A Olivier schreef op donderdag 3 januari 2008, 21:03:


Dit is een groot probleem ja. Een van onze paarden (IJslander) heeft dit ook een jaar of twee gehad. Ze was ziek geweest, knapte op, maar wilde nauwelijks meer eten. Ze werd magerder en magerder. Heel eng hoor om dat aan te zien.
Mijn dierenarts zei daarover dat het belangrijk was dat het darmenstelsel van het paard bezig bleef. Ligt het eenmaal stil dan komt het moeilijk weer op gang. Hij adviseerde om maismeel te geven omdat dat snel dikker maakt (tja, om andere redenen is dat waarschijnlijk heel slecht, maar je moet iets) en haver omdat dat veel ruwvezels bevat. Mijn paard wilde dit allebei wel eten en dat heeft de darmen weer wat op gang gebracht. Verder wilde ze wel gras eten, dus alle gras (te weinig) dat we hadden ging naar dit paard en zodra het weer ging groeien ging ze volop de wei in. Daarmee is het ook weer goed gekomen.
Maar ik heb toen heel wat soorten hooi en krachtvoer (o.a. pulp)uitgeprobeerd en allemaal zonder resultaat.
Het gaat nu goed met deze merrie.

Moniek

te

Maismeel heb ik inderdaad bij een veevoederhandelaar gehaald.
Tot dure onderzoeken is het destijds niet gekomen. Het idee van de dierenarts leek aardig te kloppen. Het maismeel maakte haar weer dikker en de haver bracht haar darmen weer op gang. Ze begon tenminste weer wat hooi te knabbelen, alhoewel niet genoeg. De echte verbetering is gekomen toen het gras weer ging groeien. Nu eet dit paard weer gewoon hooi hoewel ze wel wat kieskeurig gebleven is.
Als jouw paard wortelen en granen wil eten zou ik dit veel geven naast maismeel. Wortelen smeren en dat is goed tegen zand in de darmen.
Wortelen en graan is geen ideaal voer, maar nu heb je niet veel keus.
Als je aan een weitje kunt komen zou je je paard daar ook heen kunnen brengen samen met de Fries. Dat helpt misschien tegen het heimwee.

groetjes,

Moniek

Nathalie Lagasse schreef op zondag 6 januari 2008, 14:47:


Zou Huppeltje aan het puberen zijn?
Of misschien toch behoefte aan een speelkameraadje of een ander ouder paard dat niet zo toegeeflijk is als mama.
Wij hebben hier een hengstveulen en wat je beschrijft is heel herkenbaar. Gelukkig hebben we een oudere ruin die met hem speelt maar hem ook stopt als hij er genoeg van heeft dat de kleine blaag hem uitdaagt.

Ook de touwenspaghetti en loslopend veulen komen me bekend voor.
Een van mijn vingers heeft ook wel eens aardig in de klem gezeten.

Groetjes,

Moniek