even tussendoor: (zeker voor de docenten onder ons...) het betreft hier het zelfstandig naamwoord 'Zeis', waarmee we niet zeisen, maar 'maaien'! (niet te verwarren met 'hakken' trouwens). leuk werkje, maar je moet er wel op tijd mee beginnen.

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 2 januari 2008, 0:50:


Tss, meisjes zijn soms ook best aardig hoor! Maar niet in een kampement voor jongens. Heb niet de hele film kunnen uitzitten, vond het nogal overdreven allemaal, een paar mooie shots, maar niet dat ik denk: tjonge, wat een geweldige manier van werken heeft die man -noch de monnik noch de filmer. "Paarden gered van de slager' is een hele mooie zin onzin. Paarden gekocht tegen de slachtprijs dus, daar zit niet verfijnds of verheffends achter! Verder is de film doorspekt met vechtpartijen, jonge hengstengevechten zo je wilt, maar opvoedkundig gebeurd er verder vrij weinig. De monnik is een voormalig kickbokser die ooit zg het 'licht' heeft gezien en voortaan zijn kostje bij elkaar bedelt, samen met wat kinderen in zijn kielzog, er op rekenend dat de gelovige burger wel wat over heeft voor zijn goedgelovigheid. Weinig boedha, veel aflaten, veel krokedillentranen en al helemaal geen verdieping in paarden. Volgende film graag!

Vreemd, héél vreemd...

Eerst lees ik een hartekreet, geschreven door iemand met een blijkbare drang naar daden voor de wat minder fortuinlijke medemens. Daar valt respect voor op te brengen. Daar wil ik best mijn steentje aan bijdragen.
Wat er gevraagd wordt is niet te weinig: een paard! Een paard gevraagd voor een zorgboerderij.
Ho, wacht even, nee, niet zo maar een paard, het moet vooral een lief en betrouwbaar paard zijn, een dier dat graag geborsteld en vertroeteld wil worden, een dier dat veilig met kinderen en gehandicapten kan worden gebruikt...
Toevallig bezit ik dat soort paarden, zélf gefokt, zélf opgevoed. Dat is even wat anders dan een hitje laten dekken door een hengst, zodat er opnieuw een frikadellenpaard in de wereld stapt.
Begaan met de hartekreet besluit ik te reageren, ik bied geheel gratis een dergelijk paard aan, krijg vervolgens een antwoord dat kant noch wal raakt -en lees twee dagen later opnieuw een oproep om een paard te doneren!

Heb ik iets gemist of zo? Is de intentie opeens veranderd, of ging het meer om een makkelijk verkoopbaar paard, een nieuwe manier van fondsenwerving? Twee zorgboerderijen, twee hartekreten, twee aanbiedingen en ook twee mensen die daarna doodleuk verder gaan met het vragen naar paarden, zogenaamd wegens 'afzegging van een ander paard'...
Volgens mij belazeren jullie de boel! Mijn respect is in ieder geval verdwenen, mijn aanbod niet langer geldend, en ik zal het niet laten ook anderen op deze schimmige praktijken te wijzen!

Het betreft hier de zorgboerderijen 'Teuns hoeve' in Balkbrug en 'Sluiszicht' te Amstelveen.

Okke Last

Beste Michiel,

voel me gestreeld. Het is hier vaak een wilde boel, maar gelukkig zijn mijn paarden vrij rustig. Mijn ruiters rijden idd zonder zadel en vooral op stem. Het is heerlijk om mensen uit te leggen dat paarden ook op stem te berijden zijn en vervolgens te horen wat de vaak zeer uitgebreide gespreksonderwerpen zijn die kinderen bezigen. Het luisterend oor -een vaak gemiste mogelijkheid thuis- wordt hier ten volle benut. De kinderen op mijn club vertellen mijn paarden heel diepe ziele-roerselen, soms zie je het schaamrood op de kaken staan. Geweldig wat paarden in een kinderziel teweeg kunnen brengen! Dat praten tegen het paard wordt hier natuurlijk warm aanbevolen. Dat het contact tussen paard en mens zeer verrijkende gevolgen kan hebben, is mij dus welbekend. Het is een van mijn drijfveren geworden.
Met 'hengstenspel' bedoelde ik vooral het aangaan van het gevecht, of dat nu tussen paarden is of tussen kinderen, dat is het zelfde. Vooral jongens vechten graag, oefenen zich in het gevecht, het is een manier om je te uiten, een speelse manier om iets te leren wat ooit harde werkelijkheid zou kunnen worden.
Wat dat betreft zat er voor mij net teveel 'gevecht' in de film, ik heb het niet zo op rivaliteit. Hier is paardrijden vooral een 'meisjessport', en meisjes zitten niet zozeer in die rivaliteit. Vechten is natuurlijk een manier om je te uiten, om beter te worden dan een ander, om sterker te worden, te geloven in je zelf. Toch zie ik dat anders.
Ik geloof niet dat vooral vechten je een hoger gevoel van zelfwaarde geeft, hoeveel roem je ook oogst. Ik ga meer voor de discussie, voor overtuigende argumenten. Ook bij paarden moet je geregeld overtuigend overkomen. Daar leg ik meer nadruk op.
Je vroeg of bitloos geen optie is voor ons. Ik heb er jaren mee geexperimenteerd. We hebben het zelfs zover gedreven dat alle paarden geheel hoofdstellooos liepen, dat de ruiters slechts een soort 'springtouwtje' om hun nek hadden hangen, zodat ze in geval van noodzakelijkheid het touwtje over de neus van het paard konden gooien en hun paard aldus tot de orde konden roepen. Heel leuk natuurlijk, zeker als je bedenkt dat je met een 10 tal paarden aan het rijden bent, in de vrije natuur, met vnl kinderen er op van een jaar of 15... Het getuigd van lef. Maar tegelijkertijd moet iedereen zich iedere seconde bewust zijn van het feit dat ingrijpen noodzakelijk zou kunnen zijn, hetgeen het ontspannen, recreatieve paardrijden een beetrje in de weg zit. Daar zijn we dus maar mee gestopt. Leuk om uit te proberen, maar na een tijdje wil je toch weer gewoon gemakkelijk kunnen rijden, zonder constant allert te hoeven zijn... Het kan dus wel, ook met een grote groep, maar je levert ook wat in.
Een dekkende hengst heb ik vaak genoeg in mijn groep meelaten lopen, geen enkel probleem, de dames geven zelf wel aan als het hun niet past...
Wat betreft het bedelen: als overtuigde atheïst heb ik het niet zo op collectezakjes en aflaten. Nee, in mijn ogen makt de 'monnik' leuk gebruik van de goedgelovigheid van de mensen om vooral zijn eigen leven te verfraaien. Het is inderdaad een geheel andere film die ik gezien heb dan de meeste mensen hier. Wellicht maakt het verschil dat ik daar in die contreien ook daadwerkelijk ben geweest?