huppeltje aan het puberen zijn?
Of misschien toch behoefte aan een speelkameraadje of een ander ouder paard dat niet zo toegeeflijk is als mama.
Wij hebben hier een hengstveulen en wat je beschrijft is heel herkenbaar. Gelukkig hebben we een oudere ruin die met hem speelt maar hem ook stopt als hij er genoeg van heeft dat de kleine blaag hem uitdaagt.

Ook de touwenspaghetti en loslopend veulen komen me bekend voor.
Een van mijn vingers heeft ook wel eens aardig in de klem gezeten.

Groetjes,

Moniek